INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2013 r. (data wpływu 18 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Ze względu na rosnącą konkurencję oraz postępujący proces globalizacji działalności gospodarczej Spółka przeprowadziła szereg działań mających na celu poprawienie efektywności prowadzonej przez Spółkę działalności, a także zwiększenie jej specjalizacji w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę i podmioty od niej zależne, w celu zapewnienia wzrostu przychodów i ilości źródeł ich powstawania oraz dywersyfikacji ryzyka.

W ramach przeprowadzonych działań know-how dotyczący produkcji wybranych pojazdów szynowych został zakupiony przez Licencjodawce, podmiot zależny od Spółki. Know-how ten pierwotnie był własnością Spółki.

Licencjodawca ma na celu prowadzenie działalności w zakresie udostępniania know-how dotyczącego produkcji wybranych pojazdów szynowych, która ma polegać na odpłatnym udostępnianiu know-how do Grupy X. oraz potencjalnie w przyszłości również podmiotom zewnętrznym, spoza grupy spółek powiązanych z X. Dodatkowo rozważa się aby Licencjodawca pełnił w Grupie X również funkcję podmiotu współuczestniczącego w podejmowanych przedsięwzięciach typu joint-venture, w których Grupa X. będzie uczestniczyła głównie np. poprzez zbywane posiadanego przez Licencjodawcę know-how, a w których inwestycji będą dokonywały także podmioty spoza Grupy X. Przedsięwzięcia typu joint-venture Grupa X zamierza realizować na zagranicznych rynkach, na których – ze względu na zwiększone ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej i/lub ograniczone możliwości finansowe Grupy X – Grupa X nie zdecydowałaby się podjąć działalności samodzielnie.

Po nabyciu przez Licencjodawcę know-how wykorzystywanego przez Spółkę do produkcji wybranych pojazdów szynowych znajdujących się w jej ofercie, Spółka w celu kontynuowania dotychczas prowadzonej działalności zawarła z Licencjodawcą umowy licencyjne na korzystanie z know-how, przyznające Spółce prawo do komercyjnego wykorzystywania posiadanego przez Licencjodawcę know-how (każda umowa dotyczy wykorzystania know-how na daną rodzinę pojazdów lub linię produktów). Na podstawie umów licencyjnych zawartych pomiędzy Spółką i Licencjodawcą, Licencjobiorca zobowiązany jest do zapłaty Licencjodawcy opłat licencyjnych. Opłaty licencyjne są kalkulowane w zależności od obrotu uzyskanego przez Licencjobiorcę ze sprzedaży produktów wytworzonych dzięki know-how. Zgodnie z treścią umów przez obrót strony rozumieją kwotę przychodów netto z tytułu sprzedaży produktów wytworzonych dzięki know-how rozumianej jako przychód wykazany przez Licencjobiorcę, zgodnie ze stosowanymi standardami rachunkowości w danym okresie (przychód księgowy).

Tym samym, podstawą kalkulacji opłaty licencyjnej jest suma przychodów z tytułu obrotu pojazdami wytworzonymi dzięki know-how w danym okresie.

Opłaty licencyjne Spółka ujmuje w księgach rachunkowych w pozostałych kosztach operacyjnych w okresie, za który są należne.

Pojazdy wytworzone z wykorzystaniem know-how są i będą:

1. sprzedawane na podstawie umowy kupna – sprzedaży,
2. wydzierżawione do jednego lub więcej podmiotów trzecich na pewien okres, przy czym po upływie takiego okresu dzierżawy przedmioty te zostaną przez dzierżawcę wykupione po określonej przez strony cenie.

Dla celów księgowych przychód z tytułu sprzedaży rozpoznawany jest w momencie sprzedaży pojazdów.

Spółka dla celów księgowych taką dzierżawę traktuje tożsamo z leasingiem finansowym, w związku z tym dla celów księgowych przychód z transakcji (w wysokości rat leasingowych jak i ostatecznej ceny wykupu odpowiednio zdyskontowany), zgodnie ze stosowanymi standardami rachunkowości, będzie w większości rozpoznany w momencie przekazania pojazdów kontrahentowi (tj. na początku trwania umowy). Tak ustalony przychód stanowi każdorazowo podstawę do wyliczenia przez Licencjodawcę opłaty za korzystanie z know-how.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

W stosunku do opłat należnych od początku roku 2013 do dnia wydania interpretacji:

1. Czy Spółka miała prawo rozpoznawać koszt podatkowy z tytułu opłaty licencyjnej w miesiącu ujęcia tego kosztu, traktując opłatę z tytułu licencji, jako „koszt pośredni” zaliczany w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, niezależnie od rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży pojazdów wyprodukowanych z wykorzystaniem przedmiotowego know-how...

