Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-397/14-2/IR
z 29 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania jako podstawy opodatkowania podatkiem VAT przekazywanej przez Wnioskodawcę do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz Korzystającego wartości składki ubezpieczeniowej oraz zwolnienia z podatku VAT usługi finansowania składki ubezpieczeniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania jako podstawy opodatkowania podatkiem VAT przekazywanej przez Wnioskodawcę do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz korzystającego wartości składki ubezpieczeniowej oraz zwolnienia z podatku VAT usługi finansowania składki ubezpieczeniowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem VAT w związku z wykonywaną na terytorium Polski działalnością gospodarczą polegającą na świadczeniu usług leasingu, w tym usług leasingu pojazdów.

Spółka planuje zawierać z kontrahentami (dalej: Korzystający) umowy leasingu, na podstawie których Korzystający zobowiązani będą do ubezpieczenia we własnym imieniu i na własny koszt przedmiotu umowy leasingu w zakresie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej (OC). Poza ubezpieczeniem OC polisa będzie również obejmować inne rodzaje ubezpieczenia, w szczególności ubezpieczenia typu Autocasco (AC) i NW.

Podmiotem wskazanym w umowie ubezpieczenia (polisie) jako ubezpieczający, to jest stroną umowy ubezpieczenia, będzie Korzystający. Natomiast ubezpieczonym z tytułu umowy ubezpieczenia będzie właściciel przedmiotu leasingu, czyli Spółka. Zawarcie umowy ubezpieczenia na rzecz osoby trzeciej jest możliwe na podstawie art. 808 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.; dalej: „Kodeks cywilny”), zgodnie z którym, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Z kolei, zgodnie z art. 805 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuję się zapłacić składkę. W związku z powyższym, na mocy przepisów Kodeksu cywilnego, Korzystający jako podmiot zawierający umowę ubezpieczenia (ubezpieczający) będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz ubezpieczyciela (zakładu ubezpieczeniowego) wszelkich opłat i składek ubezpieczeniowych należnych z tytułu zawartej umowy.

Rozwiązanie, w którym Korzystający będzie zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu wynika z faktu, iż taka umowa ubezpieczenia zabezpieczać będzie Korzystającego przed negatywnymi konsekwencjami finansowymi w przypadku utraty lub uszkodzenia przedmiotu leasingu. Jeżeli bowiem dojdzie do utraty lub zniszczenia przedmiotu leasingu, Korzystający zobowiązany będzie do spłaty wszystkich (zaległych i przyszłych) rat leasingowych (zgodnie z art. 709⁵ § 3 Kodeksu cywilnego). Umowa ubezpieczenia przedmiotu leasingu pozwoli zredukować konieczność spłaty rat leasingowych do wartości stanowiącej różnicę pomiędzy sumą wszystkich przewidzianych w umowie leasingu przyszłych rat leasingowych a kwotą odszkodowania uzyskanego od ubezpieczyciela. Ponadto, w razie uszkodzenia przedmiotu leasingu polisa ubezpieczeniowa zapewnia Korzystającemu łatwiejsze wywiązanie się z umownego obowiązku utrzymywania przedmiotu leasingu w należytym, niepogorszonym stanie (wynikającego z art. 709⁷ § 1 Kodeksu cywilnego) poprzez zapewnienie środków na przywrócenie przedmiotu leasingu do stanu poprzedniego.

Zgodnie z umową leasingu zawartą pomiędzy Spółką i Korzystającym, kwota składki będzie, co do zasady, uiszczana na rzecz ubezpieczyciela (zakładu ubezpieczeniowego) bezpośrednio przez Korzystającego.

Kierując się potrzebami Korzystających Spółka planuje wprowadzenie rozwiązania, w ramach którego na wniosek Korzystającego Spółka będzie za niego przekazywać równowartość składki ubezpieczeniowej na rzecz ubezpieczyciela (zakładu ubezpieczeniowego), tj. wykładać koszt tej składki w imieniu i na rzecz Korzystającego. Dodatkowo, na wniosek Korzystającego Spółka rozłoży mu spłatę kosztu składki ubezpieczeniowej na raty, co będzie tożsame z udzieleniem Korzystającemu pożyczki w kwocie odpowiadającej kwocie składki ubezpieczeniowej. Z tytułu rozłożenia spłaty kwoty składki na raty Spółka pobierać będzie od Korzystających odrębne wynagrodzenie w postaci uzgodnionego oprocentowania.

