Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-353/14/BM
z 22 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 kwietnia 2014 r. (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 7 lipca 2014 r. (data wpływu 11 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 lipca 2014 r. (data wpływu 11 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 24 czerwca 2014 r. znak: IBPP1/443-353/14/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1991 roku prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „B” w zakresie produkcji mebli (przeważająca działalność gospodarcza: PKD 31.09.Z - Produkcja pozostałych mebli). Jako przedsiębiorca w ww. zakresie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W najbliższym czasie Wnioskodawca jako przedsiębiorca planuje przekształcić się w spółkę kapitałową (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zgodnie z art. 584¹ i nast. k.s.h. Spółka z o.o. powstała w wyniku przekształcenia Wnioskodawcy będzie nadal prowadzić dotychczasową działalność gospodarczą Wnioskodawcy, czyli będzie się zajmować produkcją i sprzedażą mebli.

W 2005 roku Wnioskodawca zakupił do swojego majątku prywatnego (osobistego) niezabudowaną nieruchomość gruntową o powierzchni 2,7141 ha. Nieruchomość od dnia zakupu jej przez Wnioskodawcę ma charakter budowlany (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu), a Wnioskodawca uzyskał w 2006 decyzję o pozwoleniu na budowę, dotyczącą przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał, ani nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nie wykorzystywał nigdy nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, nie jest w związku z tym również środkiem trwałym w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Stanowi prywatny (osobisty) majątek Wnioskodawcy, który nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich, obrotu nieruchomościami czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Po przekształceniu Wnioskodawcy (jako przedsiębiorcy) w spółkę z o.o. zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych (art. 584¹ i nast. k.s.h.) Wnioskodawca planuje sprzedać ww. nieruchomość gruntową spółce z o.o. powstałej w wyniku przekształcenia.

W uzupełnieniu z 7 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży składa się geodezyjnie z jednej części - działki nr 66/4, obr. 120.

Wnioskodawca zakupił nieruchomość mającą być przedmiotem sprzedaży w celu zainwestowania wolnych środków pieniężnych w nieruchomość.

Celem prywatnym (osobistym) Wnioskodawcy co do wykorzystania nieruchomości była i jest lokata kapitału (taki też cel został faktycznie zrealizowany i trwa do dnia niniejszego pisma).

Wnioskodawca sfinansował zakup nieruchomości ze środków własnych - prywatnych (osobistych) Wnioskodawcy.

Nieruchomość nie została nabyta w celu jej późniejszej sprzedaży Spółce z o.o., zamiar o sprzedaży nieruchomości Spółce z o.o. pojawił się dopiero w 2013 roku, gdyż Wnioskodawca chciałby spieniężyć swój majątek w postaci nieruchomości.

Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą VAT, gdyż nie istniały ku temu podstawy. Nieruchomość Wnioskodawca nabył dnia 5 lipca 2005 roku na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w Kancelarii Notarialnej (Rep. Nr 4448/2005).

Przy nabyciu Nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nieruchomość w żaden sposób nie jest i nie była wykorzystywana (od chwili jej nabycia do dnia niniejszego pisma) - leży odłogiem. Do chwili sprzedaży Wnioskodawca nie zamierza jej również wykorzystywać.

Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje nieruchomości do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z nieruchomości, gdyż nie uprawia nieruchomości i nie zbiera z niej płodów rolnych (nieruchomość leży odłogiem).

Dla nieruchomości został uchwalony z urzędu miejscowy plan zagospodarowanie przestrzennego uchwałą Rady Miasta z dnia 15 marca 2005 roku (przed nabyciem nieruchomości przez Wnioskodawcę). Wnioskodawca nie wystąpił do dnia niniejszego pisma o zmianę planu zagospodarowanie przestrzennego dla nieruchomości.

Pozwolenie na budowę zostało wydane 2 czerwca 2006 roku, dokładnej daty wystąpienia z wnioskiem Wnioskodawca nie pamięta (mógł to być styczeń 2006 roku).

Celem uzyskania pozwolenia na budowę była budowa zakładu produkcyjnego. Pozwolenie straciło ważność, gdyż upłynęły 3 lata od dnia jego wydania, a Wnioskodawca nie zabudował nieruchomości zgodnie z pozwoleniem na budowę.

