Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-930/13/WN
z 13 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2013r. (data wpływu 3 października 2013r.), uzupełnionym pismem z 28 października 2013r. (data wpływu 30 października 2013r.) oraz pismem z 2 grudnia 2013r. (data wpływu 4 grudnia 2013r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na montaż mebli kuchennych lub zabudowy wnękowej w budynkach i lokalach mieszkalnych objętych społecznym budownictwem mieszkaniowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2013r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na montaż mebli kuchennych lub zabudowy wnękowej w budynkach i lokalach mieszkalnych objętych społecznym budownictwem mieszkaniowym.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 28 października 2013r. (data wpływu 30 października 2013r.) oraz pismem z 2 grudnia 2013r. (data wpływu 4 grudnia 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 listopada 2013r. znak: IBPP2/443-930/13/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy zgodnie z PKD, jest zakładanie stolarki budowlanej (PKD 43.32.Z) polegające na wyposażaniu lokali i budynków mieszkalnych objętych społecznym budownictwem mieszkaniowym w meble kuchenne oraz zabudowy wnęk, wykonywane na wymiar, na podstawie dokonanego pomiaru pomieszczenia, przygotowanego indywidualnego projektu, pod dokładnie określone i sprecyzowane zamówienie klienta.

Wykonanie i usługi montażowe m.in. szaf wnękowych oraz wszystkich pozostałych mebli są sklasyfikowane zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), jako 43.32.10.0 - roboty instalacyjne stolarki budowlanej (dotyczy elementów stolarskich).

Zabudowa kuchenna wykonana jest z szafek skręconych wzajemnie ze sobą i wspólnie trwale przymocowanych do ścian, dodatkowo połączonych wspólnym blatem kuchennym i innymi listwami, kształtem ściśle dostosowanymi do konkretnej zabudowy i pomieszczenia, bez możliwości jej przemieszczenia.

Szafki używane w zabudowie danej kuchni najczęściej różnią się wymiarami i kształtem od typowych szafek sprzedawanych w sklepach. Są każdorazowo dostosowywane do wymiarów pomieszczenia oraz wymagań klienta.

Podobnie zabudowy wnęk z drzwiami przesuwnymi, szafy na prowadnicach z drzwiami przesuwnymi, montowane są na stałe (mocowane do sufitu i do podłogi), bez możliwości ich przemieszczenia.

Co do zasady wykonane zabudowy zamykane drzwiami instalowane są w przestrzeni wnękowej. Zdarza się jednak, że zabudowa nie jest wmontowana we wnękę, ale trwale przymocowana do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Zatem, może wystąpić na przykład taka sytuacja, gdy zabudowa jest przytwierdzona na długości całej ściany lub jej części i jest trwale przymocowana do podłogi i sufitu.

Montaż stolarki budowlanej wykonywany jest na bazie zakupionych u producentów i w hurtowniach części składowych (płyt meblowych, frontów, blatów, zawiasów, szuflad i innych akcesoriów) z zastosowaniem stawki 23% VAT. Zakupione materiały są następnie przygotowywane pod wymogi klienta, tzn. cięte na wymiar i odpowiednio wykończone, a następnie montowane u klienta.

Czynności związane z montażem są czasochłonne i w całości odbywają się w miejscu zlecenia, a nie w warsztacie. Większość elementów zabudowy jest docinana i dopasowywana u klienta do konkretnego pomieszczenia, konkretnej ściany. Prace w warsztacie określić można jako przygotowawcze, natomiast główne czynności związane z realizacją zlecenia odbywają się u klienta. Usługi montażu stanowią jeden, niedający się podzielić, kompleksowy proces.

Wykonywane usługi są usługami montażu na stałe, tj. nie jest możliwe przeniesienie całości lub jakiejkolwiek części zabudowy w inne miejsce bez wcześniejszego demontażu i naruszenia całości zabudowy. Taki demontaż wymaga jednocześnie odpowiedniej wiedzy i narzędzi.

