Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-26/14-2/ŁM
z 15 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 15 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawek amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym usługi wodociągowo-kanalizacyjne na terytorium (…) i okolicznych gmin, działającym na podstawie przepisów ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Strukturę własnościową Spółki tworzy aktualnie 10 Miast i Gmin oraz 11 osób fizycznych.

Z uwagi na szeroki terytorialny zakres prowadzonej przez Spółkę działalności oraz jej specyfikę, Spółka wykorzystuje różnorodne składniki majątku, które w świetle art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji. Wśród wykorzystywanych środków trwałych znajdują się m.in. budynki i budowle, które - zdaniem Spółki - mogą zostać uznane za używane w warunkach złych, tj. za środki trwałe, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka ustaliła, że jej wybrane środki trwałe narażone są na działanie m.in.:

• ścieków, które mogą zawierać szkodliwe, toksyczne lub żrące środki chemiczne negatywnie oddziałujące na budynki i budowle (np. sieci kanalizacyjne oraz przyłącza), w szczególności, dotyczy to ścieków odbieranych od zakładów produkcyjnych, które dodatkowo - w niektórych sytuacjach - obowiązane są do dodatkowej opłaty z uwagi na przekroczenie norm dopuszczalnego stężenia określonych substancji chemicznych (co ma m.in. częściowo zrekompensować Spółce szybsze zużycie obiektów przystosowanych do odbioru i przerobu ścieków);
• popłuczyn - tj. pozostałości po procesie płukania. które mogą zawierać wytrącone substancje negatywnie oddziałujące na budynki i budowle (np. odmulniki);
• substancji żrących - np. budynek dozowania, w którym przechowywany jest koagulant nieorganiczny, oparty na trójwartościowym żelazie, który jest żrący.
  
  

Przykładowe grupy i rodzaje środków trwałych mogące zostać uznane za używane w warunkach złych, a które są obecnie wykorzystywane przez Spółkę (oraz które mogą być wykorzystywane w przyszłości przez Spółkę), zostały przedstawione w tabeli poniżej wraz z wyszczególnieniem czynników na nie oddziałowujących (dalej: Tabela): Tabela - załącznik pdf - str. nr 7-8

W odniesieniu do środków trwałych wskazanych w Tabeli, w zależności od kalkulacji ekonomicznej i podjętej decyzji, Spółka może: (i) podejmować wszystkie możliwe działania zmierzające do ograniczenia wpływu wskazanych powyżej czynników, (ii) podejmować tylko niektóre możliwe działania zmierzające do ograniczenia wpływu wskazanych powyżej czynników, albo (iii) nie podejmować żadnych działań zmierzających do ograniczenia wpływu wskazanych powyżej czynników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do wskazanych w Tabeli grup/rodzajów środków trwałych, jako budynków i budowli używanych w warunkach złych?
2. Czy prawo Spółki do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do wskazanych powyżej grup/rodzajów środków trwałych jest niezależnie od tego, czy Spółka podejmie jakiekolwiek działania zmierzające do wyeliminowania lub ograniczenia wpływu złych czynników oddziałujących na budynki i budowle?
3. Czy Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do tych budynków i budowli, które:
   1. są obecnie używane i amortyzowane przez Spółkę przy wykorzystaniu niepodwyższonych stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych określonych w Załączniku nr 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Wykaz) oraz
   2. w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek amortyzacyjnych, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po miesiącu wystąpienia tych okoliczności?
4. W przypadku gdy odpowiedź na pytanie 3 jest twierdząca, to czy Spółka jest uprawniona do amortyzowania budynków i budowli, o których mowa w pytaniu 3 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, począwszy od miesiąca dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego i czy w związku z tym Spółka ma prawo dokonać korekty rozliczeń podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe, które nie uległy przedawnieniu?
5. W przypadku gdy odpowiedź na pytanie 3 jest twierdząca, to czy Spółka jest uprawniona do rozpoczęcia amortyzowania budynków i budowli, o których mowa w pytaniu 3 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podejmie decyzję o podwyższeniu stawki amortyzacji (przy założeniu, że spełnione zostaną warunki do ich zastosowania)?
   
