Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1714/13/MS
z 18 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na przebudowę drogi publicznej w chwili ich poniesienia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na przebudowę drogi publicznej w chwili ich poniesienia.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka podjęła decyzję o budowie nowych hal magazynowych. W celu rozpoczęcia budowy przedmiotowych hal magazynowych Spółka wystąpiła do Prezydenta Miasta o zatwierdzenie projektu budowlanego i wydanie zezwolenia na budowę. W wyniku powyższego Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany oraz wydał decyzję zezwalającą na budowę, zastrzegając w pozwoleniu na budowę, że warunkiem uzyskania pozwolenia na użytkowanie przedmiotowych hal jest przebudowa przez Spółkę zewnętrznego układu komunikacyjnego zgodnie z decyzją Miejskiego Zarządu Dróg. W wyniku powyższego Spółka jako inwestor zobowiązana była na podstawie art. 16 ustawy o dogach publicznych do przebudowy drogi publicznej. Szczegółowe warunki przebudowy drogi publicznej zostały określone w umowie pomiędzy Spółką a miastem. W wyniku tej umowy Spółka dokonała przebudowy drogi publicznej znajdującej się na terenie należącym do miasta oraz częściowo na terenie należącym do Skarbu Państwa. W związku z powyższym Spółka poniosła określone wydatki. Powyższe wydatki nie są związane bezpośrednio z osiąganymi przez Spółkę przychodami, w przypadku uznania więc ich za koszty uzyskania przychodu zastosowanie do nich miałby art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przebudowana droga nie stanowi własności Spółki lecz należy do miasta. Zgodnie z umową po zakończeniu inwestycji, która jeszcze jest w toku, Spółka protokolarnie przekaże miastu nieodpłatnie nakłady poniesione na przebudowę drogi publicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na przebudowę drogi publicznej, jako wydatki niezbędne do rozpoczęcia użytkowania budowanych hal, stanowią na podstawie art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość zwiększającą wartość początkową budowanych hal, czy też wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu określony w art. 15 ust. 1?

Zdaniem Wnioskodawcy, powyżej opisane wydatki związane z przebudową drogi publicznej w celu uzyskania pozwolenia na użytkowanie nowo wybudowanych hal produkcyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu w chwili ich poniesienia, gdyż są to koszty pośrednio związane z działalnością Spółki, niezwiązane z budową hali produkcyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Wydatki te są jednak związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 - ust. 4e updop.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast art. 15 ust. 4d updop stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z kolei art. 15 ust. 6 updop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany składnik majtku był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
3. przewidywany jego okres używania musi być dłuższy niż rok,
4. winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (decyduje zamiar podatnika).
   
   

Z kolei, jak wynika z art. 16a ust. 2 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka podjęła decyzję o budowie nowych hal magazynowych. W celu rozpoczęcia budowy hal magazynowych Spółka wystąpiła do Prezydenta Miasta o zatwierdzenie projektu budowlanego i wydanie zezwolenia na budowę. W wyniku powyższego Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany oraz wydał decyzję zezwalającą na budowę, zastrzegając w pozwoleniu na budowę, że warunkiem uzyskania pozwolenia na użytkowanie hal jest przebudowa przez Spółkę zewnętrznego układu komunikacyjnego zgodnie z decyzją Miejskiego Zarządu Dróg. W wyniku powyższego Spółka jako inwestor zobowiązana była do przebudowy drogi publicznej. Spółka dokonała przebudowy drogi publicznej znajdującej się na terenie należącym do miasta oraz częściowo na terenie należącym do Skarbu Państwa. W związku z powyższym Spółka poniosła określone wydatki. Przebudowana droga nie stanowi własności Spółki lecz należy do miasta.

W świetle powyższego, droga publiczna nie stanowi dla Spółki środka trwałego. Jednocześnie brak jest podstaw do uznania kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z przebudową drogi za tzw. inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 1 updop.

Pomimo braku w polskich przepisach definicji inwestycji w obcym środku trwałym, w praktyce przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który jest używany przez podmiot dokonujący ulepszeń na podstawie tytułu prawnego. Podstawą do używania może być umowa najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika. W niniejszej sprawie, Spółka nie będzie jednak dysponowała podobnym tytułem prawnym do używania drogi publicznej po jej przebudowie. Spółka nie będzie miała także wyłączności w zakresie użytkowania przebudowanej drogi. Droga ta będzie bowiem oddana do użytku publicznego, a zatem korzystać z niej będą mogli wszyscy, bez ograniczeń.

Wobec faktu, że jak wskazano powyżej wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę drogi na gruncie gminy i Skarbu Państwa nie stanowią środka trwałego Wnioskodawcy, ani inwestycji w obcym środku trwałym, nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z przebudową drogi publicznej, należy zatem kwalifikować do kosztów pośrednich, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie ma wpływ na ich uzyskanie. Wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d updop w dacie ich poniesienia.

Reasumując stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.