INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 stycznia 2014 r.) na wezwanie z dnia 16 grudnia 2013 r. znak IPPP2/443-1079/13-2/DG o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku VAT dla sprzedaży karnetów uprawniających do wstępu na siłownię, saunę jako usług sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 93.11.10.0 - usługi związane z działalnością obiektów sportowych,
• stawki podatku VAT 8% na sprzedaż karnetów uprawniających do wstępu na siłownię, saunę jako usług związanych z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 4 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 stycznia 2014 r.) na wezwanie z dnia 16 grudnia 2013r. znak IPPP2/443-1079/13-2/DG o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży karnetów uprawniających do wstępu na siłownię, saunę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, oferuje usługi w zakresie udostępniania obiektu sportowego przeznaczonego do rekreacji ruchowej oraz poprawy kondycji fizycznej. W celu umożliwienia powyższego Spółka gwarantuje swoim klientom wstęp do odpowiednio przystosowanego przez Spółkę obiektu, wyposażonego w specjalnie przygotowaną infrastrukturę techniczną, obejmującą m.in. sprzęt do ćwiczeń siłowych, salę przystosowaną do zajęć grupowych, saunę oraz szatnie.

Wstęp jest odpłatny i polega na wykupieniu karnetu wstępu. Klienci mogą zakupić karnety uprawniające do:

A - karnet jednorazowego wstępu na siłownię oraz saunę,

B - karnet ilościowy uprawniający do wstępu na siłownię oraz saunę przez określoną ilość wejść,

C - karnet jednorazowego wstępu na zajęcia typu fitness,

D - karnet ilościowy uprawniający do wstępu na zajęcia typu fitness.

Spółka prowadzi odrębną sprzedaż karnetów na każdą z wymienionych usług.

Spółka w nadesłanym uzupełnieniu do wniosku wskazała, że obiekt, w którym Spółka świadczy usługi został przez Spółkę i na koszt Spółki przystosowany do świadczenia usług w zakresie rekreacji ruchowej oraz poprawy kondycji fizycznej. Obiekt wyposażony jest w specjalnie przygotowaną infrastrukturę techniczną, obejmującą m.in. sprzęt do ćwiczeń siłowych, salę przystosowaną do zajęć grupowych, saunę oraz szatnie, a tym samym spełnia wymogi dotyczące zakwalifikowania obiektu do kategorii obiektów sportowych.

Karnety uprawniające do:

• jednorazowego wstępu na siłownię i saunę oraz
• wielokrotnego wstępu na siłownię oraz saunę przez określoną ilość wejść Spółka klasyfikuje pod numerem PKWiU 93.11.10.0.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż karnetów (typu A-karnet jednorazowego wstępu na siłownię oraz saunę) uprawniających do jednorazowego wstępu na teren prowadzonych przez Spółkę obiektów i korzystania z ich infrastruktury, sklasyfikowanych pod numerem PKWiU 93.11.10.0, powinna być traktowana dla potrzeb VAT jako świadczenie usługi w zakresie wstępu do miejsca, gdzie możliwe jest aktywne spędzanie wolnego czasu (rekreacja) podlega opodatkowaniu stawką VAT 8%...
2. Czy sprzedaż karnetów ilościowych (typu B-karnet ilościowy uprawniający do wstępu na siłownię oraz saunę przez określoną ilość wejść) uprawniających do wstępu na teren prowadzonych przez Spółkę obiektów i korzystania z ich infrastruktury, sklasyfikowanych pod numerem PKWiU 93.11.10.0 powinna być traktowana dla potrzeb VAT jako świadczenie usługi w zakresie wstępu do miejsca, gdzie możliwe jest aktywne spędzanie wolnego czasu (rekreacja) i podlega opodatkowaniu stawką VAT 8%...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskującej Spółki odpowiedź na oba pytania jest twierdząca - sprzedaż klientom karnetów uprawniających do wstępu do obiektu Spółki powinna podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem 8% stawki VAT, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z brzmieniem pozycji:

• 179 - usługi związane z działalnością obiektów sportowych (PKWiU 93.11.10.0),
• 186 - pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu bez względu na symbol PKWiU, załącznika nr 3 do tej ustawy, do których Spółka zalicza świadczone przez siebie usługi.
  
