Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-389/13-2/MC
z 23 lipca 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu przychodu z tytułu obciążenia Klientów Karą Umowną za działania niezgodne z Regulaminem – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu przychodu z tytułu obciążenia Klientów Karą Umowną za działania niezgodne z Regulaminem.
W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
A Polska Sp. z o.o. (dalej:,, A ” lub.,, Spółka”) jest największą w Polsce firmą działającą w branży parkingowej. Podstawowym przedmiotem działalności A jest zarządzanie parkingami. Przedmiotowe parkingi znajdują się najczęściej w sąsiedztwie szpitali, biurowców, hoteli, lotnisk, czy centrów handlowych, a klientami Spółki są użytkownicy tych obiektów. Spółka wykonuje swoją działalność w ten sposób, iż za postój samochodu na zarządzanych parkingach pobiera określoną opłatę, której wysokość jest uzależniona od ilości godzin, podczas których klient („Korzystający”) korzysta z parkingu zarządzanego przez Spółkę.
Korzystanie z parkingu odbywa się na podstawie Regulaminu Parkingu („Regulamin”). Zgodnie z brzmieniem Regulaminu, wjeżdżając na teren parkingu, Korzystający zawiera z A umowę najmu miejsca parkingowego. Umowa najmu zostaje zawarta w momencie zaparkowania pojazdu na terenie parkingu i skończy się z momentem jego wyjazdu z terenu parkingu. W związku z zawarciem umowy najmu miejsca parkingowego, na Korzystającym ciąży obowiązek uiszczenia tzw. Opłaty Parkometrowej („Opłata”) odpowiednio do planowanego czasu postoju pojazdu na parkingu, według wskazań wynikających z informacji umieszczonej na parkometrze. Dowodem uiszczenia Opłaty jest bilet parkingowy („Bilet”), wydawany przez parkometr po uiszczeniu Opłaty. Korzystający jest zobowiązany do umieszczenia go pod przednią szybą pojazdu, w miejscu dobrze widocznym z zewnątrz pojazdu, w sposób umożliwiający odczytanie treści Biletu, w tym wysokości Opłaty i opłaconego czasu postoju.
W przypadku braku ekspozycji Biletu pod przednią szybą pojazdu lub naruszenia pozostałych postanowień Regulaminu, zgodnie z jego brzmieniem, A jest uprawniona do obciążenia Korzystającego karą umowną (Kara Umowna”), o charakterze sankcyjnym. Kara Umowna nie jest dodatkowym wynagrodzeniem za świadczenie przez Spółkę usług, ani zapłatą za żadne czynności wykonywane przez Spółkę — Kara Umowna penalizuje łamanie Regulaminu.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
- W którym momencie Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z tytułu obciążenia Korzystających Karą Umowną za działania niezgodne z Regulaminem?
- Czy uiszczana przez Korzystających Kara Umowna za działania niezgodne z Regulaminem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT”)?
Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 2) zostanie wydana odrębna interpretacja.
Stanowisko Wnioskodawcy:
Spółka stoi na stanowisku, iż powinna rozpoznać przychód podatkowy z tytułu obciążenia Korzystających Karą Umowną za działania niezgodne z Regulaminem w momencie faktycznego otrzymania płatności z lego tytułu.
Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, generalnie za przychody związane z działalnością gospodarczą, uważa się przychody, w tym przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z utrwaloną praktyką organów skarbowych i sądów (przykł. interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB3/423-231/12-3/IR) powyższy przepis dotyczy wszystkich przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Toteż, w ocenie Spółki, powinien mieć zastosowanie nie tylko do przychodów ze świadczenia usług, ale do wszystkich przychodów, które powstają w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej i wynikają z czynności podatnika. W tym świetle, zdaniem Spółki przepis ten obejmuje również m.in. przychody z tytułu kar umownych, określonych w umowach zawartych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Moment powstania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP (toteż również z tytułu kar umownych) reguluje art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP. Przepis ten stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
- wystawienia faktury albo
- uregulowania należności.
Zatem zgodnie z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady, w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi. Jednak jeżeli przed dniem wykonania usługi zostaje uregulowana należność łub wystawiona faktura, obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej z chwilą wystawienia faktury lub uregulowania należności.
Powyższa regulacja (art. 12 ust. 3a Ustawy o PDOP) określa moment powstania przychodu z tytułu świadczenia usług, zbycia praw majątkowych oraz sprzedaży towarów. Toteż do innych typów przychodów związanych z działalnością gospodarczą art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP nie będzie miał zastosowania.
Zdaniem Spółki, Kara Umowna nie stanowi wynagrodzenia za wyświadczoną usługę, wydaną rzecz lub zbyte prawo majątkowe, ponieważ jest płatnością pobieraną za działania niezgodne z umową zawartą pomiędzy stronami (tj. między Spółką a Korzystającym). W związku z tym, iż Kara Umowna ma charakter sankcyjny nie będzie się mieścić w zakresie art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP. Co więcej nie mieści się również w zakresie art. 12 ust. 3c oraz 3d ustawy o PDOP, dotyczących usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych oraz dostaw energii elektrycznej, cieplnej i gazu przewodowego.
W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku otrzymanych Kar Umownych, dla ustalenia momentu powstania przychodu, znajdzie zastosowanie art. 12 ust. 3e ustawy o PDOP. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3 do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d (a więc w szczególności przychodu nie związanego ze świadczeniem usług, wydaniem towarów, częściowym świadczeniem usług oraz zbyciem praw majątkowych), za datę powstania przychodu uważa się dzień otrzymania zapłaty. W konsekwencji, zdaniem Spółki przychód z tytułu otrzymania kary umownej powinien zostać rozpoznany dla celów podatkowych w dacie faktycznego otrzymania płatności. Podsumowując przedstawiony stan faktyczny oraz wyżej wymienione przepisy, Spółka dodatkowo podkreśla, iż płatności z tytułu kar umownych nie można traktować jako wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług. Świadczenie usług to, bowiem, wykonanie na rzecz drugiej strony określonej czynności lub zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności czy do tolerowania czynności w zamian za wynagrodzenie. Natomiast roszczenie o zapłatę Kary Umownej nie wiąże się z żadnym świadczeniem na rzecz Korzystających. Powyższe oznacza, że przychody z tytułu kar umownych należy zakwalifikować jako pozostałe świadczenia, o których mowa w art. 12 ust. 3e ustawy o PDOP. Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, że przychody z tytułu Kar Umownych powstają dopiero w chwili faktycznego otrzymania płatności.
Stanowisko Spółki, iż przychody z tytułu kar umownych powstają dopiero w chwili faktycznego otrzymania płatności znajduje potwierdzenie także w licznych interpretacjach organów podatkowych, np.:
- interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej
w Poznaniu (ILPB3/423-687/1 0-2/MM); - interpretacja indywidualna z dnia 23 listopada 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej
w Warszawie (IPPB3/423-63 1/12-2/KK); - interpretacja indywidualna z dnia 28 czerwca 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB3/423-1 50/11-3/MM);
- interpretacja indywidualna z dnia 16 czerwca 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB3/423-1 42/11 -2/KS);
- interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (IBPB I/2/423-1 857/10/MO).
Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż przychód podatkowy z tytułu obciążenia Korzystających Karą Umowną za działania niezgodne z Regulaminem powstaje w momencie faktycznego otrzymania płatności z tego tytułu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.