W stosunku do przyszłych opłat należnych od dnia wydania interpretacji:

2. Czy Spółka będzie miała prawo rozpoznawać koszt podatkowy z tytułu opłaty licencyjnej w miesiącu ujęcia tego kosztu, traktując opłatę z tytułu licencji, jako .koszt pośredni” zaliczany w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, niezależnie od rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży pojazdów wyprodukowanych z wykorzystaniem przedmiotowego know-how...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie przedstawionego stanu faktycznego. Wniosek Spółki w części dotyczącej zdarzenia przyszłego zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawę otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Tym samym, zdaniem Spółki pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu” rozumieć należy dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych. W rezultacie, jest to dzień, który podatnik wskazał jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany.

Spółka wskazuje, że w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 października 2012 r. sygn. IPPB5/423-646/12-3/RS organ stwierdził, że pod pojęciem „dzień poniesienia kosztów” należy rozumieć: dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez niego księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który podatnik wskazuje w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany. Jednocześnie organ wskazał, że: dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych.

Natomiast, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. IPPB5/423-376/11-2/AS organ wskazał, że: data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu. (...) Analiza treści art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że „dnia poniesienia kosztu” nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, lecz należy przyjąć, iż jest to dzień, na który Spółka uwzględnia koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki należy uznać, iż opłaty licencyjne za korzystanie z know-how płacone przez Spółkę na rzecz Licencjodawcy stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki pośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Spółka pragnie zaznaczyć, że podstawą kalkulacji opłaty licencyjnej jest suma przychodów z tytułu obrotu towarami wytworzonymi dzięki know-how w danym okresie. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, których wysokość jest uzależniona od wysokości obrotu w sposób pośredni przekładają się na przychód podatkowy. Spółka nie jest bowiem w stanie przypisać wydatków z tytułu opłaty licencyjnej do konkretnego przychodu. Opłaty z tytułu korzystania z know-how są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie jednorazowego przychodu. Tym samym, powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, i powinny być potrącane w dacie ich poniesienia w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka wskazuje, że w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2012 r. (sygn. IPPB3/423-479/12-2/PK1), organ stwierdził, że: wydatki których wysokość uzależniona jest od wysokości obrotu w sposób pośredni przekładają się na przychód podatkowy. W rezultacie powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i winny być rozpoznawane w oparciu o art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Jednocześnie, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 sierpnia 2012 r. (sygn. IPTPB3/423-193/12-3/MF) organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który stwierdził, że wynagrodzenia za użytkowanie know-how, skalkulowane jako procent od skonsolidowanych obrotów, powinny być zaliczane do bieżących kosztów uzyskania przychodów, jako koszty pośrednie, a tym samym powinny być potrącalne w dacie poniesienia.

Ponadto w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 grudnia 2010 r. (sygn. ILPB3/423-770/10-2/GC) organ potwierdził, że koszty opłaty licencyjnej nie są wliczane bezpośrednio do bazy kosztowej towarów i podobnie jak wydatki marketingowe powinny być klasyfikowane, jako koszty ogólne.

Powyższe stanowisko zaprezentowane przez Spółkę pokrywa się z utrwaloną już linią interpretacyjną władz skarbowych, czego dowodem mogą być również wydane interpretacje:

• IPPB3/423-479/12-2/PK1 z dnia 5 października 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ stwierdził, że: w ocenie organu interpretacyjnego, wydatki których wysokość uzależniona jest od wysokości obrotu w sposób pośredni przekładają się na przychód podatkowy. W rezultacie powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i winny być rozpoznawane w oparciu o art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.
• IBPBI/2/423-113/11/MO, z dnia 14 kwietnia 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ wskazał, że: z uwagi na fakt, iż wysokość ponoszonych przez Spółkę opłat licencyjnych uzależniona jest od wysokości przychodów z licencji, opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji, lecz będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, po spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 updop. Jednocześnie organ wskazał, że: Mając na uwadze, iż opłaty licencyjne jakie poniesie Spółka z tytułu wykorzystania znaków towarowych będą dla niej stanowić koszty pośrednie, potrącalne na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4d updop, należy stwierdzić, zatem będą one podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
• ILPB3/423-1092/09-2/ŁM, z dnia 19 lutego 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ stwierdził, że: uznać należy, iż opłaty licencyjne z tytułu użytkowanej licencji stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, których moment poniesienia uregulowany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłata licencyjna za korzystanie z know-how płacona przez Spółkę na rzecz Licencjodawcy, jako pośredni koszt uzyskania przychodów stanowić będzie dla Spółki koszt podatkowy w momencie, na który zostanie przez Spółkę ujęta w księgach rachunkowych.

