Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-8/14-2/IŚ
z 3 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. . z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia certyfikatów inwestycyjnych (wyemitowanych przez polski fundusz inwestycyjny zamknięty) na rzecz osób trzecich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia certyfikatów inwestycyjnych (wyemitowanych przez polski fundusz inwestycyjny zamknięty) na rzecz osób trzecich.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca jest spółką prawa luksemburskiego określoną jako Société à responsabilité limitée będącą rezydentem podatkowym w Luksemburgu (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”).

Spółka nie posiada w Polsce zakładu.

Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający jego luksemburską rezydencję podatkową.

Wnioskodawca objął i w przyszłości zamierza objąć kolejne certyfikaty inwestycyjne w funduszu inwestycyjnym zamkniętym z siedzibą na terytorium Polski (dalej: „Fundusz”), działającym na podstawie przepisów ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546, z póżn. zm.; dalej: „UFI”). Spółka jest zatem uczestnikiem Funduszu.

Fundusz jest funduszem inwestycyjnym zamkniętym aktywów niepublicznych w rozumieniu UFI.

Fundusz emituje niepubliczne certyfikaty inwestycyjne. Certyfikaty inwestycyjne są emitowanymi w serii papierami wartościowymi.

Zgodnie ze statutem Funduszu, Fundusz będzie emitował certyfikaty inwestycyjne do nabycia w drodze niepublicznego proponowania nabycia certyfikatów inwestycyjnych.

W przyszłości możliwym jest, aby Spółka uzyskała przychody z tytułu odpłatnego zbycia (np. w drodze sprzedaży lub zamiany) certyfikatów na rzecz osób trzecich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z odpłatnego zbycia na rzecz osób trzecich certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez Fundusz stanowią przychód, który nie podlega opodatkowaniu w Polsce na mocy UPO?

Zdaniem Spółki, przychód osiągnięty przez Spółkę z tytułu odpłatnego zbycia na rzecz osób trzecich certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez Fundusz podlega na mocy UPO opodatkowaniu wyłącznie w Luksemburgu i nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 UPDOP Spółka może podlegać w Polsce opodatkowaniu wyłącznie od dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski. Równocześnie zakres dochodów Spółki, jakie mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce określony jest w UPO. Ustalenie zakresu dochodów, jakie mogą podlegać opodatkowaniu w poszczególnych państwach - stronach UPO, wymaga prawidłowej kwalifikacji uzyskanego przez Spółkę dochodu do odpowiedniej kategorii określonej w UPO.

Regulacja zawarta w UPO nie wskazuje wprost, w jaki sposób należy klasyfikować odpłatne zbycie na rzecz osób trzecich certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez Fundusz.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, że:

• certyfikaty inwestycyjne nie są ani udziałami ani akcjami, oraz
  UPO nie zawiera żadnych specyficznych postanowień odnośnie klasyfikacji takiego przychodu (w szczególności nie można zakwalifikować tego przychodu jako przychodu będącego przychodem z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) zgodnie z art. 14 ust. 4 UPO),

• przedmiotowy przychód powinien zostać zakwalifikowany jako przychód, o którym mowa w art. 7 (zyski przedsiębiorstw), art. 13 ust. 5 (zyski z przeniesienia własności majątku) lub ewentualnie art. 22 UPO (inne dochody).
  
  
  

Biorąc pod uwagę treść wskazanych powyżej przepisów, oraz w związku z okolicznością, iż Spółka nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu UPO, należy uznać, iż w każdym z tych przypadków zyski osiągnięte przez Spółkę z tytułu odpłatnego zbycia na rzecz osób trzecich certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez Fundusz są opodatkowane wyłącznie na terytorium Luksemburga.

Zdaniem Wnioskodawcy właściwą kwalifikacją jest art. 13 ust. 5 UPO, zgodnie z którym „Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę”. W przedmiotowej sytuacji, uwzględniając, iż Spółka nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu UPO, zyski podlegają zatem opodatkowania tylko w Luksemburgu a tym samym nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W szczególności nie znajdzie tu zastosowania art. 13 ust. 4 UPO, mówiący iż „Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie”. Z redakcji tego przepisu jasno wynika, że dochód (przychód) opodatkowany na podstawie tego przepisu dotyczy wyłącznie zbycia udziałów (w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub w spółdzielni) albo akcji (w spółce akcyjnej).

Certyfikatów inwestycyjnych w Funduszu nie można natomiast zakwalifikować ani jako akcji ani jako udziałów.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (wersja skrócona 15 lipca 2005 r., Dom Wydawniczy ABC, s. 207): „Wiele państw w ich konwencjach poszerza lub zawęża zakres tego ustępu. Na przykład niektóre państwa uważają, że przepis powinien obejmować nie tylko akcje i udziały, lecz również zyski ze zbycia praw w innych podmiotach, które nie emitują akcji ani udziałów, takich jak spółki osobowe lub powiernicze, w zakresie, w jakim wartość tych praw jest również osiągana głównie z mienia nieruchomego. Państwa, które zechcą rozszerzyć zakres stosowania tego ustępu na te prawa, mogą zmodyfikować brzmienie tego ustępu (...)”.

Zatem art. 13 ust. 4 UPO dotyczy wyłącznie akcji i udziałów, natomiast jakiekolwiek rozszerzenie go na innego rodzaju papiery wartościowe (prawa udziałowe) powinno być wprost w tym artykule wskazane, co też w przypadku konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga nie ma miejsca. Ponadto ustawy podatkowe nie zawierają definicji takich terminów jak „certyfikaty inwestycyjne”, akcje”, „udziały” lub „papiery wartościowe”. W związku z tym, pojęcia te należy interpretować zgodnie ze znaczeniem nadanym im w ustawach niepodatkowych.

Zgodnie z definicją pojęcia „papiery wartościowe” zamieszczoną w art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538), odesłanie do której znajduje się w art. 2 pkt 34 UFI, mianem papierów wartościowych określa się: „akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), prawa do akcji warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego”.

Z przytoczonej regulacji wynika, że certyfikaty inwestycyjne nie są akcjami, gdyż zostały w tym przepisie wymienione osobno.

W świetle art. 6 ust. 2 UFI „certyfikaty inwestycyjne są papierami wartościowymi, które reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego.

Z perspektywy uczestnika, fundusz inwestycyjny jest formą zbiorowego lokowania środków pieniężnych a nie formą prowadzenia działalności gospodarczej. Certyfikaty nie dają więc uczestnikowi prawa do udziału w samych zyskach osiąganych z działalności funduszu inwestycyjnego, tak jak to ma miejsce w odniesieniu do akcji spółek akcyjnych lub udziałów spółek z ograniczoną odpowiedzialnością. Z punktu widzenia uczestnika (np. Inwestorów) istotna jest przede wszystkim aktualna wartość majątku funduszu inwestycyjnego.

Użycie przez ustawodawcę w ustawie o UFI terminu „certyfikaty inwestycyjne” miało na celu odróżnienie tego instrumentu partycypacji uczestnika w dochodzie bądź majątku osoby prawnej (w tym przypadku funduszu inwestycyjnego), od akcji i udziałów - terminów stosowanych w przepisach dotyczących spółek kapitałowych oraz spółdzielni.

W świetle przepisów KSH „udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oznacza określoną i posiadającą pewną wartość pieniężną, część (ułamek) kapitału zakładowego, z którego wynika ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce”.

Ustawa z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 1881, poz. 1848) posługuje się terminem „udział” na określenie kapitału, do którego wniesienia jest obowiązany członek spółdzielni i który to udział podlega ewentualnej wypłacie przy ustaniu członkostwa w spółdzielni.

Pod pojęciem „akcji” należy rozumieć emitowany przez spółkę akcyjną papier wartościowy, w którym zostało inkorporowane podmiotowe prawo udziałowe w spółce przysługujące akcjonariuszowi w zamian za wniesienie do spółki wkładu na pokrycie określonej części kapitału zakładowego.

Udziały i akcje, oprócz uprawnień o charakterze majątkowym, reprezentują również, co do zasady, szerokie uprawnienia korporacyjne (np. prawo uczestnictwa w zgromadzeniach wspólników i akcjonariuszy, prawo do głosowania, prawo zaskarżania uchwal, prawo kontroli). Uprawnienia o charakterze korporacyjnym, jakie przysługują wspólnikom i akcjonariuszom, umożliwiają im, co do zasady, aktywny wpływ na prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki.

