Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-542/13-2/MD
z 20 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży działek jest:

• prawidłowe – w przypadku działki nr 156 oraz części działki nr 154/2, która nie stanowi terenu budowlanego,
• nieprawidłowe – w przypadku części działki nr 154/2 stanowiącej teren budowlany.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat jest właścicielem działek niezabudowanych, położonych w K., oznaczonych geodezyjnie nr: 154/2 o powierzchni 51,2169 ha, zapisanej w księdze wieczystej K(…) oraz 156 o powierzchni 0,2700 ha, zapisanej w księdze wieczystej K(…).

Działka nr 154/2:

• działka powstała w wyniku podziału działki nr 154/1 o powierzchni 77,7400 ha, która została nabyta przez Powiat na mocy decyzji Wojewody z 8 grudnia 2000 r., na podstawie art. 60 ust. 1 i 3 w związku z art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną jako mienie znajdujące się w dniu 1 stycznia 1999 r. we władaniu Gospodarstwa przy Zespole Szkół Rolniczych ,
• w ewidencji gruntów i budynków oznaczona jest jako „grunty orne” klas: RII – o pow. 23,6333 ha, RIIIa – o pow. 22,8303 ha, RIVa – o pow. 2,0900 ha, RV – o pow. 2,6633 ha;
• w części jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego korytarza napowietrznej linii WN 110 kV w Gminie zatwierdzonym Uchwałą Rady Miejskiej. z dnia 24 kwietnia 2002 r. (Dz. Urz. Województwa Nr 77, poz. 2006 z dnia 5 czerwca 2002 r.), w którym ma przeznaczenie: korytarz napowietrznej linii WN 110 kV wraz ze strefą potencjalnych uciążliwości;
• w części nie jest objęta żadnym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego;
• zgodnie z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 2006 r., uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 stycznia 2008 r., zmienionego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 czerwca 2010 r., uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 listopada 2011 r., znajduje się na terenie oznaczonym jako: tereny z wiodącą funkcją przemysłowo-gospodarczą, tereny z wiodącą funkcją mieszkaniową, linie elektroenergetyczne 110 kV z pasem technologicznym 2x17,5 m, magistrala gazowa ze strefą i komunikacja, droga wojewódzka;
• działka nie jest objęta decyzją o ustaleniu warunków zabudowy;
• działka oznaczona nr 154/1 o pow. 77,7400 ha, z podziału której powstała m.in. działka nr 154/2, została objęta decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji obejmującej budowę dwóch rurociągów tłocznych kanalizacji miejskiej. Obecnie inwestycja jest już zakończona i znajduje się na wydzielonej działce nr 154/3, która powstała z podziału działki nr 154/1.
  
  

Działka nr 156:

• została nabyta przez Powiat na mocy decyzji Wojewody z 1 grudnia 2000 r., na podstawie art. 60 ust. 1 i 3 w związku z art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, jako mienie znajdujące się w dniu 1 stycznia 1999 r. we władaniu Gospodarstwa przy Zespole Szkół Rolniczych;
• w ewidencji gruntów i budynków oznaczona jest jako „grunty orne” klasy: RIIIa;
• działka nie jest objęta żadnym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego;
• zgodnie z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 20 lutego 2002 r., zmienionego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 2006 r., uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 stycznia 2008 r., zmienionego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 czerwca 2010 r., uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 listopada 2011 r., znajduje się na terenie oznaczonym jako: droga;
• działka nie jest objęta decyzją o ustaleniu warunków zabudowy.
  
  

Wyżej opisane działki, decyzjami Wojewody z lat 1995 oraz 1997 zostały przekazane na rzecz Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i jak wynika z tych decyzji, pozostawały w zarządzie Zespołu Szkół Rolniczych. Zgodnie z art. 48 ust. 1 ww. ustawy, z dniem 1 stycznia 1999 r. Powiat przejął ZSR, i tym samym przejął działki nr: 154/1, 156, które znajdowały się we władaniu Gospodarstwa działającego przy ZSR do dnia 18 sierpnia 2010 r., tj.: do dnia wydania decyzji o wygaśnięciu prawa trwałego zarządu przedmiotowymi działkami.

Obecnie, wyżej opisane działki użytkowane są rolniczo.

Działki obciążone są umową dzierżawy na cele rolne, na czas określony do dnia 31 grudnia 2015 r., na podstawie umowy z dnia 28 grudnia 2010 r. zawartej pomiędzy Powiatem a osobą prywatną – dzierżawcą gruntu.

Zbycie miałoby nastąpić przed rokiem 2015, tzn.: że będą sprzedawane grunty obciążone umową dzierżawy do roku 2015. Sprzedaż prawa własności działek nastąpi w oparciu o art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) w drodze przetargu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. działek, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działek nr: 154/2, 156 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, gdyż dostawa obejmować będzie tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży działek uznaje się za:

• prawidłowe – w przypadku działki nr 156 oraz części działki nr 154/2, która nie stanowi terenu budowlanego,
  
• nieprawidłowe – w przypadku części działki nr 154/2 stanowiącej teren budowlany.
  
