2013.12.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1070/13/LŻ
z 10 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2013 r. (data wpływu 27 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przejęcie przez Wnioskodawcę na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, długu Fundacji wobec danego wykonawcy, polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu ustawy VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2013r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przejęcie przez Wnioskodawcę na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, długu Fundacji wobec danego wykonawcy, polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu ustawy VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2013 r. (data 29 listopada 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 listopada 2013 r. znak: IBPBI/2/423-1100/13/MS, IBPP3/443-1070/13/LŻ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 26 listopada 2013 r. został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Fundacja jest stroną umowy koprodukcji filmowej. Fundacja uzyskała stosowne zgody na dokonanie rozporządzeń prawami i obowiązkami wynikającymi z umowy koprodukcji. Wobec powyższego Wnioskodawca na mocy umowy (umowa) zawartej z Fundacją, skutecznie nabyła od Fundacji w zamian za jednorazowe zryczałtowane wynagrodzenie:

cały przysługujący Fundacji udział w autorskich prawach majątkowych do utworu audiowizualnego (filmu), jak również prawo do artystycznych wykonań, na polach eksploatacji określonych w umowie,
całość praw do materiałów zdjęciowych, na których film został utrwalony, na polach eksploatacji określonych w umowie,
całość praw do wideogramu filmu w rozumieniu art. 94 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 2006, Nr 90, poz. 631 z późn. zm.),
całość praw autorskich do scenariusza filmu (wraz z wyłącznym prawem zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego do scenariusza) w zakresie umożliwiającym jego eksploatację audiowizualną na całym świecie, na polach eksploatacji określonych w umowie, za pomocą wszelkich metod i środków przekazu (scenariusz),
całość praw autorskich i pokrewnych (wraz z prawem zależnym) do materiałów promocyjnych filmu oraz wizerunków, głosu, imion i nazwisk osób występujących w takich materiałach, na polach eksploatacji określonych w umowie (materiały promocyjne).

Nadto Fundacja jest stroną umów ze współtwórcami filmu (umowy z wykonawcami), aktorami oraz innymi osobami pracującymi przy produkcji filmu (wykonawcy). Wynagrodzenie wykonawcy określone zostało każdorazowo w umowie z danym wykonawcą, jako udział w zysku z dystrybucji filmu.

Wykonawcy wyrazili zgodę na wstąpienie Wnioskodawcy w miejsce Fundacji w zakresie niewykonanych obowiązków Fundacji wynikających z umów z wykonawcami – w tym w szczególności na przejęcie przez Wnioskodawcę od Fundacji długu wobec danego wykonawcy, polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą.

Wobec powyższego na mocy umowy wnioskodawca, w zamian za zryczałtowane wynagrodzenie nabył, w szczególności całość praw przysługujących Fundacji stosownie do umów z wykonawcami.

Jednocześnie w związku z powyższym Wnioskodawca oraz Fundacja zawarły na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, umowę o przejęciu przez Wnioskodawcę długu Fundacji wobec danego Wykonawcy polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą.

Z uwagi na powyższe dotychczas uzyskany przez Fundację zysk przyniesiony przez film, podlegający podziałowi pomiędzy wykonawców, w celu wypłaty tego zysku przez Wnioskodawcę na rzecz wykonawców, zgodnie z umowami z wykonawcami, Fundacja przekazała Wnioskodawcy. Zysk przyniesiony dotychczas przez film, który Fundacja przekazała Wnioskodawcy wynosił 6.088,00 zł (zysk).

Wskazuje się także, iż w umowie kwota zysku została wyraźnie określona i precyzyjnie wyodrębniona od zryczałtowanego wynagrodzenia. Przekazanie zysku nie stanowi wynagrodzenia w zamian za rozporządzenia dokonane mocą umowy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

umowa przeniesienia praw autorskich zawarta została dnia 17 czerwca 2013 r.,
umowa przejęcia długu zawarta została dnia 17 czerwca 2013 r.
Wnioskodawca przejmuje dług Fundacji, jaki stanowi zapłata wynagrodzenia na rzecz wykonawcy:
1. z dniem zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu – odnośnie zysku przyniesionego przez film od dnia zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu,
2. z dniem zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu oraz przekazania Wnioskodawcy przez Fundację zysku przyniesionego przez film do dnia zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu – odnośnie zysku przyniesionego przez Wnioskodawcę do dnia zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu.

