Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-174/13-4/PS
z 14 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.02.2013 r. (data wpływu 05.03.2013 r.) uzupełnionego pismem z dnia 11.04.2013 r. (data wpływu 15.04.2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 05.04.2013 r. Nr IPPB5/423-174/13-2/PS (data nadania 05.04.2013 r., data doręczenia 08.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podlegania Spółki na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągana - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.03.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podlegania Spółki na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągana.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) jest spółką posiadającą siedzibę na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich (dalej: ZEA). Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: Grupa) prowadzącej działalność w zakresie projektowania, dystrybucji i sprzedaży (detalicznej) markowej odzieży. W ramach Grupy działają m.in. spółki mające siedzibę na terytorium Polski. w tym L. S.A. (dalej: Dystrybutor) z siedzibą w G (PL).

Spółka została zarejestrowana w odpowiednim rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez właściwe organy administracyjne ZEA. Zgodnie z zapisami umowy Spółki siedziba Spółki jest położona na terytorium ZEA (lokalizacja siedziby została również potwierdzona w wskazanym powyżej rejestrze). Ponadto Spółka będzie zarejestrowana w Polsce dla celów podatku od towarów i usług.

Organem zarządzającym Spółką, zgodnie z przepisami obowiązującymi w ZEA oraz odpowiednimi zapisami umowy Spółki, jest zarząd (Board of Directors). Zarząd odpowiada za prowadzenie spraw Spółki oraz podejmowanie wszelkich decyzji dotyczących działalności Spółki niezastrzeżonych na rzecz jej udziałowców. Miejscem spotkań Zarządu jest siedziba Spółki położona na terytorium ZEA. Podczas spotkań Zarządu podejmowane są i będą w formie uchwał kluczowe decyzje dotyczące Spółki. Spotkania zarządu będą odbywały się w siedzibie Spółki w praktyce przynajmniej kilkukrotnie wciągu roku, przy czym na spotkaniach takich będzie mógł być obecny cały Zarząd, bądź wybrani jego członkowie w liczbie umożliwiającej podejmowanie wiążących dla Spółki decyzji zgodnie z jej statutem. W skład Zarządu Spółki będą wchodziły osoby fizyczne zamieszkałe w ZEA lub osoby zamieszkałe ZEA (w tym w Polsce), przy czym zawsze większość w Zarządzie będą miały osoby posiadające miejsce zamieszkania w ZEA. Dodatkowo. w przypadku podejmowania niektórych uchwał Zarządu dopuszcza się ich podejmowanie drogą elektroniczna w związku z faktem, że niektóre osoby wchodzące w skład Zarządu mogą znajdować się w momencie ich podejmowania poza siedzibą Spółki w ZEA (tj. mogą się znajdować w Polsce), przy czym każdorazowo w przypadku takich uchwał większość członków Zarządu biorących udział w takim głosowaniu będzie znajdowała się w siedzibie Spółki lub w innym miejscu na terytorium ZEA.

Należy podkreślić, że członkowie Zarządu Spółki mogą być jednocześnie również członkami zarządu innej spółki lub zarządów innych spółek działających w ramach Grupy (zarówno spółek z siedzibą w Polsce, jak i poza jej granicami), i w zakresie pełnienia swoich funkcji jako członków zarządu takich innych spółek, mogą wykonywać związane z tymi funkcjami działania na terenie innych krajów niż ZEA (w tym Polski).

Spółka przechowuje w swojej siedzibie protokoły ze spotkań Zarządu, uchwały podejmowane przez Zarząd w trakcie tych spotkań oraz księgi rachunkowe Spółki (obowiązek przechowywania wskazanych dokumentów przewidują przepisy obowiązujące w ZEA).