  

Ustawa nie definiuje pojęcia „wstępu” i stosując wykładnię językową słowo wstęp oznacza „możliwość wejścia”. Zatem opłaty za karnety wstępu pobierane przez Spółkę należy traktować jako dostęp do obiektu i jego infrastruktury.

W grupowaniu 93.11.10.0 sklasyfikowane są m.in. usługi udostępniania obiektu sportowego na zasadzie wykupienia wstępu (poprzez zakup np. biletu, karnetu itp.) w celu wykorzystania go zgodnie z charakterem obiektu. W ocenie Spółki świadczone przez nią usługi wstępu na siłownię oraz saunę podlegają tej definicji i podlegają opodatkowaniu stawką VAT 8%.

Stanowisko wnioskującej Spółki zostało potwierdzone w wyroku WSA W Warszawie z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3217/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

I tak w myśl art. 41 ust. 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% w poz. 186 wskazano bez względu na symbol PKWiU – Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu. Natomiast pod pozycją 179 ww. załącznika wymieniono usługi związane z działalnością obiektów sportowych – PKWiU 93.11.10.0.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, że od dnia 1 stycznia 2011r. stawką podatku w wysokości 8% objęte zostały m.in. usługi związane z działalnością obiektów sportowych (PKWiU 93.11.10.0) oraz usługi związane z rekreacją, bez względu na symbol PKWiU, lecz wyłącznie w zakresie wstępu.

Natomiast, w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje usługi w zakresie udostępniania obiektu sportowego przeznaczonego do rekreacji ruchowej oraz poprawy kondycji fizycznej.

W celu umożliwienia powyższego Spółka gwarantuje swoim klientom wstęp do odpowiednio przystosowanego przez Spółkę obiektu, wyposażonego w specjalnie przygotowaną infrastrukturę techniczną, obejmującą m.in. sprzęt do ćwiczeń siłowych, salę przystosowaną do zajęć grupowych, saunę oraz szatnie. Wstęp jest odpłatny i polega na wykupieniu karnetu wstępu. Klienci mogą zakupić karnety uprawniające do jednorazowego (A) lub wielokrotnego (B) wstępu na siłownię oraz saunę oraz do jednorazowego (C) lub wielokrotnego (D) wstępu na zajęcia typu fitness.

Wątpliwości Wnioskodawcy na tle przedstawionych okoliczności sprawy sprowadzają się do kwestii związanej z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku VAT na świadczone usługi w zakresie sprzedaży karnetów uprawniających do wstępu na teren obiektu i korzystania z sauny i siłowni.

W tym miejscu należy rozstrzygnąć kwestię, co należy rozumieć pod pojęciem „wstępu”.

Celem zrozumienia pojęcia „wstęp” koniecznym jest odwołanie się do obowiązującego od 1 lipca 2011 r. rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi w szczególności termin ten obejmuje.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ww. rozporządzenia usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Na podstawie ust. 2 tego artykułu ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.
   
   

Stosownie do art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Zatem artykuł 32 ww. rozporządzenia definiuje „usługi wstępu” odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi wstępu na mecz (zakup biletu wstępu) nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie (wstęp na stadion), ale oznacza chęć uczestniczenia w wydarzeniu sportowym jakim jest mecz.

Należy wskazać, że pomimo, że określona w art. 32 ww. rozporządzenia definicja pojęcia „usługi wstępu” mieści się w Rozdziale V „Miejsce transakcji podlegających opodatkowaniu” w podsekcji 7, czyli „Świadczenie usług w ramach działalności kulturalnej, artystycznej, sportowej, naukowej, edukacyjnej, rozrywkowej lub podobnej” nie mniej jednak nie można utożsamiać jej tylko i wyłącznie co do kwestii miejsca świadczenia usług, gdyż jest legalną, obowiązującą definicją określoną dla zapewnienia jednolitego opodatkowania świadczenia usług.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca oferuje sprzedaż karnetów uprawniających nie tylko do wstępu na teren ww. obiektu, ale jednocześnie możliwość korzystania z dostępnej infrastruktury w postaci siłowni i sauny. Klient dokonując wyboru karnetu, po wniesieniu opłaty, uprawniony jest do korzystania ze znajdującej się w obiekcie sauny i siłowni. Opłata za zakup dostępnego w ofercie karnetu jest sposobem umożliwiającym wstęp do obiektu i korzystanie z jego infrastruktury. Zatem jedynym sposobem aktywnego uczestnictwa (korzystania) w świadczonej przez Wnioskodawcę usłudze jest zakup jednego z karnetów. Tym samym, opłata za karnet uprawnia do korzystania z szerszego zakresu usług niż sam wstęp. Taka obecność i aktywność klienta wykracza poza usługę wstępu i uczestnictwa w wydarzeniu. Zapłata za karnet stanowi wynagrodzenie za świadczone przez Spółkę usługi. Zatem opłaty za karnet upoważniające do wstępu i aktywnego spędzania czasu, korzystania z dostępnej infrastruktury w postaci sauny i siłowni, nie są uznane za opłaty w zakresie wstępu.

