Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1032/13/AW
z 19 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2013 r. (data wpływu 26 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania odszkodowania wypłaconego dostawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania odszkodowania wypłaconego dostawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym prowadzącym działalność m.in. w zakresie produkcji sprzętu AGD. Zdarza się, że rezygnuje z wyprodukowania wyrobów, których produkcję miała wcześniej w planie, np. wskutek rezygnacji z zamówienia przez odbiorcę wyrobów. W wyniku tego dochodzi jednocześnie do rezygnacji z zakupu zamówionych komponentów. Komponenty są produkowane na wyłączne zamówienie Spółki oraz zgodnie z jej specjalistycznymi wymogami. W ramach odszkodowania Spółka wypłaca dostawcy sumę pieniężną równoważną wartości nieodebranych komponentów lub surowców posiadanych przez dostawcę i zakupionych specjalnie do wyprodukowania nieodebranych komponentów, a dostawca niszczy je we własnym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie wypłacone przez Spółkę dostawcy zamówionych i wytworzonych, a nieodebranych komponentów bądź surowców mających służyć do ich wyprodukowania, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie wypłacone przez niego dostawcy w wysokości równowartości zamówionych, a nieodebranych komponentów bądź równowartości surowców, mających służyć do wyprodukowania komponentów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spółka wskazała, że zdarzenie to nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, gdyż nie doszło do przeniesienia na nią prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Za dostawę towarów uznaje się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy), przy czym musi ona mieć charakter odpłatny (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy). Spółka podkreśliła, że istotny jest przede wszystkim ekonomiczny, a nie prawny aspekt transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak w przypadku własności (J. Zubrzycki: Leksykon VAT 2011 Tom I, Wrocław 2011, str. 28). Zgodnie z rozumieniem pojęcia dostawy towarów w świetle art. 5(1) Szóstej Dyrektywy (np. orzeczenie C-320/88), nacisk jest położony na faktyczne dysponowanie rzeczą jak właściciel, a nie na zbycie prawa własności (M. Chomiuk, VI Dyrektywa VAT, pod red. K. Sachsa, op. cit., str. 108 i 122). Aby dysponować towarem jak właściciel, nabywca powinien mieć swobodę w dysponowaniu towarem (J. Martini, Ł. Karpiesiuk, VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, op. cit., str. 62). Właścicielem w sensie ekonomicznym jest ten, kto faktycznie dysponuje w swoim interesie danym dobrem majątkowym (J. Wasilkowski, Zarys Prawa Rzeczowego, Warszawa 1963, str. 15).

Spółka ponownie stwierdziła, że w przedstawionym stanie faktycznym nie doszło do dostawy towarów, a w konsekwencji nie nabyła prawa do dysponowania rzeczą. Nadmieniła, że wypłacana suma pieniężna jest niczym innym jak odszkodowaniem za szkodę polegającą na niewykonaniu zobowiązania, tj. niewywiązaniu się odbiorcy z warunków umowy poprzez nieodebranie towaru (art. 471 k.c.). Dodała, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2008 r., sygn. IPPP2/443-50/08-2/ASi, w której stwierdzono, że „Zgodnie z art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W przedstawionym stanie faktycznym doszło do wypłaty odszkodowania (wynagrodzenia) z tytułu nienależytego wykonania umowy, tj. z tytułu nieodebrania zamówionej dostawy. W związku z powyższym nie dochodzi do dostawy towarów ani też do świadczenia usług przez Wnioskodawcę”;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 sierpnia 2010 r., sygn. ITPP2/443-440b/10/RS, w której stwierdzono, że „Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje zakupu oraz sprzedaży produktów rolnych na rynku krajowym oraz zagranicznym, w większości na podstawie zawieranych umów, których intencją jest fizyczna dostawa towaru. Występują pojedyncze przypadki, w których nie dochodzi do fizycznej dostawy towaru, w wyniku odstąpienia od kontraktu na skutek niemożności jego wykonania lub realizacji innego kontraktu znacznie korzystniejszego. W takim wypadku strona obciążana jest karą umowną z tytułu niedostarczenia lub nieodebrania towaru. (...). Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że nałożona w tej sytuacji kara umowna wynikająca z zawartej umowy ma charakter sankcyjny oraz odszkodowawczy. Zatem kara ta jako wynikająca z niewywiązania się z umowy, nie stanowi ekwiwalentu za dostawę towarów, czy świadczenie usług i tym samym zapłaty za sprzedany towar, czy usługę. Reasumując należy stwierdzić, że kary umowne za niezrealizowane kontrakty, pełniące funkcję odszkodowawczą (rekompensacyjną) za poniesione straty, nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym nie podlegają opodatkowaniu”.

Reasumując Spółka stwierdziła, że wypłacane przez nią odszkodowanie nie podlega podatkowi od towarów i usług i winno być udokumentowane notą obciążeniową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Analiza powołanych wyżej regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że mają one zastosowanie wyłącznie do podmiotów dokonujących dostawy towarów i/lub świadczących usługę, wobec czego stwierdzić należy, że czynność wypłaty przez Spółkę sumy pieniężnej z tytułu rezygnacji z nabycia zamówionych u dostawcy komponentów, nie wywoła u niej skutków podatkowych w podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, że z treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wynika, że pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaje się w indywidualnej sprawie zainteresowanego, wobec czego w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawnej stanowiska Spółki w części dotyczącej ewentualnego opodatkowania czynności wykonywanych przez dostawcę komponentów. Jednocześnie należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej udokumentowania czynności wypłacenia odszkodowania notą obciążeniową, gdyż kwestia ta nie jest regulowana przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.