Jako że Wnioskodawca oraz Fundacja zawarli umowę przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu, celowe było wstąpienie przez Wnioskodawcę w określone prawa i obowiązki Fundacji. Celem przejęcia długu – zobowiązania do zapłaty, podziału („dystrybucję”) pomiędzy wykonawców zysku przyniesionego przez film, jest więc możliwość pełnego i skutecznego wykonywania przez Wnioskodawcę praw do filmu oraz dokonanie wzajemnych rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a Fundacją w związku z umową przeniesienia praw do filmu.

Na podstawie umowy przejęcia długu Wnioskodawca działał będzie jako podmiot wykonujący przejęty dług – zobowiązanie Fundacji do wypłaty, podziału („dystrybucji”) w ramach wynagrodzenia dla wykonawców, zysku przyniesionego przez Film.
Wnioskodawca w związku z zawartą umową przejęcia długu, zobowiązany jest do podziału („dystrybucji”) pomiędzy wykonawców zysku przyniesionego przez film, stanowiącego w odpowiedniej, umówionej proporcji wynagrodzenie należne wykonawcom, na co wykonawcy wyrazili zgodę.
Na przejęty dług składa się dotychczas uzyskany przez Fundację zysk przyniesiony przez film (do dnia zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu), w kwocie 6.088,00 zł oraz zysk, który przyniesie film od dnia zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu.
Fundacja nie jest zobowiązana do zapłaty Wnioskodawcy wynagrodzenia w związku z przejęciem długu. Jak wskazano we wniosku, kwota przekazywanego zysku dotychczas wypracowanego, została wyraźnie określona i precyzyjnie wyodrębniona od zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przejęcie przez Wnioskodawcę na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, długu Fundacji wobec danego wykonawcy, polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), jak również, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Towarami, w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie powyższych przepisów, rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Fundacją tj. przejęcie na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, przez Wnioskodawcę, długu Fundacji wobec danego wykonawcy, polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako dostawa towarów.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

Wskazuje się jednak, iż aby świadczenie usług w rozumieniu ustawy VAT, podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, muszą zaistnieć następujące warunki:

zaistnienie samego świadczenia,
świadczenie musi być dokonywane na czyjąś rzecz,
świadczenie musi mieć charakter odpłatny.

Zauważyć więc należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W pierwszej kolejności zaznaczyć trzeba, że przez świadczenie rozumie się zachowanie dłużnika przewidziane treścią zobowiązania i z nim zgodne. Samo świadczenie zaś ma nastąpić na rzecz podmiotu, świadczeniobiorcy, dokonywane przez podmiot jakim jest świadczeniodawca. Świadczenie to ma być dokonane na rzecz, inaczej na korzyść, dla czyjegoś dobra, czy w czyimś interesie. Tym samym, po stronie odbiorcy świadczenia musi wystąpić określona korzyść, wartość materialna lub niematerialna, której jest on odbiorcą. Ma to być zatem, element tzw. przysporzenia, osiągnięcia jakiegoś konkretnego bezpośredniego benefitu u świadczeniobiorcy, dla którego, na którego rzecz dane świadczenie zostało dokonane. Na podstawie powyższych przepisów, rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Fundacją tj. przejęcie na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, przez Wnioskodawcę długu Fundacji wobec danego wykonawcy, polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu ustawy VAT, jako że stanowi jedynie element wzajemnych rozliczeń między stronami umowy (Wnioskodawcą a Fundacją). Fundacja w związku z przejęciem przez Wnioskodawcę ww. długu, nie osiągnie żadnej korzyści, z uwagi na to, że przejęcie długu stanowi jedynie element stosunku obligacyjnego łączącego Wnioskodawcę z Fundacją, mocą którego Fundacja dokonuje na rzecz Wnioskodawcy rozporządzeń prawami i obowiązkami wynikającymi z umowy koprodukcji (umowy).