   

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w następujący sposób.

Uwagi ogólne.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: (i) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością (ii) maszyny, urządzenia i środki transportu, (iii) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwane środkami trwałymi.

Jak przewiduje art. 16h ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Podstawowym sposobem dokonywania odpisów amortyzacyjnych przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest tzw. liniowa metoda amortyzacji, o której mowa w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Jednocześnie, w ramach „liniowej” metody amortyzacji, przewidziano możliwość stosowania podwyższonych stawek amortyzacji. I tak, zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podane w Wykazie stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4.

W art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określono, że w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 2 (tj. w przypadku budynków i budowli używanych w warunkach złych), stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W opinii Spółki jest ona uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do wskazanych w Tabeli grup/rodzajów środków trwałych jako budynków i budowli używanych w warunkach złych.

Stosownie do art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy mogą podane w Wykazie stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach złych. W objaśnieniach nr 2 do Wykazu wskazano, że za złe warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się używanie tych środków trwałych pod wpływem niszczących środków chemicznych, a zwłaszcza gdy służą one produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych. Dotyczy to również przypadków silnego działania na budynek lub budowlę niszczących środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.

Zdaniem Spółki, z wyjaśnienia zawartego w Wykazie i całokształtu regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż:

• najważniejszym warunkiem do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych jest używanie środków trwałych pod wpływem niszczących środków chemicznych, przy czym przesądzającego znaczenia nie ma pochodzenie lub sposób wykorzystywania tych substancji; innymi słowy, wskazane przeznaczenie (tj. służenie produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych) ma charakter jedynie przykładowy i budynki oraz budowle mogą służyć np. transportowi tych substancji (jak np. sieci kanalizacyjne używane przez Spółkę);
• wspomniane powyżej czynniki nie muszą w każdym przypadku powodować przyspieszonego fizycznego zużycia obiektu, bowiem taki warunek nie został zawarty wprost w wyjaśnieniach nr 2 do Wykazu; należy wskazać, że gdyby celem ustawodawcy było ograniczenie stosowania art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącznie do takich sytuacji, to taki warunek zostałby wskazany bezpośrednio w tym przepisie. Uzasadnia to w szczególności okoliczność, iż w punkcie 1 objaśnień do Wykazu wskazano, że za pogorszone warunki używania budynków i budowli, uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu;
• bez wpływu na powyższe wnioski pozostaje to, czy dany środek trwały ze swojej istoty jest poddawany złym czynnikom, czy też nie. Przykładowo, zbiorniki służące do przechowywania substancji żrących, pomimo że skonstruowane są w tym celu, mogą być - zdaniem Spółki - amortyzowane z zastosowaniem podwyższonej stawki amortyzacyjnej. Należy bowiem wskazać, że gdyby celem ustawodawcy było ograniczenie stosowania art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącznie w odniesieniu do opisanych powyżej sytuacji (tj. używania budynków i budowli niezgodnie z ich przeznaczeniem), to taki warunek zostałby zawarty wprost w tym przepisie. Uzasadnia to w szczególności okoliczność, iż w punkcie 3 objaśnień do Wykazu wskazano, że przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej rozumie się m.in. te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym;
• należy zwrócić uwagę, że ustawodawca w specyficzny sposób określił skalę/zakres oddziaływania negatywnych czynników. W przypadku budynków i budowli, które znajdują się pod wpływem niszczących środków chemicznych, a zwłaszcza gdy służą one produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych (a więc pod wpływem działania substancji będących bezpośrednio w budynku i budowli lub wykorzystywanych w nim) wystarczające jest samo występowanie niszczących środków chemicznych. Z kolei w odniesieniu do budynków lub budowli używanych pod wpływem niszczących środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu takie oddziaływanie musi być silne (pkt 2 zdanie drugie wyjaśnień do Wykazu);
• ustawodawca nie określił czy negatywne czynniki muszą oddziaływać na obiekt „ciągle”, co zdaniem Spółki oznacza, że mogą one występować również cyklicznie/okresowo, np. na określonym etapie procesu technologicznego albo z momentem wpuszczenia do sieci niszczących środków chemicznych. Wskazuje na to pkt 1 wyjaśnień do Wykazu, który jako warunki pogorszone wymienia m.in. używanie budynków i budowli pod ciągłym działaniem wody. Potwierdza to również treść art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który przewiduje, że w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, ulegają one podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany - zatem czynniki te mogą naprzemiennie występować lub nie występować w czasie.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, wszystkie wskazane w Tabeli grupy/rodzaje środków trwałych spełniają warunki określone w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w Wykazie. W szczególności, omówione środki trwałe używane przez Spółkę:

• poddawane są oddziaływaniu ścieków, które mogą zawierać szkodliwe toksyczne lub żrące środki chemiczne negatywnie oddziałujące na budynki i budowle (np. sieci kanalizacyjne oraz przyłącza),
• służą przechowywaniu szkodliwych substancji chemicznych (np. budynek dozowania koagulantu),
• wykorzystują do swego funkcjonowania szkodliwe substancje chemiczne (np. budynek chlorowni).
  
  

Zdaniem Spółki, wszystkie powyższe okoliczności jednoznacznie przesądzają o tym, że Spółka jest uprawniona do stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do grup/rodzajów środków trwałych wskazanych w Tabeli. Jednocześnie Spółka pragnie wskazać na przykładowe interpretacje, które potwierdzają przedstawione powyżej wnioski:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 25 października 2010 r. (sygn. IPPB5/423-512/10-2/AM), który potwierdził prawo do stosowania podwyższonych stawek amortyzacji dla budowli służącej przechowywaniu szkodliwych chemicznie składników;
• Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z 22 lipca 2005 r. (sygn. ZD/406-92/CIT/05) wskazał, że możliwe jest podwyższenie stawek amortyzacji dla budynków i budowli używanych pod wpływem niszczących środków chemicznych, które wydzielają się w procesie produkcyjnym i są rozproszone w wodzie albo występują w postaci oparów.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Spółki, jej prawo do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do wskazanych w Tabeli grup/rodzajów środków trwałych jest niezależne od tego, czy podejmie jakiekolwiek działania zmierzające do wyeliminowania lub ograniczenia negatywnego (złego) wpływu czynników oddziałujących na budynki i budowle.

Zdaniem Spółki, z analizy językowej art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyjaśnień zawartych w Wykazie nie wynika, aby warunkiem podwyższania stawek amortyzacji było podejmowanie jakichkolwiek działań przez podatników w celu ograniczania/wyeliminowania negatywnego (złego) wpływu czynników.

Tym samym, podjęcie decyzji o niezabezpieczaniu danego budynku lub budowli - co do zasady, jest następstwem racjonalnej decyzji Spółki popartej rachunkiem ekonomicznym - nie może wyłączać stosowania art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zwrócić również uwagę, że zastosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest uzależnione od tego czy oddziaływanie złych czynników spowoduje przyspieszone zużycie budynku lub budowli, a więc podjęcie lub też nie działań opóźniających zużycie obiektu nie ma znaczenia dla zastosowania tego przepisu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do tych budynków i budowli, które:

• są już używane i amortyzowane przez Spółkę przy wykorzystaniu niepodwyższonych stawek określonych w Wykazie oraz
• w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po wystąpieniu tych okoliczności.
  
  

Jak wskazuje art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy stosują wybraną metodę amortyzacji do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Zdaniem Spółki, treść tego przepisu nie wskazuje jednak, iż raz przyjęta przez podatnika stawka w ramach „liniowej” metody amortyzacji musi być przez niego zachowana przez cały okres amortyzacji.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podwyższać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne przy zastosowaniu wskazanych w tym przepisie współczynników. Przy czym, jak stanowi art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany. W opinii Spółki, nie oznacza to jednak, że nie będzie ona uprawniona do podwyższenia stawek amortyzacji w odniesieniu do budynków i budowli, które w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po wystąpieniu tych okoliczności.

Należy wskazać, że pojęcie „okoliczności”, o których mowa w art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a które determinują moment dokonania podwyższenia stawek amortyzacyjnych, nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Opierając się na słownikowym znaczeniu tego pojęcia, trzeba przyjąć, że w powszechnym rozumieniu pojęcie „okoliczności” oznacza »wszystko to, co towarzyszy jakiejś sytuacji lub zdarzeniu« (za internetowym słownikiem PWN).

Tym samym, moment podwyższenia stawek amortyzacyjnych determinuje wystąpienie łącznie następujących przesłanek:

• budynek lub budowla jest używany w warunkach złych oraz
• podatnik podjął decyzję o skorzystaniu z uprawnienia do podwyższenia stawek amortyzacyjnych.
  
  

Ponadto z treści art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatnika. Potwierdza to dodatkowo, że Spółka ma możliwość wyboru momentu, od którego skorzysta z przysługującego jej uprawnienia.

W konsekwencji - zdaniem Spółki - jest ona uprawniona do stosowania podwyższonych stawek amortyzacji w odniesieniu do budynków i budowli używanych w warunkach złych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych także w przypadku, gdy rozpoczęła już amortyzację tych środków trwałych z zastosowaniem niepodwyższonych stawek amortyzacji określonych w Wykazie w ramach metody liniowej, a warunki uprawniające do stosowania takich podwyższonych stawek amortyzacji występowały już w okresie przed podjęciem decyzji przez Spółkę o podwyższeniu stawek amortyzacji.

Należy podkreślić, że wskazane powyżej stanowisko potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 21 lutego 2013 r. (sygn. ILPB4/423-418/12-2/MC) oraz WSA w Łodzi w wyroku z 17 maja 2011 r. (sygn. I SA/Łd 401/11).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

W opinii Spółki nie jest ona uprawniona do amortyzowania budynków i budowli, o których mowa w punkcie 2 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od miesiąca dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego i w związku z tym Spółka nie ma prawa dokonać korekty rozliczeń podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe, które nie uległy przedawnieniu.

W opinii Spółki podwyższenie stawki amortyzacyjnej jest prawem podatnika, a tym samym nieskorzystanie z takiego uprawnienia nie powinno być rozpatrywane w charakterze błędu/ pomyłki, który można skorygować, lecz powinno być traktowane w charakterze decyzji podjętej przez podatnika. Na ten wniosek bez wpływu pozostaje okoliczność, iż regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie nakładają na podatników obowiązku zgłoszenia/zawiadomienia organów podatkowych o przyjętych podwyższonych stawkach amortyzacji, bowiem podatnik „deklaruje” je wraz z pierwszym odpisem amortyzacyjnym.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

Zdaniem Spółki jest ona uprawniona do rozpoczęcia amortyzowania budynków i budowli, o których mowa w punkcie 2 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podejmie decyzję o podwyższeniu stawki amortyzacji (przy założeniu, że spełnione zostaną warunki do ich zastosowania).

Zgodnie z art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

W ocenie Spółki, z treści art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika bezpośrednia możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany. Jedynym warunkiem - do podwyższenia stawki amortyzacyjnej - jest to, aby budynek i budowla używany był w warunkach złych.

Tym samym Spółka będzie uprawniona do amortyzowania budynków i budowli przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych używanych w warunkach złych, począwszy od wybranego przez Spółkę miesiąca (przy założeniu, że warunki do stosowania tych stawek będą spełnione).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji oraz pisma należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Ponadto należy wskazać, że wskazane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa, należy stwierdzić, że - zdaniem Organu podatkowego - teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.