Ze względów biznesowych (w tym w szczególności w celu rozdzielenia funkcji planowania kolekcji i projektowania odzieży, zarządzania zakupami, logistyki i marketingu od funkcji dystrybucyjnych i sprzedażowych między odrębne podmioty prawne, co powinno wpłynąć na zwiększenie efektywności zarządzania międzynarodową grupą kapitałową) rozważane jest wprowadzenie nowego modelu współpracy pomiędzy podmiotami działającymi w ramach Grupy. W planowanym modelu współpracy Spółka będzie pełniła nową, bardziej istotną rolę w ramach Grupy. W związku z nową rolą, Spółka będzie pełniła w Grupie funkcje niezbędne o efektywnego sprzedawania odzieży, będzie posiadała aktywa niezbędne do działalności Grupy (w szczególności znaki towarowe oraz know-how w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej oraz będzie ponosiła główne ryzyka biznesowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (w tym ryzyko rynkowe, zapasów i kursowe) - tj. związane z zaprojektowaniem, wyprodukowaniem, dostarczeniem i sprzedażą na rzecz Dystrybutora i dystrybutorów zagranicznych towarów (w postaci gotowej kolekcji).

W planowanej strukturze nastąpi wyraźny podział na:

• podmiot skupiający główne funkcje strategiczne, istotne aktywa niematerialne i ponoszący najistotniejsze ryzyka gospodarcze (Spółka) i
  
• podmioty wykonujące wyspecjalizowane funkcje czyli:
  
• dystrybutorów odzieży (Dystrybutor na rynku polskim i dystrybutorzy zagraniczni), którzy będą odpowiedzialni zasadniczo jedynie za sprzedaż towarów do ostatecznych klientów na rynkach, na których będą działań poprzez sieci sklepów detalicznych, w których będą sprzedawali swoje towary, oraz spółkę pełniącą rolę Centrum Usług Wspólnych (CUW) świadczącego różnego rodzaju usługi (np. wsparcie w zakresu projektowania kolekcji (na rachunek i zlecenie Spółki), obsługi logistycznej, księgowości controlingu, HR, logistyki, wsparcia prawnego, inwestycyjnego, etc.), zgodnie z zapotrzebowaniem pozostałych członków Grupy) w tym Spółki.
  
  

Dodatkowo, niektórzy z lokalnych dystrybutorów, np. LPP, będąca jednocześnie holdingiem Grupy, mogą świadczyć na rzecz innych podmiotów z Grupy usługi np. w zakresie informatyki, wynajmu nieruchomości i rzeczy ruchomych, itd.

Spółka będzie dysponowała składnikami majątkowymi niezbędnymi do prowadzenia swojej działalności, w tym wspomnianymi powyżej prawami do znaków towarowych oraz do innych wartości niematerialnych (m.in. know-how).

Spółka będzie prowadziła na własne ryzyko między innymi działalność w następującym zakresie:

• projektowanie produktów i przygotowanie produkcji,
  

• zarządzanie zakupami,
  

• strategiczne działania marketingowe,
  

• logistyka.
  
  
  

W rezultacie działalność Spółki będzie obejmowała funkcje i ryzyka z zakresu projektowania produktów i przygotowania produkcji, za rządzenia zakupami, marketingu, logistyki (w ramach obecnej struktury wskazane funkcje pełnione są przez Dystrybutora).

Spółka będzie zlecała wykonania znacznej części czynności (w formie usług świadczonych na rzecz Spółki) związanych ze wskazaną powyżej działalnością, którą będzie w przyszłości prowadzić, do innych podmiotów (dalej: Usługodawcy), w tym przede wszystkim do mającej powstać odrębnej spółki w ramach Grupy, która będzie pełniła rolę Centrum Usług Wspólnych, posiadających odpowiedni personel i inne zasoby niezbędne do świadczenia tych usług. Realizacja wskazanych powyżej usług przez Usługodawców będzie ograniczała się do wykonywania tych usług na rzecz Spółki w ramach działalności prowadzonej przez Usługodawców zgodnie ze zleceniami otrzymanymi od Spółki. W konsekwencji, podmioty realizujące te usługi, poza odpowiedzialnością za należyte wykonanie zleconych usług, nie będą ponosiły ryzyka z tytułu działalności prowadzonej przez Spółkę (będą natomiast ponosić ryzyko w ramach swojej działalności, tj. np. w odniesieniu do świadczenia usług na rzecz Spółki ryzyko typowe dla podmiotów prowadzących działalność usługową).

