Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-631a/13/JK
z 27 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 31 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia jest podmiotem działającym w branży produkcji przetworów mlecznych. W swojej działalności Spółdzielnia nabywa i wykorzystuje w swoim zakładzie m.in. węgiel o kodzie CN 2701 (wyroby węglowe). Zużywane wyroby węglowe mają postać miału węglowego, będącego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym − wyrobem akcyzowym. Od dnia 22 sierpnia 2006 r. posiada System Zarządzania Środowiskowego ISO 14001, który jest równoznaczny z wymaganiami PN-EN ISO 14001:2005. System zarządzania środowiskowego zatwierdzony został przez jednostkę certyfikującą Det Norske Veritas Business Assurance, posiadającą akredytację holenderską RvA, która jest równoznaczna akredytacji Polskiego Centrum Akredytacji, jako że obie akredytacje są zrzeszone w organizacji The International Accreditation Forum (IAF), gdzie obowiązuje wzajemna uznawalność akredytacji narodowych. System ISO 14001 potwierdza, że zarządzanie środowiskowe w Spółdzielni spełnia wymagania prawne − Spółdzielnia uzyskała stosowny certyfikat z datą ważności do 31 sierpnia 2015 r. Certyfikat potwierdza, iż system zarządzania środowiskowego w Spółdzielni spełnia wymagania ISO 14001:2004, które są jednym ze standardów zarządzania środowiskowego, mającymi na celu zmniejszenie negatywnego oddziałania na środowisko, poprzez usprawnienie zarządzania w danym podmiocie, czyli stworzenie warunków do funkcjonowania przedsiębiorstwa, aby zmniejszać negatywny wpływ jego działalności na środowisko naturalne. Spółdzielnia uiszcza opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska oraz ponosi koszty utrzymania certyfikatu i systemu zarządzania środowiskowego, zgodnie z wymogami normy ISO 14001. Dodatkowo Spółdzielnia posiada aktualne pozwolenia określające rodzaje i ilość zanieczyszczeń wytwarzanych i emitowanych do środowiska, tj.: pozwolenia na wprowadzenie do powietrza zanieczyszczeń gazowych i pyłowych, pozwolenie na odprowadzanie ścieków przemysłowych do kanalizacji miejskiej, pozwolenie na odprowadzanie wód deszczowych i roztopowych oraz pozwolenie na wytwarzanie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne. Spółdzielnia nie może uczestniczyć w systemie EU ETS, ponieważ posiadane instalacje nie spełniają wartości progowych w odniesieniu do zdolności produkcyjnych określonych w załączniku do ustawy. Nie jest również zarejestrowana w rejestrze EMAS, ponieważ udział organizacji w systemie EMAS nie jest obowiązkowy, a w praktyce różnice pomiędzy EMAS a normą ISO 14001, której wymagania spełnia Spółdzielnia, polegają na publikowaniu deklaracji środowiskowej oraz innych procedur związanych z rejestracją w systemie EMAS. Dotychczas Spółdzielnia nabywa wyroby węglowe z zapłaconą akcyzą, przy czym faktury dokumentujące sprzedaż wyrobów akcyzowych nie zawierają wszystkich elementów wskazanych w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy posiadany przez Spółdzielnię system zarządzania środowiskowego, potwierdzony certyfikatem ISO 14001, ważnym do dnia 31 sierpnia 2015 r., zwalnia zużywane przez Spółdzielnię wyroby węglowe od podatku akcyzowego, zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółdzielni, zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, jest uprawniona do zwolnienia od podatku akcyzowego nabywanych przez wyrobów węglowych zużywanych do celów opałowych.

