Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-299/13/MK
z 18 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu 28 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych naliczanych od środka trwałego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych naliczanych od środka trwałego - klimatyzatora kasetonowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: XX z siedzibą w X, zwana dalej Spółką, podatnikiem lub wnioskodawcą zajmuje się aktualnie między innymi działalnością gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dla Spółki rokiem podatkowym jest okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia. Na dzień składania przedmiotowego wniosku aktualnie jest to okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Spółka z uwagi na fakt, iż jest małym podatnikiem o którym mowa w art. 4a pkt 10 p.d.o.p zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych ma obowiązek opłacania kwartalnie. O wyborze sposobu opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2012 r. Spółka poinformowała składając stosowne zawiadomienie dla Naczelnika X Urzędu Skarbowego w X w dniu 15 lutego 2012 r.

Spółka jest właścicielem zabudowanej budynkami nieruchomości przy ul. Y w X. Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się między innymi budynek o nazwie GH, przyjęty przez stronę do użytkowania po przebudowie i modernizacji z dniem 31 sierpnia 2011 r. Wydzielone pomieszczenia w galerii handlowej są wynajmowane przez stronę dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność handlową i usługową.

W miesiącu czerwcu 2013 r. Spółka nabyła za kwotę netto 14.772,00 zł klimatyzator kasetonowy, który został zamontowany na pierwszym piętrze galerii celem poprawy warunków pracy dla osób wynajmujących pomieszczenia w galerii handlowej na pierwszym piętrze. Przedmiotowy wydatek dotyczył nabycia klimatyzatora oraz jego montażu w galerii handlowej.

Klimatyzator został przyjęty przez Spółkę do użytkowania z dniem 13 czerwca 2013 r. oraz zaewidencjonowany w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez stronę. Należność za klimatyzator została opłacona przez Spółkę w całości w dniu przyjęcia klimatyzatora do użytkowania. Klimatyzator kasetonowy został zamontowany do sufitu podobnie, jak oświetlenie z odprowadzonymi rurociągami na zewnątrz, bez kucia wewnątrz galerii ścian i tynków wewnętrznych. Spółka sklasyfikowała klimatyzator jako urządzenie klimatyzacyjne KRŚT pod symbolem 653 i ustaliła, iż środek trwały będzie amortyzowany liniowo według stawki amortyzacyjnej w wysokości 10,00%. Należy podkreślić, że odłączenie w przyszłości klimatyzatora nie spowoduje jego zniszczenia, uszkodzenia lub konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego, ani też nie spowoduje uszczerbku dla budynku. Wymontowany klimatyzator może być w razie konieczności zamontowany przez Spółkę w innym miejscu lub też w innym budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka od miesiąca lipca 2013 r. ma prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w wysokości 10,00% wartości początkowej klimatyzatora o wartości początkowej netto 14.772,00 zł zamontowanego w budynku galerii handlowej i przyjętego do użytkowania przez stronę w dniu 13 czerwca 2013 r. ?

Zdaniem Wnioskodawcy, niniejszy klimatyzator kasetonowy może być uznany przez wnioskodawcę za samodzielny środek trwały co stanowi, iż na podstawie art. 16f ust. 1 oraz poz. 6 załącznika nr 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2011 nr 74, poz. 397 ze zm.) Spółka ma prawo do uznania, iż kwota netto w wysokości 14.772,00 zł (czternaście tysięcy siedemset siedemdziesiąt dwa złote zero groszy) stanowi wartość początkową niniejszego środka trwałego.