Nadto nawet w okolicznościach przyjęcia, że mamy do czynienia z zaistniałym świadczeniem, wprowadzonym przez ustawodawcę regulacją ustawy o VAT warunkiem koniecznym dla opodatkowania świadczenia usług, jest warunek odpłatności za tę czynność. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia „odpłatności”. Odpłatność oznacza wykonanie za wynagrodzeniem, przy czym kluczową kwestią w tym zakresie jest istnienie bezpośredniego związku o charakterze przyczynowym pomiędzy dokonanym świadczeniem usług a zapłatą wynagrodzenia. Na kwestię związku wynagrodzenia z dokonywanym świadczeniem usług wskazuje się w orzecznictwie sądowym. W wyroku z dnia 8 maja 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 3278/08, wskazano m.in. iż: „czynności, które podlegają opodatkowaniu – tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług – muszą mieć charakter odpłatny. Odpłatność oznacza w tym przypadku wykonanie ich za wynagrodzeniem. W doktrynie zauważa się, że ponieważ i na gruncie VI Dyrektywy (Dyrektywa 77/388/EWG Rady z 17 maja 1977 r.) oraz Dyrektywy 112 (Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.) nie zdefiniowano tego pojęcia, dla jego sprecyzowania można odwołać się do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w którym przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Kwoty przekazane przez świadczeniobiorcę jedynie przy okazji dostawy towarów czy też świadczenia usług, które nie są należne za świadczenie i w związku z jego wykonaniem nie są zapłatą i nie mogą przesądzać o odpłatności danej umowy” (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2010, tom I str. 20).

Na podstawie powyższych przepisów, odnosząc je do okoliczności faktycznych, rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Fundacją tj. przejęcie przez Wnioskodawcę długu Fundacji wynikającego z umów z wykonawcami oraz przekazanie Wnioskodawcy przez Fundację kwoty uzyskanego przez Fundację zysku przyniesionego przez film, podlegającego podziałowi pomiędzy wykonawców, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na to, że przedmiotowym stanie nie mamy do czynienia ze odpłatnym świadczeniem usług. W związku z przejęciem przez Wnioskodawcę od Fundacji długu wobec wykonawców, polegającego na zobowiązaniu do zapłaty wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcami, Wnioskodawca, pomimo przekazanego mu przez Fundację zysku przyniesionego przez film, nie osiągnął żadnej korzyści (nie uzyskał wynagrodzenia), ponieważ rzeczony zysk podlega podziałowi pomiędzy wykonawców. Jak wcześniej wskazano wynagrodzenie (wykonawców) określone zostało, jako udział w zysku z filmu, a zysk przekazany Wnioskodawcy przez Fundację, stanowi właśnie kwotę uzyskanego zysku przyniesionego przez film, podlegającego podziałowi pomiędzy wykonawców. Faktycznie Wnioskodawca nie osiągnął jakiejkolwiek korzyści o charakterze majątkowym, nie wystąpiła żadna odpłatność z uwagi na to, że jednocześnie Wnioskodawca, na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny przejął dług Fundacji wobec danego Wykonawcy. Tym sposobem Wnioskodawca zobowiązany jest by przekazaną mu przez Fundację kwotę zysku, wypłacić w odpowiedniej proporcji wykonawcom, jako wynagrodzenie. Wobec powyższego jasnym jest, iż w dyspozycji Wnioskodawcy nie pozostają żadne wolne środki, którymi Wnioskodawca uprawniony byłby swobodnie rozporządzać, a które to środki mogłyby zostać uznane za odpłatność, osiągniętą w związku ze świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym nie doszło do aktualizacji obowiązku podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego przekazanie Wnioskodawcy przez Fundację kwoty uzyskanego zysku podlegającego podziałowi pomiędzy wykonawców, nie jest wynagrodzeniem za świadczone usługi, stanowi natomiast element wzajemnych rozliczeń między stronami umowy (Fundacją i Wnioskodawcą).

