INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2011 r. (data wpływu 27.12.2011 r.) uzupełnionym w dniu 22.02.2012 r. (data wpływu 27.02.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15.02.2012 r. (skuteczne doręczenie w dniu 20.02.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lub darowizny używanego środka trwałego i ruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.12.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lub darowizny używanego środka trwałego i ruchomości. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 21.02.2012 r., złożonym w dniu 22.02.2012 r. (data wpływu 27.02.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 15.02.2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

B jest bankiem uniwersalnym i komercyjnym, specjalizującym się w finansowaniu przedsięwzięć służących ochronie środowiska. Bank oferuje szeroką gamę produktów bankowych klientom korporacyjnym, detalicznym i jednostkom samorządowym. B prowadzi pełny zakres usług bankowych.

W szczególności, Bank świadczy usługi, o których mowa w art. 5 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, ze zm.), tj. czynności bankowe sensu stricte oraz sensu largo. W ramach szeroko zakrojonej działalności Bank wykonuje czynności, które zgodnie z przepisami ustawy o VAT, uprawniają Bank do odliczenia podatku VAT naliczonego, jak również czynności, z tytułu wykonywania których nie przysługuje odliczenie podatku VAT.

Dla celów prowadzenia tak zakrojonej działalności B nabywa m.in. określone towary i usługi. W szczególności, Bank nabywa określone towary (ruchomości) i usługi, które następnie składają się odpowiednio po stronie B na środki trwałe (dalej: „ŚT”) lub wartości niematerialne i prawne (dalej: „WNiP”).

Niektóre ŚT i WNiP nabywane przez Bank są wykorzystywane wyłącznie dla celów działalności bankowej, która zgodnie z obowiązującymi regulacjami w zakresie podatku VAT, nie daje prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego (np. świadczenie usług pośrednictwa finansowego w zakresie udzielania kredytów na rzecz osób fizycznych posiadających miejsce zamieszkania na terytorium UE). Ze względu na takie wykorzystanie niektórych ŚT i WNiP, w odniesieniu do ich nabycia Bank nie dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących transakcje ich zakupu (tj. nie dokonuje odliczenia/korekty odliczenia podatku naliczonego zarówno w momencie dokonania danego zakupu jak i w okresie późniejszej eksploatacji danych aktywów w sytuacji, gdy eksploatowane są one wyłącznie dla celów prowadzenia działalności nieuprawniającej do odliczenia podatku naliczonego). Przedstawione poniżej pierwsze pytanie B dotyczy niniejszej kategorii ŚT Banku — ruchomości, zarówno o wartości początkowej przekraczającej 15.000 PLN, jak i nie przekraczającej 15.000 PLN, podlegających po stronie Banku amortyzacji, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

W określonych sytuacjach, ze względu na przyczyny o podłożu gospodarczym/ekonomicznym, itp., Bank podejmuje decyzję o zmianie dotychczasowego przeznaczenia i dokonuje odpłatnego zbycia lub nieodpłatnego przekazania przedstawionych powyżej ŚT (w praktyce, do momentu zbycia dany ŚT może być wykorzystywany w dalszym ciągu w działalności Banku, zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem). Przede wszystkim zbywane są ŚT wykorzystywane przez Bank przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Odpłatne zbycie lub nieodpłatne przekazanie ŚT - ruchomości może mieć miejsce zarówno (a.) w tzw. „okresie korekty podatku VAT naliczonego” (5-letniej), o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, (b.) w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym oddano dane dobro do użytkowania (w odniesieniu do ŚT o wartości początkowej poniżej 15.000 PLN), jaki i (c.) w okresie późniejszym.