Od dnia nabycia nieruchomości nie została zabudowana przez Wnioskodawcę i nie będzie zabudowana na dzień jej sprzedaży spółce.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Nigdy wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości niż przedmiotowa nieruchomość.

Obecnie Wnioskodawca nie ma sprecyzowanych planów co do celu wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości (będą to cele prywatne Wnioskodawcy).

Przyczyną sprzedaży nieruchomości Spółce z o.o. jest spieniężenie prywatnego majątku Wnioskodawcy w postaci nieruchomości i uwolnienie środków w nią zainwestowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanej we wniosku nieruchomości gruntowej spółce z o.o., powstałej w wyniku przekształcenia Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy w spółkę kapitałową (art. 584¹ i nast. k.s.h.), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. W myśl tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług, w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła jakiekolwiek rezultaty. Podatnikiem jest także podmiot prowadzący działalność, która przynosi straty oraz taki, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli te czynności dokonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowią jedynie czynności związanych z wykonywaniem prawa własności. W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Na gruncie prawa wspólnotowego problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Właściwym postępowaniem jest wyeliminowanie osób fizycznych z grona podatników, którzy dokonują sprzedaży towarów stanowiących ich majątek osobisty czyli majątek, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Wskazując na powyższe podkreślić trzeba, że Wnioskodawca nie nabył nieruchomości z zamiarem jej odsprzedaży, czy wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (produkcja i sprzedaż mebli). Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy i nie służy do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca zarządzał nieruchomością w ramach zarządu majątkiem prywatnym, uzyskał dla niej także decyzję o pozwoleniu na budowę. Wnioskodawca nic więcej z przedmiotową nieruchomością nie czynił.

Wnioskodawca nie podejmował także żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami świadczących o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Dodatkowo, analiza orzecznictwa w przedstawionej kwestii prowadzi do wniosku, że dla uznania danej transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest podjęcie przez sprzedającego dodatkowych działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowane transakcje skutkujących podniesieniem wartości nieruchomości, czy też zachęceniem potencjalnych nabywców do zakupu tej nieruchomości, co w niniejszym stanie faktycznym nie ma miejsca.

W świetle powyższego, okoliczności przedstawione w opisie sprawy prowadzą do wniosku, że nie występuje ciąg czynności wskazujący na aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Planując sprzedaż przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca będzie mógł korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stwierdzić należy, że dokonując planowanej sprzedaży nieruchomości spółce z o.o. Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym wskazać trzeba, że sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanej we wniosku nieruchomości gruntowej spółce z o.o., powstałej w wyniku przekształcenia Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy w spółkę kapitałową (art. 584¹ i nast. k.s.h.), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku niezabudowanych działek, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpania dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 1991 roku prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji mebli. W najbliższym czasie Wnioskodawca jako przedsiębiorca planuje przekształcić się w spółkę kapitałową (spółka z o.o.) która będzie nadal prowadzić dotychczasową działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

W 2005 r. Wnioskodawca zakupił do swojego majątku prywatnego (osobistego) niezabudowaną nieruchomość gruntową nr 66/4, o powierzchni 2,7141 ha.

Wnioskodawca zakupił ww. nieruchomość w celu zainwestowania wolnych środków pieniężnych w nieruchomość. Wnioskodawca sfinansował zakup nieruchomości ze środków własnych -prywatnych (osobistych) Wnioskodawcy.

Celem prywatnym (osobistym) Wnioskodawcy co do wykorzystania nieruchomości była i jest lokata kapitału (taki też cel został faktycznie zrealizowany i trwa do dnia dzisiejszego).

Wnioskodawca nabył nieruchomość 5 lipca 2005 r. na podstawie aktu notarialnego. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą VAT a Wnioskodawcy przy nabyciu ww. nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość od chwili jej nabycia do dnia dzisiejszego w żaden sposób nie jest i nie była wykorzystywana - leży odłogiem. Do chwili sprzedaży Wnioskodawca nie zamierza jej również wykorzystywać. Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem najmu lub dzierżawy. Należy również zauważyć, że Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje nieruchomości do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z nieruchomości, gdyż nie uprawia nieruchomości i nie zbiera z niej płodów rolnych (nieruchomość leży odłogiem).

Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał, ani nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nie wykorzystywał nigdy nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Dla nieruchomości został uchwalony z urzędu miejscowy plan zagospodarowanie przestrzennego uchwałą Rady Miasta z dnia 15 marca 2005 r. (przed nabyciem nieruchomości przez Wnioskodawcę).

