Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-532/13/LSz
z 19 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2013r. (data wpływu 18 czerwca 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2013r. (data wpływu 12 września 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT upominków przekazanych przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników z okazji jubileuszu Spółki oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych upominków - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT upominków przekazanych przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników z okazji jubileuszu Spółki oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych upominków.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 września 2013r. (data wpływu 12 września 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 września 2013r. znak: IBPP1/443-532/13/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Z okazji Jubileuszu 20-lecia istnienia Spółki Zarząd mając na względzie dotychczasowy wkład pracy i zaangażowanie pracowników w wykonywaniu swoich obowiązków, mając nadzieję na wzrost poczucia związku z firmą co znajdzie swoje przełożenie na uzyskiwane efekty z pracy pragnie wręczyć pracownikom upominki, zakupione na faktury VAT, sfinansowane ze środków obrotowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zakup upominków w ramach Jubileuszu 20-lecia istnienia firmy ma związek z wykonywaną działalnością opodatkowaną - usługi transportu osób i towarów, usługi sprzętem budowlanym (koparki, ładowarki, spychacze), usługi diagnostyczne i serwisowe pojazdów, prace związane z budową i remontem dróg, chodników, parkingów, letnie i zimowe utrzymanie infrastruktury drogowej - sprzątanie, malowanie pasów, koszenie traw, odśnieżanie, sprzedaż paliwa na Stacji Paliw. Mężczyźni pracujący w firmie (kierowcy, mechanicy, operatorzy sprzętu budowlanego, pracownicy drogowi, dozór i in.) otrzymali zegarki z wygrawerowanym logo firmy, natomiast kobiety w zależności od stażu pracy zestawy galanterii skórzanej lub same portfele z wytłoczonym logo firmy. Upominki otrzymali wszyscy pracujący aktualnie w firmie pracownicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy spółka ma prawo odliczyć podatek VAT z faktur dokumentujących zakup prezentów dla pracowników?
2. Czy w związku z powyższym doszło do nieodpłatnego przekazania towarów na cele osobiste pracowników, co spowoduje konieczność odprowadzenia podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Jako czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z działalnością opodatkowaną zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Celem obchodów Jubileuszu firmy jest budowanie obrazu Spółki jako firmy wiarygodnej, dbającej o swoich pracowników, dającej poczucie stabilności i gwarancję zatrudnienia, co bezsprzecznie wpływa na zwiększenie wydajności pracowników, a tym samym na uzyskiwane przez Spółkę obroty. Istnieje więc związek wydatków poniesionych na zakup i wręczenie prezentów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Tak więc według stanowiska Wnioskodawcy ma on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup prezentów dla pracowników.

Ad. 2.

W związku z powyższym powołując się na art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wręczenie swoim pracownikom prezentów z okazji Jubileuszu 20-lecia istnienia firmy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako nieodpłatna dostawa towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT, wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca z okazji Jubileuszu 20-lecia istnienia Spółki, mając na względzie dotychczasowy wkład pracy i zaangażowanie pracowników w wykonywaniu swoich obowiązków oraz mając nadzieję na wzrost poczucia związku z firmą co znajdzie swoje przełożenie na uzyskiwane efekty z pracy, pragnie wręczyć pracownikom upominki, zakupione na faktury VAT, sfinansowane ze środków obrotowych. Mężczyźni pracujący w firmie (kierowcy, mechanicy, operatorzy sprzętu budowlanego, pracownicy drogowi, dozór i in.) otrzymają zegarki z wygrawerowanym logo firmy, natomiast kobiety w zależności od stażu pracy zestawy galanterii skórzanej lub same portfele z wytłoczonym logo firmy. Upominki otrzymają wszyscy pracujący aktualnie w firmie pracownicy.

Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, że przy ustalaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów trzeba dokonać oceny, czy pozostają one w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą czy też nie mają wpływu na jego funkcjonowanie.