Wobec powyższego Spółka ma prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu od miesiąca lipca 2013 odpisów amortyzacyjnych naliczonych do wysokości nie większej, niż 10,00% wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego. Nadto zdaniem strony nie zachodzą w niniejszej sprawie jakiekolwiek okoliczności uzasadniające obowiązek powiększenia wartości początkowej środka trwałego o nazwie galeria handlowa o wydatek na zakup i montaż powyżej opisanego klimatyzatora kasetonowego, który został przyjęty przez Spółkę do użytkowania w dniu 13 czerwca 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do regulacji art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) – dalej: ustawa – kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają – z zastrzeżeniem art. 16c – stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Uwzględniając, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1612).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny, itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Jak wynika z Objaśnień wstępnych (część I) Klasyfikacji Środków Trwałych – stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych – do którego to usystematyzowania nawiązuje ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki, z wyłączeniem aktywów posiadanych przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych. Zbliżone pojęcie zawierała, obowiązująca do dnia 31 grudnia 2010 r., Klasyfikacja będąca załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317, ze zm.), według której przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Do środków trwałych zalicza się m.in. maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy, t.j. środki trwałe, którymi oddziałuje się bezpośrednio na przedmioty pracy.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe, organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego. Niemniej wskazać należy, że aby składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika muszą spełniać następujące warunki:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Amortyzacja wskazana w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniona jest od kompletności, jak i zdatności do użytku środka trwałego w dniu przyjęcia go do używania. Ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie;
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik;
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Podatnik musi te środki w takiej działalności używać. Oddanie takiego środka do używania oznacza, że rozpoczęło się wykorzystywanie tego środka w działalności gospodarczej. Pojęcie „wykorzystywanie na potrzeby” jest pojęciem szerszym od pojęcia „wykorzystywania w ramach” prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, środek trwały nie musi być wykorzystywany bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wystarczy jego pośrednie wykorzystanie na ten cel;
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

Sposób rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów wskazanego w pytaniu nakładu uzależniony jest od sposobu zamontowania systemu klimatyzacyjnego. Z opisu sprawy wynika, że wymienione urządzenie stanowi własność Spółki, zostało przez nią nabyte oraz jest wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, zaś jego okres używania będzie dłuższy niż rok. Wymieniony w opisie zdarzenia przyszłego składnik majątkowy, stanowi kompletne i dające się wyodrębnić urządzenie zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostało zmontowane. Posiada on wszystkie elementy konstrukcyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem. Urządzenie to nie jest elementem konstrukcyjnym budynku, ani nie jest „na stale” połączone z budynkiem W sytuacji, gdy montowana przez Wnioskodawcę klimatyzacja nie stanowi instalacji wbudowanej na stałe w konstrukcję budynku będącego środkiem trwałym, lecz urządzenie, które może być odłączone bez uszczerbku dla niego samego oraz bez uszkodzenia bądź naruszenia poszczególnych elementów budynku, wówczas nie uznaje się jej za część składową tego budynku. Ponadto, Spółka sklasyfikowała to urządzenie w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych. Jeżeli więc poza wartościowym, spełnia ono pozostałe kryteria do uznania za środek trwały, wówczas powinno zostać ujęte – tak jak dokonała tego Spółka - w odpowiedniej ewidencji jako odrębny środek trwały zaliczony do grupy 6 KŚT "Urządzenia techniczne" do rodzaju 653 "Urządzenia klimatyzacyjne".

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b.

Natomiast na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Należy również mieć na uwadze, że stawki tam wykazane można podwyższać lub obniżać zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami omawianej ustawy.

Reasumując, wymienione we wniosku urządzenie – klimatyzator kasetonowy nie stanowi części składowej budynku (elementu konstrukcyjnego) i nie jest trwale z nim połączone - urządzenie może być wymontowane (odłączone) bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku, jak i samego urządzenia. Urządzenie jest kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. W związku z powyższym element wyposażenia budynku – o ile przewidywany okres jego używania wynosi dłużej niż rok – stanowi odrębny środek trwały o którym mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegający amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazuje się jednocześnie, że organ podatkowy nie dokonał oceny prawidłowości zaklasyfikowania wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej środka trwałego do odpowiedniej grupy, gdyż nie jest do tego uprawniony. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego. Tym samym niniejsza interpretacja oparta jest na grupowaniu wskazanym przez Wnioskodawcę.

Niezależnie od powyższego podnieść należy, że co do zasady przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Przepisy te nie uprawniają do zajęcia stanowiska (rozstrzygania) co do ekonomicznych czy rachunkowych aspektów działania Jednostki oraz oceny prawidłowości jej działań na płaszczyźnie rachunkowych wyliczeń w planowanych zdarzeniach przyszłych. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.