Powyższe rozumienie potwierdza ostatnie orzeczenie WSA w Gliwicach z dnia 8 maja 2012 r. syng. akt III SA/Gl 1543/11, w którym Sąd po rozpoznaniu sprawy dotyczącej zbieżnego zagadnienia prawnego podzielił pogląd zaprezentowany przez organ podatkowy. Co więcej, Sąd w uzasadnieniu niniejszego wyroku, sam wskazał na brzmienie powoływanego wyżej art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., jako aktu pomocnego w ustaleniu zakresu usług w zakresie „wstępu”. Sąd zauważył, że wstęp należy rozumieć, w kontekście rozpatrywanej normy prawnej, jako możliwość wejścia „gdzieś”, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń. WSA zaznaczył ponadto, że pojęcia usług w zakresie wstępu, o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, nie można utożsamiać z pojęciem „biletu wstępu” uprawniającego do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Dodatkowo Sąd wskazał, że wstęp na siłownię, do solarium, na zajęcia fitness, czy też wstęp na masaż nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce np. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje również czynne uczestnictwo w zajęciach sportowo - rekreacyjnych, a więc korzystania z kompleksowej usługi siłownia/fitness, solarium i masaż.

Przenosząc tezy wyroku na grunt przedmiotowej sprawy, zakup karnetu obejmującego wstęp na teren prowadzonego przez Wnioskodawcę obiektu daje możliwość skorzystania z siłowni i sauny. Zatem nie uprawnia korzystającego do jedynie wstępu w sensie wejścia gdzieś i uczestnictwa, lecz obejmuje również korzystanie z dostępnej w wybranym karnecie infrastruktury. Opłaty pobierane za zakup karnetu upoważniającego do wstępu do obiektu i korzystania z dostępnej infrastruktury nie mogą być uznane za opłatę za wstęp, lecz przede wszystkim za możliwość korzystania z dostępnej infrastruktury a więc pobierana opłata dotyczy aktywności klienta w ramach dostępniej infrastruktury.

W konsekwencji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedawane karnety wstępu na saunę i siłownię zarówno jednorazowe jak i wielokrotnego wejścia korzystają z obniżonej 8% stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy w związku z pozycją 186 załącznika nr 3 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy rozważyć możliwość zastosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8% do świadczonych przez Wnioskodawcę usług wstępu na saunę i siłownię ze względu ze względu na ich sklasyfikowanie w grupowaniu PKWiU 93.11.10.0 - Usługi związane z działalnością obiektów sportowych.

Jak wyżej wskazano w załączniku nr 3 do ustawy wymieniono sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 93.11.10.0 - Usługi związane z działalnością obiektów sportowych jako korzystające z opodatkowania obniżoną 8% stawką podatku VAT.

Tut. Organ wskazuje, że przez obiekt sportowy rozumieć należy zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych (www.stat.gov.pl).

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

Z przepisów ww. rozporządzenia wynika, że w sekcji R mieszczą się „Usługi kulturalne, rozrywkowe, sportowe i rekreacyjne”.

W dziale 93 „usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją” mieszczącym się w sekcji R wymienione zostały:

1. 93.1 Usługi związane ze sportem,

• 93.11 Usługi związane z działalnością obiektów sportowych,
• 93.12 Usługi związane z działalnością klubów sportowych,
• 93.13 Usługi związane z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej,
• 93.19 Pozostałe usługi związane ze sportem.
  
  

W wyjaśnieniach do PKWiU wskazano, że grupowanie 93.11.10.0 obejmuje:

• usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp.,
• usługi związane z działalnością torów wyścigowych dla samochodów, psów i koni,
• usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.
  
  

Grupowanie to nie obejmuje natomiast m.in. usług związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 93.13.10.0.