Należy przy tym podkreślić, że Usługodawcy będą świadczyli w ramach Grupy usługi zarówno dla Spółki, jak i dla innych pomiotów wchodzących w jej skład, przy czym zakres świadczonych usług będzie mógł się różnić w zależności od tego, na rzecz jakiego podmiotu i przez jaki podmiot będą one świadczone (np. różne rodzaje usług mogą być świadczone dla Spółki, Dystrybutora, dystrybutorów zagranicznych). Dodatkowo, po wdrożeniu struktury i w kolejnych okresach jej funkcjonowania ze względu na uwarunkowania biznesowe zakres świadczonych usług może ulegać zmianie (np. niektóre usługi mogą nie być świadczone i/lub może nastąpić rozpoczęcie świadczenia nowych usług).

W planowanym modelu współpracy Spółka będzie zlecała produkcję i dokonywała zakupów towarów od niepowiązanych producentów mających głównie siedzibę poza terytorium Polski (choć mogą się także zdarzyć zakupy od pomiotów z siedzibą w Polsce), a następnie będzie sprowadzała towary do Polski i sprzedawała je do Dystrybutora. Towary będą także sprzedawane do działających w ramach Grupy dystrybutorów zagranicznych (w tym część towarów trafi do takich dystrybutorów bez ich fizycznego sprowadzenia na terytorium Polski).

W związku z powyższym, Spółka zarejestruje się jako podatnik VAT czynny w Polsce. Czynności dotyczące dopuszczenia towarów stanowiących własność Spółki do obrotu na terenie Unii Europejskiej będą zlecane do wykonania przez Usługodawców lub zewnętrzną agencję celną. Jednakże Spółka będzie ponosiła pełne ryzyko w tym zakresie. Spółka nie będzie posiadała własnych magazynów w Polsce. Czynności logistyczne, tj. m.in. przechowywanie, pakowanie, kompletowanie kolekcji, dalszy transport towarów Spółki do spółek dystrybucyjnych oraz inne niezbędne czynności (w ramach kompleksowej usługi logistycznej) będą realizowane na zlecenie Spółki przez Centrum Usług Wspólnych (lub - w całości lub częściowo - przez inny podmiot świadczący usługi obsługi logistycznej) w ramach kompleksowej usługi logistycznej. Dystrybutor będzie natomiast prowadził działalność w zakresie sprzedaży detalicznej towarów na rynku polskim. Z kolei dystrybutorzy zagraniczni będą prowadzić działalność w zakresie sprzedaży detalicznej towarów na swoich rynkach lokalnych. Ponadto Dystrybutor będzie świadczył usługi informatyczne na rzecz Spółki i innych podmiotów należących do Grupy, oraz będzie pełnił funkcje holdingowe dla grupy kapitałowej.

Prawo własności towarów będzie przenoszone bezpośrednio ze Spółki na spółki dystrybucyjne w ramach ramowej umowy zawartej pomiędzy Spółką i Dystrybutorem / dystrybutorami zagranicznymi. Przy czym w przypadku sprzedaży towarów na rzecz Dystrybutora (i być może części dystrybutorów zagranicznych) przeniesienie własności i prawa posiadania nastąpi w momencie, gdy towary będą znajdowały się fizycznie na terytorium Polski (np. w magazynie). Następnie Dystrybutor i dystrybutorzy zagraniczni będą sprzedawali we własnym imieniu i na własny rachunek towary do ostatecznych nabywców.