Wobec powyższego wskazać należy, że w okolicznościach faktycznych, w oparciu o stan prawny, choć Fundacja przekaże Wnioskodawcy kwotę uzyskanego zysku podlegającego podziałowi pomiędzy wykonawców, wskazane przekazanie zysku nie stanowi odpłatności za przejęcie na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, przez Wnioskodawcę, długu Fundacji wobec danego wykonawcy, polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą, (w okolicznościach zakwalifikowania przejęcia długu, jako świadczenia usług w rozumieniu ustawy VAT), tym samym nie dochodzi do aktualizacji obowiązku podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Reasumując, brak jest jakichkolwiek podstaw by w obliczu obowiązującej regulacji prawnej zakwalifikować przejęcie na zasadzie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. –Kodeks cywilny, przez Wnioskodawcę, długu Fundacji wobec danego wykonawcy, polegającego na zapłacie wynagrodzenia określonego w umowie z wykonawcą, jako dostawy towarów lub świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. W zaistniałych okolicznościach w ogóle nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT, a jeżeli nawet hipotetycznie uznać należałoby, że mamy do czynienia ze świadczeniem w rozumieniu ustawy o VAT, nie ma ono charakteru odpłatnego świadczenia usług, tym samym nie dochodzi do aktualizacji obowiązku podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług. Powyższy wniosek stanowi konsekwencję subsumpcji zaistniałego stanu faktycznego pod obowiązującą regulację prawną.

W świetle powyższego za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, uznane jest na gruncie ustawy za usługę. Ta z kolei, w przypadku gdy jest odpłatna, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wyżej wskazano, aby dana transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi spełniać łącznie następujące trzy warunki:

zaistnienie samego świadczenia,
świadczenie musi być dokonywane na czyjąś rzecz,
świadczenie musi mieć charakter odpłatny.

Przez świadczenie uważa się zachowanie kontrahenta przewidziane treścią zobowiązania i z nim zgodne. Samo świadczenie zaś ma nastąpić na rzecz podmiotu, świadczeniobiorcy, dokonywane przez podmiot jakim jest świadczeniodawca. Świadczenie to ma być dokonane na rzecz, inaczej na korzyść, dla czyjegoś dobra, czy w czyimś interesie. Tym samym, po stronie odbiorcy świadczenia musi wystąpić określona korzyść, wartość materialna lub niematerialna, której jest on beneficjentem. Ma to być zatem, element tzw. przysporzenia, osiągnięcia jakiegoś konkretnego bezpośredniego benefitu u świadczeniobiorcy, na którego rzecz dane świadczenie zostało dokonane.

Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje, iż odpłatność ma miejsce wówczas, gdy:

istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym,
dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności,
wynagrodzenie jest wyrażone w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Zatem stwierdzić należy, że kwotę należną (zapłatę) stanowi korzyść majątkowa, jaką podatnik uzyska lub ma uzyskać w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej.

W odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za jakieś świadczenia wykonane przez dany podmiot. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należy potraktować jako wynagrodzenie za usługę. W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji, zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usługi. W konsekwencji powinno być ono opodatkowane podatkiem VAT.

Wskazać tutaj należy, iż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie

C-6/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia) wskazał, iż świadczenie usług podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

Art. 29 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2–21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Wskazać należy, że kwestia ceny uregulowana została w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), zgodnie z którym, ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Zgodnie z art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Natomiast art. 519 § 2 ww. ustawy wskazuje, iż przejęcie długu może nastąpić:

przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Zgodnie z definicją zawartą w Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. str. 138, termin „dług” oznacza «sumę pieniędzy, którą ktoś pożyczył i musi zwrócić».

Powyższe wskazuje zatem, że w wyniku realizacji umowy o przejęcie długu, podmiot przejmujący dług staje się dłużnikiem wierzyciela, zaś podmiot zbywający – dłużnik zostaje zwolniony z długu.