Mocowanie elementów konstrukcyjnych polega na ich stałym przytwierdzeniu do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Wszystkie elementy aby do siebie pasowały, muszą być wykonane na konkretny wymiar. Zabudowa ma mieć indywidualne wymiary, wyposażenie, wykończenie dostosowane do miejsca, w którym ma być zainstalowana, zgodnie z zamówieniem klienta. Zamówienie klienta Wnioskodawca realizuje kompleksowo we własnym zakresie i przy pomocy zatrudnionych pracowników.

W piśmie z dnia 2 grudnia 2013r. Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie znak: IBPP2/443-930/13/WN, uzupełnił wniosek informując:

„W związku z tym, że coraz bardziej zwiększają się wymagania Klientów odnośnie zamówienia kompleksowych usług - Wnioskodawca rozszerzył swoją działalność na tyle, że w chwili obecnej jest w stanie sprostać oczekiwaniom Klienta i zaoferować kompleksową usługę polegającą nie tylko na zaprojektowaniu, przygotowaniu i zwykłym montażu mebli kuchennych (przytwierdzeniu mebli do ściany za pomocą zwykłych wkrętów czy też kołków) - ale wykonaniu trwałej zabudowy mebli (zarówno kuchennych, garderób, szaf czy mebli łazienkowych) - które są połączone z konstrukcją budynków / mieszkań i tworzą z nimi całość.

Wszystkie elementy trwałej zabudowy są jednorazowe i nie mają charakteru powtarzalności czy też swobody szybkiego demontażu i ponownego montażu w innym miejscu.

Usługa ta ma charakter kompleksowy, jest jednolitym świadczeniem mającym charakter roboty montażowej. Na fakturach wykazywana jest jednolita usługa, a cena tej usługi obejmuje również nabyte przez Wnioskodawcę towary wykorzystane przy świadczeniu tej usługi, ponieważ Klient nie jest zainteresowany kupnem poszczególnych materiałów niezbędnych do realizacji usługi - ale efekt końcowy - trwała i dopasowana do jego potrzeb zabudowa w mieszkaniu/domu.

W trwałych zabudowach mebli Wnioskodawca często stosuje zabudowywanie ścian szkłem, granitem, kompozytem mineralno-akrylowym, czy płytą MDF/laminowaną, zastępującymi tradycyjną glazurę. Te elementy montowane są do ścian również na stałe, za pomocą kleju i po ich zamontowaniu stanowią integralną część ściany. Demontaż tych elementów nawet przez Wnioskodawcę, spowoduje ich fizyczne uszkodzenie i trwałe zniszczenie. Taki sposób wykonywania robót w istotny sposób zmienia parametry użytkowe i techniczne istniejącego obiektu mieszkalnego, gdyż pełnią one również funkcje konstrukcyjne danego obiektu.

Dodatkową funkcją elementów montowanych trwale do konstrukcji budynku jest więc także ochrona tejże konstrukcji ściany przed zawilgoceniem, zabrudzeniem, czy uszkodzeniami mechanicznymi.

Elementy trwałej zabudowy, które zostają przez Wnioskodawcę zamontowane w budynkach (o których mowa w złożonym wniosku), w związku z tym, że są na stałe połączone z budynkiem (ze ścianami, sufitem lub podłogą) za pomocą specjalnych zawieszek, kątowników, kotew wmurowywanych w ściany, klejów, czy innych mocowań) - stanowią elementy zmieniające parametry użytkowe lub techniczne budynku - pełnią funkcje konstrukcyjne tegoż budynku, lub przejmują obciążenia zamontowanej zabudowy meblowej.

