INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta i Gminy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 26 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Dnia 26 kwietnia 2012 r. wniosek uzupełniono o wyjaśnienie podmiotu występującego w roli Wnioskodawcy, doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto i Gmina zamierza nabyć od rolnika grunt wydzielony na poszerzenie drogi zgodnie z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Osiedle X dla obszaru części wsi, gmina Y.

Początkowo rolnik nie wyrażał woli zbycia przedmiotowych działek, ponieważ były one przez niego wykorzystywane w działalności rolniczej, jednak po pouczeniu, że w przypadku nie wyrażenia przez niego zgody na dobrowolną sprzedaż zostanie przeprowadzona procedura wywłaszczenia w związku z realizacją celu publicznego, rolnik wyraził zgodę na zbycie części swojej nieruchomości przeznaczonej pod drogę za cenę 35 zł za 1 m², aby tym samym nie opóźniać Miastu i Gminie procedury budowy drogi.

Rolnik twierdzi, że zobowiązany jest wystawić na Miasto i Gminę Y fakturę za sprzedany grunt. Zdaniem rolnika Miasto winno zapłacić VAT, ponieważ może taki VAT odliczyć.

Dnia 26 kwietnia 2012 r. Zainteresowany uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

1. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. zakupiony grunt będzie służył Wnioskodawcy czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu,
3. przed złożonym przez Miasto i Gminę wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej rolnik nie sprzedawał gruntów. Regulowane były sprawy własności gruntów jedynie w trybie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.),
4. grunt będący przedmiotem zakupu nie jest zabudowany,
5. zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Osiedle X” dla obszaru wsi (…), gmina Y, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej z dniem 29 listopada 2001 r. nabywane działki przeznaczone są pod tereny dróg i urządzeń związanych z obsługą i ochroną dróg, oznaczone na rysunku planu symbolem „1K”,
6. w odniesieniu do przedmiotowych działek nie były wydawane decyzje administracyjne o warunkach zabudowy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy konieczne jest wystawienie przez rolnika faktury VAT ze stawką 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, taka czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i rolnik nie musi wystawić faktury, gdyż czynność zostanie wykonana przez rolnika jednorazowo w okolicznościach nie wskazujących na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy. W posiadanie gruntów rolnik wszedł w drodze darowizny od rodziców. W momencie nabycia gruntów rolnik nie miał zamiaru ich odsprzedaży. Zbywca dokonując sprzedaży działek nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej.

Rolnik dokona sprzedaży na wniosek i prośbę gminy, która zamierza realizować cel publiczny zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jakim jest rozbudowa drogi. Czyni to tylko dlatego, że w przypadku odmowy sprzedaży gruntów, zostanie poddany procedurze wywłaszczenia, co jedynie przedłuży inwestycję miasta. Miasto i Gmina Y. jest podatnikiem czynnym, ponieważ prowadzi obrót ze sprzedaży gruntów, mieszkań, wynajmu i dzierżawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Niemniej aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W świetle powyższego istotna jest aktywność właściciela przedmiotowego gruntu, która odzwierciedlałaby się w podziale posiadanego gruntu lub przekwalifikowaniu tej nieruchomości na grunt pod zabudowę, zamieszczaniu informacji o sprzedaży przedmiotowego gruntu w mediach itp.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej lub zabudowanej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca Miasto i Gmina Y. zamierza nabyć od rolnika grunt wydzielone na poszerzenie drogi zgodnie z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Osiedle (…) dla obszaru części wsi, gmina Y. Początkowo rolnik nie wyrażał woli zbycia przedmiotowych działek, ponieważ były one przez niego wykorzystywane w działalności rolniczej, jednak po pouczeniu, że w przypadku nie wyrażenia przez niego zgody na dobrowolną sprzedaż zostanie przeprowadzona procedura wywłaszczenia w związku z realizacją celu publicznego, rolnik wyraził zgodę na zbycie części swojej nieruchomości przeznaczonej pod drogę za cenę 35 zł za 1 m², aby tym samym nie opóźniać Miastu i Gminie procedury budowy drogi. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupiony grunt będzie służył Wnioskodawcy do czynności niepodlegających opodatkowaniu. Ponadto, przed złożonym przez Miasto i Gminę wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej rolnik nie sprzedawał gruntów. Grunt będący przedmiotem zakupu nie jest zabudowany, a zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nabywane działki przeznaczone są pod tereny dróg i urządzeń związanych z obsługą i ochroną drogi oznaczone są na rysunku planu symbolem „1K”. Dodatkowo, w odniesieniu do przedmiotowych działek nie były wydawane decyzje administracyjne o warunkach zabudowy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy działki rolnik wystąpi w charakterze podatnika. Uwzględniając fakt, iż otrzymał nieruchomość w drodze darowizny stwierdzić należy, iż nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponadto, właściciel gruntu nie podejmował aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. nie podejmował starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży gruntu, takich jak podział gruntu, ogłoszenia w mediach oferty sprzedaży, uzbrojenie w przyłącza do gazu, wody lub sieci elektrycznej. Bezpośrednim powodem sprzedaży działki były negocjacje Gminy związane z procedurą wywłaszczeniową nieruchomości na inwestycję drogową.

Zatem, rolnik sprzedając wymienioną działkę korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia rolnika cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Skutkiem powyższego – stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy – brak będzie podstaw do wystawienia faktury VAT dokumentującej czynność sprzedaży działki.

Reasumując, w związku z dostawą opisanej we wniosku działki nie wystąpi obowiązek wystawienia przez rolnika faktury VAT zawierającej stawkę podatku w wysokości 23%.

Nadmienia się jednocześnie, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany którekolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Rozstrzygnięcie w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z dostawą działki gruntu przez rolnika, zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-104/12-5/MK z dnia 8 maja 2012 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. Nr 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.