Biorąc pod uwagę, iż kwota składki ubezpieczeniowej wyłożona zostanie przez Spółkę w imieniu i na rzecz Korzystającego (jako podmiotu zawierającego umowę ubezpieczenia), Spółka planuje dokumentować poszczególne raty składające się na spłatę kosztu składki przez Korzystającego za pomocą not księgowych, niezawierających podatku VAT. Natomiast kwota wynagrodzenia Spółki z tytułu rozłożenia spłaty składki na raty (oprocentowanie), będzie dokumentowana przez Spółkę za pomocą faktur. Biorąc pod uwagę, iż rozłożenie spłaty składki na raty będzie de facto oznaczać udzielenie Korzystającemu pożyczki, Spółka zamierza dokumentować wynagrodzenie (oprocentowanie) za pomocą faktur, jako wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT.

W każdym przypadku kwoty składek przekazane przez Spółkę ubezpieczycielowi (zakładowi ubezpieczeń) oraz zwrot tych kwot otrzymywany od Korzystających będą księgowane w Spółce na kontach przejściowych (tj. rozrachunkowych, w efekcie kwoty te nie będą stanowiły dla Spółki przychodów ani kosztów podatkowych). Spółka będzie również posiadać dowody wskazujące na rzeczywistą kwotę poniesionych wydatków.

Umowa ubezpieczenia przedmiotu leasingu zawierana będzie przez Korzystającego działającego w tym zakresie osobiście lub przez pełnomocnika. Pełnomocnikiem może być dowolna osoba wskazana przez Korzystającego, w tym broker ubezpieczeniowy lub Spółka. Powyższe nie zmienia faktu, iż stroną zawieranej umowy ubezpieczenia jako ubezpieczający będzie Korzystający.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy równowartość wydatku w wysokości składki ubezpieczeniowej, poniesionego przez Spółkę w imieniu i na rzecz Korzystającego, a następnie otrzymanie zwrotu tego wydatku od Korzystającego w ratach, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT?
2. Czy sytuacja, w której Spółka poniesie wydatek odpowiadający składce ubezpieczeniowej w imieniu i na rzecz Korzystającego, a następnie rozłoży Korzystającemu zwrot tej kwoty na raty, w związku z czym będzie pobierać od Korzystającego wynagrodzenie (oprocentowanie), powinna być uznana za świadczenie przez Spółkę usługi finansowej podlegającej zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż poniesienie wydatku odpowiadającego składce ubezpieczeniowej w imieniu i na rzecz Korzystającego, który w świetle przepisów prawa jest zobowiązanym do uiszczenia składki na rzecz ubezpieczyciela, a następnie otrzymanie zwrotu tej kwoty od Korzystającego w ratach, nie skutkuje po stronie Spółki powstaniem podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlega, między innymi, odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W celu odpowiedzi na pierwsze pytanie, w ocenie Zainteresowanego, należy zatem rozstrzygnąć, czy poniesienie kosztu składki ubezpieczeniowej w imieniu i na rzecz Korzystającego, a następnie otrzymanie zwrotu tej kwoty od Korzystającego w ratach stanowi dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu ustawy o VAT – tylko wtedy bowiem otrzymanie zwrotu wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej w ratach mogłoby stanowić podstawę opodatkowania dla celów podatku VAT.

Dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przekazywanie kwot składek ubezpieczeniowych w imieniu i na rzecz Korzystającego oraz otrzymywanie zwrotu tych kwot sprowadza się w istocie do przekazywania jednostek pieniężnych. Należy zaznaczyć, że środki finansowe, które wyrażają abstrakcyjną wartość pieniężną, nie są uznawane za rzeczy, co zostało jednoznacznie potwierdzone w wyroku Sądu Najwyższego z 4 grudnia 1998 r. (sygn. III CKN 49/98). W konsekwencji, nie ulega wątpliwości, że przekazywane przez Spółkę kwoty pieniężne nie będą stanowiły towarów w rozumieniu ustawy o VAT, a czynność poniesienia wydatku w imieniu i na rzecz Korzystającego nie będzie stanowiła dostawy towarów na gruncie tej ustawy.

