2014.02.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1272/13-2/KBr
z 3 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania dostawy towarów i świadczenia usług z tytułu dokonanych transakcji z Klientami oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymywanych od Operatorów w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania dostawy towarów i świadczenia usług z tytułu dokonanych transakcji z Klientami oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymywanych od Operatorów w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oddaje swoim Klientom samochody do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu lub umów najmu. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje swoim Klientom możliwość dokonywania na stacjach benzynowych bezgotówkowych zakupów przede wszystkim paliw, ale również innych towarów i usług (m.in. płynów samochodowych oraz artykułów eksploatacyjnych) - oraz ich rozliczania przy wykorzystaniu tzw. kart paliwowych.

Zgodnie z postanowieniami zawieranych z Klientami umów najmu, umów leasingu lub umów paliwowych, Spółka może, na podstawie pisemnego zamówienia lub zgłoszenia dokonanego w formie telefonicznej, dostarczyć Klientowi karty paliwowe dla danego pojazdu. Po otrzymaniu zamówienia od Klienta, karty paliwowe zamawiane są u współpracujących ze Spółką koncernów paliwowych (dalej: „Operatorzy”). Karty paliwowe wydawane są przez Operatorów na rzecz Spółki, która następnie udostępnia je swoim Klientom.

Klient wynagradza Wnioskodawcę za usługę zarządzania kartami paliwowymi. Wśród obowiązków Wnioskodawcy w zakresie zarządzania znajduje się zamówienie i odpowiednia konfiguracja kart paliwowych, które następnie przekazywane są Klientom. Wnioskodawca posiada również uprawnienia w zakresie blokowania kart paliwowych w przypadku zaistnienia przesłanek uzasadniających takie działanie oraz zmianę limitów przypisanych do określonych kart.

Wnioskodawca występuje względem Operatorów jako nabywca towarów i usług i jest odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach paliwowych zakupów. Pomiędzy Operatorami, a Klientami nie istnieje żaden stosunek prawny. Operatorzy wystawiają na Spółkę faktury VAT z tytułu transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych.

Wnioskodawca otrzymuje od Operatorów rabaty na zakup paliwa zależne od ilości paliwa tankowanego przez Klientów przy wykorzystaniu kart paliwowych. Spółka ma pełną swobodę w dysponowaniu udzielonym rabatem w ten sposób, że może przenosić ten rabat na swoich Klientów, ale nie ma obowiązku tego robić. W zależności od umów z poszczególnymi Operatorami oraz umów z poszczególnymi Klientami, rabat jest w całości lub w części przenoszony na Klienta, bądź transakcja rozliczana jest w cenie detalicznej obowiązującej na stacji w czasie tankowania. W rezultacie należy stwierdzić, iż poprzez zawarcie umów z Operatorami na wprowadzenie struktury rozliczeń zakupów przy użyciu kart paliwowych Spółka ma realny wpływ na cenę towarów i usług nabywanych przez Klientów.

W oparciu o otrzymane od Operatorów faktury VAT Spółka przygotowuje i przedstawia Klientom okresową analizę wydatków poniesionych przy użyciu karty paliwowej dla danego pojazdu. Na tej podstawie, Wnioskodawca wystawia na Klienta fakturę VAT, na której wyszczególnione są wszelkie towary i usługi nabyte przy użyciu karty paliwowej, ze stawką VAT właściwą dla tych towarów i usług, określoną na fakturach zakupu tych towarów i usług otrzymanych od Operatorów.

Wnioskodawca zgodnie z umowami, które zawiera z klientami ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych przez Klientów przy użyciu kart paliwowych w taki sposób, że skutki finansowe z tym związane obciążają Spółkę. W przypadku stwierdzenia takich wad (np. złej jakości paliwa, które uszkodziło silnik samochodu), Klienci zwracają się z roszczeniami bezpośrednio do Spółki. W przypadku uzasadnionego zgłoszenia szkody przez Klienta Spółka na własny koszt usuwa wady lub skutki ich wystąpienia, a następnie zwraca się z roszczeniem do Operatora o zwrot poniesionych nakładów. Ponadto Spółka obowiązana jest do ponoszenia roszczeń reklamacyjnych (w szczególności, co do ilości dostarczonych towarów i usług), w ten sposób, że Spółka rozpatruje reklamacje Klientów związane z wadliwością nabywanych na stacjach Operatorów produktów i usług. Przykładowo, w przypadku zgłoszenia reklamacji przez Klienta (np. dotyczącej złej jakości paliwa), Spółka rozpatruje taką reklamację i - w przypadku stwierdzenia, iż jest ona uzasadniona pokrywa koszt usunięcia wad lub skutków ich wystąpienia. Z drugiej strony Spółka występuje z analogicznym roszczeniem reklamacyjnym do Operatora.

W celu umożliwienia dokonywania zakupu i dalszej odsprzedaży paliwa we wskazanej strukturze rozliczeń zakupów przy użyciu kart paliwowych, Spółka uzyskała koncesję na obrót paliwami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca zobowiązany jest do wykazania podatku należnego z tytułu transakcji z Klientami oraz czy w związku z tym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Operatorów dokumentujących zakup towarów i usług, w tym zakup paliwa, dokonanych przy użyciu kart paliwowych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka zobowiązana jest do wykazania podatku należnego z tytułu transakcji z Klientami i w związku z tym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Operatorów dokumentujących zakup towarów i usług, w tym zakup paliwa, dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; zwanej dalej „ustawą o VAT”), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT”.

W świetle powyższego, podstawowe warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego to:

posiadanie statusu podatnika VAT, oraz

wykorzystywanie nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Jeśli zatem wskazane powyżej warunki zostaną łącznie spełnione, dany podmiot uprawniony jest do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony, tj. w analizowanym stanie faktycznym sumę kwot podatku określonego w fakturach otrzymanych od Operatorów z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - sumę kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych od Operatorów z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie ustawa o VAT przewiduje pewne przypadki, w których nie przysługuje prawo do obniżania podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego. W szczególności, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych (art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku VAT oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.)).

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, towary i usługi nabywane od Operatorów są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Jak wskazano bowiem powyżej, Spółka nabywa towary i usługi od Operatorów, a następnie odsprzedaje je Klientom, jako ostatecznym konsumentom tych towarów lub usług. Struktura taka stanowi dla celów VAT - łańcuchową dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

Stosownie do przytoczonego przepisu ustawy o VAT opisującego skutki transakcji łańcuchowych, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”.

Oznacza to, że w ramach tzw. transakcji łańcuchowych przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, pomimo iż faktycznie miało miejsce wyłącznie jedno fizyczne wydanie towaru. Tym samym, ustawodawca przyjął pewnego rodzaju fikcję prawną skutkującą tym, że każdy z podatników uczestniczących w tego typu transakcji dokonał czynności opodatkowanej VAT i w konsekwencji, jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

Analogiczne regulacje zostały przewidziane dla świadczenia usług. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w sytuacji, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W konsekwencji, w analizowanym stanie faktycznym, Spółka nabywa towary i usługi od Operatorów w celu wykorzystania ich do wykonania czynności opodatkowanych, tj. odprzedaży tych towarów i usług w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 7 ust. 8 oraz art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Tym samym, Spółka występuje w tym zakresie jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w znanych Wnioskodawcy interpretacjach organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacjach indywidualnych z dnia 14 maja 2012 r. (sygn. IPPP3/443-259/12-4/JF) oraz z dnia 11 września 2012 r. (sygn. IPPP2/443-811/12-2/BH), w których Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż spółka udostępniająca karty paliwowe „zobowiązana jest do uznania świadczeń realizowanych na rzecz Klientów za odpłatną dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, udokumentowania tej sprzedaży fakturami VAT, opodatkowania tej sprzedaży właściwymi stawkami podatku VAT i wykazania ich w deklaracjach podatkowych”.

Dlatego też, Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktury i wykazania obrotu VAT z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług na rzecz Klientów. Jednocześnie Spółce przysługiwać będzie na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych na jej rzecz przez Operatorów.

Zaprezentowane powyżej stanowisko znalazło potwierdzenie w znanych Wnioskodawcy interpretacjach organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacji z dnia 4 października 2011 r. (sygn. IPPP1/443-1053/11-2/ISz), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że w sytuacji gdy mamy do czynienia z nabyciem paliwa i produktów poza-paliwowych od operatorów stacji benzynowych, a następnie ze sprzedażą tych towarów klientom, „spełniony zostanie podstawowy warunek pozwalający podatnikowi na dokonanie odliczenia podatku VAT naliczonego i wykazanego w fakturach zakupowych, tj. wykorzystania nabytych towarów i usług w działalności opodatkowanej jaką jest odsprzedaż przez Spółkę paliw i produktów poza-paliwowych na rzecz Klientów”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, który w interpretacji podatkowej z dnia 9 czerwca 2011 r. (sygn. ILPP4/443-217/11-3/EWW) stwierdził, iż podatnik „ma prawo dokonać pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego w fakturach otrzymanych od Koncernu, dokumentujących transakcje dokonane przy użyciu Kart Paliwowych na Stacjach Paliw”.

