Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-767/13-2/AP
z 1 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, prowadzącej działalność pod nazwą, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie kancelarii notarialnej – kod PKD 69.10.Z działalność prawnicza. Wnioskodawca rozpoczął wykonywać działalność gospodarczą w dniu 27 maja 2013 r. po uprzednim powołaniu Zainteresowanego na stanowisko notariusza przez Ministra Sprawiedliwości.

Wnioskodawca wskazuje, iż powołanym na stanowisko notariusza może być osoba, która spełnia warunki określone ustawą z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (t. j. Dz. U. 2008 r., Nr 189, poz. 1158 ze zm., dalej: Prawo o notariacie), tj. m.in. osoba, która posiada obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich, jest nieskazitelnego charakteru i daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu notariusza, ukończyła wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskała tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej, odbyła aplikację notarialną, złożyła egzamin notarialny, pracowała w charakterze asesora notarialnego co najmniej 2 lata, ukończyła 26 lat.

Powołanie na notariusza następuje przez Ministra Sprawiedliwości wskutek złożonego wniosku osoby zainteresowanej, po zasięgnięciu opinii rady właściwej izby notarialnej. Wniosek powinien zawierać dane o kwalifikacjach osoby zainteresowanej oraz wskazywać lokal przewidywany do prowadzenia kancelarii i termin jej uruchomienia.

Tak też, przepisy Prawa o notariacie nakładały na Wnioskodawcę obowiązek wskazania w złożonym wniosku do Ministra Sprawiedliwości w celu powołania jej osoby na stanowisko notariusza lokalu przewidywanego do prowadzenia kancelarii notarialnej oraz terminu jej uruchomienia.

Powyższe skutkowało, iż przed rozpoczęciem prowadzenia kancelarii notarialnej w okresie styczeń – maj 2013 r. Wnioskodawca w celu przygotowania się do prowadzenia kancelarii notarialnej poniósł następujące wydatki udokumentowane fakturami VAT:

1. wydatki na pośrednictwo w obrocie nieruchomościami w celu wynajęcia lokalu na prowadzenie kancelarii notarialnej,
2. wydatki na czynsz wynajmu lokalu mieszkalnego począwszy od miesiąca marca 2013 r.,
3. opłaty i wydatki związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego wynajętego na prowadzenie kancelarii notarialnej niezależne od opłaty czynszowej: opłaty na rzecz wspólnoty lokalowej, określane przez zarządcę wspólnoty (w części przypadającej na przedmiot najmu) z tytułu konserwacji, utrzymania stanu technicznego nieruchomości i przeprowadzanych remontów, zarządzania nieruchomością wspólną, utrzymania pomieszczeń wspólnego użytkowania, windy, domofonu oraz zieleni, ubezpieczenia nieruchomości wspólnej, opłaty za dostawy do lokalu gazu, ciepła (c.o.), wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych, a także za energię elektryczną w zakresie nieruchomości wspólnej (zaliczki na poczet tych opłat Wnioskodawca zobowiązany był uiszczać począwszy od miesiąca lutego 2013 r.),
4. wydatki związane z uzyskaniem podpisu elektronicznego,
5. wydatki związane z zakupem drobnych materiałów biurowych (m.in. Repertorium P, dziennik przesłanych dokumentów, dziennik wydanych dokumentów do rep. elektronicznego, dziennik korespondencyjny, książka wizytacji, księga depozytowa, (…),(…)),
6. wydatki na wykonanie i montaż ścianki szklanej z drzwiami rozwieranymi w ościeżnicy, do której wykonania Wnioskodawca zobowiązany był w świetle zawartej umowy najmu lokalu mieszkalnego,
7. wydatki na program R. – opłata za okres 06.2013-05.2014.
   
   

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej wymienione w stanie faktycznym Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, wskazane w stanie faktycznym może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu − w świetle art. 22 ust. 1 uPIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 uPIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają unormowania, które zabraniałoby zaliczenia do kosztów wydatków ponoszonych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Tak też, zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ale mające związek z uzyskiwanym później przychodem, stanowią koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki szczegółowo wskazane w stanie faktycznym stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu rozpoczęcia działalności gospodarczej. Zostały on poniesione w celu osiągnięcia przychodów z tytułu rozpoczęcia prowadzenia kancelarii notarialnej po powołaniu jej osoby na stanowisko notariusza przez Ministra Sprawiedliwości.

W świetle prawa korporacyjnego, Wnioskodawca zobowiązany był już na etapie składania wniosku o powołanie na notariusza wskazać lokal, w którym zamierzał prowadzić działalność gospodarczą oraz jej termin uruchomienia. Tak też posiadanie lokalu na prowadzenie kancelarii notarialnej przez Wnioskodawcę było wymogiem koniecznym w chwili złożenia wniosku, co skutkowało ponoszeniem opłat związanych z jego utrzymaniem jeszcze przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej.