Wnioskodawca wskazał, że uzyskał w 2006 r. decyzję o pozwoleniu na budowę na przedmiotowej działce zakładu produkcyjnego (dokładnej daty wystąpienia z wnioskiem Wnioskodawca nie pamięta - mógł to być styczeń 2006 r.), jednakże pozwolenie to straciło ważność, gdyż upłynęły 3 lata od dnia jego wydania, a Wnioskodawca nie zabudował nieruchomości zgodnie z pozwoleniem na budowę.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przyczyną sprzedaży nieruchomości Spółce z o.o. jest spieniężenie prywatnego majątku Wnioskodawcy w postaci nieruchomości i uwolnienie środków w nią zainwestowanych.

Obecnie Wnioskodawca nie ma sprecyzowanych planów co do celu wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości (będą to cele prywatne Wnioskodawcy).

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż na rzecz Spółki z o.o. powstałej w wyniku przekształcenia Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy w spółkę kapitałową, niezabudowanej działki nr 66/4 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że zakup i sprzedaż ww. działki wypełniają przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca dokonał w lipcu 2005 r. zakupu niezabudowanej nieruchomości gruntowej nr 66/4, o powierzchni 2,7141 ha w celu zainwestowania wolnych środków pieniężnych w nieruchomość.

Następnie już w 2006 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o pozwoleniu na budowę na przedmiotowej działce zakładu produkcyjnego (dokładnej daty wystąpienia z wnioskiem Wnioskodawca nie pamięta - mógł to być styczeń 2006 r.).

Zatem nie ulega wątpliwości, że przedmiotowa działka, po jej nabyciu w lipcu 2005 r., miała posłużyć Wnioskodawcy w działalności gospodarczej poprzez wybudowanie na niej zakładu produkcyjnego (przy czym bez znaczenia pozostaje fakt, że pozwolenie na budowę straciło ważność, gdyż upłynęły 3 lata od dnia jego wydania, a Wnioskodawca nie zabudował nieruchomości zgodnie z pozwoleniem na budowę).

Z orzecznictwa TSUE wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami, przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika.

Za podatnika, zgodnie z orzecznictwem TSUE, należy bowiem uznać również osobę, która zadeklarowała prowadzenie działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, a nawet jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta (wyrok Trybunału w sprawie C-268/83, podobnie w sprawie C-110/94, C-97/90, czy też C- 400/98). Tak więc brak ostatecznego rozpoczęcia działalności gospodarczej na działce nr 66/4 w ramach zakładu produkcyjnego nie ma znaczenia w sprawie, albowiem sam zamiar prowadzenia działalności na tej działce spowodował, że planowana dostawa (sprzedaż działki wchodzącej w skład majątku związanego z działalnością gospodarczą) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto należy podkreślić, że w momencie sprzedaży ww. działki nr 66/4 na rzecz Spółki z o.o. powstałej w wyniku przekształcenia Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy w spółkę kapitałową, również nastąpi niewątpliwie zrealizowanie celu wykorzystania przedmiotowej działki do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w nowopowstałej Spółce z o.o.

Należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca wskazał wprawdzie, że przedmiotowa działka stanowi prywatny (osobisty) majątek Wnioskodawcy, jednakże z wniosku nie wynika, żeby działka ta od chwili nabycia do momentu planowanej dostawy w jakikolwiek sposób była faktycznie wykorzystana do celów osobistych Wnioskodawcy.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W tej sprawie Wnioskodawca nie wykorzystał posiadanej działki do potrzeb osobistych, a wykazał zamiar wykorzystania jej w działalności gospodarczej uzyskując pozwolenie na budowę na niej zakładu produkcyjnego.

Powyższe okoliczności w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i dowodzą, że została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że działania Wnioskodawcy zmierzające do przedmiotowej sprzedaży działki, oceniane pojedynczo nie decydowałyby jeszcze o handlowym charakterze działań Wnioskodawcy, jednak brane pod uwagę łącznie dowodzą, że Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy działki w warunkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowej działki na rzecz Spółki z o.o. powstałej w wyniku przekształcenia Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy w spółkę kapitałową, będzie dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki na rzecz Spółki z o.o. powstałej w wyniku przekształcenia Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy w spółkę kapitałową, będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.