Jednocześnie, dla potrzeb wykonywania wyłącznie czynności nieuprawniających do odliczenia podatku VAT naliczonego Bank nabywa towary, które nie są przez B zaliczane do ŚT. Z tytułu takich zakupów Bank nie dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego w momencie zakupu. W określonych okolicznościach, Bank dokonuje odpłatnego zbycia/odsprzedaży lub nieodpłatnego przekazania takich towarów po upływie 6 miesięcznego okresu ich użytkowania przez Bank od daty nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel Takie zbycie, może mieć miejsce (a.) w ciągu tego samego roku, w którym to nabycie nastąpiło, jak również (b.) po zakończeniu roku, w którym miało miejsce nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionych okolicznościach, w sytuacji podjęcia decyzji o zmianie przeznaczenia używanego ŚT i dokonania jego odpłatnego zbycia lub nieodpłatnego przekazania w okresie tzw. „korekty podatku VAT naliczonego” (jednorocznej lub 5-letniej), o którym mowa w art. 91 ust. 2, lub w odniesieniu do ŚT o wartości początkowej poniżej 15.000 PLN, w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano je do użytkowania, o którym mowa w art. 91 ust. 7c, dokonana sprzedaż/darowizna będzie podlegała po stronie Banku opodatkowaniu według stawki VAT właściwej dla danego towaru...
2. Czy w przedstawionych okolicznościach, w sytuacji podjęcia decyzji o zmianie przeznaczenia danego towaru (ruchomości), który nie jest zaliczany przez B do ŚT i dokonania jego odpłatnego lub nieodpłatnego zbycia po upływie 6 miesięcznego okresu jego użytkowania przez Bank (od daty nabycia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel, jednakże w ciągu 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towar do użytkowania), zbycie takiego towaru będzie podlegało po stronie Banku opodatkowaniu według stawki VAT właściwej dla danego towaru...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W przedstawionych okolicznościach, w sytuacji podjęcia decyzji o zmianie przeznaczenia używanego ŚT i dokonania jego odpłatnego zbycia lub nieodpłatnego przekazania w okresie tzw. „korekty podatku VAT naliczonego” (jednorocznej lub 5-letniej), o którym mowa w art. 91 ust 2, lub w odniesieniu do ŚT o wartości początkowej poniżej 15.000 PLN, w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano je do użytkowania, o którym mowa w art. 91 ust. 7c, dokonana sprzedaż/darowizna będzie podlegała po stronie Banku opodatkowaniu według stawki VAT właściwej dla danego towaru.
2. W przedstawionych okolicznościach, w sytuacji podjęcia decyzji o zmianie przeznaczenia danego towaru (ruchomości), który nie jest zaliczany przez B do ŚT i dokonania jego odpłatnego lub nieodpłatnego zbycia po upływie 6 miesięcznego okresu jego użytkowania przez Bank (od daty nabycia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel, jednakże w ciągu 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towar do użytkowania), zbycie takiego towaru będzie podlegało po stronie Banku opodatkowaniu według stawki VAT właściwej dla danego towaru.
   
   

Ad. 1

Podstawową zasadą podatku VAT jest powszechność opodatkowania, zgodnie z którą podatek VAT powinien pokrywać najszersze spektrum transakcji rynkowych.

Wyrazem tej zasady w polskich regulacjach w zakresie podatku VAT jest w szczególności art. 5 ust. 1 ustawy o VAT wskazujący, iż opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z regulacją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, którą w świetle art. 7 ustawy o VAT należy rozumieć, jako przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Jednocześnie, w myśl przepisów o podatku VAT dostawa towarów co do zasady podlega opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23% (w 2011 r.). Ponadto, ustawa o VAT przewiduje, iż w zależności od charakterystyki danego towaru, transakcja dostawy może podlegać opodatkowaniu według stawek obniżonych.

W tym miejscu należy wskazać iż przepisy w zakresie podatku VAT przewidują odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. W odniesieniu do tej kwestii podkreśleniu podlega fakt, iż odstępstwo od reguły powszechności opodatkowania VAT (jakim jest objęcie określonych transakcji zwolnieniem od tego podatku) może mieć wyłącznie wyjątkowy charakter i dotyczyć ściśle zdefiniowanych kwestii.