Konstrukcja certyfikatu inwestycyjnego natomiast została dostosowana do szczególnego celu funduszu inwestycyjnego, jakim jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych otrzymanych od uczestników funduszu. Podstawowym uprawnieniem inkorporowanym w certyfikatach inwestycyjnych jest prawo do udziału w aktywach netto lub dochodzie funduszu w proporcji własnego wkładu do całości wpłat wszystkich inwestorów do funduszu. Stosunek prawny łączący uczestników z funduszem nie przypomina stosunku korporacyjnego jaki występuje między wspólnikiem a spółką. Jednocześnie sposób zbycia certyfikatów inwestycyjnych jest prostszy i szybszy niż wyjście ze spółki kapitałowej, gdzie w takim przypadku (w sytuacji braku nabywcy chętnego odkupić udziały lub akcje) powinno nastąpić obniżenie kapitału zakładowego.

W konsekwencji, pozycja wspólnika i akcjonariusza w spółce różni się od pozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego. W kontekście art. 139 UFI pozycja uczestnika funduszu jest determinowana przez charakter działalności funduszu inwestycyjnego. Uczestnik funduszu, udostępniając funduszowi własne środki, nabywa tytuł uczestnictwa będący potwierdzeniem udziału w aktywach netto funduszu.

W skład tego udziału wchodzi przyrost wartości aktywów funduszu w czasie. W statucie funduszu inwestycyjnego może zostać zamieszczone zobowiązanie funduszu do wykupu certyfikatów w określonym terminie i na określonych warunkach, Wykupując certyfikaty fundusz wypłaca uczestnikowi kwotę pieniężną (cenę wykupu certyfikatu inwestycyjnego), która jest równa wartości aktywów netto funduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny według wyceny aktywów z dnia wykupu.

Wobec ewidentnych różnic pomiędzy certyfikatami inwestycyjnymi a udziałami i akcjami oraz jasnym brzmieniem przepisu art. 13 ust. 4 UPO, jakąkolwiek próbę zastosowania przepisów art. 13 ust. 4 UPO dotyczących dochodów (przychodów) ze zbycia udziałów lub akcji do przychodów z tytułu zbycia certyfikatów inwestycyjnych w funduszach inwestycyjnych należy ocenić negatywnie. W rezultacie, przychód Spółki z tytułu odpłatnego zbycia na rzecz osób trzecich certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez Fundusz należy traktować jako objęty art. 13 ust. 5 UPO.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie także w przepisach UPDOP dotyczących opodatkowani uczestników funduszy inwestycyjnych. Zagadnienie to zostało uregulowane poprzez znowelizowanie od 1 stycznia 2001 r. treści art. 10, art. 12 oraz art. 16 UPDOP. W art. 10 ust. 1 UPDOP zostało wprowadzone sformułowanie, że przepis ten należy stosować z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4a i 4b.

Natomiast zgodnie z pkt 4a dodanym do art. 12 ust. 1 UPDOP, przychodami uczestników funduszy inwestycyjnych są otrzymane dochody funduszu, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych. Jeżeli zatem ustawodawca wyraźnie wyłączył tę kategorię przychodu spod regulacji ujętej w art. 10 UPDOP, to należy przyjąć, że certyfikaty inwestycyjne nie są utożsamiane przez Ustawodawcę z udziałami lub akcjami, a są traktowane odrębnie.

Niezależnie od tego, czy przedmiotowe dochody powinny zostać ostatecznie uznane za zyski ze sprzedaży majątku w rozumieniu art. 13 ust. 5 UPO, czy też za zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 UPO, w obu tych przypadkach UPO pozwala na opodatkowanie przychodów wyłącznie przez państwo rezydencji podatkowej osiągającego przychód.

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca - rezydent podatkowy Luksemburga - w dacie sprzedaży certyfikatów inwestycyjnych nie będzie posiadał w Polsce zakładu w rozumieniu UPO, któremu będzie możliwe przypisanie dochodów związanych z inwestycjami w Fundusz, należy uznać, że przychody Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia certyfikatów nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu UPDOP. Na podstawie UPO ten rodzaj przychodu będzie opodatkowany wyłącznie w państwie rezydencji podatkowej Wnioskodawcy, tj. w Luksemburgu.

W konsekwencji ewentualny dochód Wnioskodawcy z odpłatnego zbycia na rzecz podmiotów trzecich certyfikatów wyemitowanych przez Fundusz, nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Fakt, iż przeniesienie certyfikatów inwestycyjnych w Funduszu powinno być zakwalifikowane zgodnie z art. 13 ust. 5 UPO został potwierdzony w interpretacjach podatkowych uzyskanych przez Wnioskodawcę, przykładowo: w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na wniosek Wnioskodawcy sygn. IPPB5/423- 692/136/RS z dnia 20 listopada 2013 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.; dalej: updop) - podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Generalną zasadą w polskim systemie podatkowym jest, że w przypadku podmiotu zagranicznego uzyskującego dochody na terytorium Polski i pochodzącego z państwa, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie znajdują postanowienia takiej umowy, które stanowią integralną część polskiego systemu podatkowego.

Oznacza to, że pierwszeństwo stosowania mają przepisy tych umów.

Zasady ustalania podatku dochodowego, wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą miały zatem zastosowanie w przypadku braku takich umów, albo wtedy gdy umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę, nie stanowi inaczej niż polska ustawa.

Z wniosku wynika, że Spółka jako rezydent podatkowy Luksemburga objęła i w przyszłości zamierza objąć kolejne certyfikaty inwestycyjne zamkniętego funduszu inwestycyjnego działającego na terenie Polski.

Na tle tego zdarzenia Spółka zgłosiła wątpliwości, czy uzyskiwane przez Spółkę przychody z odpłatnego zbycia na rzecz osób trzecich certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusz stanowią przychód, który nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.) fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

A zatem, fundusz inwestycyjny może proponować inwestorom jednostki inwestycyjne (prawa majątkowe) lub certyfikaty inwestycyjne (papiery wartościowe).

Cechą certyfikatu inwestycyjnego jest możliwość zbycia go na rzecz innego podmiotu niż fundusz inwestycyjny, natomiast w przypadku jednostek inwestycyjnych taka odsprzedaż jest niemożliwa (pomimo że jednostki można dziedziczyć).

W przypadku funduszu inwestycyjnego zamkniętego inwestowanie polega na wykupieniu certyfikatów inwestycyjnych.

W myśl art. 139 ust. 1 ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz może wykupywać certyfikaty, które wyemitował.

Z chwilą wykupienia przez fundusz, certyfikaty są umarzane z mocy prawa, a fundusz, zgodnie z przepisami ustawowymi, niezwłocznie dokonuje wypłat na rzecz uczestnika.

Jednocześnie uczestnicy mają możliwość uzyskiwania dochodów samego funduszu bez wykupywania certyfikatów, jeżeli przewiduje to statut funduszu. Wskazuje na to treść art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o funduszach inwestycyjnych, z której wynika, że statut funduszu winien określać „zasady wypłacania uczestnikom funduszu inwestycyjnego zamkniętego dochodów funduszu – w przypadku gdy statut funduszu przewiduje wypłacanie tych dochodów”.

Dla uczestnika dochody takie, o ile statut je przewiduje, są więc niezależne od dochodów związanych z wykupem certyfikatów.

Fundusze inwestycyjne, na mocy art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostały objęte podmiotowym zwolnieniem z tego podatku.

Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych są natomiast uczestnicy tego funduszu – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które za wpłaty wnoszone do funduszu nabywają jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne.

Obowiązek podatkowy dla uczestników funduszu inwestycyjnego z tytułu podatku dochodowego może powstać na skutek:

• odpłatnego zbycia certyfikatów inwestycyjnych lub jednostek uczestnictwa;
  

• umorzenia jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych w przypadku likwidacji funduszu inwestycyjnego;
  

• otrzymania dochodów, w przypadku gdy statut funduszu przewiduje wypłacanie tych dochodów uczestnikom bez odkupywania jednostek uczestnictwa lub wykupywania certyfikatów inwestycyjnych (art. 12 ust. 1 pkt 4a updop).
  
  
  

Dla uczestników funduszu będących osobami prawnymi wszystkie te dochody są opodatkowane na zasadach ogólnych.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 i 2 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem natomiast jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, stanowiąca podstawę opodatkowania.

W art. 12 updop zostały sformułowane „ogólne zasady” opodatkowania przychodu, natomiast art. 10 updop reguluje szczególną kategorię przychodów wyłączoną spod reżimu art. 12, którą stanowią dochody (przychody) z udziału w zyskach osób prawnych (zasadniczo podlegające zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu, pobieranemu „u źródła”).

W oparciu o przepis art. 12 przychód należy określić jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe podatnika. W art. 12 updop zawarto jedynie przykładowy otwarty katalog kategorii, które zaliczane są do przychodu podatkowego. Tym samym art. 12 obejmuje swoim zakresem również te kategorie przychodów, które nie zostały w nim wymienione expressis verbis. W związku powyższym należy przyjąć, że w kategorii przychodu opodatkowanego „na zasadach ogólnych”, tj. zgodnie z art. 12 updop, mieszczą się wszelkie przysporzenia w majątku podatnika, które nie zostały wyraźnie zaliczone do kategorii wymienionych w innych przepisach ustawy.

W myśl art. 12 ust. 1 updop przychodami – z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 - są m.in.:

• pkt 1 - otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe,
  

• pkt 4a – dla uczestników funduszy inwestycyjnych – otrzymane dochody funduszu, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.
  
  
  

Należy zauważyć, że wprowadzenie do ustawy przepisu art. 12 ust. 1 pkt 4a ma znaczenie doprecyzowujące. Ustawodawca poprzez umieszczenie takiego zapisu jednoznacznie wskazał, że dochody uzyskane przez uczestników – inne niż związane z wykupem jednostek uczestnictwa i certyfikatów a określone statutem funduszu, są przychodami według ogólnej zasady, co dodatkowo potwierdza wyłączenie tego rodzaju dochodów ze sklasyfikowanych w art. 10 ust. 1 ustawy jako dochody (przychody) z udziału w zyskach osób prawnych.

Według zasad ogólnych podatek dochodowy ustala się w wysokości 19% podstawy opodatkowania (art. 19 ust. 1 updop).

Stosownie do przepisu art. 6 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego.

Zgodnie z polskim prawem certyfikaty inwestycyjne – jak słusznie podnosi Wnioskodawca - to papiery wartościowe emitowane przez fundusze inwestycyjne zamknięte, czyli osoby prawne, których wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych publicznie lub niepublicznie od uczestników funduszu w określone w ustawie o funduszach inwestycyjnych papiery wartościowe i inne prawa majątkowe.

Pojęcie papierów wartościowych zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538, z późn. zm.). Stosownie do tego przepisu przez papiery wartościowe rozumie się:

• akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego;
  

• inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).
  
  
  

Słusznie podniosła Spółka, że certyfikaty inwestycyjne nie są ani udziałami, ani akcjami spółek kapitałowych. Reprezentują one określone prawa majątkowe uczestników przewidziane ustawą o funduszach inwestycyjnych oraz statutem danego funduszu, mające odmienny charakter niż prawa z akcji lub udziałów - co wynika z innej funkcji ekonomicznej, jaką te certyfikaty inwestycyjne pełnią. W odróżnieniu od udziałów czy akcji, certyfikaty inwestycyjne uprawniają właściwy podmiot (uczestnika) do otrzymania określonej kwoty będącej przypadającą na niego częścią wartości majątku funduszu inwestycyjnego. Z perspektywy uczestnika, fundusz inwestycyjny jest formą zbiorowego lokowania środków pieniężnych a nie formą prowadzenia działalności gospodarczej. Certyfikaty nie dają więc uczestnikowi prawa do udziału w samych zyskach osiąganych z działalności funduszu, tak jak to ma miejsce w odniesieniu do akcji spółek akcyjnych lub udziałów spółek z ograniczoną odpowiedzialnością. Z punktu widzenia uczestnika istotna jest przede wszystkim aktualna wartość majątku funduszu inwestycyjnego. Majątek ten powinien być lokowany na zasadzie dywersyfikacji ryzyka, tj. inwestowania w tak szerokie spektrum lokat, aby nawet spadek wartości jednej z lokat w niewielkim stopniu wpłynął na wartość całego portfela.