Skorzystanie ze zwolnienia jest możliwe w związku z wdrożeniem przez Spółdzielnię „Systemu Zarządzania Środowiskowego”, obowiązującego w Spółdzielni od 2006 r., który został potwierdzony certyfikatem ISO 14001:2004 ważnym do dnia 31 sierpnia 2015 r. W art. 9a ust. 1 ww. ustawy, wskazano czynności, skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym, związanego z posiadaniem wyrobów węglowych. W art. 31a ust. 2 pkt 9 ww. ustawy, przewidziano zwolnienie od akcyzy czynności podlegających opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych, zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Powyższe cele nie zostały jednak szczegółowo zdefiniowane w przepisach. Przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie precyzują bowiem powyższych sformułowań. W celu ich wyjaśnienia trzeba zatem sięgnąć zarówno do innych ustaw, prac legislacyjnych nad ustawą akcyzową jak i aktualnego stanowiska organów podatkowych, zawartego w indywidualnych interpretacjach.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych oraz orzecznictwem sądów administracyjnych, systemami uprawniającymi do zwolnienia wyrobów węglowych z podatku akcyzowego są następujące systemy: Europejski System Zarządzania Środowiskowego EU ETS, system Ekozarządzania i Audytu EMAS oraz System Zarządzania Środowiskowego ISO 14001. Spółdzielnia nie uczestniczy w systemie EU ETS i w systemie EMAS, natomiast objęta jest systemem ISO 14001, który jest międzynarodową normą zarządzania środowiskowego. Na postawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz.U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935, z późn. zm.), Ministerstwo Gospodarki powołało państwową osobę prawną − Polskie Centrum Akredytacji (PCA) − upoważnioną do akredytacji jednostek oceniających zgodność oraz sprawującą nadzór nad akredytowanymi jednostkami, włączając w to nadzór nad audytami przeprowadzanymi przez te jednostki. Zakres działalności akredytacyjnej obejmuje m.in. certyfikację systemów zarządzania środowiskowego wg normy PN-EN ISO 14001. W dniu 16 lutego 2005 r. Polskie Centrum Akredytacji podpisało umowę o wielostronnym uznawaniu − IAF Multilateral Recognition Arrangement w zakresie m.in. jednostek certyfikujących systemy zarządzania środowiskowego. IAF promuje międzynarodowe uznawanie akredytacji udzielonych przez jednostki akredytujące, będące sygnatariuszami porozumienia IAF Multilateral Recognition Arrangement. Celem IAF jest opracowanie skutecznego systemu, zgodnie z którym certyfikaty wydane przedsiębiorstwom przez akredytowane jednostki oceniające zgodność w różnych częściach świata będą wzajemnie uznawane.

Zgodnie z powyższym „System Zarządzania Środowiskowego” zatwierdzony przez jednostkę certyfikującą Det Norske Veritas Business Assurance, posiadającą akredytację holenderską RvA, jest równoznaczny akredytacji Polskiego Centrum Akredytacji i uprawnia Spółdzielnię do zwolnienia zużywanych przez nią do własnych celów wyrobów węglowych.

System ISO 14001 potwierdza, że zarządzanie środowiskowe w Spółdzielni spełnia wymagania prawne − Wnioskodawca uzyskał stosowny certyfikat z datą ważności do 31 sierpnia 2015 r. Zdaniem Spółdzielni, norma ISO 14001 definiuje podstawowe wymagania w odniesieniu do systemu zarządzania środowiskowego i jest instrumentem wspomagającym świadome oddziaływanie ekologiczne przedsiębiorstwa z korzyścią dla środowiska. Wskazana norma ISO określa wymagania umożliwiające sformułowanie polityki i celów, z uwzględnieniem wymogów prawnych i informacji o aspektach środowiskowych. System Zarządzania Środowiskowego ma na celu głównie uporządkowanie i ujednolicenie działań na rzecz ochrony środowiska. Powyższe oznacza, że system ISO 14001 ma na celu wprowadzanie takich rozwiązań w danym podmiocie, aby ograniczyć negatywne oddziaływanie na środowisko. Nie ulega zatem wątpliwości, że działania przeprowadzone przez Spółdzielnię związane z uzyskaniem samego certyfikatu, a także funkcjonowanie Spółdzielni również przyczyniają się do ochrony środowiska. Mając na uwadze, że w art. 31a ust. 2 pkt 9 ww. ustawy, ustawodawca odniósł się do systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższania efektywności energetycznej, nie wprowadzając enumeratywnego katalogu uznawanych systemów, w opinii Spółdzielni, należy stwierdzić, że system ISO 14001 spełnia tę przesłankę. Jego głównym celem jest bowiem zmniejszenie negatywnego oddziaływania na środowisko naturalne, a to realizuje cele związane z ochroną środowiska. W konsekwencji, system ISO 14001 należy uznać za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy.