Zauważyć należy, iż istnieje grupa zakupów, które nie mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą. Są to zakupy przeznaczone na cele prywatne pracowników.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że zakup upominków wręczanych pracownikom z okazji Jubileuszu Spółki ma na celu nie tylko uznanie dotychczasowego wkładu pracy i zaangażowanie pracowników w wykonywaniu swoich obowiązków ale także wzrost poczucia związku z firmą co znajdzie swoje przełożenie na uzyskiwane efekty z pracy. Tym samym zdaniem Wnioskodawcy przekazane prezenty służą pośrednio czynnościom opodatkowanym firmy.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że decyzja o wręczeniu upominków wszystkim pracownikom z okazji Jubileuszu firmy jest decyzją całkowicie przez Wnioskodawcę dobrowolną. Wnioskodawca poprzez wręczenie prezentów ma bowiem na celu podziękowanie pracownikom za dotychczasowy wkład pracy i ich zaangażowanie w wykonywanie swoich obowiązków. Zatem cel wskazany przez Wnioskodawcę we wniosku, jakim jest zmotywowanie pracowników do pracy oraz wzmocnienie więzi z pracodawcą, nie może przesądzać o tym, iż finansowanie przez Wnioskodawcę zakupu tych towarów na rzecz pracowników będzie służyło celom prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie osobiste cele i korzyści pracowników ze względu na rodzaj i charakter upominków mają w tym przypadku znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych).

Ponadto przepisy prawa nie wymuszają na pracodawcy obowiązku wręczania pracownikom z okazji Jubileuszu firmy upominków w postaci zegarków lub galanterii skórzanej. Zatem obdarowanie przez Wnioskodawcę swoich pracowników w ocenie tut. organu nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od prezentów jakie daje im z własnej woli pracodawca.

W odniesieniu do powyższego można przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 16 października 1997r., wydane w sprawie C-258/95 pomiędzy Juliusz Fillibeck Söhne GmbH & CO.KG a Finanzamt Neustadt (Niemcy). Wyrok ten dotyczy wprawnie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracowników dowozu do pracy jednakże, został w nim poruszony także temat kiedy przekazana usługa jest świadczeniem dla celów osobistych pracowników, a kiedy jest świadczeniem na potrzeby działalności gospodarczej pracodawcy.

Trybunał rozważał, czy bezpłatny dowóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6(2)(b) Szóstej Dyrektywy. Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają regulacjom artykułu 6(2)(b). Decyzja wyboru środka transportu (lub lokalizacji zamieszkania) leży bowiem w gestii pracowników, a udostępnienie im dodatkowej możliwości dojazdu do pracy służy jedynie ich potrzebom osobistym. Istnieją jednak sytuacje, w których usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy (co miało miejsce w przedmiotowej sprawie). Wówczas, takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych. Innymi słowy, w przypadku gdy charakter prowadzonej działalności wymusza na pracodawcy zapewnienie transportu jego pracownikom do lub z miejsca pracy, uważa się, że usługi przewozu wykonywane są jedynie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.

Przenosząc powyższe rozważania Trybunału na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w przypadku wręczania pracownikom upominków, korzyści uzyskiwane przez Wnioskodawcę mają znaczenie drugorzędne wobec korzyści prywatnych uzyskiwanych przez pracowników, bowiem w ocenie tut. organu z otrzymanych prezentów (mężczyźni zegarki, kobiety galanteria skórzana) pracownicy w większości będą korzystali wedle własnej woli i potrzeb w czasie wolnym od pracy.

Kwestia zdefiniowania potrzeb osobistych będzie także wyjaśniona w dalszej części niniejszej interpretacji.

W świetle powyższego, w opinii tut. organu, nie można uznać jako podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą zakupów nabywanych w ramach Jubileuszu firmy finansowanych przez Wnioskodawcę. Zakupy te ponoszone będą bowiem przede wszystkim w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb pracowników. Wydatki te nie będą miały zatem związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc nie budzący wątpliwości związek (nawet pośredni) podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W rezultacie nie będzie przysługiwać odliczenie w takiej sytuacji, gdyż nie będą spełnione wymogi, o których mowa w ww. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. nie wystąpi związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, z którego wynika, iż zakupy finansowane przez Wnioskodawcę w ramach Jubileuszu firmy będą służyły głównie celom prywatnym pracowników Wnioskodawcy, stwierdzić należy, iż podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z zakupem upominków nie będzie podlegał odliczeniu od podatku należnego, gdyż nie zostały spełnione wymogi, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. upominków należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie kwestii opodatkowania przekazania ww. towarów pracownikom, należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r., ustawodawca zaliczył przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż nieodpłatne przekazywanie towarów lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, co do zasady, w każdym przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Typowym przykładem (wymienionym przez ustawodawcę wprost) sytuacji nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa jest zatem sytuacja przekazania towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Wnioski powyższe potwierdza analiza orzecznictwa sądów administracyjnych.