  

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, że wyłączenie organów władzy publicznej z zakresu podatku od towarów i usług uzależnione jest od spełnienia przesłanki podmiotowej – ich statusu oraz przesłanki przedmiotowej – a więc od charakteru podejmowanych przez organy działań.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Ponadto w świetle § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo – przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   

W związku z powyższą analizą podkreślić należy, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Niemniej, jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.– zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powołany przepis, zawierający definicję terenu budowlanego, wszedł w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. i odnosi się do zapisów prawa administracyjnego, które do dnia 31 marca 2013 r., wyznaczały zakres interpretacji pojęcia terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz budowlanych.

Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

W przedmiotowej sprawie warto również wyjaśnić, że zgodnie z treścią art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Do dzierżawy – stosownie do art. 694 k.c.– stosuje się odpowiednio przepisy o najmie.

Co istotne w przedmiotowej sprawie, w myśl art. 678 § 1 k.c., w razie zbycia rzeczy najętej w czasie trwania najmu nabywca wstępuje w stosunek najmu na miejsce zbywcy; może jednak wypowiedzieć najem z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia. Stosownie do § 2 ww. przepisu, powyższe uprawnienie do wypowiedzenia najmu nie przysługuje nabywcy, jeżeli umowa najmu była zawarta na czas oznaczony z zachowaniem formy pisemnej i z datą pewną, a rzecz została najemcy wydana.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Powiat jest właścicielem działek niezabudowanych, oznaczonych geodezyjnie nr: 154/2 o powierzchni 51,2169 ha oraz 156 o powierzchni 0,2700 ha. Działka nr 154/2 powstała w wyniku podziału działki nr 154/1 o powierzchni 77,7400 ha, która została nabyta przez Powiat na mocy decyzji Wojewody. W ewidencji gruntów i budynków oznaczona jest jako „grunty orne” klas: RII – o pow. 23,6333 ha, RIIIa – o pow. 22,8303 ha, RIVa – o pow. 2,0900 ha, RV – o pow. 2,6633 ha. Działka nr 154/2 w części objęta jest obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego korytarza napowietrznej linii WN 110 kV w Gminie, w którym ma przeznaczenie: korytarz napowietrznej linii WN 110 kV wraz ze strefą potencjalnych uciążliwości. W części natomiast działka ta nie jest objęta żadnym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, działka nr 154/2 znajduje się na terenie oznaczonym jako: tereny z wiodącą funkcją przemysłowo-gospodarczą, tereny z wiodącą funkcją mieszkaniową, linie elektroenergetyczne 110 kV z pasem technologicznym 2x17,5 m, magistrala gazowa ze strefą i komunikacja, droga wojewódzka. Opisana działka nie jest objęta decyzją o ustaleniu warunków zabudowy. Działka oznaczona nr 154/1 o pow. 77,7400 ha, z podziału której powstała m.in. działka nr 154/2, została objęta decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji obejmującej budowę dwóch rurociągów tłocznych kanalizacji miejskiej. Obecnie inwestycja jest już zakończona i znajduje się na wydzielonej działce nr 154/3, która powstała z podziału działki nr 154/1.

Działka nr 156 została nabyta przez Powiat na mocy decyzji Wojewody. W ewidencji gruntów i budynków oznaczona jest jako „grunty orne” klasy: RIIIa. Działka nr 156 nie jest objęta żadnym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, działka ta znajduje się na terenie oznaczonym jako: droga. Działka nie jest objęta decyzją o ustaleniu warunków zabudowy.

Obecnie, wyżej opisane działki użytkowane są rolniczo. Działki obciążone są umową dzierżawy na cele rolne, na czas określony do dnia 31 grudnia 2015 r., na podstawie umowy z dnia 28 grudnia 2010 r. zawartej pomiędzy Powiatem a osobą prywatną – dzierżawcą gruntu. Zbycie miałoby nastąpić przed rokiem 2015, tzn., że będą sprzedawane grunty obciążone umową dzierżawy do roku 2015. Sprzedaż prawa własności działek nastąpi w oparciu o art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w drodze przetargu.

Wątpliwości Wnioskodawcy – co wynika z zadanego we wniosku pytania – budzi kwestia zwolnienia od podatku czynności sprzedaży opisanych działek o nr 154/2 oraz 156.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku, budowli lub gruntu. Definicja budynku i budowli znajduje się w art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.).

Za budynek uważa się obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane).

Zgodnie zaś z art. 3 pkt 3 tej ustawy, przez budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Obiektem liniowym jest natomiast – na podstawie art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane – obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z powyższych rozważań wynika zatem, że linia i trakcja elektroenergetyczna stanowią obiekt liniowy, są więc budowlami. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że część działki o nr 154/2, która – zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego korytarza napowietrznej linii WN 110 kV w Gminie – ma przeznaczenie: korytarz napowietrznej linii WN 110 kV wraz ze strefą potencjalnych uciążliwości, stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji czynność sprzedaży opisanej części działki nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z kolei część działki nr 154/2 oraz działka nr 156, które nie są objęte obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz w stosunku do których nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, nie można uznać za teren budowlany zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy. W efekcie sprzedając ww. część działki nr 154/2 oraz działkę nr 156 Wnioskodawca ma prawo – stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działki niezabudowanej nr 154/2 w części przeznaczonej zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę (korytarz napowietrznej linii WN 110 kV wraz ze strefą potencjalnych uciążliwości) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast zbycie części działki nr 154/2 oraz działki nr 156, w przypadku braku ważnego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, na którym te nieruchomości gruntowe się znajdują oraz braku aktualnej decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jako dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.