W stosunku do opłat należnych od początku roku 2013 do dnia wydania interpretacji - Spółka miała prawo rozpoznawać koszt podatkowy z tytułu opłaty licencyjnej w miesiącu ujęcia tego kosztu, traktując opłatę z tytułu licencji, jako „koszt pośredni” zaliczany w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, niezależnie od rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży pojazdów wyprodukowanych z wykorzystaniem przedmiotowego know-how.

W stosunku do przyszłych opłat należnych od dnia wydania interpretacji - Spółka będzie miała prawo rozpoznawać koszt podatkowy z tytułu opłaty licencyjnej w miesiącu ujęcia tego kosztu, traktując opłatę z tytułu licencji, jako „koszt pośredni" zaliczany w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, niezależnie od rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży pojazdów wyprodukowanych z wykorzystaniem przedmiotowego know-how.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, pod tym jednak warunkiem, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami zatem będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z treści art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy wynika, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż w ramach przeprowadzonych działań mających na celu poprawienie efektywności prowadzonej przez Spółkę działalności, a także zwiększenie jej specjalizacji w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę i podmioty od niej zależne, w celu zapewnienia wzrostu przychodów i ilości źródeł ich powstawania oraz dywersyfikacji ryzyka, know-how dotyczący produkcji wybranych pojazdów szynowych został zakupiony przez podmiot zależny od Spółki. Know-how ten pierwotnie był własnością Spółki. Podmiot zależny ma na celu prowadzenie działalności w zakresie udostępniania know-how dotyczącego produkcji wybranych pojazdów szynowych, która ma polegać na odpłatnym udostępnianiu know-how do X oraz potencjalnie w przyszłości również podmiotom zewnętrznym, spoza grupy spółek powiązanych z X.

Spółka w celu kontynuowania dotychczas prowadzonej działalności zawarła ze spółką zależną umowy licencyjne na korzystanie z know-how, przyznające Spółce prawo do komercyjnego wykorzystywania posiadanego przez spółkę zależną know-how (każda umowa dotyczy wykorzystania know-how na daną rodzinę pojazdów lub linię produktów). Na podstawie umów licencyjnych zawartych pomiędzy Spółką i spółka zależną, Licencjobiorca zobowiązany jest do zapłaty Licencjodawcy opłat licencyjnych. Opłaty licencyjne są kalkulowane w zależności od obrotu uzyskanego przez Licencjobiorcę ze sprzedaży produktów wytworzonych dzięki know-how.

W świetle powołanego wyżej art. 16 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na fakt, iż wysokość ponoszonych przez Spółkę opłat licencyjnych uzależniona jest od wysokości przychodów uzyskiwanych przez Licencjobiorcę ze sprzedaży produktów wytworzonych dzięki know-how, opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji lecz będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, po spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W celu ustalenia momentu potrącalności ponoszonych wydatków związanych z opłatami licencyjnymi należy prawidłowo określić ich charakter. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje bowiem dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów są to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W nawiązaniu do powyższego uznać należy, iż opisane powyżej koszty ponoszone w związku z korzystaniem ze znaku towarowego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Podkreślić należy, iż w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze, iż opłaty licencyjne jakie ponosi Spółka z tytułu wykorzystania know-how będą dla niej stanowić koszty pośrednie, potrącalne na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4d ustawy, należy stwierdzić, że będą one podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego Spółka miała prawo rozpoznawać koszt podatkowy z tytułu opłaty licencyjnej w miesiącu ujęcia tego kosztu, traktując opłatę z tytułu licencji, jako „koszt pośredni” zaliczany w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, niezależnie od rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży pojazdów wyprodukowanych z wykorzystaniem przedmiotowego know-how – uznać należy za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, iż przy kwalifikacji przedmiotowych opłat licencyjnych do kosztu uzyskania przychodów należy mieć na uwadze regulację art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczącą ustalania warunków transakcji między podmiotami powiązanymi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.