Jednym z odstępstw od zasady powszechności opodatkowania jest przewidzenie w przepisach ustawy o VAT zwolnienia dla sprzedaży tzw. „towarów używanych”. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwolnieniu od podatku VAT podlega dostawa towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie art. 43 ust. 2 ustawy o VAT definiuje towar używany jako ruchomość, której okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Oznacza to, iż jeżeli w odniesieniu do danego towaru podatnikowi, który go nabył, nie przysługiwało prawo do odliczenia, ani w momencie zakupu, ani w okresie po nabyciu w trakcie użytkowania towaru, a towar ten był wykorzystywany w jego działalności przez okres co najmniej pół roku, to transakcja dostawy takiego towaru powinna podlegać zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.

Mając powyższe na uwadze w celu odpowiedzi na zadane pytanie należy w pierwszej kolejności zbadać, czy transakcje sprzedaży ŚT dokonywane przez B nie będą podlegały wskazanemu zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.

Jak zostało wskazane powyżej, dostawa towarów może podlegać zwolnieniu wyłącznie gdy spełnione zostaną dwa następujące warunki, tj.:

1. towar, który jest przedmiotem dostawy był wykorzystywany w działalności podatnika przez okres dłuższy niż pół roku,
2. w odniesieniu do tego dostarczanego towaru, podatnikowi dokonującemu transakcji, nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
   
   

Powyższe oznacza w praktyce, iż jeżeli wyłącznie jedna z przesłanek zostanie spełniona, transakcja dostawy takiego towaru nie może podlegać wskazanemu zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.

ŚT-ruchomości będące przedmiotem dostawy były wykorzystywane przez Bank przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Tym samym, zbadaniu podlega jedynie druga ze wskazanych przesłanek warunkujących możliwość zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT, tj. brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do zbywanego dobra.

W tym zakresie, Bank pragnie wskazać, iż zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik ten powinien dokonać korekty podatku VAT naliczonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 91 ust. 1-6.

W ocenie Banku powyższe oznacza, iż w okresie tzw. „korekty podatku VAT naliczonego” (rocznej lub 5-letniej) konkretyzuje się potencjalne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego po stronie Banku.W tym okresie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przybiera realną postać.

W praktyce oznacza to, iż jeżeli w okresie tzw. „korekty podatku VAT naliczonego” nastąpi zmiana przeznaczenia danego dobra, to konsekwencją tej zmiany przeznaczenia jest ewentualna zmiana prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. I tak, jeżeli dane aktywo było wykorzystywane dla celów działalności nieuprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego, a następnie zostało wykorzystane do działalności, która jak zostało wskazane, co do zasady uprawnia do takiego odliczenia, to po stronie podmiotu zmieniającego przeznaczenie danego dobra, powstało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Podobnie, zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7c ustawy o VAT wskazuje, że jeżeli dane dobro było w pierwszej kolejności wykorzystywane wyłącznie dla celów działalności nieuprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego, a następnie, w przeciągu 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano te dobro do używania nastąpi diametralna zmiana jego przeznaczenia (tj. zostanie ono przeznaczone wyłącznie dla celów działalności w pełni uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego), to podatnik korzystający z takiego dobra powinien dokonać korekty podatku VAT naliczonego, wynikającego z jego zakupu (zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, taka korekta powinna zostać dokonana w deklaracji składanej za okres, w którym taka zmiana nastąpi).

Zdaniem B, jak zostało wskazane powyżej, co do zasady, odpłatna dostawa towarów bez wątpienia stanowi transakcję opodatkowaną według stawki podatku VAT właściwej dla danego towaru.