Z analizy wniosku wynika, iż pomiędzy Wnioskodawcą a Dłużnikiem zostały zawarte 17 czerwca 2013 r. umowa przeniesienia praw autorskich do filmu oraz umowa przejęcia długu którym jaki obowiązek zapłata wynagrodzenia na rzecz wykonawców. Na podstawie umowy przejęcia długu Zainteresowany działał będzie jako podmiot wykonujący przejęty dług – zobowiązanie fundacji do wypłaty, podziału w ramach wynagrodzenia wykonawców, zysku przyniesionego przez film. Wykonawcy wyrazili zgodę na przejęcie długu. W związku z zawartą umową przejęcia długu, Zainteresowany zobowiązany jest do podziału („dystrybucji”) pomiędzy wykonawców zysku przyniesionego przez film, stanowiącego w odpowiedniej, umówionej proporcji wynagrodzenie należne wykonawcom, na co wykonawcy wyrazili zgodę. Na przejęty dług składa się dotychczas uzyskany przez Fundację zysk przyniesiony przez film (do dnia zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu), w kwocie 6.088,00 zł oraz zysk, który przyniesie film od dnia zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu.

Powyższe wskazuje zatem, że w wyniku realizacji zawartej umowy, Zainteresowany stanie się dłużnikiem wierzyciela (wykonawcy), zaś zbywca (dłużnik – Fundacja) zostanie zwolniony z długu. Przejęcie długu nastąpi za zgodą wierzyciela (wykonawcy).

Wskazać jednakże należy, że dotychczas uzyskany przez Fundację zysk przyniesiony przez film, podlegający podziałowi między wykonawców w wysokości 6.088,00 zł Fundacja przekazała Zainteresowanemu celem jego wypłaty na rzecz wykonawców zgodnie z umowami zawartymi z wykonawcami.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, że Wnioskodawca nabył od Fundacji prawa i obowiązku związane z utworem audiowizualnym (filmem) w tym zobowiązanie do wypłaty wynagrodzeń wykonawców stosowanie do umów z nimi zawartych, czyli zobowiązany jest do podziału (dystrybucji) zysku przyniesionego przez film od dnia zawarcia umowy przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu.

Jak wskazano we wniosku Fundacja nie jest zobowiązana do zapłaty Wnioskodawcy wynagrodzenia w związku z przejęciem długu, kwota przekazywanego zysku dotychczas wypracowanego, została wyraźnie określona i precyzyjnie wyodrębniona od zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę przysługujących Fundacji praw do filmu. Wynagrodzenie wykonawcy określone zostało każdorazowo w umowie z danym wykonawcą, jako udział w zysku z dystrybucji filmu.

Skoro zatem Wnioskodawca na mocy umowy zawartej z Fundacją przejął wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umowy koprodukcji, w tym wynikające z umów zawartych ze współtwórcami filmu (umowy z wykonawcami), aktorami oraz innymi osobami pracującymi przy produkcji filmu (wykonawcy), a wynagrodzenie wykonawcy określone jest każdorazowo (w umowie z danym wykonawcą) jako udział w zysku z dystrybucji filmu, to zysk w kwocie 6.088,00 zł przyniesiony dotychczas przez film, który został przekazany Wnioskodawcy przez Fundację, nie stanowi wynagrodzenia z tytułu umowy przejęcia długu.

Przekazany Wnioskodawcy przez Fundację zysk nie jest płatnością wynikająca z umów łączących te dwa podmioty, a następującą w zamian za świadczenie wzajemne, lecz stanowi zobowiązanie wobec wykonawców jako udział w zysku z dystrybucji filmu będący ich wynagrodzeniem.

W ocenie organu w omawianej sprawie na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do podlegającego opodatkowaniu odpłatnego świadczenia usług, którego przedmiotem jest uwolnienie Fundacji z ekonomicznego ciężaru spłaty długu.

Tym samym w przedmiotowej sprawie wypracowany do dnia zawarcia umowy zysk z filmu, który Wnioskodawca otrzymał od Fundacji, nie stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę przejęcia długu, a zatem nie podlega opodatkowaniu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin