INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2012 r. (data wpływu 10 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wyposażenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani właścicielką kawalerki, (pow. 25m2) składającej się z pokoju, łazienki i korytarza, zlokalizowanej na ostatnim piętrze w budynku wzniesionym w 1952r. Mieszkanie odziedziczyła Pani po matce. W mieszkaniu tym do połowy ubiegłego roku mieszkał syn z rodziną. W tym czasie lokal był zagospodarowany sprzętami należącymi do jego rodziny. Z chwilą wyprowadzenia się syn zabrał należące do niego wyposażenie, m.in. zabudowę aneksu kuchennego (z wyjątkiem lodówki). W mieszkaniu pozostała zabudowa korytarza i wyposażenie łazienki, bez pralki.

Podjęła Pani decyzję, by mieszkanie to przeznaczyć na wynajem, do czasu gdy młodszy, studiujący syn będzie mógł się usamodzielnić.

Przed wynajmem przeprowadziła Pani analizę rynku (odpowiedzi na ogłoszenia osób poszukujących kawalerek, sondowanie ich oczekiwań i określenie grupy zainteresowanej ofertą), która wykazała, że posiadane mieszkanie będzie interesowało osoby młode (studenci, osoby rozpoczynające samodzielne życie), poszukujące lokali umeblowanych, wyposażonych w podstawowy, niezbędny przy obecnych standardach zamieszkiwania sprzęt (pralka, lodówka, przynajmniej aneks kuchenny, miejsce do spania i do pracy). Oferta wynajmu pustego lokalu o takim metrażu nie znalazła odbiorców. Z tego względu zdecydowała się Pani na przywrócenie w mieszkaniu sprzętów i urządzeń w zakresie niezbędnym do jego skutecznego wynajęcia a tym samym uzyskiwania przychodu.

W sierpniu 2011 r. przeprowadziła Pani remont mieszkania polegający na: malowaniu i przywróceniu aneksu kuchennego w pokoju (kuchenka, okap, zlew z armaturą, 4 szafki). Malowanie i montaż sprzętów w aneksie kuchennym wykonane zostały systemem gospodarczym przez synów. Ponadto lokal wyposażony został w podstawowe elementy wyposażenia, tzn.: kanapę, stół i 4 krzesła, biurko, lampę biurkowa, półkę na książki, stolik nocny, pralkę, lampę podłogową, odkurzacz i żelazko niezbędne do przystosowania mieszkania do skutecznego wynajmu. Tak wyposażone mieszkanie zostało wynajęte. Wydatki poniesione na dostosowanie lokalu do potrzeb wynajmu są udokumentowane fakturami a koszty nie przekroczyły 3.500 zł. Mieszkanie zostało też ubezpieczone.

W październiku 2011 r. rozpoczęła Pani wynajem Zdecydowała się na opodatkowanie dochodu z najmu w roku 2011 na zasadach ogólnych.

Wskazuje Pani, iż używane przez Nią pojęcie „remont" nie jest zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego, a definicja zawarta w prawie budowlanym nie odpowiada zakresowi prac i związanych z nimi wydatków opisanych powyżej. Używając pojęcia „remont" ma Pani na myśli ogół prac i wydatków poniesionych na przywrócenie lokalowi stanu pierwotnego, bez zmiany jego cech użytkowych, mające na celu doprowadzenie do stanu pozwalającego na bezpieczne i właściwe jego użytkowanie i skuteczne przeznaczenie na wynajem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zeznaniu podatkowym za rok 2011 można uznać za koszty uzyskania przychodu z najmu wydatki poniesione na wymienione elementy wyposażenia lokalu będącego przedmiotem najmu...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione koszty nabycia wyposażenia opisanego powyżej lokalu, mające na celu przystosowanie go do wynajmu są - zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztami uzyskania przychodu z najmu i jako takie mogą zostać uwzględnione w rocznym zeznaniu podatkowym za rok 2011.

Najem, nie będący działalnością gospodarczą jest uznawany przez ww. ustawę za źródło przychodu - art. 10 ust. 1 pkt 6.

W kontekście przychodów z najmu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, w tym wypadku lokalu mieszkalnego - art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W art. 22 ust.1 ww. ustawy, ustawodawca nie wskazuje jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku musi być ściśle związane z powstaniem przychodu, bądź funkcjonowaniem źródła tego przychodu.

W świetle ww. przepisu poniesiony faktycznie wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu, gdy spełnia łącznie następujące kryteria:

1. pozostaje w racjonalnym związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub jego źródłem i został poniesiony wyłącznie w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła tego przychodu;
2. nie został wykluczony w art. 23 ww. ustawy;
3. jest właściwie udokumentowany.

Decyzję o tym, co jest celowe i potrzebne do skutecznego najmu ustawodawca pozostawia podatnikowi, którego obowiązkiem jest wykazanie związku poniesionych kosztów oraz innych okoliczności wskazujących na ich bezpośredni wpływ na uzyskanie przychodu

Wskazuje Pani, iż w przedstawionym przypadku opisane powyżej warunki zostały spełnione. Analiza rynku przeprowadzona przed wynajmem wykazała co następuje:

1. brak zainteresowania potencjalnych najemców nie wyposażonym mieszkaniem o takim metrażu;
2. zainteresowanie najmem omawianego lokalu przez osoby młode (studenci, osoby rozpoczynające samodzielne życie), poszukujące lokali umeblowanych, wyposażonych w podstawowy, niezbędny do prowadzenia gospodarstwa domowego sprzęt.