W wyroku z dnia 8 kwietnia 1997r., sygn. akt SA/Ka 2978/95, NSA stwierdził, że „nie każde bowiem przekazanie towaru rodzi skutki podatkowe lecz jedynie przekazanie na potrzeby określone przez ustawodawcę. Chodzi w tym przypadku o przekazanie na „potrzeby osobiste”, a więc na cele prywatne osób wymienionych w cytowanym przepisie.”

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2000r., sygn. akt I SA/Lu 176/99, NSA wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie przekazania towarów na cele osobiste pracowników. W wyroku tym czytamy, że: „przez przekazywanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należy rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze - nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania towarów przekazanych pracownikom z tym, czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze (te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić) od potrzeb osobistych pracowników (te potrzeby pracownika, których pracodawca nie jest obowiązany zaspokoić).”

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć i przekazać swoim pracownikom upominki w postaci zegarków oraz galanterii skórzanej. Przekazanie tych towarów pracownikom będzie odbywało się w związku z Jubileuszem firmy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż wręczenie ww. prezentów prowadzi na tle powołanych wyżej przepisów do wniosku, iż przekazanie tych towarów będzie służyło co do zasady celom prywatnym pracowników. Wnioskodawca bowiem przekazując upominki ma na celu podziękowanie swoim pracownikom za dotychczasowy wkład pracy i ich zaangażowanie w wykonywaniu swoich obowiązków.

Zatem cel jakim kierował się Wnioskodawca dokonując zakupu ww. towarów, nie może przesądzać o tym, iż ich przekazanie nie będzie służyło celom osobistym pracowników. W przedmiotowej sprawie bowiem osobiste cele i korzyści pracowników będą miały w tym przypadku znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych). Tym samym uznać należy, że towary te będą służyły celom prywatnym pracowników.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy należy wskazać, że przesłanką opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy w związku z nabyciem, importem bądź wytworzeniem towarów będących przedmiotem przekazania podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu upominków dobrowolnie. W momencie ich nabycia Wnioskodawcy jest znany cel ich przeznaczenia – Jubileusz 20-lecia istnienia firmy.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że wręczenie pracownikom upominków będzie nosiło znamiona przekazania towarów na cele osobiste pracowników gdyż w ocenie tut. organu przekazanie tychże upominków swoim pracownikom przez Wnioskodawcę będzie dobrowolne, jak również w ocenie tut. organu nie będzie niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż pracownicy zobowiązani są świadczyć pracę niezależnie od prezentów jakie im z własnej woli ofiarowuje pracodawca. Zatem przekazanie pracownikom produktu w postaci zegarka lub galanterii skórzanej będzie miało ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych.

Jak wynika z ww. przepisów aby uznać za opodatkowaną dostawę towarów w postaci przekazania nieodpłatnego przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione dwa warunki łącznie:

1. dostawa ta musi stanowić przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu.
   
   

W świetle powyższego z uwagi, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia w istocie z nieodpłatnym przekazaniem towarów na potrzeby osobiste pracowników i jednocześnie z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (gdyż już w momencie nabycia znane jest przeznaczenie towarów (prezentów) - będą one służyć zaspokojeniu potrzeb osobistych pracowników i zakup taki nie może dawać podstaw do odliczenia podatku naliczonego), zużycie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania ww. przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, bowiem przekazane przez Wnioskodawcę prezenty nie będą miały związku z działalnością gospodarczą podatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż wręczenie swoim pracownikom prezentów z okazji Jubileuszu 20-lecia istnienia firmy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.