Dystrybutor i dystrybutorzy zagraniczni we własnym imieniu będą odpowiedzialni za wykonywanie wszystkich czynności związanych ze sprzedażą, takich jak; pozyskiwanie klientów, zawieranie umów sprzedaży z ostatecznymi nabywcami, dbanie o zadowolenie klientów, świadczenie usług gwarancyjnych, etc., które będą dokonywane w ramach prowadzonych przez nie działalności. Jednocześnie podmioty te będą ponosiły ryzyka właściwe dla prowadzonej przez siebie działalności.

Dystrybutor nie będzie miał prawa do zawierania umów w imieniu lub na rzecz Spółki. Wszystkie urnowy sprzedaży z polskimi klientami będą wiążące wyłącznie dla Dystrybutora. Spółka nie będzie związana postanowieniami umów zawieranych między klientami ostatecznymi a Dystrybutorem. Podobnie Usługodawcy nie będą mieli prawa do zawierania umów w imieniu lub na rzecz Spółki. Wszystkie zawierane przez Usługodawców umowy z polskimi podmiotami lub osobami będą wiążące wyłącznie dla Usługodawców. W ramach nowego modelu współpracy Spółka nie będzie prowadziła tu Polsce jakiejkolwiek działalności poprzez własny oddział lub przedstawicielstwo, a także nie będzie posiadała W Polsce żadnych pracowników, tj. ani zatrudnionych w Polsce. ani oddelegowanych do Polski z ZEA. Ponadto Spółka nie będzie posiadała jakichkolwiek nieruchomości na terytorium Polski.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pismem z dnia 05.04.2013 r. Nr IPPB5/423-174/13-2/PS na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

1. wyczerpujące przedstawienie zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w szczególności wskazanie:
   • Czy po zmianie składu zarządu Wnioskodawca uzyska certyfikat rezydencji potwierdzający, że Spółka jest rezydentem podatkowym Zjednoczonych Emiratów Arabskich ?
     
     

W piśmie z dnia 11.04.2013 r. (data wpływu 15.04.2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Pełnomocnik Spółki wskazał, iż po zmianie składu zarządu Wnioskodawca uzyska certyfikat rezydencji potwierdzający, że Spółka jest rezydentem podatkowym Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca po wprowadzeniu nowego modelu współpracy w ramach Grupy nie będzie podlega na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o PDOP obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągana?

Zdaniem Wnioskodawcy po wprowadzeniu nowej struktury współpracy Spółka nie będzie posiadała siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w konsekwencji nie będzie podlegała obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W ocenie Spółki, powyższe podejście uzasadniają w szczególności wskazane poniżej argumenty.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Powyższy przepis wyraża tzw. zasadę rezydencji, w myśl której podatnicy mający siedzibę lub zarząd na terytorium Polski podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (R. Kubacki, Komentarz do art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Lex Polonica 2012).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż istnienie nieograniczonego obowiązku podatkowego uzależnione jest od lokalizacji siedziby lub zarządu podatnika. Podkreślenia wymaga, iż ustawodawca w omawianym przepisie użył spójnika „lub” co oznacza, że dla wystąpienia nieograniczonego obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o PDOP wystarczy, że spełniona zostanie jedna z przesłanek określonych w tym przepisie. W rezultacie należy uznać, że podatnik nie będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, wyłącznie w sytuację gdy zarówno jego siedziba jak i zarząd będą zlokalizowane na terytorium innego państwa niż Polska.

Ustawa o POOP nie zawiera definicji siedziby. Zgodnie z ogólnie przyjętym w piśmiennictwie stanowiskiem1 w celu dookreślenia znaczenia tego pojęcia należy się odwołać do przepisów prawa cywilnego (P. Mazurkiewicz, P. Małecki, Komentarz do art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Lex 2012). Zgodnie z art. 41 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks .cywilny(Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.) jeżeli ustawa lub oparty na niej statut nie stanowi inaczej, siedzibą osoby prawnej jest miejscowość, w której ma siedzibę jej organ zarządzający.