Kolejną interpretacją, w której zostało zajęte podobne stanowisko jest interpretacja z dnia 4 lipca 2013 r. (syn. IPPP2/443-510/13-4/MM), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, iż transakcje pomiędzy Operatorami a Zainteresowanym, jak również pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach od Operatorów dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów i usług (w tym paliw), zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT”.

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w zaistniałym stanie faktycznym, Spółka zobowiązana jest do wykazania podatku należnego z tytułu transakcji z Klientami i w związku z tym, Spółce przysługuje - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Operatorów dokumentujących zakup towarów i usług, w tym zakup paliwa, dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z cyt. wyżej przepisów art. 7 ustawy o VAT wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a następnie w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi. Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, iż odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. W rezultacie w obu ww. przypadkach ostatecznie obciążany podatkiem VAT jest nie pierwotny nabywca towaru, lecz ich rzeczywisty użytkownik.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 8 ust. 2a ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać zatem opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oddaje swoim Klientom samochody do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu lub umów najmu. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje swoim Klientom możliwość dokonywania na stacjach benzynowych bezgotówkowych zakupów przede wszystkim paliw, ale również innych towarów i usług (m.in. płynów samochodowych oraz artykułów eksploatacyjnych) - oraz ich rozliczania przy wykorzystaniu tzw. kart paliwowych.

W oparciu o otrzymane od Operatorów faktury VAT, Spółka przygotowuje i przedstawia Klientom okresową analizę wydatków poniesionych przy użyciu karty paliwowej dla danego pojazdu. Na tej podstawie, Wnioskodawca wystawia na Klienta fakturę VAT, na której wyszczególnione są wszelkie towary i usługi nabyte przy użyciu karty paliwowej, ze stawką VAT właściwą dla tych towarów i usług, określoną na fakturach zakupu tych towarów i usług otrzymanych od Operatorów.

Ponadto Wnioskodawca zgodnie z umowami, które zawiera z klientami ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych przez Klientów przy użyciu kart paliwowych w taki sposób, że skutki finansowe z tym związane obciążają Spółkę. W przypadku stwierdzenia takich wad (np. złej jakości paliwa, które uszkodziło silnik samochodu) Klienci zwracają się z roszczeniami bezpośrednio do Spółki. W przypadku uzasadnionego zgłoszenia szkody przez Klienta Spółka na własny koszt usuwa wady lub skutki ich wystąpienia, a następnie zwraca się z roszczeniem do Operatora o zwrot poniesionych nakładów. Ponadto Spółka obowiązana jest do ponoszenia roszczeń reklamacyjnych (w szczególności, co do ilości dostarczonych towarów i usług), w ten sposób, że Spółka rozpatruje reklamacje Klientów związane z wadliwością nabywanych na stacjach Operatorów produktów i usług.

W celu umożliwienia dokonywania zakupu i dalszej odsprzedaży paliwa we wskazanej strukturze rozliczeń zakupów przy użyciu kart paliwowych, Spółka uzyskała koncesję na obrót paliwami.

W świetle powyżej przedstawionych okoliczności, czynności dokonywane pomiędzy Zainteresowanym a danym Klientem stanowiące odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Z uwagi na to, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W przedmiotowej sprawie Spółka nabywa towary i usługi od Operatorów w ramach zawartych z nimi umów, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje je swoim Klientom. Zatem, transakcje pomiędzy Operatorami a Wnioskodawcą oraz pomiędzy nim a Klientami stanowią odpłatną dostawą towarów bądź odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zainteresowany wskazał, że część nabywanych przez niego towarów stanowią paliwa silnikowe, które następnie są sprzedawane użytkownikom kart paliwowych.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r., dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.), dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują przepisy art. 3-6 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Na mocy art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W sytuacji, gdy nabywanymi towarami są paliwa (które są tankowane jedynie do pojazdów będących przedmiotem umowy najmu lub leasingu) uznać należy, że nabywane są one w imieniu Zainteresowanego, który faktycznie ponosić będzie koszty z tym związane, dlatego spełniona będzie ogólna zasada dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem przyjąć należy, że Spółka nabywa paliwo, które następnie odsprzedaje Klientom. W związku z tym, podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie jest objęty wyłączeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 4 ustawy nowelizującej, gdyż paliwo to jako towar handlowy, stanowi przedmiot dalszego obrotu – odsprzedaży. W konsekwencji powyższego, paliwa te są towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, a mianowicie jest on podatnikiem podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Reasumując, transakcje pomiędzy Operatorami a Zainteresowanym, jak również pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach od Operatorów dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów i usług (w tym paliw), zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na zakres złożonego wniosku (stan faktyczny), niniejsza interpretacja została wydana zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. Końcowo Organ podatkowy informuje, że w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz odliczaniem paliwa do samochodów regulują przepisy art. 86a oraz art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin