Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-549/13/JK
z 11 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 14 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania ubytków wyrobów akcyzowych powstałych w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania ubytków wyrobów akcyzowych powstałych w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie obrotu wyrobami akcyzowymi, tj. gazem LPG: propan, butan, propan-butan i innymi. Wnioskodawca w dniu 11 maja 2013 r. dokonał do kontrahenta na terenie Niemiec dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych o kodzie CN 2711 14 00 w procedurze zawieszenia poboru akcyzy za pomocą dokumentu e-AD w ośmiu cysternach kolejowych. W dniu 3 czerwca 2013 r. w EMCS został zarejestrowany raport odbioru. W siedmiu pozycjach towarowych (cysterny) zostały wpisane niedobory w łącznej ilości 12.010 kg. Natomiast w pozycji ósmej odbiorca wpisał nadwyżkę „E” w ilości 319.900 kg, zaś w informacjach dodatkowych wpisał, że kontrahent nie posiada technicznych możliwości do pełnego opróżnienia cystern kolejowych z gazu ze względu na jego właściwości fizyko-chemiczne, dlatego po rozładunku w wagonie zawsze pozostaje pewna ilość towaru w formie fazy gazowej. Zdaniem Wnioskodawcy, należałoby rozumieć, że również w przypadku ósmej pozycji towarowej wystąpił niedobór, ale w wyniku błędu w raporcie odbioru pojawił się wpis dotyczący określenia różnicy (błędny wpis „nadwyżka” zamiast „niedobór”) oraz określenia ilości (319.900 kg – jest to ilość przekraczająca dopuszczalną masę towaru w cysternie kolejowej ok. ośmiokrotnie, zatem jest to ilość niemożliwa to pomieszczenia w cysternie). W rezultacie Spółka dysponuje raportem odbioru, gdzie występuje ogromna nadwyżka, od której Wnioskodawca nie jest obowiązany do zapłaty podatku akcyzowego. Wnioskodawca zwrócił się z prośbą do kontrahenta niemieckiego o weryfikację raportu odbioru i złożenie wyjaśnień w niemieckim właściwym organie celnym. Takie wyjaśnienia zostały wysłane pocztą elektroniczną przez kontrahenta w dniu 11 czerwca 2013 r. W dniu 11 lipca 2013 r. Wnioskodawca otrzymał pocztą elektroniczną informację z Głównego Urzędu Celnego w D., że sprawa została przekazana do właściwego urzędu celnego w Polsce. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie uzyskał jakiejkolwiek decyzji o rozstrzygnięciu zgłoszonych wątpliwości.

Wnioskodawca uzyskał informację telefoniczną, że zamiast nadwyżki powinien być wykazany niedobór w ilości łącznej 13.590 kg. Są to jednak informacje nieoficjalne. Wnioskodawca uznał, że z ostrożności zapłaci podatek akcyzowy od ubytków ponadnormatywnych w podanej nieoficjalnie ilości, jednak do dnia dzisiejszego nie został zmieniony raport odbioru, zatem Wnioskodawca nie ma faktycznych i formalnych podstaw do uiszczenia tego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W którym momencie powstały ubytki wyrobów akcyzowych, tzn. czy w zaistniałym stanie faktycznym, przyjmując, że zaistniał łączny niedobór w ilości 13.590 kg, Wnioskodawca winien uznać, że procedura zawieszenia poboru akcyzy zakończyła się, a również niedobór powstał w dniu 29 maja 2013 r., tj. w dniu wykazanym w raporcie odbioru jako datę przybycia wyrobów (pomimo, że niedobór nie był tam wykazany), czy że procedura zawieszenia poboru akcyzy zakończyła się, a tym samym niedobór powstał w dniu stwierdzenia go przez organy celne, gdzie dla Wnioskodawcy jest to najwcześniej dzień otrzymania informacji telefonicznej o wysokości niedoboru?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, w zaistniałym stanie faktycznym, przyjmując, że zaistniał łączny niedobór w ilości 13.590 kg, powinna uznać, że procedura zawieszenia poboru akcyzy zakończyła się, a tym samym ubytki – niedobór – powstał w dniu stwierdzenia go przez organy celne, gdzie dla Wnioskodawcy jest to najwcześniej dzień otrzymania informacji telefonicznej o wysokości niedoboru, chyba, że stwierdzenie niedoboru zostanie Wnioskodawcy doręczone w formie decyzji.

Wnioskodawca wskazuje, że jest w trudnej sytuacji, gdyż formalnie ubytki nie są uwidocznione na dokumencie, który jest dla Spółki wiążący, a którym jest raport odbioru. Podatnik z ostrożności zapłacił podatek akcyzowy, jednak pozostaje wątpliwość, czy skoro nie ma wykazanych ubytków, to był obowiązany do zapłaty podatku.

Spółka wskazuje przy tym, że zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym, zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje w przypadku ubytków wyrobów akcyzowych z dniem powstania ubytków wyrobów akcyzowych, a gdy nie można ustalić tego dnia - z dniem stwierdzenia przez uprawniony organ ubytków wyrobów akcyzowych. Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20.

