Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-368/13-4/MK
z 17 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 28 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki gruntu. Dnia 28 maja 2013 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 16 grudnia 2005 r. rodzice Wnioskodawczyni, tj.: S A i M A, przekazali Zainteresowanej w darowiźnie zabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 17,53 ha, położoną na terenie Gminy Ż. Nieruchomość ta została przekazana do majątku osobistego. Wnioskodawczyni nie przekazano działki w celu sprzedaży. W momencie otrzymania gospodarstwa rolnego nie zamierzała sprzedawać gruntu. Działki rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, nie były objęte wówczas planem zagospodarowania przestrzennego miasta. W ewidencji gruntów, całość określona była jako grunty orne.

W dniu 28 sierpnia 2012 r. Rada Miejska w Ż podjęła Uchwałę nr (…) w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w północnej części miasta Ż, w rejonie ulicy A. Planem tym została objęta cześć gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa Wnioskodawczyni, tj. działka nr X zapisana w księdze wieczystej nr (…), o powierzchni 4.5491 ha, położona w Ż. W planie zagospodarowania przestrzennego część działki została przeznaczona pod tereny dróg publicznych dojazdowych, a część pod tereny zabudowy mieszkaniowej wolnostojącej.

Uchwała Rady Miejskiej, ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa (…) w dniu 25 października 2012 r., weszła w życie w dniu 09 listopada 2012 r.

W następstwie powyższego w dniu 14 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Burmistrza Ż z wnioskiem o dokonanie podziału ww. nieruchomości, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, na trzy odrębne działki. Decyzją z dnia 03 grudnia 2012 r., nr GX. Burmistrz Ż zatwierdził projekt podziału gruntu o powierzchni 4.5491 ha, objętego księgą wieczystą nr (…), na trzy odrębne działki: tj. działkę nr X/X o powierzchni 0.0635 ha, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczoną pod tereny dróg publicznych, i która z mocy prawa przeszła na własność Gminy Ż z dniem w którym przedmiotowa decyzja stała się ostateczna, działkę nr X/X o powierzchni 0,0983 ha, zgodnie z planem, przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i działkę nr 3/3 o powierzchni 4.3873 ha, stanowiącą pozostałe grunty orne.

W dniu 12 grudnia 2012 r., na mocy umowy zawartej w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży działki nr X/X o powierzchni 0.0983 ha (zgodnie z planem, przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną), za kwotę 50.000 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych).

Przekazane Zainteresowanej gospodarstwo rolne prowadzi do dziś. Od dnia 12 grudnia 2012 r. zrezygnowała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku VAT. Oprócz gospodarstwa Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej innej działalności. Dokonana przez Zainteresowaną sprzedaż ma charakter okazjonalny. Związana jest ściśle z przekształceniem gruntu rolnego stanowiącego majątek prywatny, w teren przeznaczony pod zabudowę na podstawie wprowadzonego w roku 2012, przez Radę Miejską w Ż, planu zagospodarowania przestrzennego. Wcześniej nie dokonywała sprzedaży żadnych gruntów. Przed sprzedażą działki, Wnioskodawczyni nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej ani też działalności usługowej związanej z rolnictwem. Będącego własnością Wnioskodawczyni gruntu nie udostępniała innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy ani użyczenia. Poza decyzją o zatwierdzeniu projektu podziału gruntu, zgodnie z uchwalonym planem zagospodarowania przestrzennego, w stosunku do przedmiotowej działki nie były wydawane żadne administracyjne decyzje o warunkach jej zabudowy. Wnioskodawczyni nie czyniła też żadnych nakładów w celu przygotowania działki do sprzedaży, jak również nie podejmowała żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartości i atrakcyjności tej działki.

Dnia 28 maja 2013 r. Zainteresowana uzupełniła wniosek wskazując, iż:

1. Obecnie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością rolniczą. W chwili sprzedaży gruntu wydzielonego z będącego własnością Wnioskodawczyni gospodarstwa rolnego korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). W momencie sprzedaży Wnioskodawczyni była przekonana, że dokonana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednak później z uwagi na zawiłość przepisów i niejednolitą praktykę organów podatkowych w tym zakresie, zaczęła mieć co do tego wątpliwości. W związku z tym, zarejestrowała się w Urzędzie Skarbowym w Jarocinie jako podatnik podatku od towarów i usług, i zapłaciła należny podatek od dokonanej dostawy gruntu. Zgłoszenie rejestracyjne VAT-R złożyła w urzędzie skarbowym w dniu 28 stycznia 2013 r.
2. Dokonana przez Wnioskodawczynię dostawa gruntu miała charakter incydentalny. Wcześniej nie sprzedawała żadnych działek. W celu sprzedaży przedmiotowej działki nie zamieszczała ofert ani w prasie, ani w radiu, ani w sieci internetowej. Nie podejmowała też żadnych innych działań marketingowych. Posiadane przez Wnioskodawczynię grunty stanowią grunty rolne i są wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością rolniczą. Obecnie nie wykonuje, ani też nie planuje w przyszłości wykonywać czynności mających na celu wydzielenie ze swego gospodarstwa kolejnych działek i przygotowania ich do sprzedaży.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż niezabudowanej działki, wydzielonej z gruntu rolnego (stanowiącego gospodarstwo rolne), nabytego od rodziców na podstawie umowy darowizny, oznaczonej w ewidencji gruntów jako „grunty orne” (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczonej pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, wolnostojącej) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii, czyli budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przez działalność gospodarczą, zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z przepisów tych wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów, dokonywana wyłącznie przez podmiot mający status podatnika w świetle ustawy o VAT, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji, czyli prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów tejże ustawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, miała charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Poza tym w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży, albowiem pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego wyżej art. 5 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Zatem, jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a osoba dokonująca tej transakcji za podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy zbywca gruntu przeznaczonego pod zabudowę w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zgodnie z powyższym, sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, w stosunku do którego przed sprzedażą nie dokonywano żadnych czynności mających na celu podniesienie jego wartości handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Takie stanowisko zajął również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, w którym stwierdził, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Według Trybunału „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

W świetle powyższego, Wnioskodawczyni uważa, że dokonana jednorazowa, okazjonalna sprzedaż gruntu wydzielonego z będącego Jej własnością gospodarstwa rolnego, stanowiącego majątek prywatny, nie stanowi działalności gospodarczej w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż ze względu na datę zdarzenia, będącego przedmiotem wniosku, tj. zawarcie umowy sprzedaży w dniu 12 grudnia 2012 r., zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 31 grudnia 2012 r., a więc sprzed nowelizacji art. 15 ust. 2 ustawy dokonanej ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, w myśl którego przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nadmienia się, że przepis art. 15 ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. na podstawie ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), ma następujące brzmienie: „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy, Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 ze zm.), – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej lub zabudowanej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 140 ustawy Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

W świetle powyższego należy wskazać, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż aktem notarialnym z dnia 16 grudnia 2005 r. rodzice Wnioskodawczyni, przekazali Zainteresowanej w darowiźnie zabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 17,53 ha, położoną na terenie Gminy Ż. Nieruchomość ta została przekazana do majątku osobistego. Wnioskodawczyni nie przekazano działki w celu sprzedaży. W momencie otrzymania gospodarstwa rolnego nie zamierzała go sprzedawać. Działki rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, nie były objęte wówczas planem zagospodarowania przestrzennego miasta. W ewidencji gruntów, całość określona była jako grunty orne. W dniu 28 sierpnia 2012 r. Rada Miejska w Ż podjęła Uchwałę nr (…)w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w północnej części miasta Ż, w rejonie ulicy A. Planem tym została objęta cześć gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa, tj. działka nr X zapisana w księdze wieczystej nr (…), o powierzchni 4.5491 ha, położona w Ż. W planie zagospodarowania przestrzennego część działki została przeznaczona pod tereny dróg publicznych dojazdowych, a część pod tereny zabudowy mieszkaniowej wolnostojącej. W następstwie powyższego w dniu 14 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Burmistrza Ż z wnioskiem o dokonanie podziału ww. nieruchomości, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego na trzy odrębne działki. Decyzją z dnia 03 grudnia 2012 r., nr XX. Burmistrz Ż zatwierdził projekt podziału gruntu o powierzchni 4.5491 ha, objętego księgą wieczystą nr (…), na trzy odrębne działki: tj. działkę nr 3/1 o powierzchni 0.0635 ha, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczoną pod tereny dróg publicznych, i która z mocy prawa przeszła na własność Gminy z dniem w którym przedmiotowa decyzja stała się ostateczna, działkę nr X/X o powierzchni 0,0983 ha, zgodnie z planem, przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i działkę nr X/X o powierzchni 4.3873 ha stanowiącą pozostałe grunty orne. W dniu 12 grudnia 2012 r., na mocy umowy zawartej w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży działki nr 3/2 o powierzchni 0.0983 ha (zgodnie z planem, przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną), za kwotę 50.000 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych). Wnioskodawczyni przekazane gospodarstwo rolne prowadzi do dziś. Od dnia 12 grudnia 2012 r. zrezygnowała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku VAT. Oprócz gospodarstwa Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej innej działalności. Dokonana przez Zainteresowaną sprzedaż ma charakter okazjonalny. Wcześniej nie dokonywała sprzedaży żadnych gruntów. Przed sprzedażą działki, nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej ani też działalności usługowej związanej z rolnictwem. Będącego własnością gruntu nie udostępniała innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy ani użyczenia. Poza decyzją o zatwierdzeniu projektu podziału gruntu, zgodnie z uchwalonym planem zagospodarowania przestrzennego, w stosunku do przedmiotowej działki nie były wydawane żadne administracyjne decyzje o warunkach jej zabudowy. Nie czyniła też żadnych nakładów w celu przygotowania działki do sprzedaży, jak również nie podejmowała żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartości i atrakcyjności tej działki. Dokonana przez Wnioskodawczynię dostawa gruntu miała charakter incydentalny. Wcześniej nie sprzedawała żadnych działek. W celu sprzedaży przedmiotowej działki nie zamieszczała ofert ani w prasie, ani w radiu, ani w sieci internetowej. Nie podejmowała też żadnych innych działań marketingowych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonująca dostawy opisanej działki niezabudowanej Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowana – jak sama twierdzi – nie wykorzystywała nieruchomości w działalności gospodarczej, jak i działalności usługowej związanej z rolnictwem. Ponadto, nieruchomość nigdy nie była udostępniana podmiotom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych takich jak umowa najmu lub dzierżawy. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość w drodze darowizny, a więc do majątku osobistego. Przedmiotowa transakcja ma okazjonalny charakter, z wniosku wynika bowiem, iż Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej innych transakcji mających za przedmiot grunty. Zainteresowana nie czyniła też żadnych nakładów w celu zwiększenia wartości działki i przygotowania do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie angażowała się także w uzbrojenie przedmiotowego gruntu i nie podejmowała czynności marketingowych w celu znalezienia nabywcy nieruchomości, co miałoby świadczyć o profesjonalnym obrocie działkami gruntu. Zatem, Zainteresowana sprzedając nieruchomość, korzysta z przysługującego ww. prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę prawa własności działki, cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji – w opisanym kształcie sprawy – przedmiotowa transakcja nie spełniała przesłanek do wystąpienia o formalny status (rejestrację) czynnego podatnika podatku VAT, gdyż była transakcją dotyczącą majątku prywatnego (osobistego).

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż niezabudowanej działki, wydzielonej z gruntu rolnego (stanowiącego gospodarstwo rolne), nabytego od rodziców na podstawie umowy darowizny, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.