Stąd, w ocenie Banku, decyzja B o sprzedaży towaru zaklasyfikowanego wcześniej do środków trwałych stanowi zmianę przeznaczenia tego ŚT (uprzednio wykorzystywanego dla celów działalności nieuprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego) i w konsekwencji powoduje zmianę prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego po stronie Banku, tj. skutkującą powstaniem po stronie B prawa do odliczenia (odpowiedniej części) podatku VAT naliczonego w odniesieniu do konkretnego aktywa zbywanego w okresie tzw. „korekty podatku VAT naliczonego” lub (w odniesieniu do ŚT o wartości początkowej poniżej 15.000 PLN), w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym oddano dobro do użytkowania.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe znajdzie analogiczne zastosowanie w odniesieniu do nieodpłatnego przekazania danego dobra, które zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, powinno dla celów VAT być rozpatrywane tak samo, jak odpłatna dostawa towarów.

Mając na uwadze powyższe, w szczególności fakt, iż po stronie Banku w wyniku zmiany przeznaczenia danego aktywa w okresie tzw. „korekty podatku VAT naliczonego” lub (w odniesieniu do ŚT o wartości początkowej poniżej 15.000 PLN) w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym przekazano dane dobro do użytkowania, powstaje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego względem określonego dobra, nie jest spełniona druga przesłanka konieczna do zastosowania wskazanego zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do transakcji odpłatnego zbycia ŚT.

Art. 43 ust. 1 pkt 2 wskazuje, iż podatnik nie musi mieć pełnego prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w stosunku do określonego towaru, aby dana transakcja dotycząca „towarów używanych” została wyłączona z zakresu wskazanego zwolnienia od opodatkowania VAT. Brzmienie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 wskazuje, iż jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia nawet w znikomym zakresie, transakcja dostawy towarów wykorzystywanych przez okres co najmniej 6 miesięcy, nie może korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

W ocenie B, w przypadku gdyby dostawa ŚT (w odniesieniu do których w okresie eksploatacji Bank nie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, a następnie prawo to uległo zmianie) podlegała wskazanemu zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT, system podatku VAT zostałby naruszony.

Powyższe wynika w szczególności z faktu, iż jak to zostało udowodnione we wcześniejszej części wniosku, w wyniku odpłatnego zbycia ŚT dokonanego w okresie tzw. „korekty podatku VAT” lub (w odniesieniu do ŚT o wartości początkowej poniżej 15.000 PLN) w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym przekazano dane dobro do użytkowania, następuje zmiana jego przeznaczenia (z wykorzystania w działalności nieuprawniającej do odliczenia podatku VAT na działalność podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych). Ta zmiana przeznaczenia, zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 stanowi podstawę do zmiany prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego po stronie Banku (tj. ze względu na powiązanie danego zakupu z transakcją sprzedaży, Bank nabywa prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, pomimo, iż uprzednio takie prawo mu nie przysługiwało). W konsekwencji, Bank poprzez przeznaczenie danego ŚT w okresie tzw. „korekty podatku VAT naliczonego” lub (w odniesieniu do ŚT o wartości początkowej poniżej 15.000 PLN) w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym przekazano dane dobro do użytkowania, dla celów działalności uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego, może skorzystać z takiego prawa.

Innymi słowy, objęcie zakresem zwolnienia od podatku VAT przedstawionych transakcji prowadziłoby do sytuacji, w których podatek VAT należny nie byłby uiszczany przez dostawcę, który miałby jednocześnie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z tym dostarczanym towarem.

Powyższe przedstawia przykład zakładający, iż w trakcie 2009 r. Bank nabył i przekazał do użytkowania kasę pancerną o wartości w cenie nabycia 20.000 zł netto i podatek VAT naliczony 4.400 zł. Kasa w całości była przeznaczona do działalności nieuprawniającej do odliczenia podatku naliczonego, a wartość początkowa na moment przekazania do użytkowania została ustalona w wartości 24.400 zł. W trakcie 2011 roku Bank podjął decyzję o zmianie jej przeznaczenia i sprzedał kasę. Objęcie zakresem zwolnienia od podatku VAT dokonanej sprzedaży prowadziłoby do sytuacji, w których podatek VAT należny nie zostałby uiszczany z tytułu sprzedaży, przy czym jednocześnie dostawca miałby prawo do odliczenia odpowiedniej części podatku VAT naliczonego uprzednio przy nabyciu tego towaru, czyli miałby prawo do odliczenia kwoty 2.640 zł (kwota ta stanowi część podatku naliczonego przypadającego na pozostały okres tzw. „5-letniej korekty podatku naliczonego”, czyli 3/5 z kwoty 4.400).