Z przywołanego przepisu wynika, że w celu ustalenia siedziby danego podmiotu, w pierwszej kolejności należy odwołać się do przepisów ustaw, na podstawie których utworzony został dany podmiot oraz do zapisów statutu lub umowy spółki. W przypadku, gdy na tej podstawie nie można określić siedziby podmiotu, należy uznać, iż znajduje się ona w miejscowości, w której siedzibę ma organ zarządzający podmiotu.

W przypadku spółek kapitałowych siedziba określana jest najczęściej w umowie spółki (lub statucie). Jednocześnie, z uwagi na obowiązek zgłoszenia spółki kapitałowej do sądu rejestrowego oraz dokonania jej wpisu do odpowiedniego rejestru, na podstawie art. 166 pkt l i art. 318 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037. ze zm.) można uznać, iż siedzibą spółki kapitałowej jest miejsce ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym jako jej siedziba.

Mając na uwadze powyższe oraz opis zdarzenia przyszłego przedstawiony na wstępie należy stwierdzić, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o PDOP Spółka po wprowadzeniu nowej struktury współpracy nie będzie posiadała siedziby na terytorium Polski. Wynika to w szczególności z faktu, iż Spółka została utworzona w ZEA, a ponadto z zapisów umowy spółki wynika, że jej siedziba jest zlokalizowana na terytorium ZEA, Jednocześnie został dokonany wpis Spółki do odpowiedniego rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ZEA potwierdzający miejsce położenia jej siedziby, na podstawie którego Spółka uzyskała pełną zdolność do czynności prawnych w myśl przepisów obowiązujących w ZEA.

Przechodząc do drugiej alternatywnej przesłanki determinującej rezydencję podatkową na terytorium Polski tj. miejsca zarządu, należy wskazać, iż podobnie jak w przypadku siedziby przepisy podatkowe nie zawierają definicji pojęcia zarządu. W piśmiennictwie wskazuje się, że zasadniczo miejscem zarządu będzie miejsce, z którego wykonywane są czynności w zakresie zarządu i kierowania danym podmiotem. W konsekwencji, decydujące znaczenie dla określenia miejsca zarządu danej spółki będzie miało ustalenie miejsca, w którym faktycznie realizowane są czynności zarządzania spółką, a w szczególności miejsca, z którego podejmowane są kluczowe decyzje dotyczące jej funkcjonowania. (M, Wilk, Komentarz do art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Lex 2012).

Zdaniem Wnioskodawcy pomocne przy interpretacji wielu pojęć użytych w ustawie o PDOP mogą być definicje przyjęte w prawie międzynarodowym, na których niejednokrotnie wzorował się polski ustawodawca.

Mając na uwadze powyższe Spółka pragnie wskazać, że w Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: MK OECD) kluczowe znaczenie dla określenia rezydencji podatkowej spółek, zgodnie art. 4 ust. 1 MK OECD, ma ustalenie miejsca siedziby jej zarządu. Z kolei art. 4 ust. 1 MK OECD służy do rozstrzygania kolizji praw w sytuację gdy na podstawie przepisów dwóch odrębnych porządków prawnych ustalone zostaną dwie siedziby dla tego samego podmiotu.

W takiej sytuacji decydujące znaczenie dla określenia rezydencji podatkowej ma miejsce faktycznego zarządu.

Z powyższego wynika, że użyte w MK OECD pojęcie miejsca faktycznego zarządu koresponduje z pojęciem zarządu przyjętym na gruncie ustawy o PDOP. W konsekwencji zasadne wydaje się przytoczenie poglądów wyrażanych przez specjalistów odnośnie interpretacji omawianego terminu na gruncie MK OECD.

W komentarzu do art. 4 ust. 3 MK OECD (Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku. Wersja skrócona 15 lipca 2005 r., Paryż 2006 — tłumaczenie) autorzy stwierdzili, że: miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym z merytorycznego punktu widzenia, podejmowane są kluczowe decyzje w sprawach zarządzania i w sprawach handlowych, niezbędne do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa. Miejscem faktycznego zarządu będzie zazwyczaj miejsce, w którym osoba lub grupa osób sprawujących najwyższe funkcje (na przykład rada dyrektorów) podejmuje oficjalnie decyzje, miejsce, w którym wypracowywane są działania obejmujące przedsiębiorstwo jako całość”.