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usługi rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Co do zasady, dla zaistnienia usługi w rozumieniu ustawy o VAT konieczne jest wystąpienie stosunku wzajemności, w ramach którego jedna strona dokonuje określonego świadczenia, a w zamian otrzymuje od drugiej strony ekwiwalent tego świadczenia (najczęściej w postaci wynagrodzenia). Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć przy tym charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było uznać, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Mając powyższe na uwadze, dana czynność stanowi usługę i podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach relacji zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach planowanego rozwiązania zawierane będą dwie zupełnie odrębne umowy:

• umowa leasingu - zawierana będzie pomiędzy Spółką (jako finansującym) i Korzystającym,
  

• umowa ubezpieczenia - zawierana będzie pomiędzy ubezpieczycielem i Korzystającym (jako ubezpieczającym). Co istotne, Spółka nie będzie stroną umowy ubezpieczenia.
  
  

Spółka nie będzie zatem występować ani w roli ubezpieczyciela, ani też w roli ubezpieczającego. W przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia to ubezpieczyciel będzie zobowiązany do wypłaty stosownego odszkodowania. Zatem, wyłącznie ubezpieczyciel, będący stroną umowy ubezpieczenia i zobowiązany do wypłaty odszkodowania, będzie traktowany jako podmiot wykonujący czynności ubezpieczeniowe z tytułu umowy zawartej z Korzystającym. Natomiast Korzystający, jako druga strona umowy ubezpieczenia, występować będzie w roli ubezpieczającego i to wyłącznie on zobowiązany będzie do regulowania składek ubezpieczeniowych w zamian za usługę świadczoną przez ubezpieczyciela. Wnioskodawca nie będzie zatem w ogóle stroną umowy w stosunku cywilno-prawnym jaki powstanie pomiędzy Korzystającym a ubezpieczycielem.

W konsekwencji, w celu oceny skutków na gruncie podatku VAT przekazywania przez Spółkę równowartości składki do ubezpieczyciela (w imieniu Korzystającego, zobowiązanego do jej zapłaty) oraz otrzymywania zwrotu tej składki od Korzystającego w ratach, należy rozstrzygnąć czy wartość składki ubezpieczeniowej przekazywanej Spółce przez Korzystającego, stanowi wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu jakiegokolwiek świadczenia wykonywanego przez Spółkę na rzecz Korzystającego.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla odpowiedzi na to pytanie kluczowym jest fakt, że Spółka będzie przekazywać równowartość składek ubezpieczeniowych do ubezpieczyciela (zakładu ubezpieczeniowego) w imieniu i na rzecz Korzystającego, a zatem nie będzie dokonywać ani sprzedaży, ani odprzedaży (refakturowania) usługi ubezpieczenia. Usługa ubezpieczenia będzie bowiem sprzedawana (świadczona) Korzystającemu bezpośrednio przez ubezpieczyciela i pomiędzy tymi dwoma podmiotami występować będzie obrót i związane z nim konsekwencje w zakresie podatku VAT. W tym kontekście, należy w szczególności podkreślić, iż Spółka w ogóle nie nabywa usługi ubezpieczenia oraz nie bierze także jakiegokolwiek udziału w świadczeniu tej usługi przez ubezpieczyciela na rzecz Korzystającego. Brak jest zatem przesłanek, które pozwalałyby uznać, że Spółka dokonywać będzie świadczenia lub odprzedaży (refakturowania) usługi ubezpieczeniowej w związku z tym, że będzie ponosić wydatek odpowiadający składkom ubezpieczeniowym oraz będzie otrzymywała zwrot tego wydatku od Korzystającego w ratach.

W praktyce Spółka będzie więc jedynie przekazywać kwoty składek ubezpieczeniowych będące wynagrodzeniem ubezpieczyciela z tytułu świadczenia przez ten podmiot usług ubezpieczeniowych bezpośrednio na rzecz Korzystających. Tym samym, zwrot składki ubezpieczeniowej przez Korzystającego na rzecz Spółki nie będzie stanowił po stronie Spółki wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę świadczoną bądź odprzedawaną (refakturowaną) przez Spółkę, a w szczególności za usługę ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

Powyższa konkluzja znajduje potwierdzenie w prawomocnym orzeczeniu WSA w Warszawie z 9 listopada 2010 r. (sygn. III SA/Wa 699/10). W wyroku tym Sąd uznał bowiem, iż ,,argumentacja dotycząca opodatkowania jedną stawką usługi leasingu oraz usług do niej pomocniczych (w tym usługi ubezpieczenia), może być uznana za prawidłową, tyko w sytuacji gdy zarówno usługa główna jak i usługa pomocnicza jest świadczona przez jeden podmiot. Gdyby więc Spółka zawarła z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia, a następnie refakturowała na Korzystającego koszty ubezpieczenia, możliwe jest w takiej sytuacji uznanie, iż usługa ubezpieczenia świadczona przez Skarżącą na rzecz Korzystającego, stanowi usługę poboczną do usługi leasingu i w związku z tym powinna być wliczona do podstawy opodatkowania usługi leasingu.”

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy umowa zawarta jest pomiędzy ubezpieczycielem (zakładem ubezpieczeniowym) oraz Korzystającym (występującym w roli ubezpieczającego), tak jak w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma możliwości uznania, że Spółka świadczy lub odsprzedaje (refakturuje) usługę ubezpieczeniową.

Powyższa konkluzja znajduje także potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe w odniesieniu do identycznych stanów faktycznych. Przykładowo, w interpretacji z 16 marca 2010 r. (sygn. IPPP3/4521-18/10-2/MM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, co następuje: „Z opisu zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku nie wynika, iż Wnioskodawca świadczy na rzecz korzystającego usługi ubezpieczeniowe. Takim podmiotem jest zakład ubezpieczeń, który w tym celu zawiera z korzystającym stosowną umowę ubezpieczenia. Rola Wnioskodawcy ogranicza się jedynie do przekazania środków pieniężnych korzystającego zakładowi ubezpieczeń (pełni rolę agenta płatniczego). (...) kwoty składek ubezpieczeniowych są wynagrodzeniem za niezależną i odrębną usługę, świadczoną przez Zakład Ubezpieczeń na rzecz korzystającego. Dlatego też kwoty ubezpieczenia przedmiotu leasingu nie stanowią po stronie Skarżącej obrotu i nie mogą być wliczone do podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usług leasingowych.”

Identyczne konkluzje wynikają, z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 marca 2012 r. (sygn. IPPP1/443-1790/11-2/PR), z 23 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPP1/443-265/10-2/AW), z 29 kwietnia 2011 r. (sygn. IPPP1-443-951/09/11-7/S/JL) oraz z 25 lutego 2010 r. (sygn. IPPP2/443-984/10-4/KG).

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym, gdy Spółka ponosi koszt składki ubezpieczeniowej w imieniu i na rzecz Korzystającego, a następnie otrzymuje zwrot tej kwoty od Korzystającego w ratach, równowartość otrzymywanej przez Spółkę składki nie stanowi podstawy opodatkowania i jest neutralna z punktu widzenia podatku VAT.

Należy także podkreślić, że do 1 stycznia 2014 r. przepisy ustawy o VAT nie odnosiły sie wprost do sytuacji zwrotu kosztów wyłożonych przez podatnika w imieniu i na rzecz innego podmiotu. Niemniej jednak sytuacja taka została jednoznacznie uregulowana w art. 79 lit. c dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006 Nr 347 poz. 1, ze zm.; dalej: „Dyrektywa VAT”). Art. 79 lit. c Dyrektywy VAT wskazuje wprost, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Na podstawie przedmiotowego przepisu, zgodnie z ustawą z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, od 1 stycznia 2014 r. do ustawy o VAT wprowadzony został nowy przepis art. 29a ust. 7 pkt 3), zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje „kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.” Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy nowelizującej przepis ten miał na celu dostosowanie przepisów krajowych do prawa wspólnotowego poprzez implementację wspomnianego wcześniej art. 79 Dyrektywy VAT. Oznacza to, że polski ustawodawca dostrzegł brak implementacji powyższego przepisu Dyrektywy VAT oraz podjął działania mające na celu zlikwidowanie rozbieżności pomiędzy prawem wspólnotowym i krajowym.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego wydatek w kwocie składki ubezpieczeniowej będzie ponoszony w imieniu i na rzecz Korzystającego, a zarówno kwota wydatku jak i kwota jego zwrotu będą księgowane przez Spółkę na koncie przejściowym (rozrachunkowym). Ponadto, Spółka będzie dysponować dowodami potwierdzającymi rzeczywiste kwoty poniesionych wydatków oraz zwrotów uzyskanych od Korzystających, natomiast zwroty poniesionych wydatków nie będą dla Spółki stanowić zapłaty (wynagrodzenia) za jakiekolwiek usługi.

W związku z powyższym, iż na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 3) ustawy o VAT oraz art. 79 lit. c Dyrektywy VAT, otrzymywane przez Spółkę od Korzystającego zwrotu składek ubezpieczeniowych jako zwrotu wydatków ponoszonych w imieniu i na rzecz Korzystającego nie będą stanowiły podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sytuacja, w której poniesie wydatek odpowiadający składce ubezpieczeniowej w imieniu i na rzecz Korzystającego, a następnie rozłoży Korzystającemu zwrot tej kwoty na raty, w związku z czym Spółka będzie pobierać od Korzystającego wynagrodzenie (oprocentowanie), powinna być uznana za świadczenie przez Spółkę usługi finansowej podlegającej zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Z tytułu rozłożenia na raty spłaty wyłożonej uprzednio przez Spółkę składki ubezpieczeniowej, Spółka pobierać będzie odrębne wynagrodzenie w postaci uzgodnionego oprocentowania. Wynagrodzenie (oprocentowanie) od Korzystającego będzie przysługiwać Spółce w zamian za finansowanie przez pewien okres składki ubezpieczeniowej.

Wynagrodzenie (oprocentowanie), którym obciążani będą Korzystający stanowić zatem będzie ekwiwalent (świadczenie wzajemne) za umożliwienie Korzystającym dysponowania przez pewien określony czas wolnymi środkami pieniężnymi. Rozłożenie na raty zwrotu kwoty wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej stanowi w sensie ekonomicznym przyznanie Korzystającemu na określony czas środków pieniężnych, co może poprawiać płynność finansową Korzystającego. W praktyce czynność ta stanowi zatem rodzaj pożyczki udzielonej przez Spółkę Korzystającemu. Należy w tym miejscu podkreślić, że świadczącym usługę udzielenia pożyczki niewątpliwie będzie Spółka, gdyż to środki finansowe Spółki zostaną wpłacone na poczet składki i z tych środków przez określony czas finansowana będzie składka ubezpieczeniowego, do której zapłaty zobowiązany jest Korzystający. Ponadto, wystąpi w tym przypadku wzajemność świadczeń, gdyż w zamian za zachowanie Spółki polegające na rozłożeniu spłaty poniesionego wydatku Korzystający będzie zobowiązany do zapłaty określonego wynagrodzenia w postaci oprocentowania - świadczenia wzajemnego na rzecz Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, działanie Spółki należy zatem uznać za świadczenie na rzecz Korzystającego usług o charakterze finansowym, które są równoznaczne z udzieleniem przez Spółkę pożyczki Korzystającemu. Usługi te będą dokumentowane przez Spółkę za pomocą faktur.

Podstawą opodatkowania tej usługi będzie wyłącznie kwota należnego wynagrodzenia (oprocentowania) z tytułu rozłożenia płatności na raty. Natomiast, sama kwota zwrotu wydatku (równowartości składki ubezpieczeniowej) poniesionego przez Spółkę w imieniu i na rzecz Korzystającego, jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1, nie będzie stanowić podstawy opodatkowania VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Tym samym, wynagrodzenie pobierane przez Spółkę z tytułu świadczenia wskazanej usługi w zakresie finansowania składki ubezpieczeniowej, objęte będzie zwolnieniem od podatku VAT.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 marca 2012 r. (sygn. IPPP1/443-1790/11-2/PR), który uznał, że w „sytuacji gdy Wnioskodawca umożliwiać będzie Korzystającemu przekazywanie zwrotu kwoty składki ubezpieczeniowej do Spółki w ratach, przy czym Spółka przekazywać będzie uprzednio kwotę składki w całości do ubezpieczyciela, wynagrodzenie to stanowi należności za świadczenie usług udzielania pożyczki, objętych zwolnieniem z podatku VAT, w trybie cytowanego na wstępie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. W takich przypadkach Spółka pobierać będzie odrębne wynagrodzenie w postaci uzgodnionego oprocentowania. Wynagrodzenie (oprocentowanie) od Korzystającego będzie przysługiwać Spółce w zamian za finansowanie przez pewien okres składki ubezpieczeniowej.”

Podobnie w interpretacji z 16 marca 2010 r. (sygn. IPPP3/4521-18/10-2/MM) ten sam organ podatkowy uznał, że w sytuacji „gdy Wnioskodawca pobiera od korzystającego dodatkowe wynagrodzenie z tytułu rozłożenia płatności składki ubezpieczeniowej na raty, wynagrodzenie to stanowi należność za świadczenie usług pośrednictwa finansowego (pożyczki) podlegających zwolnieniu z podatku VAT.”

W świetle powyższych uwag, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno ulegać wątpliwości, iż rozłożenie na raty wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej oraz pobranie z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia (oprocentowania) stanowić będzie w swej istocie usługę o charakterze finansowym (pożyczkę), zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.