Demontaż zabudowy meblowej montowanej w ten sposób, nawet przez osoby posiadające wiedzę i doświadczenie w tym kierunku - wiąże się z uszkodzeniami/zniszczeniami budynku lub lokalu: dziury w ścianach po wyrwanych kotwach, szynach montażowych, zniszczenie ścian po oderwaniu elementów trwale klejonych, które były elementami zabudowy. Zniszczeń tych nie można uniknąć po demontażu mebli - tak, aby bez ponownej modernizacji budynku lub lokalu móc zamontować w tym samym miejscu kolejną zabudowę. Jest więc to trwała zabudowa z przeznaczeniem na wieloletni okres użytkowania.

Dodatkowo niejednokrotnie już na etapie planowania zabudowy meblowej Wnioskodawca przekazuje Klientom wytyczne odnośnie dodatkowego wzmocnienia elementów konstrukcyjnych budynków - gdyż przewidywana zabudowa meblowa ze względu na swoje duże obciążenie mogłaby uszkodzić ww. konstrukcje. Dotyczy to zwłaszcza takich elementów zabudowy jak wisząca (dolna) zabudowa kuchenna z granitowym blatem, czy wisząca zabudowa z wbudowaną armaturą ceramiczną w łazienkach. Te elementy w znacznym stopniu obciążają ściany konstrukcyjne obiektu i wymagają dodatkowego wzmocnienia konstrukcyjnego aby zapobiec uszkodzeniom.

Wnioskodawca informuje, że do wykonywania zabudowy meblowej używa takich materiałów jak: płyty laminowane/mdf, granit, szkło, drewno, blaty laminowane, kompozyty mineralno-akrylowe, różnego rodzaju elementy metalowe i niemetalowe oraz akcesoria meblowe. Same zaś elementy zabudowy, które Wnioskodawca wykonuje u Klientów mają różne zastosowanie w zależności od ich przeznaczenia.

W wyniku tych wszystkich przedstawionych powyżej czynności oraz niemożliwość demontażu/ czy wymiany w każdej chwili podnosi się wartość użytkowa budynku lub lokalu - gdyż tworzą one jednolitą całość z budynkiem/lokalem. W związku z tym usługi świadczone przez Wnioskodawcę traktowane więc być powinny jako usługa modernizacji opodatkowanej stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o VAT.”

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy usługa montażu mebli kuchennych, montażu zabudowy wnękowej oraz realizacja zamówień na trwałą zabudowę, która nie jest wmontowana we wnękę, ale trwale przymocowana do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu, a będzie wykonywana z zakupionych materiałów: płyt meblowych, blatów, okuć, akcesoriów i elementów metalowych, dociętych na konkretny wymiar i trwale montowana w budynkach i lokalach mieszkalnych objętych społecznym budownictwem mieszkaniowym podlega opodatkowaniu obniżoną 8% stawką podatku VAT?
2. Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym, jeżeli do Wnioskodawcy zwróci się Klient, u którego zrealizowana została usługa trwałej zabudowy mebli, z żądaniem wystawienia faktury korygującej za ww. usługę - czy Wnioskodawca może wystawić Klientowi fakturę korygującą do faktury sprzedażowej, w której zastosowano podstawową stawkę VAT w wys. 23%, dotyczącą wykonania usługi trwałej zabudowy mebli kuchennych i szaf wnękowych oraz zwrócić temu Klientowi różnicę należnego podatku VAT po jej obniżeniu do stawki 8% w fakturze korygującej i otrzymaniu zwrotu nadpłaty podatku z Urzędu Skarbowego? Mając powyższy stan faktyczny na uwadze - do jakiego terminu wstecz można wystawić faktury korygujące Klientom?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przedmiotem umowy jest kompleksowa usługa polegająca na przygotowaniu projektu, dopasowaniu i wykonaniu w domu/mieszkaniu u Klienta trwałej zabudowy meblowej (połączonej z elementami konstrukcyjnymi budynku) i jeżeli ta usługa dotyczy obiektów społecznego budownictwa mieszkaniowego, to do całej wartości robót należy zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W tej sytuacji obrotem jest uzgodniona kwota za wykonanie usługi wykonania robót instalacyjnych stolarki budowlanej.

Wnioskodawca ma na uwadze, iż stawka 8% dotyczyć będzie wyłącznie usług realizowanych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym, a do takiego nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m². Powyżej wskazanego metrażu powierzchni użytkowej oraz w odniesieniu do usług zabudowy powierzchni wnękowych w budownictwie nieobjętym społecznym programem mieszkaniowym zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT.

Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska powołuje się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r. który w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt I FPS 2/13), podjął następującą uchwałę: „w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o VAT."

Dodatkowo w piśmie z dnia 28 października 2013r. Wnioskodawca przedstawił stanowisko do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy - jeżeli zwróci się do niego Klient, u którego została zrealizowana kompleksowa usługa trwałej zabudowy mebli (opodatkowana podstawową stawką VAT w wys. 23%) - z żądaniem wystawienia mu faktury korygującej za w/w usługę (z obniżoną stawką VAT w wys. 8%) - to wówczas Wnioskodawca ma obowiązek wystawić Klientowi fakturę korygującą i dokonać korekty deklaracji wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, terminem krańcowym, do którego można wystawiać faktury korygujące dotyczące wykonanych kompleksowych usług trwałej zabudowy mebli, jest dzień 24 czerwca 2013r., w którym Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok (sygn. akt. I FPS 2/13) w sprawie uznania trwałej zabudowy mebli (w obiektach budowlanych objętych społecznym programem mieszkaniowym) jako usługi modernizacji opodatkowanej obniżoną stawką VAT, ponieważ dopiero ten wyrok ujednolicił rozbieżne dotychczas podejście sądów do tego zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: „Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98”, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Ponadto w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013r. na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
-w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przy czym, zgodnie z § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej § 7 rozporządzenia, nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. kwestie będące przedmiotem przywołanego wyżej przepisu § 7 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług reguluje analogicznie brzmiący § 3 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719).

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem w okresie od 1 stycznia 2011 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Również w kontekście uchwały NSA z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 opisane we wniosku czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów należy uznać za świadczenie usług.

Przechodząc do stawki podatku VAT – zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA – „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Z uzasadnienia ww. uchwały wynika, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków) nie jest objęte stawką obniżoną.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy meblowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa zabudowa meblowa nie jest połączona w sposób trwały z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (lokalu). Trudno uznać, że przytwierdzenie do ściany szafek za pomocą zawieszek, kątowników, kotew, klejów czy innych mocowań oraz zabudowywanie ścian szkłem, granitem, kompozytem mineralno-akrylowym lub płytą MDF oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi lokalu czy budynku.

Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedstawiony sposób montażu elementów mebli kuchennych lub zabudów wnęk sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami, podłogą czy sufitem obiektu budowlanego lub jego częściami. Nie są to również zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Demontaż zabudowy meblowej, zamontowanej w sposób przedstawiony we wniosku, zgodnie z twierdzeniem Wnioskodawcy, spowoduje jej uszkodzenie i trwałe zniszczenie, lecz nie dojdzie do naruszenia elementów konstrukcyjnych budynku/lokalu.

Zatem w ocenie tut. organu, do montażu przedmiotowej zabudowy meblowej nie zostaną w sposób istotny wykorzystane elementy konstrukcyjne budynku/lokalu w taki sposób, aby ich demontaż spowodował uszkodzenie konstrukcji budynku. Co prawda zabudowa meblowa wykorzystuje ściany konstrukcyjne, sufit lub podłogi należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego.

Odnosząc zatem wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, iż świadczonych przez Wnioskodawcę czynności w zakresie wykonywania trwałej zabudowy meblowej, nie można uznać za modernizację, bowiem czynności te nie dotyczą substancji samego budynku. Nie dochodzi bowiem do istotnego powiązania zabudowy meblowej z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (lokalu). Wskazaną w opisie sprawy stałą zabudowę należy uznać za wyposażenie budynku (lokalu), a fakt trwałego jej przytwierdzenia np. do ścian, podłoża bądź sufitu pozostaje bez znaczenia, bowiem nie następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu). W ramach montażu zamówionej zabudowy meblowej nie dochodzi do wykorzystania w sposób istotny elementów konstrukcyjnych obiektu, bowiem przymocowanie elementów zabudowy do ścian, podłóg czy stropów za pomocą zawieszek, kątowników, kotew, kleju czy innych mocowań, nie stanowi bardziej inwazyjnej metody montażu, niż np. montaż karniszy czy lamp, który wymaga takiej samej ingerencji w elementy konstrukcyjne budynku jak również takiego samego rodzaju zaangażowania środków.

Zatem odnosząc się do uchwały NSA z 24 czerwca 2013 r. (sygn. I FPS 2/13), należy stwierdzić, iż nie może być ona podstawą do wydania rozstrzygnięcia zgodnego z intencją Wnioskodawcy, bowiem mając na uwadze przeprowadzoną analizę w przedmiotowej sprawie, świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie można traktować jako modernizacji gdyż sposób montażu trwałej zabudowy meblowej opisanej we wniosku w istocie rzeczy będzie zaopatrywaniem lokalu/budynku mieszkalnego w elementy wyposażenia.

Zgodnie z uchwałą NSA I FPS 2/13, modernizacją jest takie wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, które stanowiłyby wraz z zabudową określoną funkcję użytkową, np. wnętrze i półki szafy zostałyby wykonane z betonu, a jedynie dopasowane do całości byłyby fronty meblowe. Ponadto demontaż takiej zabudowy meblowej musiałby spowodować naruszenie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, a jak wynika z opisu sprawy do naruszenia elementów konstrukcyjnych budynku/lokalu nie dojdzie.

Mając na uwadze przeprowadzoną analizę, tut. Organ stwierdza, że w rozpatrywanej sprawie usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na montażu mebli na wymiar u klienta nie można traktować jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Opisanych we wniosku usług nie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy, nie jest to bowiem w szczególności remont, termomodernizacja lub przebudowa.

Podsumowując, opisaną we wniosku usługę wykonania i montażu zabudowy kuchennej wraz z osprzętem do zabudowy, zabudowy typu szafa wnękowa, trwałej zabudowy meblowej kuchennej, zabudowy garderoby, zabudowy meblowej łazienkowej nie można uznać za wymienioną w art. 41 ust. 12 ustawy, jak również w § 7 rozporządzenia z 4 kwietnia 2011r. (od 1 stycznia 2014r. - § 3 ww. rozporządzenia z 23 grudnia 2013r.), a w związku z tym nie jest ona opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 23%.

Reasumując, opisaną we wniosku usługę montażu mebli kuchennych czy trwałej zabudowy wnękowej nie można uznać za wymienioną w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z tym nie podlega ona opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, 23% stawką podatku.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Argumentacja jaka legła u podstaw niniejszej interpretacji w kwestii objętej pytaniem nr 1, stanowi podstawę do stwierdzenia, że rozstrzygnięcie w zakresie pytania nr 2 staje się bezprzedmiotowe.

Wnioskodawca powziął bowiem wątpliwość czy istnieje możliwość wystawienia Klientowi faktury korygującej do faktury sprzedażowej, w której zastosowano podstawową stawkę VAT w wysokości 23%, dotyczącą wykonania usługi trwałej zabudowy mebli kuchennych i szaf wnękowych oraz zwrócić temu Klientowi różnicę należnego podatku VAT po jej obniżeniu do stawki 8% w fakturze korygującej.

Skoro w myśl wcześniejszych rozważań, usługa montażu mebli kuchennych czy trwałej zabudowy wnękowej podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, nie będzie miało miejsca zdarzenie, które rodziłoby konieczność korygowania faktury pierwotnej dokumentującej to zdarzenie, w której zastosowano stawkę VAT w wysokości 23%.

Zatem rozstrzyganie zagadnienia objętego pytaniem nr 2 staje się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.