Bank pragnie zwrócić uwagę, iż taka sytuacja ma obecnie miejsce w odniesieniu do samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych (w stosunku do których, podatnik ma prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego), które mogą być zbywane przy zastosowaniu zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na mocy § 13 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 73 poz. 392 z dnia 6 kwietnia 2011 r. z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie”).

W szczególności, wskazany przepis Rozporządzenia przewiduje, iż dostawa samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych (i.) w odniesieniu do których podatnik miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego (w wysokości 50% lub 60% kwoty podatku, nie więcej niż odpowiednio 5.000 PLN lub 6.000 PLN), i (ii.) które wpisują się w definicję towarów używanych (o którym mówi art. 43 ust. 2 ustawy o VAT) podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.

Innymi słowy, regulacje w zakresie podatku VAT przewidują sytuacje, w których podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do określonego towaru, a pomimo tego, późniejsza dostawa tego samego towaru jest objęta zakresem zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

W tym miejscu Bank pragnie jednak zauważyć, iż zgodność wskazanego zwolnienia z prawem UE została zakwestionowana przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 lutego 2011 r. (sygn. akt I FSK 223/10), który wskazał, iż „nie ulega wobec tego wątpliwości, iż polski ustawodawca wprowadził w § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT nie przewidziane przez prawo europejskie zwolnienie od opodatkowania.”

W ocenie Banku, powyższe stwierdzenia NSA jednoznacznie potwierdza, iż system podatku VAT nie może przewidywać sytuacji, w których podmiot, który ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do określonego towaru, może zastosować zwolnienie od tego opodatkowania w sytuacji dostawy takiego towaru.

Przenosząc powyższe na grunt sytuacji Banku, B w sytuacji gdy jest uprawniony do odliczenia nawet części podatku VAT naliczonego w odniesieniu do skonkretyzowanego dobra, które jest przez Bank odpłatnie zbywane, nie może w stosunku do transakcji sprzedaży takiego dobra zastosować wskazanego zwolnienia od opodatkowania VAT przewidzianego dla dostawy tzw. „towarów używanych”, gdyż prowadziłoby to do wypaczenia systemu podatku VAT.

Reasumując powyższe, ze względu na zmianę przeznaczenia danego ŚT-ruchomości, w tym samochodów osobowych, w okresie tzw. ,, korekty podatku VAT naliczonego” (rocznej lub 5-letniej), prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego po stronie Banku uległo zmianie (tj. sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT danego dobra skutkowała powstaniem po stronie Banku prawa do odliczenia odpowiedniej części podatku VAT naliczonego).

W konsekwencji, Bank nie jest uprawniony do zastosowania wskazanego zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do transakcji zbycia używanych ŚT, w tym samochodów osobowych, nawet jeżeli były one wykorzystywane przez pewien okres czasu w jego działalności bankowej, co do zasady, nieuprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Tym samym, przedstawione transakcje zbycia ŚT-ruchomości, w tym samochodów osobowych, dokonywane przez Bank w okresie tzw. „korekty podatku VAT naliczonego” (5-letniej) lub, w przypadku ŚT o wartości początkowej poniżej 15.000 PLN, w okresie 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym oddano dane dobro do użytkowania, powinny podlegać opodatkowaniu według stawki właściwej dla danego, zbywanego towaru.

Ad. 2

Zgodnie z art. 91 ust. 7b ustawy o VAT w przypadku towarów i usług innych niż zaliczane przez podatnika do środków trwałych o wartości początkowej przekraczającej 15.000 PLN, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Art. 91 ust. 7 ustawy o VAT wskazuje, iż w sytuacji, gdy podatnik nie miał prawa do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, a następnie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego się zmieniło, podatnik ten jest zobowiązany do dokonania korekty swoich rozliczeń VAT zgodnie z zasadami określony w art. 91 ust. 1-6.