Stosownie bowiem do art. 10 § 1 ustawy Prawo o notariacie Minister Sprawiedliwości powołuje notariusza i wyznacza siedzibę jego kancelarii, na wniosek osoby zainteresowanej, po zasięgnięciu opinii rady właściwej izby notarialnej. Natomiast zgodnie z art. 13 ww. ustawy wniosek, o którym mowa w art. 10 § 1, powinien zawierać dane o kwalifikacjach osoby zainteresowanej, wymienionej w art. 11 lub art. 12 § 1, oraz wskazywać lokal przewidywany do prowadzenia kancelarii i termin jej uruchomienia. Oznacza to, że wnioskując o wskazanie określonego lokalu jako siedziby kancelarii notarialnej, Wnioskodawca musiał zagwarantować sobie prawo do tego lokalu, zawierając odpowiednio wcześniej umowę najmu.

Ponadto pozostałe wydatki poniesione przez Wnioskodawcę przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, również stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 1 uPIT, bowiem pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem, zostały poniesione celu osiągnięcia przychodów i nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 23 ust. 1 uPIT. Poniesienie tych wydatków było konieczne w celu przygotowania się do prowadzenia kancelarii notarialnej po pozytywnym rozpatrzeniu złożonego wniosku.

Tak też, wszystkie wymienione wydatki w stanie faktycznym poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu rozpoczęcia działalności.

Wnioskodawca wskazuje, iż potwierdzeniem powyższego stanowiska, jest wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2013 r., sygn. I SA/Po 50/13, w którym orzeczono:

„Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają unormowań, które zabraniałyby zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Należy przyjąć, że jeżeli wydatki są poniesione w celu uruchomienia działalności gospodarczej, to spełniają warunki określone w art. 22, są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz właściwie udokumentowane, a tym samym stanowią koszt uzyskania przychodu w miesiącu rozpoczęcia działalności gospodarczej”.

Ponadto analogiczne stanowisko jest prezentowane w poniższych interpretacjach indywidualnych:

1. Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2011 r., nr IPPB1/415-935/10-2/KS,
2. Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 maja 2009 r., nr ILPB1/415-256/09-3/AK,
3. Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia19 sierpnia 2009 r., nr IPPB1/415-473/09-3/AM,
4. Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., nr IPPB1/415-1006/08-6/JK.
   
   

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła. Ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przepisy art. 23 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają charakter szczególny i w związku z tym nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Dla potrzeb podatkowych ważne jest, aby wydatek był poniesiony w określonym celu. Zatem podatnik powinien wykazać związek między wydatkiem a przychodem, działając w przekonaniu, że poniesienie kosztu doprowadzi do osiągnięcia lub zwiększenia przychodów.

Do stwierdzenia, czy wydatki poniesione przed datą rozpoczęcia działalności, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, istotnym jest ustalenie, czy przedmiotowe wydatki są potrzebne w prowadzonej działalności i mają związek z tą działalnością, czy też wydatki te nie są związane z działalnością gospodarczą, a więc takie, które co do zasady mają charakter osobisty. Poza tym koszt podatkowy musi być odpowiednio udokumentowany.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają unormowania, które zabraniałoby zaliczenia do kosztów, wydatków ponoszonych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Jednakże obowiązek udowodnienia wpływu poniesionego wydatku na wysokość przychodu spoczywa na podatniku. Zatem koszty poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ale mające związek z uzyskiwanym później przychodem stanowią koszty uzyskania przychodu.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku stan faktyczny oraz przepisy prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko Zainteresowanego należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wskazać, iż w przypadku wydatków na wykonanie i montaż ścianki szklanej z drzwiami rozwieranymi na ościeżnicy, co do zasady, koszty dotyczące przystosowania lokalu mieszkalnego na potrzeby związane z prowadzoną w nim działalnością gospodarczą stanowią koszt uzyskania przychodów tej działalności. Przy czym zaznaczyć należy, że gdyby wydatki dotyczące lokalu niestanowiącego własności podatnika nie miały charakteru prac remontowych, lecz zmierzały do jego ulepszenia, to należałoby zakwalifikować je jako inwestycję w obcym środku trwałym. W takim przypadku wydatki poniesione na ten cel stanowić będą koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zaznaczyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji prac remontowych, zatem analiza, czy zakres prowadzonych prac ma charakter remontu czy ulepszenia nie może być przedmiotem badań w ramach postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jednocześnie wskazać należy, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunku wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem tut. Organu, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Końcowo tut. Organ informuje, że udzielając niniejszej interpretacji dokonał oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy tylko w odniesieniu do zadanego we wniosku pytania dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.