Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1214/13-5/DG
z 29 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 18 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę oraz jest właścicielem gospodarstwa rolnego i płatnikiem podatku rolnego. Gospodarstwo rolne Strona otrzymała od rodziców w drodze darowizny 31.10.2001 r. akt not, . Do dnia 31.10.2013 r. pow. gospodarstwa wynosiła 7ha. Sytuacja rodzinna sprawiła, że w dniu 31.10.2013 r. Strona dokonała jednorazowej sprzedaży gruntu o pow. 1ha 44a, składającego się z 4 działek, z których:

1. działka nr 100/1 o (pow. 0,6676ha) zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowi grunt rolny bez prawa zabudowy i położona jest na terenie przeznaczonym pod uprawy rolne bez prawa zabudowy i w wypisie z ewidencji gruntów stanowi użytek rolny. Jej powierzchnia została określona wskutek reformy rolnej.
2. działki oznaczone numerami: 108 (0,388ha); 266 (0,3449ha); 247 (0,1209ha) w wypisie z ewidencji gruntów stanowią użytki rolne a według planu zagospodarowania przestrzennego położone są na terenach przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną, zagrodową, letniskową oraz usługi z zastrzeżeniem, że położone są w strefie archeologicznej, a na działkach nr 266 oraz 247 przewidziane są także stanowiska archeologiczne.
   
   

Podział taki (co do powierzchni) uwarunkowany jest historycznie i powstał prawdopodobnie w okresie międzywojennym, nigdy Strona ani poprzedni właściciele nie występowali o podział tych działek ani o przekształcenie w działki budowlane. Wnioskodawczyni nie występowała też o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Wskazane wyżej grunty położone są na terenie gminy S. we wsi I. Nabywca wskazanych gruntów jest podatnikiem podatku rolnego a według jego oświadczenia nabycia dokonuje w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Dotychczas Strona nigdy nie dokonywała sprzedaży jakichkolwiek gruntów i nie była podatnikiem podatku VAT.

Ponadto Strona poinformowała, że nie zakładała stron internetowych w celu sprzedaży nieruchomości i nie trudni się sprzedażą nieruchomości a sprzedaż działek wskazanych we wniosku, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, została dokonana okazjonalne i w ramach zarządu majątkiem prywatnym osobistym.

Wnioskodawczyni jeden raz i na bardzo krótki czas dokonała ogłoszenia w internecie o sprzedaży, co w ocenie Strony również mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym osobistym i nie oznacza, że było to aktywne, częstotliwe i powtarzalne działanie w celu sprzedaży nieruchomości wskazujące na zamiar dokonywania sprzedaży w sposób stały i częstotliwy. Ponadto ogłoszenie to w żaden sposób nie przyczyniło się do sprzedaży gruntów.

Przy ocenie znaczenia jednorazowego i krótkotrwałego ogłoszenia, zdaniem Strony, należy uwzględniać przede wszystkim to, że nie podejmowała żadnych działań w celu nadania wskazanym działkom komercyjnego charakteru takich jak: uzbrojenie i ogrodzenie terenu, podział działek, wytyczenie dróg, wystąpienie o przekształcenie działek rolnych na działki budowlane, zadrzewienie itd. Ewentualne uznanie, że jednorazowe, krótkotrwałe ogłoszenie stanowi o tym, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność handlową w przedmiocie sprzedaży nieruchomości byłoby dla Niej bardzo krzywdzące.

Grunty wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, w tym wskazane we wniosku działki, nie były przedmiotem dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą działek: nr 100/l oraz nr 108, nr 266, nr 247 Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do zapłaty tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Strony sprzedaż opisanych wyżej działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

1. działka nr 100/1 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i faktycznie stanowi grunt rolny przeznaczony pod uprawy rolne bez prawa do zabudowy i położona jest na terenie wyłączonym z prawa zabudowy. Nie jest działką budowlaną ani przeznaczoną pod zabudowę.
2. działki nr 108, nr 266 i nr 247 wprawdzie zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego położone są na terenach przeznaczonych pod zabudowę, ale według ewidencji gruntów i faktycznie stanowią użytki rolne.
   
   

Ponadto ze względu na zastrzeżone w tym planie ograniczenia archeologiczne - w tym usytuowanie stanowisk archeologicznych - wykorzystanie działek nr 266 i nr 247 do zabudowy jest ograniczone.