Wątpliwość Spółki wzbudza fakt, że ubytki nie są wykazane w raporcie odbioru, nie zostały również do tej pory formalnie stwierdzone przez uprawniony organ. W ocenie Wnioskodawcy, skoro jednak raport odbioru wykazuje nadwyżkę, a Wnioskodawca dowiedział się telefonicznie, że wystąpił niedobór, to oznacza, że dla Spółki zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy nastąpiło najwcześniej w dniu otrzymania tej informacji (stwierdzenia przez właściwy organ celny), a zatem podatek winien być zapłacony do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu uzyskania informacji o stwierdzeniu niedoboru, ewentualnie decyzji właściwego organu. Spółka wskazuje, że nie chce ponosić kosztu odsetek podatkowych w sytuacji, gdy wątpliwości nie powstały z jej winy, ani przy jej udziale, a podjął niezwłocznie niezbędne kroki do wyjaśnienia zaistniałej sytuacji i chciał jak najszybciej uzyskać wiarygodną informację od właściwego organu w Niemczech bądź Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. UE L 9, s. 12 z późn. zm.), co do zasady, podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji. W myśl art. 7 ust. 2 lit. a) dyrektywy, za „dopuszczenie do konsumpcji” uznaje się opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów akcyzowych, w tym opuszczenie niezgodne z przepisami. Z kolei, w myśl ust. 4 cytowanego artykułu, za dopuszczenie do konsumpcji nie uważa się całkowitego zniszczenia ani nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli zniszczenie lub utrata wynikają z właściwości tych wyrobów, nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej lub wynikają z zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państwa członkowskiego. Wskazać przy tym należy, że w myśl art. 7 ust. 5 dyrektywy, każde państwo członkowskie ustanawia własne zasady i warunki ustalania strat, o których mowa w ust. 4. Ponadto, zgodnie z art. 9 dyrektywy stosuje się warunki wymagalności i stawki podatku akcyzowego obowiązujące w państwie członkowskim, w którym ma miejsce dopuszczenie do konsumpcji, w dniu, w którym podatek akcyzowy staje się wymagalny.

Jeżeli w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wystąpiła nieprawidłowość prowadząca do ich dopuszczenia do konsumpcji, zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a), dopuszczenie do konsumpcji następuje w państwie członkowskim, w którym wystąpiła nieprawidłowość – artykuł 10 ust. 1 cyt. dyrektywy.

Natomiast zgodnie z ust. 4 cytowanego wyżej artykułu, jeżeli wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy nie dotarły do miejsca przeznaczenia, a w trakcie przemieszczania nie wykryto żadnej nieprawidłowości prowadzącej do dopuszczenia tych wyrobów do konsumpcji, w myśl art. 7 ust. 2 lit. a), uznaje się, że nieprawidłowość wystąpiła w państwie członkowskim wysyłki i w momencie rozpoczęcia przemieszczania, chyba że w ciągu czterech miesięcy od rozpoczęcia przemieszczania zgodnie z art. 20 ust. 1, właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki otrzymają wystarczające dowody, że przemieszczanie dobiegło końca zgodnie z art. 20 ust. 2, lub potwierdzające miejsce wystąpienia nieprawidłowości.

Cytowane wyżej przepisy dyrektywy zostały implementowane do krajowego porządku prawnego w przepisach ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. a ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych.

Procedura zawieszenia poboru akcyzy to procedura stosowana podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe – art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy – art. 8 ust. 3 ustawy.

Jednocześnie, w myśl postanowień art. 30 ust. 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia. Zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a.

Zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje, w przypadku ubytków wyrobów akcyzowych lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 – z dniem powstania ubytków wyrobów akcyzowych lub ich całkowitego zniszczenia, a gdy nie można ustalić tego dnia – z dniem stwierdzenia przez uprawniony organ ubytków wyrobów akcyzowych lub ich całkowitego zniszczenia (art. 42 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Zatem, z przywołanych wyżej przepisów dyrektywy i ustawy o podatku akcyzowym wynika, że ubytki wyrobów akcyzowych podlegają opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym powstały, a jeżeli nie można ustalić miejsca, w którym powstały – w państwie członkowskim, w którym zostały stwierdzone. Przy czym każde państwo członkowskie ustanawia własne zasady i warunki ustalania ubytków wyrobów akcyzowych. W przypadku opodatkowania ubytków stosuje się ogólną zasadę, zgodnie z którą zastosowanie mają warunki wymagalności i stawki podatki akcyzowego obowiązujące w danym państwie członkowskim, w którym ma miejsce dopuszczenie do konsumpcji w dniu, w którym podatek akcyzowy staje się wymagalny.

Opisana we wniosku kwestia sprowadza się do wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie obowiązku zapłaty we właściwym terminie podatku akcyzowego od stwierdzonego przez organy celne w Niemczech niedoboru wyrobów akcyzowych (w ilości 13.590 kg) w przypadku dostawy wewnatrzwspólnotowej w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego organu, w sytuacji gdy przedmiotowe wyroby akcyzowe były przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy i w państwie członkowskim, do którego wyroby zostały wysłane (Niemcy), zostały stwierdzone ubytki powstałe podczas transportu wyrobów akcyzowych, to podlegają one opodatkowaniu akcyzą w tym państwie członkowskim i według zasad (norm) ustalonych w tym państwie.

Zatem Wnioskodawca, w opisanym stanie faktycznym, nie był zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu ponadnormatywnych ubytków wyrobów akcyzowych stwierdzonych przez uprawniony organ w Niemczech.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo wskazać należy, że wątpliwości Spółki rozpatrywano na podstawie elementów stanu faktycznego przestawionego przez Wnioskodawcę we wniosku. Podkreślić należy, że w toku postępowania zmierzającego do wydania interpretacji indywidualnej tutejszy organ nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, czy też postępowania dowodowego. W związku z tym interpretacja nie wywrze skutku prawnego w sytuacji ustalenia w toku prowadzonego przez właściwy organ postępowania kontrolnego lub podatkowego odmiennego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.