Do podobnych wniosków doszedł Klaus Vogel w komentarzu do konwencji w sprawach podwójnego opodatkowania, w którym stwierdził, że miejscem zarządu przedsiębiorstwa jest miejsce, w którym określane są istotne polityki w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem. Podkreślenia wymaga, iż decydującego znaczenia nie ma miejsce, w którym decyzje zarządcze są realizowane, lecz miejsce gdzie takie rozstrzygnięcia są podejmowane. W konsekwencji centrum zarządzania spółką to generalnie miejsce, w którym osoba umocowana do jej reprezentowania realizuje czynności zarządzania przedsiębiorstwem. (Klaus Vogel on Double Taxation Conventions, London 1997)

Mając na uwadze powyższe oraz opis zdarzenia przyszłego przedstawiony na wstępie, należy stwierdzić, że Spółka nie będzie miała zarządu na terytorium Polski w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o PDOP. Powyższy wniosek wynika z faktu, że miejscem faktycznego zarządu Spółki będzie siedziba Spółki zlokalizowana na terytorium ZEA, w której faktycznie będą realizowane czynności zarządzania Spółką. W szczególności w siedzibie Spółki będą odbywały się spotkania Zarządu, w trakcie których podejmowane będą w formie uchwał kluczowe decyzje dotyczące bieżącej działalności oraz kierunków rozwoju Spółki. Faktyczne zarządzanie Spółką w jej siedzibie będzie potwierdzał również fakt, iż w celu zagwarantowania bieżącego efektywnego wykonywania zarządu Spółką, spotkania jej Zarządu będą odbywały się w jej siedzibie w praktyce przynajmniej kilkukrotnie w ciągu roku, przy czym na spotkaniach takich będzie mógł być obecny cały Zarząd, bądź wybrani jego członkowie w liczbie umożliwiającej podejmowanie wiążących dla Spółki decyzji zgodnie z jej statutem lub wewnętrznymi regulacjami Spółki dotyczącymi działania Zarządu.

Zarząd Spółki nie będzie wykonywał bieżących czynności dotyczących działalności Spółki, gdyż czynności te będą zlecane niezależnym Usługodawcom, którzy będą prezentować efekty swoich prac Zarządowi. Na podstawie tych sprawozdań /prezentacji/ umów lub innej uzgodnionej formy Zarząd będzie podejmował decyzje dotyczące działalności Spółki podczas posiedzeń Zarządu.

Zdaniem Spółki fakt, że członkowie Zarządu Spółki mogą być jednocześnie również członkami zarządu innej spółki lub zarządów innych spółek działających w ramach Grupy (zarówno spółek z siedzibą w Polsce, jak i poza jej granicami), i w zakresie pełnienia swoich funkcji, jako członków zarządu takich innych spółek, mogą wykonywać związane z tymi funkcjami działania na terenie innych krajów niż ZEA (w tym Polski), nie będzie miał wpływu na ocenę faktycznego miejsca zarządu Spółki.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, należy stwierdzić, że Spółka po wprowadzeniu nowego modelu współpracy nie będzie miała siedziby ani zarządu na terenie Polski, a w konsekwencji nie będzie podlegała na podstawie art. 3 ust. 1 nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tak długo jak siedziba Spółki oraz miejsce jej faktycznego zarządu będą zlokalizowane na terytorium ZEA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak z powyższego przepisu wynika polski ustawodawca stosuje dwa równorzędne kryteria uznawania osoby prawnej za „polskiego rezydenta podatkowego” tj. za podatnika podlegającego opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskiwanych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskiwania – miejsce siedziby takiej osoby, czyli miejsce wskazane we właściwych rejestrach jako adres siedziby osoby prawnej lub „posiadanie zarządu na terytorium Polski”.

