2014.05.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-221/14-4/JK
z 28 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 24 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z 9 maja 2014 r. (data wpływu 14 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT. Wniosek uzupełniono 14 maja 2014 r. w przedmiocie wymogów, o których mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: „A” S.A.) zawarł z „B” S.A. umowę na zimowe utrzymanie dróg wojewódzkich na terenie działania (…). „A” S.A. z tytułu wykonanych prac wystawiło faktury:

z dnia 31 stycznia 2012 r. na kwotę netto 207.871,00 zł + kwota VAT 16.629,68 zł;
z dnia 6 marca 2012 r. na kwotę netto 173.647,13 zł + kwota VAT 13.891,77 zł.

Razem kwota netto 381.518,13 zł + kwota VAT 30.521,45 zł. Ww. faktury zostały ujęte w rejestrach sprzedaży: Fa 02-miesiąc styczeń, a Fa 03 za miesiąc marzec 2012 r. Na wystawionych fakturach wyznaczono 30-dniowy termin płatności. Wyżej wymienione faktury do dnia złożenia wniosku nie zostały uregulowane.

W dniu 4 czerwca 2012 r. w Sądzie Rejonowym Wydział Gospodarczy odbyło się wstępne zgromadzenie wierzycieli w sprawie wniosku „B” S.A. o ogłoszenie upadłości z możliwością zawarcia układu. „A” S.A. było wśród wierzycieli, którzy opowiedzieli się za zawarciem układu z kwotą wierzytelności 412.039,58 zł.

W powyższej sprawie Sąd postanowił, że pomiędzy dłużnikiem a wierzycielami został zawarty układ następującej treści:

spłata wierzytelności w wysokości do 5.000,00 zł jednorazowo w terminie do 30 września 2013 r.;
spłata pozostałych wierzytelności objętych układem w sześciu ratach płatnych do 30 września 2013 r., i 31 grudnia każdego roku, poczynając od dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu o zatwierdzenie układu;
redukcja 30% uznanych wierzytelności objętych układem.

W dniu 21 czerwca 2012 roku Sąd Rejonowy postanowieniem (…) postanowił:

ogłosić upadłość „B” S.A. z możliwością zawarcia układu;
zatwierdzić układ zawarty na wstępnym zgromadzeniu wierzycieli, w dniu 4 czerwca 2012 r.

W dniu 29 marca 2013 r. Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy wydał postanowienie w sprawie wniosku „B” S.A. o uchylenie układu i ogłoszenie upadłości likwidacyjnej.

Sąd postanowił między innymi:

uchylić układ zawarty w dniu 4 czerwca 2012 r. pomiędzy dłużnikiem „B” S.A. a wierzycielami‚ zatwierdzony postanowieniem z dnia 21 czerwca 2012 r.;
otworzyć zakończone postępowanie upadłościowe i zmienić postanowienie z dnia 21 czerwca o ogłoszenie upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszenie upadłości „B” S.A. obejmujące likwidację majątku upadłego;
ustanowić syndyka masy upadłości (…).

„A” S.A. w złożonej do Urzędu Skarbowego deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2012 roku, na podstawie art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dokonał zmniejszenia podatku należnego.

W załączonym do deklaracji piśmie zaznaczono, że korekta dotyczy kwoty 30.521,45 zł. Dołączono ksero pisma do „B” S.A. z dnia 12 grudnia 2012 r., dowód nadania przesyłki poleconej, ksero odbioru powyższej przesyłki przez dłużnika, jak również ksero zawiadomienia przesłanego do dłużnika o dokonanej korekcie podatku należnego VAT, w związku z niezapłaceniem przez niego faktur.

Opisana sprawa była przedmiotem kontroli dokonanej w miesiącu IX-X 2013 r. przez Urząd Skarbowy.

Kontrolująca zarzuciła naruszenie art. 89a ust. 1 pkt la ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, mówiący że nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub fakturze. Jej zdaniem zawarty sądownie układ zmienił terminy ujęte w fakturach.

Spółka otrzymała od Syndyka „B” S.A. w upadłości likwidacyjnej następujące pisma:

pismo z dnia 30 października 2013 r. informujące, że zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, złożono korekty deklaracji VAT-7, w których uwzględniono zawiadomienie o korekcie podatku należnego otrzymanego od firmy „A” S.A. na kwotę 30.521,45 zł,
pismo z dnia 13 listopada 2013 r. informujące, że w związku z deklaracją korekty podatku VAT dot. Faktur na kwotę 30.521,45 zł została umniejszona wierzytelność zgłoszona przez „A” S.A. o powyższą kwotę,
pismo z dnia 19 grudnia 2013 r., informujące że w związku ze zgłoszonymi korektami deklaracji VAT-7, dotyczącymi m.in. „A” S.A. w wysokości 30.521,45 zł, Urząd Skarbowy zgłosił w dniu 20 listopada 2013 r., wierzytelność zgodnie z Prawem upadłościowym i naprawczym,
pismo z 10 stycznia 2014 r., informujące że wierzytelności wszystkich kategorii stanowią około 60% wartości wyceny majątku upadłej spółki.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że wniosek został złożony z zachowaniem przepisów Ordynacji podatkowej oraz, że od dnia złożenia wniosku do chwili wysłania uzupełnia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa a sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego ani organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w świetle przedstawionych faktów miała prawo skorzystać z tzw. ulgi „na złe długi”?