Trzeba również zwrócić uwagę na odmienność celu w jakim nabywa się certyfikaty inwestycyjne od celu nabycia akcji lub udziałów.

W tym pierwszym przypadku celem jest inwestowanie środków finansowych członka funduszu, a w drugim uczestnictwo we wspólnym przedsięwzięciu gospodarczym.

Konsekwencją tego jest silniejsze powiązanie akcjonariusza ze spółką niż członka funduszu z funduszem, gdzie statut może dopuszczać wykup certyfikatu na żądanie uczestnika. Takie rozwiązanie zapewnia uczestnikom możliwość łatwego wyjścia z funduszu i realizacji swej inwestycji.

Z uwagi na powyższe nie jest możliwe zaliczenie kwot uzyskanych z tytułu wykupu certyfikatów przez fundusz, jak i bez ich wykupu do kategorii przychodów (dochodów) mieszczących się w katalogu przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Kategorię przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych określa wspomniany wyżej art. 10 ust. 1 updop, w myśl którego to przepisu dochodem z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej.

Zauważyć należy, że cechą charakterystyczną dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest m.in. fakt, że uzyskany dochód stanowi wartość wypracowanego zysku pomniejszonego o podatek.

Natomiast, w art. 6 ust. 1 pkt 10 updop ustawodawca wprost dokonał podmiotowego zwolnienia funduszy inwestycyjnych z opodatkowania podatkiem dochodowym.

W przypadku funduszy inwestycyjnych następuje zatem swoiste przesunięcie opodatkowania dochodów funduszu na uczestnika funduszu. Z tego wynika, że kwoty otrzymane przez uczestnika funduszu inwestycyjnego na skutek zbycia certyfikatów są odmienną od określonej w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kategorią przychodów.

Z powyższego wynika zatem, że intencją ustawodawcy było przyporządkowanie tego rodzaju przychodów/dochodów do kategorii opodatkowanych na zasadach ogólnych.

Na opodatkowanie na zasadach ogólnych przychodu/dochodu z tytułu zbycia certyfikatów przez uczestnika funduszu wskazuje także fakt, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop wydatki na nabycie tych certyfikatów stanowią koszt podatkowy w momencie odpłatnego ich zbycia (w tym też i wykupu przez fundusz).

Ponadto, postanowienia art. 14 ust. 1 updop, które stosuje się do opodatkowania (na zasadach ogólnych) dochodów z odpłatnego zbycia praw majątkowych znajdują bezpośrednie zastosowanie do przychodów z tytułu zbycia osobom trzecim certyfikatów (certyfikaty inkorporują określone prawa majątkowe).

Jak wskazano wyżej, opodatkowanie nierezydentów ustalane jest z uwzględnieniem bilateralnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z uwagi na fakt, że certyfikaty inwestycyjne są papierami wartościowymi, nadającymi określone prawa majątkowe - opodatkowanie dochodów z tytułu odpłatnego zbycia tych certyfikatów przez Spółkę należy rozważyć na tle regulacji art. 13 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu majątku, sporządzona w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527, z późn. zm.; dalej: „Konwencja”), dotyczącym opodatkowania zysków majątkowych.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Konwencji zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 tej Konwencji, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Art. 13 ust. 2 Konwencji wskazuje, że zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności majątku ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z kolei art. 13 ust. 3 Konwencji określa, że zyski (...) z przeniesienia własności statków morskich lub statków powietrznych (...), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce zarządu przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 ust. 4 Konwencji zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Żaden z powyższych przepisów nie dotyczy papierów wartościowych, jakimi są certyfikaty inwestycyjne. W konsekwencji należy przyjąć, że przychody z odpłatnego zbycia certyfikatów opodatkowane są zgodnie z art. 13 ust. 5 Konwencji, który stanowi, że zyski z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek innego majątku, niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4 (art. 13 - dop. organu) podlegają opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Zatem ewentualny dochód Spółki z odpłatnego zbycia na rzecz podmiotów trzecich certyfikatów wyemitowanych przez polski fundusz, nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Wprawdzie z treści ww. art. 13 Konwencji nie wynika wprost, że regulacje tego przepisu odnoszą się do majątku związanego z przeniesieniem własności certyfikatów inwestycyjnych, jednak w tej sytuacji należy uwzględnić postanowienia art. 3 ust. 2 przedmiotowej Konwencji.

W przepisie tym wskazano bowiem, że - jeżeli z kontekstu przepisów zawartych w Konwencji nie wynika inaczej - każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Umawiającego się Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie ta Konwencja.

Przedstawione wyżej wyjaśnienia co do istoty certyfikatów inwestycyjnych na gruncie polskich przepisów wskazują, że certyfikaty są papierami wartościowymi inkorporującymi prawa majątkowe, nie są akcjami ani udziałami – z czym zgadza się Spółka.

W sprawie Spółki nie będzie miał zastosowania ust. 1 artykułu 13 Konwencji, gdyż dotyczy on wyłącznie nieruchomości bezpośrednio posiadanych przez rezydenta z drugiego umawiającego się kraju, co nie będzie miało miejsca w przedmiotowej sprawie, zaś pozostałe ustępy 2 i 3 dotyczą odpowiednio przeniesienia własności majątku ruchomego (ust. 2) oraz przeniesienia własności statków morskich lub statków powietrznych (ust. 3).

Zważywszy równocześnie na fakt, że w świetle polskich przepisów certyfikaty nie są ani udziałami ani akcjami, o czym mowa w art. 13 ust. 4 Konwencji, należy stwierdzić, że na tle art. 13 Konwencji polsko-luksemburskiej spełniają one dyspozycję ust. 5 tego artykułu. To przemawia za tym, że przychody/dochody z odpłatnego zbycia certyfikatów podlegają opodatkowaniu w miejscu siedziby rezydencji podatkowej Spółki, a więc w Luksemburgu.

Niezależnie od tego, czy przedmiotowe dochody powinny zostać ostatecznie uznane za zyski ze sprzedaży majątku w rozumieniu art. 13 ust. 5 Konwencji, czy też za zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 Konwencji lub, jak wskazała Spółka, uznane ewentualnie za inne dochody z art. 22 Konwencji – we wszystkich tych przypadkach Konwencja pozwala na opodatkowanie przychodów/dochodów wyłącznie przez państwo rezydencji podatkowej osiągającego przychód.

Słusznie zauważyła Spółka, że z racji tego, że jest rezydentem podatkowym Luksemburga i w dacie sprzedaży certyfikatów inwestycyjnych nie będzie posiadała w Polsce zakładu w rozumieniu Konwencji, któremu będzie możliwe przypisanie dochodów związanych z inwestycjami w fundusz - to należy uznać, że przychody Spółki z odpłatnego zbycia certyfikatów nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Na podstawie Konwencji ten rodzaj przychodu będzie opodatkowany wyłącznie w państwie rezydencji podatkowej Spółki, tj. w Luksemburgu.

Podsumowując, na gruncie Konwencji polsko-luksemburskiej przychód osiągnięty przez Spółkę z tytułu odpłatnego zbycia na rzecz osób trzecich certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez polski fundusz jest wyłączony z opodatkowania w Polsce i podlega opodatkowaniu w Luksemburgu.

Wobec powyższego, konsekwentnie, stanowisko Spółki uznaje się za prawidłowe.

Dodać przy tym należy, że na powyższą konkluzję nie wpływa w żaden sposób Protokół zmieniający Konwencję polsko-luksemburską, który wszedł w życie 25 lipca 2013 r. (oświadczenie rządowe z dnia 2 sierpnia 2013 r. – Dz. U. z 2013 r., poz. 965) a którego postanowienia mają zastosowanie:

• w odniesieniu do podatków u źródła, do dochodu osiąganego w pierwszym dniu, lub po tym dniu, drugiego miesiąca następującego po dacie, w której ten Protokół wszedł w życie;
  

• w odniesieniu do pozostałych podatków od dochodu oraz podatków od majątku, do podatków pobieranych za jakikolwiek rok rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu, w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym ten Protokół wszedł w życie.
  
  
  

Protokół ten nie wprowadził bowiem do Konwencji na tyle istotnych zmian, które rzutowałyby na ocenę stanowiska Spółki.

Końcowo podkreślenia wymaga, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa - a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Z uwagi na powyższe niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem, nie chroni natomiast innych podmiotów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.