Art. 91 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje natomiast iż: „po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego”.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe oznacza, iż jeżeli dany towar, który nie jest zaliczany do aktywów trwałych, został nabyty dla celów działalności nieuprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego (i był w tym celu wykorzystywany), to w odniesieniu do takiego towaru, nabywca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Jednakże, jeżeli nabywca tego konkretnego towaru zmieni w odniesieniu do tego towaru „plany” i przeznaczy go (w ciągu 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym dany towar wydano do użytkowania) dla celów działalności co do zasady uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego (np. odpłatnej dostawy lub nieodpłatnego przekazania), to taka zmiana przeznaczenia towaru powinna znaleźć odzwierciedlenie w odpowiedniej korekcie podatku VAT naliczonego (związanego z tym towarem). Jednocześnie art. 91 ust. 1 precyzyjnie wskazuje, (a.) jak taka korekta powinna zostać wykonana i (b.) w jakim okresie rozliczeniowym uwzględniona.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe oznacza, iż jeżeli nabędzie on towar, w celu wykorzystywania go dla celów swojej głównej działalności (nieuprawniającej do odliczenia podatku VAT), a następnie (w ciągu 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym oddano dane dobro do użytkowania) zmieni zdanie odnośnie do przeznaczenia tego towaru, to w odniesieniu do tego konkretnego zakupu, powinien dokonać stosowanej korekty rozliczenia z tytułu podatku VAT naliczonego (tj. jeżeli w pierwszej kolejności, po nabyciu danego towaru podatek VAT naliczony z tego tytułu nie podlegał odliczeniu i nie został odliczony, to po zmianie przeznaczenia tego towaru jego nabywca powinien dokonać takiego odliczenia podatku VAT naliczonego).

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż danego towaru lub jego nieodpłatne zbycie (które, jak zostało wskazane we wcześniejszej części niniejszego wniosku, co do zasady podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla danego towaru) stanowi zmianę przeznaczania danego towaru.

Stąd, w wyniku sprzedaży i nieodpłatnego zbycia danego towaru następuje zmiana jego pierwotnego przeznaczenia, która znajduje odzwierciedlenie w korekcie podatku VAT naliczonego związanego z jego pierwotnym nabyciem.

W konsekwencji, w wyniku odpłatnego zbycia danego towaru lub jego nieodpłatnego przekazania, w odniesieniu do którego pierwotnie nie przysługiwało nabywcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, po stronie nabywcy powstaje prawo do jego odliczenia.

Jak zostało już wcześniej wskazane, dostawa towarów może podlegać zwolnieniu od podatku VAT wyłącznie gdy spełnione zostaną dwa następujące warunki, tj.:

1. towar, który jest przedmiotem dostawy, był wykorzystywany w działalności podatnika przez okres dłuższy niż pół roku,
2. w odniesieniu do tego dostarczanego towaru, podatnikowi dokonującemu transakcji, nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
   
   

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Banku, w przypadku odpłatnej dostawy towaru lub nieodpłatnego jego przekazania (które dla celów VAT jest zrównane z jego odpłatną dostawą), który był przez Wnioskodawcę wykorzystywany przez okres dłuższy niż pół roku (jednak w ciągu 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary do użytkowania), lecz w stosunku do którego, ze względu na zmianę jego przeznaczenia Bank był uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Powyższe wynika w szczególności z faktu, iż pomimo że towar zbywany może spełniać definicję towaru używanego (wskazaną w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT), to jednak w odniesieniu do tego towaru jego zbywca będzie miał prawo, w ciągu 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano go do użytkowania, do odliczenia podatku VAT naliczonego (ze względu na zmianę jego pierwotnego przeznaczenia tj. jego odpłatnej dostawy lub nieodpłatnego przekazania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).Przez towary w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, lecz do czynności, które nie są obciążone podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ podkreśla jednak, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1 podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2a).