Ustawa o podatku dochodowym (ani inny akt prawny z zakresu prawa cywilnego czy handlowego) nie wskazuje, jakie przypadki kwalifikują się dla uznania, iż dana osoba prawna „posiada” zarząd w Polsce. Zasadnym jest zatem sięgnięcie do językowego znaczenia tego pojęcia, co oznacza, że jeżeli sprawujące zarząd danego podmiotu osoby zamieszkują w Polsce, to uznać należy, iż w rozumieniu ww. art. 3 ust. 1 updop dany podmiot posiada zarząd na terytorium Polski. Dopiero zaś w przypadkach, kiedy powyższe warunki oraz przyjęte w ustawodawstwie podatkowym innego państwa kryteria uznawania danego podmiotu za rezydenta podatkowego tego państwa, prowadziłyby do sytuacji, w której dwa lub więcej państw uznaje danego podatnika za rezydenta podatkowego tego państwa, zasadnym jest sięgnięcie do kryteriów ustalania rezydencji podatkowej wynikających z międzynarodowego prawa podatkowego.

Z przedstawionego przez Pełnomocnika Spółki zdarzenia przyszłego wynika, iż po zmianie zarządu Wnioskodawcy podczas spotkań Zarządu podejmowane będą w formie uchwał kluczowe decyzje dotyczące Spółki. Spotkania zarządu będą odbywały się w siedzibie Spółki w praktyce przynajmniej kilkukrotnie wciągu roku, przy czym na spotkaniach takich będzie mógł być obecny cały Zarząd, bądź wybrani jego członkowie w liczbie umożliwiającej podejmowanie wiążących dla Spółki decyzji zgodnie z jej statutem. W skład Zarządu Spółki będą wchodziły osoby fizyczne zamieszkałe w ZEA lub osoby zamieszkałe ZEA (w tym w Polsce), przy czym zawsze większość w Zarządzie będą miały osoby posiadające miejsce zamieszkania w ZEA.

Dodatkowo w przypadku podejmowania niektórych uchwał Zarządu dopuszcza się ich podejmowanie drogą elektroniczna w związku z faktem, że niektóre osoby wchodzące w skład Zarządu mogą znajdować się w momencie ich podejmowania poza siedzibą Spółki w ZEA (tj. mogą się znajdować w Polsce), przy czym każdorazowo w przypadku takich uchwał większość członków Zarządu biorących udział w takim głosowaniu będzie znajdowała się w siedzibie Spółki lub w innym miejscu na terytorium ZEA.

Należy podkreślić, że członkowie Zarządu Spółki mogą być jednocześnie również członkami zarządu innej spółki lub zarządów innych spółek działających w ramach Grupy (zarówno spółek z siedzibą w Polsce, jak i poza jej granicami), i w zakresie pełnienia swoich funkcji jako członków zarządu takich innych spółek, mogą wykonywać związane z tymi funkcjami działania na terenie innych krajów niż ZEA (w tym Polski).

Zarząd Spółki nie będzie wykonywał bieżących czynności dotyczących działalności Spółki, gdyż czynności te będą zlecane niezależnym Usługodawcom, którzy będą prezentować efekty swoich prac Zarządowi. Na podstawie tych sprawozdań/ prezentacji / umów lub innej uzgodnionej formy Zarząd będzie podejmował decyzje dotyczące działalności Spółki podczas posiedzeń Zarządu.

Zasadę wyrażoną w art. 3 ust. 1 updop modyfikują postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W rezultacie, jeżeli zarejestrowana zagranicą spółka kapitałowa (odpowiednik polskiej spółki z o.o.), zgodnie z wewnętrznymi regulacjami państwa siedziby, również w tym państwie będzie spełniała kryteria uznania jej za rezydenta podatkowego tego państwa (w przedmiotowym przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich), to wówczas, dla rozstrzygnięcia miejsca jej rezydencji podatkowej, sięgnąć należy do postanowień odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (w omawianym przypadku umowy Polska – ZEA, obowiązującej między Polską Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi). Na gruncie powyższej umowy kryterium rozstrzygającym miejsce rezydencji podatkowej osoby prawnej jest miejsce sprawowania faktycznego zarządu tej osoby prawnej (art. 4 ust. 4 umowy Polska – ZEA).

Jak bowiem wynika z art. 4 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (Konwencja ta jest wzorcem dla polskich umów o unikania podwójnego opodatkowania) „określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze”, zaś art. 4 ust. 3 Modelowej Konwencji stanowi, że jeżeli stosownie do postanowień powyższego przepisu „osoba nie będąca osobą fizyczną, ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.”

Zgodnie zaś z Komentarzem do Modelowej Konwencji „miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym, z merytorycznego punktu widzenia, podejmowane są kluczowe decyzje w sprawach zarządzania i w sprawach handlowych, niezbędne do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa”. Wskazano w nim również, iż „w celu ustalenia miejsca faktycznego zarządu powinny być brane pod uwagę wszystkie fakty i okoliczności” (zob. pkt 24 Komentarza do art. 4 Modelowej Konwencji OECD).

Zatem w przypadkach wątpliwości w jednoznacznym ustaleniu jednej właściwości krajowej w stosunku do podatnika, podstawowym kryterium takiej kwalifikacji jest fakt, w którym kraju jest faktycznie realizowany zarząd spółki.

Praktyka poszczególnych państw rozumienia określenia „miejsce faktycznego zarządu” jest jednak różna.

W polskiej doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, iż zarówno w umowach, jak i wewnętrznym ustawodawstwie państw, brak jest wyraźnej definicji pojęcia „miejsca faktycznego zarządu”, gdyż nie jest nią na pewno określenie, iż jest to miejsce, z którego osoba jest faktycznie zarządzana.

Wydaje się, że uwzględniając zakres decyzyjny przysługujący członkom zarządu osób prawnych, za najbardziej właściwe i oddające sens tej definicji wydaje się podejście większości administracji podatkowych państw, które za “miejsce faktycznego zarządu” osoby prawnej uznają miejsce, w którym odbywa się bieżące prowadzenie spraw tej osoby prawnej (praktyczne, codzienne zarządzanie), które wcale nie musi być tożsame z miejscem podejmowania „kluczowych”, „zasadniczych” decyzji” dotyczących przedsiębiorstwa (patrz: Józef Banach – „Rozstrzyganie kwestii podwójnej rezydencji w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania”, Monitor Podatkowy nr 7/1999).

Podobnie literatura poświęcona międzynarodowemu prawu podatkowemu. W komentarzu “Klaus Vogel on Double Taxation Conventions. A Commentary to the OECD-, UN- and US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capita”, red. Klaus Vogel, Third Edition 1997 r., czytamy, iż miejsce wykonywania faktycznego zarządu oznacza miejsce codziennego zarządzania i prowadzenia spraw polegającego na podejmowaniu decyzji niezbędnych w prowadzeniu biznesu.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż samo zatem zadeklarowanie, iż dana spółka zarejestrowana w Zjednoczonych Emiratach Arabskich okresowo będzie wizytowana przez członków zarządu zamieszkujących ZEA oraz Polskę, i że to tam zarząd podejmować będzie decyzje, zdaniem organu podatkowego jest niewystarczający dla uznania przez polską administrację podatkową, że w świetle danej umowy Polska – ZEA o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka taka będzie rezydentem podatkowym drugiego państwa.

W rezultacie, zdaniem organu podatkowego w świetle treści art. 3 ust. 1 updop uznać należy, iż Spółka posiadać będzie zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym Wnioskodawca podlegać będzie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu organ podatkowy pragnie zauważyć, iż w powyższej interpretacji przyjęto za Pełnomocnikiem Wnioskodawcy, iż Spółka zgodnie z wewnętrznymi regulacjami państwa siedziby, również w tym państwie będzie spełniała kryteria uznania jej za rezydenta podatkowego tego państwa (w przedmiotowym przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.