Biorąc pod uwagę następujące czynniki: wyniki ww. analizy oraz specyfikę mieszkania (metraż, brak kuchni, kondygnacja, lokalizacja w mieście) uznała Pani, iż odbiorcami oferty będzie grupa określona powyżej. W związku z tym wydatki poniesione na wymienione wyposażenie miały na celu jedynie dostosowanie lokalu w minimalnym stopniu do wymagań potencjalnych nabywców czyli standardów pozwalających na jego skuteczny i bezpieczny wynajem i uzyskanie przychodu. Zachodzi zatem ścisły związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy poniesionymi kosztami a możliwością uzyskiwania dzięki nim przychodów z najmu. Koszty poniesione przez Panią nie przekroczyły 3.500 zł, nie przyczyniły się też do zmiany cech użytkowych lokalu i nie skutkowały wprowadzeniem elementów i urządzeń wcześniej w nim nie istniejących.

Jak wspomniano, z analizy opisanej powyżej wynikało, że brak jest zainteresowania na rynku nie umeblowaną kawalerką o pow. 25m2. Dla wielu zainteresowanych mankamentem był nie tylko mały metraż ale też brak wydzielonej kuchni. Z tego względu, celem uzyskania przychodu z najmu opisanego mieszkania koniecznym było wyposażenie go w minimum elementów niezbędnych do jego zasiedlenia i pozwalających na jego skuteczny wynajem.

Ponieważ koszty dostosowania lokalu do wynajmu nie przekroczyły 3.500 zł., nie podlegają one odpisom amortyzacyjnym.

Natomiast ubezpieczenie mieszkania zlokalizowanego na ostatniej kondygnacji jest ściśle związane z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodu. Niejednokrotnie zdarzały się w mieszkaniu będącym przedmiotem najmu zacieki z opierzeń blacharskich zlokalizowanych na gzymsie budynku. Ponadto Pani zdaniem intencją ustawodawcy jest umożliwienie legalnego uzyskiwania dodatkowych przychodów przez osoby fizyczne, bez konieczności prowadzenia działalności gospodarczej (np. najem), ponieważ dodatkowe, legalne przychody osób fizycznych oznaczają zwiększenie dochodów państwa z tytułu podatków. Jest to również okoliczność przemawiająca za celowością wydatków poniesionych na dostosowanie lokalu mieszkalnego do stanu, w którym możliwy był jego skuteczny najem, uzyskanie z tego tytułu przychodów, zwiększenie dochodów i co się z tym wiąże odprowadzanych do skarbu państwa podatków.

Wydatki, które Pani poniosła, by mieszkanie mogło stanowić źródło przychodu nie są wykluczone w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki są udokumentowane fakturami.

Reasumując, zachodzi ścisły związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy poniesionymi kosztami wyspecyfikowanego wyposażenia lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem, a skutecznym wynajmem tegoż lokalu, dlatego koszty te mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu z najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością (najmem) oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 3 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zgodnie zaś z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż jest Pani właścicielką kawalerki, składającej się z pokoju, łazienki i korytarza. Podjęła Pani decyzję, by mieszkanie to przeznaczyć na wynajem. Przed wynajęciem mieszkanie wyposażone zostało w podstawowe elementy wyposażenia, tzn.: kanapę, stół i 4 krzesła, biurko, lampę biurkową, półkę na książki, stolik nocny, pralkę, lampę podłogową, odkurzacz i żelazko niezbędne do przystosowania mieszkania do skutecznego wynajmu. Wydatki poniesione na dostosowanie lokalu do potrzeb wynajmu są udokumentowane fakturami a koszty nie przekroczyły 3.500 zł.

Należy zauważyć, iż o tym czy wydatki związane z zakupem niezbędnego wyposażenia mieszkania wykorzystywanego w najmie, są celowe i potrzebne w ramach wynajmu, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Jak wynika z cytowanych uprzednio przepisów, wydatki poniesione na nabycie wyposażenia mieszkania przeznaczonego na wynajem, wynajmujący może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne.

Składniki wyposażenia danego lokalu uznaje się za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność wynajmującego, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania najemcy, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok, co wynika z treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy. W takiej sytuacji wydatek na ich zakup będzie stanowił koszt uzyskania poprzez odpisy amortyzacyjne. W tym celu konieczne jest wprowadzenie danego składnika majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odpisów dokonuje się od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek wprowadzono do tej ewidencji.

Ustawodawca dopuszcza - w odniesieniu do składników, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł - możliwość dokonania jednorazowego odpisu wg zasad określonych w powołanym powyżej art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jednakże nie w każdym przypadku wymagane jest, aby składnik wyposażenia był amortyzowany. W odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł, cytowany przepis art. 22d ust. 1 ww. ustawy, przewiduje bowiem możliwość zaliczenia wydatków na nabycie takich składników majątku bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Reasumując stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodów może Pani zaliczyć wydatki poniesione na zakup wskazanego we wniosku wyposażenia, albowiem - jak wynika z wniosku - wartość żadnego ze składników tego wyposażenia nie przekracza kwoty 3.500 zł. Zakupione wyposażenie będzie zaś służyło uzyskiwaniu przychodów z najmu mieszkania.

Końcowo należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska w zakresie przedstawionym w pytaniu (poz. 69 wniosku ORD-IN). Kwestia pozostałych kosztów (wydatków) wskazana przez Panią w stanie faktycznym, dotyczących remontu mieszkania oraz jego ubezpieczenia nie została objęta pytaniem, wobec czego nie została poddana analizie w niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.