Działki stanowią majątek osobisty Strony a sprzedaży działek Wnioskodawczyni dokonała jednorazowo i okazjonalnie i nie zamierza nadawać jej stałego charakteru.

Jest to pierwsza sprzedaż i związana jest zdaniem Strony ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawczyni nigdy nie występowała o przekształcenie gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego na działki budowlane. Poprzedni ich właściciele również nie występowali.

Tereny, na których położone są działki nr 108, nr 266 i nr 247 zostały przekształcone w wyniku zmiany planów przez gminę, na co Strona nie miała żadnego wpływu. Wnioskodawczyni nigdy nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, ani o podział gruntów na poszczególne, odrębne działki, nie wykonywała także żadnych czynności, takich jak np. uzbrojenie czy ogrodzenie działek w celu nadania im komercyjnego charakteru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z analizy powyższych przepisów wynika, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z przytoczonych wyżej przepisów, definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Nie jest więc podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedający grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanych we wniosku okoliczności Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę oraz jest właścicielem gospodarstwa rolnego i płatnikiem podatku rolnego.

Gospodarstwo rolne o powierzchni 7ha Strona otrzymała 31 października 2001 r. od rodziców w drodze darowizny.

W dniu 31 października 2013r. Strona dokonała jednorazowej sprzedaży gruntu o pow. 1,44ha, składającego się z 4 działek, z których:

1. działka nr 100/1 (pow. 0,6676ha) zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowi grunt rolny bez prawa zabudowy i położona jest na terenie przeznaczonym pod uprawy rolne bez prawa zabudowy i w wypisie z ewidencji gruntów stanowi użytek rolny. Jej powierzchnia została określona wskutek reformy rolnej.
2. działki oznaczone numerami: 108 (0,388ha), 266 (0,3449ha) i 247 (0,1209ha) w wypisie z ewidencji gruntów stanowią użytki rolne a według planu zagospodarowania przestrzennego położone są na terenach przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną, zagrodową, letniskową oraz usługi z zastrzeżeniem, że położone są w strefie archeologicznej, a na działkach nr 266 oraz 247 przewidziane są także stanowiska archeologiczne.
   
   

Taki podział działek powstał prawdopodobnie w okresie międzywojennym; nigdy Strona ani poprzedni właściciele nie występowali o podział tych działek ani o przekształcenie w działki budowlane. Wnioskodawczyni nie występowała także o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Nabywca tych gruntów jest podatnikiem podatku rolnego, a według jego oświadczenia nabycia dokonał w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Dotychczas Strona nigdy nie dokonywała sprzedaży jakichkolwiek gruntów i nie była podatnikiem podatku VAT. Działki stanowią majątek osobisty Strony a sprzedaży działek Wnioskodawczyni dokonała jednorazowo i okazjonalnie i nie zamierza nadania jej stałego charakteru. Wnioskodawczyni nie wykonywała także żadnych czynności, takich jak np. uzbrojenie czy ogrodzenie działek w celu nadania im komercyjnego charakteru.

Jest to pierwsza sprzedaż i związana jest zdaniem Strony ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Strona poinformowała również, że nie zakładała stron internetowych w celu sprzedaży nieruchomości i nie trudni się sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawczyni jeden raz i na bardzo krótki czas dokonała ogłoszenia w internecie o sprzedaży. Grunty wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, w tym wskazane we wniosku działki, nie były przedmiotem dzierżawy.

Jak wynika z opisu sprawy działki będące przedmiotem wniosku należały do majątku prywatnego Wnioskodawczyni i zostały nabyte w drodze darowizny gospodarstwa rolnego w 2001r. od rodziców Strony. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w ramach którego zamieściła jedynie jednorazowe i krótkotrwałe ogłoszenie w internecie o chęci sprzedaży gruntu z majątku własnego.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, jego podział, ogrodzenie działek, aktywne i wszechstronne poszukiwanie nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zatem uznać, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek nie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie miała cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości gruntowej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w opisanej sytuacji Zainteresowana, zbywając nieruchomość stanowiącą Jej majątek prywatny, korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego – stosownie do obowiązującego orzecznictwa – transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w przedstawionym wyżej zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.