Zdaniem Wnioskodawcy, zostały spełnione wszystkie warunki art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług obowiązujące do 31 grudnia 2012 r. i korekta została dokonana prawidłowo.

„A” S.A. jako wierzyciel nie zawierał żadnej umowy z dłużnikiem „B” S.A. w sprawie wydłużenia terminu zapłaty faktur. Określenie terminu spłaty należności jako długu z faktur nastąpiło orzeczeniem Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy z 21 czerwca 2012 r. zatwierdzającego układ pomiędzy dłużnikiem „B” S.A. z wierzycielami, w tym „A” S.A. Decydujące znaczenie miały tu głosy tzw. „dużych wierzycieli”, które zadecydowały o zawarciu układu. Głos „A” S.A. był bez znaczenia i nie decydował o zawarciu układu. Dlatego też nie można tego układu nazwać umową zawartą przez „A” S.A. i dłużnikiem „B” S.A., która zmieniała terminy płatności ujęte w wystawionych fakturach. Nienaruszony, a zachowany został okres upływu 180 dni od terminu płatności faktur. Zachowane zostały więc warunki do prawa skorzystania z ulgi za złe długi.

Wnioskodawca nadmienia, że w przypadku otrzymania spłat długu od „B” S.A., „A” S.A. ujmowałoby przypadający VAT w bieżących deklaracjach.

Z przedstawionego wcześniej opisu wynika, że układ został przekształcony w upadłość, dłużnik dokonał korekt deklaracji VAT i Urząd Skarbowy stał się wierzycielem masy upadłościowej „B” S.A. zabezpieczającej kwestionowaną kwotę VAT, tj. 30.521,45 zł.

W oparciu o przedstawione fakty Spółka uważa, że postąpiła słusznie i dochody Skarbu Państwa nie zostały naruszone, a zamiarem Spółki było skorzystanie z tzw. ulgi na „złe długi”, a nie chęć oszukania budżetu. Zdaniem Zainteresowanego Ustawodawcy nie chodziło o „dobijanie” firm i dlatego stworzył możliwość poprawy sytuacji finansowej przedsiębiorstwom mającym kłopoty z niesolidnym płatnikiem, którzy nie dość, że nie otrzymali zapłaty za wykonaną usługę lub dostawę, to jeszcze musieli uiścić podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r. poz. 1342), która art. 11 pkt 8 i 9 wprowadziła zmiany w brzmieniu art. 89a i 89b ustawy o podatku VAT.

Z art. 23 ust. 1 ww. ustawy wynika, że do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r. (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, że wierzytelności, jakie przysługują Wnioskodawcy uprawdopodobnione zostały jeszcze przed dniem 31 grudnia 2012 r. (jak wynika z wniosku) to zastosowanie znajdą przepisy art. 89a ust. 1, 1a i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. - podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
wierzytelności nie zostały zbyte,
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Jak stanowi art. 89a ust. 3 ustawy - korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl art. 89a ust. 4 ustawy - w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Stosownie do ust. 5 ww. artykułu - podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Zgodnie z art. 89a ust. 6 ustawy - podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

W myśl art. 89a ust. 7 ustawy - przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca - „A” S.A. zawarł z „B” S.A. umowę na zimowe utrzymanie dróg wojewódzkich. „A” S.A. z tytułu wykonanych prac wystawiło faktury: z dnia 31 stycznia 2012 r. na kwotę netto 207.871,00 zł + kwota VAT 16.629,68 zł oraz z dnia 6 marca 2012 r. na kwotę netto 173.647,13 zł + kwota VAT 13.891,77 zł. Razem kwota netto 381.518,13 zł + kwota VAT 30.521,45 zł, ww. faktury zostały ujęte w rejestrach sprzedaży: Fa 02-miesiąc styczeń, a Fa 03 za miesiąc marzec 2012 r. Na wystawionych fakturach wyznaczono 30-dniowy termin płatności. Wyżej wymienione faktury do dnia złożenia wniosku nie zostały uregulowane.

W powyższej sprawie Sąd postanowił, że pomiędzy dłużnikiem a wierzycielami został zawarty układ następującej treści: spłata wierzytelności w wysokości do 5.000,00 zł jednorazowo w terminie do 30 września 2013 r.; spłata pozostałych wierzytelności objętych układem w sześciu ratach płatnych do 30 września 2013 r., i 31 grudnia każdego roku, poczynając od dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu o zatwierdzenie układu; redukcja 30% uznanych wierzytelności objętych układem.