Powyższa kwalifikacja ma istotne znaczenie, gdyż wyklucza umiejscowienie usług świadczonych przez obiekty służące poprawie kondycji fizycznej i kulturystyce w grupowaniu mieszczącym usługi związane z działalnością obiektów sportowych (PKWiU 93.11.10.0.), które to usługi, zgodnie z poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy, mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku 8%.

Przez obiekt sportowy, rozumie się samodzielny zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych. Grupowanie to obejmuje usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje usługi w zakresie udostępniania obiektu sportowego przeznaczonego do rekreacji ruchowej oraz poprawy kondycji fizycznej.

Spółka oferuje swoim klientom wstęp do obiektu wyposażonego w specjalnie przygotowaną infrastrukturę techniczną, obejmującą m.in. sprzęt do ćwiczeń siłowych, salę przystosowaną do zajęć grupowych, saunę oraz szatnie. Wstęp jest odpłatny i polega na wykupieniu karnetu wstępu. Wnioskodawca wskazał, że świadczone usługi wstępu na siłownię oraz saunę sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 93.11.10.0.

Obiekt, w którym Spółka świadczy usługi został przez Spółkę i na jej koszt przystosowany do świadczenia usług w zakresie rekreacji ruchowej oraz poprawy kondycji fizycznej. Obiekt wyposażony jest w specjalnie przygotowaną infrastrukturę techniczną, obejmującą m.in. sprzęt do ćwiczeń siłowych, salę przystosowaną do zajęć grupowych, saunę oraz szatnie, a tym samym spełnia wymogi dotyczące zakwalifikowania obiektu do kategorii obiektów sportowych.

W tym miejscu należy wskazać, że budynek, w którym Wnioskodawca świadczy usługi polegające na rekreacji i poprawie kondycji fizycznej nie może być zaliczony do obiektów sportowych. Jak wynika z przytoczonego wyżej grupowania PKWiU 93.11.10.0, za usługi związane ze sportem uznaje się wyłącznie usługi związane z działalnością obiektów sportowych. Przez obiekt sportowy, jak już wcześniej wskazano, rozumie się samodzielny zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych. Zatem do obiektów sportowych zaliczane są stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe, skocznie i wyciągi narciarskie, tory saneczkowe, bobslejowe itp. Obiekt, w którym Wnioskodawca świadczy usługi polegające na korzystaniu z sauny i siłowni nie należy do żadnego z ww. rodzajów obiektów sportowych – przeciwnie jest to obiekt służący poprawie kondycji fizycznej. Zatem usługi wstępu na siłownię i saunę nie mogą stanowić usług związanych z działalnością obiektów sportowych.

Należy wskazać, że ustawodawca przewidział obniżoną stawkę podatku VAT – 8% tylko i wyłącznie dla usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU – 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”, które umieścił w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy.

Zatem świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na odpłatnym korzystaniu z sauny i siłowni (w postaci karnetów jednorazowych czy wielokrotnego wstępu) nie będą korzystały z obniżonej 8% stawki podatku VAT wymienionej w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy, gdyż obiekt, w którym Strona świadczy ww. usługi nie należy do kategorii obiektów sportowych, lecz jest obiektem służącym poprawie kondycji fizycznej. W konsekwencji świadczone przez Stronę usługi polegające na odpłatnym korzystaniu z sauny i siłowni, niezależnie od rodzaju karnetu uprawniającego do korzystania z tych usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%.

Zatem Stanowisko Wnioskodawcy, że świadczone przez niego usługi odpłatnego korzystania z sauny i siłowni podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT na podstawie poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia z dnia 24 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3217/12), zauważyć należy, że wymienione orzeczenie organ potraktował jako element argumentacji Wnioskodawcy, lecz nie mogło mieć ono wpływu na ocenę prawną przedmiotowej sprawy. Nie negując tego orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Należy także podkreślić, że wskazane przez Stronę orzeczenie jest nieprawomocne.

Na poparcie stanowiska zajętego w niniejszej interpretacji tut. Organ przedstawia dwa prawomocne orzeczenia sądów administracyjnych, a mianowicie przedstawione wyżej orzeczenie WSA w Gliwicach z dnia 8 maja 2012 r. syng. akt III SA/Gl 1543/11 oraz zawierające tożsamą wykładnię dotycząca opodatkowania stawką obniżoną usług polegających na korzystaniu z siłowni, saun i zajęć fitness – wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 1126/12.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153 z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.