Zwolnienie podmiotów od podatku akcyzowego, na podstawie Systemu Zarządzania Środowiskowego, zatwierdzonego następnie certyfikatem przez jednostkę posiadającą akredytację Polskiego Centrum Akredytacji (równoznaczną akredytacji holenderskiej z uwagi na zrzeszenie w Międzynarodowym Forum Akredytacji), zostało potwierdzone w następujących interpretacjach indywidualnych: nr ITPP3/4441-4/13/AF i ITPP3/443-161/13/MD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi – stosownie ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu – są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
  
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
  
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.



Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Z kolei, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
   
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
   
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą



1. który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Natomiast, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy, finalny nabywca węglowy - podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
   
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe
   



1. niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym;

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
   
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:



1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   
2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   
3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;



6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej art. 9a ust. 1 ustawy

Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności − art. 10 ust. 1a ustawy.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych − art. 10 ust. 1b ustawy.

W związku z powyższym zasadą jest, że obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej ustawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady stosując zwolnienia.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, z późn. zm.), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.);
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
   
8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;
   
9. przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego;
2. w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych lub dokumentem dostawy potwierdzającym to nabycie i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
3. w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.

Z kolei, zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

Istotą zagadnienia, w kontekście stanu faktycznego przedstawionego przez Spółdzielnię, jest ustalenie zakresu zwolnienia od podatku akcyzowego w związku z obrotem i zużyciem wyrobów węglowych.

Pierwszoplanową wykładnią jest wykładnia językowa, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć. Jeżeli w wyniku zastosowania tej wykładni „odkodowana” zostanie norma prawna, nie jest konieczne sięganie do pozostałych reguł interpretacji (clara non sunt interptretanda).

W przedmiotowej sprawie, zastosowanie wykładni językowej do powołanych przepisów prawa nie daje jednoznacznej odpowiedzi na podstawowe pytanie: jaki jest zakres omawianego zwolnienia od podatku. Niewątpliwie jest to zwolnienie o charakterze podmiotowo-przedmiotowym. Dla jego zastosowania bowiem konieczne jest spełnienie podstawowej przesłanki przedmiotowej, tj. zużycie wyrobów węglowych w sposób prowadzący do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Jednakże spełnienie powyższego, zgodnie z treścią przepisu, może nastąpić jedynie poprzez wprowadzenie przez podmiot ubiegający się o zwolnienie odpowiedniego sytemu (przesłanka podmiotowa). Ustawodawca nie sprecyzował jednak, jakie systemy spełniają powyższe wymagania.

Przez system należy rozumieć uporządkowany układ elementów, pomiędzy którymi zachodzą określone relacje, tworzące pewną całość (Język polski. Współczesny słownik języka polskiego, pod red. Bogusław Dunaj, Warszawa 2007, t. 2, s. 1757). Nie każdy tego typu układ elementów może być systemem w rozumieniu analizowanego przepisu. Musi on, co wynika wprost z brzmienia przepisu, prowadzić do osiągania jasno sprecyzowanych celów. Jak wskazano wcześniej, przy interpretowaniu danego przepisu prawa należy mieć na względzie to, co ustawodawca chciał przez dane stwierdzenia osiągnąć. Pomocne w tym względzie jest odwołanie się do regulacji funkcjonujących w Unii Europejskiej, które zostały implementowane do krajowego porządku prawnego, w tym m. in. w postaci omawianego przepisu.

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania wyrobów węglowych określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Regulacja ta określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Poszczególne państwa Unii Europejskiej (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień. W związku z powyższym wszystkie przepisy dotyczące zwolnień od podatku muszą być interpretowane ściśle. Stosownie do treści art. 17 ww. dyrektywy, możliwe jest stosowanie zwolnienia od podatku, „w przypadku gdy wprowadzone zostały w życie systemy zezwoleń handlowych lub równoważne uzgodnienia, o ile prowadzą one do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej”. Analiza powyższego zapisu prowadzi wprost do wniosku, iż podmioty zamierzające korzystać z powyższego zwolnienia muszą uzyskać odpowiednie zezwolenie lub też dokonać określonych uzgodnień. Każda z tych sytuacji zakłada istnienie zewnętrznego podmiotu. Co więcej podmiotu posiadającego uprawnienia kontrolne. Podobnie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-185/00, gdzie wskazał wyraźnie, że zwolnienie od podatku akcyzowego powinno być uzależnione od wykonywania przez państwo kontroli nad zużywaniem wyrobów akcyzowych (zgodnie z przeznaczeniem), aby nie prowadziło to do pogorszenia warunków konkurencji.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że zwolnienie określone w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jest zwolnieniem udzielanym podmiotom ze względu na przeznaczenie − osiąganie celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Analiza językowa ww. przepisu, uwzględniająca wykładnię prounijną, prowadzi do wniosku, że zwolnienie to podlega kontroli państwowej, mającej na celu przede wszystkim wyeliminowanie ewentualnych nadużyć, aby nie doprowadziły one do naruszenia konkurencji. Tym samym nie każdy system, rozumiany jako uporządkowany układ elementów, pomiędzy którymi zachodzą określone relacje, tworzące pewną całość, jest systemem uprawniającym dany podmiot do stosowania zwolnienia od podatku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółdzielnia posiada wdrożony „System Zarządzania Środowiskowego” funkcjonujący według normy ISO 14001:2004. Wnioskodawca uzyskał stosowny certyfikat potwierdzający wdrożenie ww. systemu w oparciu o wskazaną normę z datą ważności do dnia 31 sierpnia 2015 r. „System Zarządzania Środowiskowego” został „zatwierdzony” przez jednostkę certyfikującą Det Norske Veritas Business Assurance, posiadającą akredytację holenderską RvA, która jest równoznaczna z akredytacją Polskiego Centrum Akredytacji.

W ocenie tutejszego organu za przesłankę do stosowania zwolnienia, określonego w art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy, może zostać uznane wdrożenie akredytowanego systemu środowiskowego opartego o normę ISO 14001:2004. Uzyskanie certyfikatu, przyznanego przez uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą, stanowi potwierdzenie wdrożenia i funkcjonowania systemu, a także osiągania w jego ramach celów środowiskowych. Równocześnie należy podkreślić, iż wskazane zwolnienie od akcyzy posiada charakter podmiotowo-przedmiotowym. Zatem podmiotowi zużywającemu wyroby węglowe przysługuje zwolnienie od akcyzy w odniesieniu do tej części działalności, w stosunku do której wprowadzone zostały systemy prowadzące do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej (por. WSA w Bydgoszczy w uzasadnieniu wyroku z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 863/12).

Wobec powyższego stwierdzić należy, że wyroby węglowe zużywane przez Spółkę do celów opałowych, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, korzystają ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy, w związku z wdrożeniem akredytowanego „Systemu Zarządzania Środowiskowego” funkcjonującego przedsiębiorstwie według normy ISO 14001:2004 − w zakresie objętym tym systemem. Należy przy tym pokreślić, że związany ze zwolnieniem od akcyzy certyfikat potwierdzający wdrożenie systemu jest ważny do dnia 31 sierpnia 2015 r.

Odnośnie pytania 2 i stanowiska Spółdzielni w tym zakresie wydano odrębne rozstrzygniecie nr ITPP3/443-631b/13/JK.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.