Art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, iż korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4).

Natomiast jak mowa w art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a).

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Bank w ramach szeroko zakrojonej działalności bankowej wykonuje czynności, które zgodnie z przepisami ustawy o VAT, uprawniają Bank do odliczenia podatku VAT naliczonego, jak również czynności, z tytułu wykonywania których nie przysługuje odliczenie podatku VAT. Dla celów prowadzenia działalności Bank nabywa określone środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne (o wartości początkowej nieprzekraczającej 15.000 PLN, jak i powyżej), które są wykorzystywane wyłącznie dla celów działalności bankowej, która zgodnie z obowiązującymi regulacjami w zakresie podatku VAT, nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego. W określonych sytuacjach Bank podejmuje decyzję o odpłatnym zbyciu lub nieodpłatnym przekazaniu środków trwałych.

Wątpliwości Banku przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą tego czy w sytuacji podjęcia decyzji o zmianie przeznaczenia używanego środka trwałego lub towaru (ruchomości) i dokonania ich odpłatnego zbycia lub nieodpłatnego przekazania dokonana sprzedaż/darowizna będzie podlegała opodatkowaniu.

Udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytania w pierwszej kolejności wskazać należy, iż Bank błędnie uznaje, że podjęcie decyzji o sprzedaży lub nieodpłatnym przekazaniu danego dobra wykorzystywanego w działalności nieopodatkowanej, co do którego przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku stanowi zmianę przeznaczenia tego dobra powodującą zastosowanie art. 91 ust. 7 ustawy. Zmianą przeznaczenia danego towaru będzie sytuacja, w której towar ten wykorzystywany był do czynności zwolnionych z podatku VAT a następnie do czynności opodatkowanych (np. dzierżawa, wynajem) lub zgodnie z przepisami ustawy czynność jego sprzedaży lub przekazania zostanie opodatkowana podatkiem należnym VAT.

W związku z powyższym w pierwszej kolejności należy ustalić czy dostawa bądź nieodpłatne przekazanie środków trwałych i towarów (ruchomości) będących przedmiotem zapytania Banku jest opodatkowana podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów dostawa towarów używanych podlega zwolnieniu z podatku jeżeli zostają spełnione dwa warunki, tj.: towar, który jest przedmiotem dostawy był wykorzystywany przez podatnika przez okres dłuższy niż 6 miesięcy i w stosunku do tego towaru podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Bank ma zamiar sprzedać używane środki trwałe i towary (ruchomości), przy nabyciu których nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i które wykorzystywane były przez Bank przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Zatem uznać należy, iż przy dostawie środków trwałych i towarów (ruchomości) będących przedmiotem zapytania Banku zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Odnosząc się natomiast do nieodpłatnego przekazania środków trwałych i towarów (ruchomości) wskazać należy na art. 7 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Powyższe oznacza, że darowiznę uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem. Zatem, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Z opisu sprawy wynika, że Bank ma zamiar nieodpłatnie przekazać używane środki trwałe i towary (ruchomości), przy nabyciu których nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. A zatem stosownie do ww. art. 7 ust. 2 ustawy przedmiotowe przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym badanie spełnienia przesłanek do zastosowania zwolnienia staje się bezprzedmiotowe.

Reasumując, sprzedaż używanych środków trwałych i towarów (ruchomości) korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, natomiast ich nieodpłatne przekazanie stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie wskazać należy, iż nabyte przez Bank środki trwałe jak i towary (ruchomości) wykorzystywanie do czynności niezwiązanych z działalnością opodatkowaną, następnie sprzedane lub nieodpłatnie przekazane nie powodują konieczność dokonania korekty na podstawie art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy. Nie mamy bowiem do czynienia z sytuacją wskazaną w tym przepisie, kiedy to Bank nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego i nie dokonał odliczenia, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym stanowisko Banku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.