W dniu 21 czerwca 2012 roku Sąd Rejonowy postanowieniem (…) postanowił: ogłosić upadłość „B” S.A. z możliwością zawarcia układu; zatwierdzić układ zawarty na wstępnym zgromadzeniu wierzycieli, w dniu 4 czerwca 2012 r.

W dniu 29 marca 2013 r. Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy wydał postanowienie w sprawie wniosku „B” S.A. o uchylenie układu i ogłoszenie upadłości likwidacyjnej.

Sąd postanowił między innymi: uchylić układ zawarty w dniu 4 czerwca 2012 r. pomiędzy dłużnikiem „B” S.A. a wierzycielami‚ zatwierdzony postanowieniem z dnia 21 czerwca 2012 r.; otworzyć zakończone postępowanie upadłościowe i zmienić postanowienie z dnia 21 czerwca o ogłoszenie upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszenie upadłości „B” S.A. obejmujące likwidację majątku upadłego; ustanowić syndyka masy upadłości (…).

Opisana sprawa była przedmiotem kontroli dokonanej w miesiącu IX-X 2013 r. przez Urząd Skarbowy.

Spółka otrzymała od Syndyka „B” S.A. w upadłości likwidacyjnej następujące pisma:

pismo z dnia 30 października 2013 r. informujące, że zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, złożono korekty deklaracji VAT-7, w których uwzględniono zawiadomienie o korekcie podatku należnego otrzymanego od firmy „A” S.A. na kwotę 30.521,45 zł,
pismo z dnia 13 listopada 2013 r. informujące, że w związku z deklaracją korekty podatku VAT dot. Faktur na kwotę 30.521,45 zł została umniejszona wierzytelność zgłoszona przez (…) S.A. o powyższą kwotę,
pismo z dnia 19 grudnia 2013 r., informujące że w związku ze zgłoszonymi korektami deklaracji VAT-7, dotyczącymi m.in. „A” S.A. w wysokości 30.521,45 zł, Urząd Skarbowy zgłosił w dniu 20 listopada 2013 r., wierzytelność zgodnie z Prawem upadłościowym i naprawczym,
pismo z 10 stycznia 2014 r., informujące że wierzytelności wszystkich kategorii stanowią około 60% wartości wyceny majątku upadłej spółki.

Należy zauważyć, że fakt postawienia w stan upadłości likwidacyjnej podmiotu, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje, że traci on automatycznie status czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu (np. przez syndyka) czynności podlegające zakresowi podatku od towarów i usług. Przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1112 ze zm.) nie ograniczają zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych podmiotu znajdującego się w upadłości likwidacyjnej.

Z art. 185 ust. 2 tej ustawy wynika bowiem, że ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych upadłego. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, przejawia się to zachowaniem statusu czynnego podatnika VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii możliwości dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze - jeżeli zostanie uprawdopodobnione, że w drodze układu wierzyciele zostaną zaspokojeni w wyższym stopniu, niż zostaliby zaspokojeni po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika, ogłasza się upadłość dłużnika z możliwością zawarcia układu.

Postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu nie prowadzi się, gdy z uwagi na dotychczasowe zachowanie się dłużnika nie ma pewności, że układ będzie wykonany, chyba że propozycje układowe przewidują układ likwidacyjny (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 15 cyt. ustawy - w razie gdy brak jest podstaw do ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, ogłasza się upadłość obejmującą likwidację majątku dłużnika.

Z kolei jak stanowi art. 87 ww. ustawy, od dnia ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu do dnia uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o umorzeniu postępowania, upadły albo zarządca nie mogą spełniać świadczeń wynikających z wierzytelności, które z mocy prawa są objęte układem.

Zauważa się, że zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz nieopodatkowanych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polska umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Przepisy ustaw podatkowych nakładające na podatników obowiązki związane z rozliczaniem podatków nie odsyłają do przepisów innych ustaw (niepodatkowych).

Dlatego też przepisy Prawa upadłościowego i naprawczego nie mogą uchylić praw i obowiązków jakie nałożone zostały na podatników przepisami ustawy o podatku VAT.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca nie zawierał umowy z dłużnikiem o przedłużeniu terminu płatności wynikającego z wystawionych faktur, w takiej sytuacji Wnioskodawcy przysługiwało prawo do dokonania korekty podatku należnego w odniesieniu do wierzytelności wynikających z faktur VAT z 31 stycznia 2012 r. oraz z 6 marca 2012 r. których nieściągalność została uprawdopodobniona, zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1a ustawy.

Powyższego nie zmienia fakt zawarcia w postępowaniu upadłościowym układu, w wyniku którego doszło do zmiany wysokości i terminu zapłaty zobowiązań, bowiem jak już wskazano, przepisy prawa upadłościowego i naprawczego, nie mogą modyfikować praw i obowiązków nałożonych przepisami ustawy o VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, w sytuacji gdy zostały spełnione wszystkie pozostałe wymogi wynikające z przepisu art. 89a ust. 2 ustawy, Wnioskodawca miał prawo skorzystać z tzw. ulgi „na złe długi” z tytułu wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin