Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-611/14-2/ES
z 18 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaków towarowych i ich amortyzacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaków towarowych i ich amortyzacji.

We wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Osoba fizyczna [dalej zwana „OF”] z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej OF wytworzyła znak towarowy [dalej zwany ZT], który został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP (Urząd Patentowy RP udzielił prawa ochronnego na ZT). W przyszłości, OF dokona darowizny ZT wraz z prawem ochronnym do ZT na rzecz swego syna - Wnioskodawcy, przy zachowaniu formy aktu notarialnego. Przed dokonaniem darowizny zostanie dokonana wycena ZT przez niezależnego rzeczoznawcę. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Przy wykorzystaniu ZT Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług marketingowych oraz zawarciu umowy licencyjnej na korzystanie z ZT etc. Wnioskodawca planuje wprowadzić nabyte w drodze darowizny prawo ochronne do ZT wynikające z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP [dalej prawo ochronne do ZT] do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz to prawo amortyzować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowo jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prawo ochronne do ZT po wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy może być amortyzowane przez Wnioskodawcę, przy czym jego wartością początkową będzie wartość rynkowa z dnia nabycia (chyba że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości)?
   
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości rynkowej prawa ochronnego do ZT z dnia jego nabycia (chyba, że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości) w drodze darowizny będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem rzeczy i praw niepodlegających amortyzacji wymienionych w art. 22c updof, nabyte oraz nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania; spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z pózn, zm.), wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how). Przy czym należy podkreślić, że aby wymienione wartości niematerialne i prawne mogły podlegać amortyzacji muszą one spełnić następujące przesłanki:

• przewidywany okres używania dłuższy niż rok,
  
• muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 updof, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22b ust. 1 updof).
  
  

Katalog praw i wartości niematerialnych z art. 22b updof jest katalogiem zamkniętym zatem prawa, które nie zostały wymienione w tym przepisie nie mogą podlegać amortyzacji. Jednocześnie należy wskazać, że art. 22b nie daje podstaw do amortyzacji znaku towarowego rozumianego jako każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 2 ustawy prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 508.) Amortyzacji może podlegać natomiast prawo ochronne do znaku towarowego, które mieści się w kategorii praw wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6) updof.

Wartością początkową wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny jest wartość rynkowa z dnia ich nabycia chyba, że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości, co wynika z art. 22g ust. 1 pkt 3 updof. Okres amortyzacji WNiP to minimalnie 5 lat i musi zostać określony przed rozpoczęciem amortyzacji.

Podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych (art. 22n updof).

Resumując należy stwierdzić, że prawo ochronne do ZT czyli prawo ochronne do ZT wynikające rejestracji znaku towarowego w Urzędzie patentowym RP po wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy może być amortyzowane dla celów podatkowych przez Wnioskodawcę przy czym wartość; początkową ZT będzie jego wartość rynkowa z dnia nabycia w drodze darowizny (chyba, ze umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości).

Powyższe znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2012 r,, znak ILPR1/415-945/12-3/AA: „wobec powyższego przekazany do spółki komandytowej w formie darowizny znak towarowy posiada prawa potwierdzone przez Urząd Patentowy i w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. (...)

Wartość początkową przekazanego w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego, spełniającego definicję wartości niematerialnej i prawnej należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.”

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów, w myśl art. 22 ust. 1 updof, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu wymienionych w art. 23 updof.

W myśl art. 22 ust. 8 updof kosztem uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 updof.

Kosztów uzyskania przychodu nie stanowią natomiast odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, co wynika z art. 23 ust. 1 pkt 45 updof.

Reasumując, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości rynkowej prawa ochronnego do ZT z dnia jego nabycia (chyba, że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości) w drodze darowizny będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 updof.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w wydanych Interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2014 r., znak IBPBI/1/415-1132/13/AB: „Zatem, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Reasumując, skoro otrzymany w formie darowizny znak towarowy posiada prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, to stanowi on wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z póżn. zm.),
   
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   
   

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1410).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy), przy czym może nim być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy).

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy).

Na podstawie art. 144 Prawa własności przemysłowej wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak ustawowych warunków do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy, wydaje, z zastrzeżeniem ust. 2, decyzję o odmowie jego udzielenia (art. 145 ust. 1 tej ustawy). Natomiast zgodnie z art. 147 ust. 1 ww. ustawy, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ustawy). Ponadto prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ustawy). Zgodnie z art. 162 ust. 6 ustawy - Prawo własności przemysłowej, powyższy przepis stosuje się odpowiednio do praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż na warunkach określonych w przepisach Prawa własności przemysłowej udzielane są m. in. prawa ochronne na znaki towarowe. Po wpłynięciu zgłoszenia znaku towarowego, Urząd Patentowy ma dopiero podstawy do zbadania, czy zostały spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa ochronnego. Jeśli nie zostały spełnione, Urząd może odmówić udzielenia prawa ochronnego, jeżeli zaś nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego.

Uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy, potwierdzonego wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, skutkuje kwalifikacją ww. znaku, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. Oczywiście muszą zostać spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma darowiznę znaku towarowego wraz z prawem ochronnym do znaku towarowego. Przed dokonaniem darowizny zostanie dokonana wycena przez niezależnego rzeczoznawcę. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Przy wykorzystaniu znaku towarowego Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług marketingowych oraz zawarciu umowy licencyjnej na korzystanie ze znaku towarowego etc. Wnioskodawca planuje wprowadzić nabyte w drodze darowizny prawo ochronne do znaków towarowych wynikające z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz to prawo amortyzować.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
  
• w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:
  
  
  1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
     
  2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
     
  3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
  
  

Biorąc pod uwagę cytowane przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej (wskazanego we wniosku prawa ochronnego na znak towarowy) wprowadzenia do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości rynkowej z dnia nabycia w drodze darowizny (art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) oraz zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej wartości niematerialnej i prawnej (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn.. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.