Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-701/14/PSZ
z 28 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 27 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą na terytorium Polski. Jest wspólnikiem spółki jawnej. W zakresie prowadzonej przez Spółkę działalności jest głównie produkcja tektury oraz opakowań z papieru i tektury.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada ważny nr identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT- UE, prowadzi księgi handlowe.

Spółka, której jest Pan wspólnikiem zakupiła od Firmy w Szwajcarii dla celów prowadzonej działalności gospodarczej używany samochód osobowy marki Mitsubishi (rok produkcji 2011). Sprzedawca w Szwajcarii oprócz należności za samochód wynikającej z rachunku zakupu nie pobrał żadnych opłat.

W dniu 29 stycznia 2014 r, pracownik Spółki uiścił gotówką należność za samochód, otrzymał rachunek zakupu, odebrał pojazd i Spółka stała się jego właścicielem.

W przeprowadzonej transakcji w żadnym zakresie nie brały udziału osoby trzecie.

Nabyty samochód został przetransportowany na lawecie do Niemiec, gdzie została dokonana odprawa celna. W związku z odprawa celną w Niemczech w dniu 29 stycznia 2014 r. zapłacono cło w wysokości 10% (na kwotę 291,62 EURO), oraz niemiecki VAT od importu w wysokości 19% (na kwotę 609,48 EUR).

Wszystkie czynności związane z zakupem samochodu wykonywał pracownik Spółki bez pośrednictwa i udziału przedstawiciela podatkowego z Niemiec.

Po odprawie celnej auto zostało przetransportowane do Polski, gdzie w dniu 7 lutego 2014r. w Urzędzie Celnym opłacono akcyzę. Spółka opłaciła koszty związane z wynajmem lawety (fakturę wystawioną przez polskiego przedsiębiorcę) oraz faktury za części zamienne i konieczne naprawy. Następnie w dniu 14 lutego 2014 r. zarejestrowano pojazd w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego.

Zgodnie z otrzymaną interpretacją indywidualną, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, jako podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia przyjęto wartość zakupionego samochodu wynikającą z wystawionego przez kontrahenta rachunku przeliczoną wg średniego kursu NBP z dnia 14 lutego 2014 r.

Wystawiono fakturę wewnętrzną i naliczono podatek należny, oraz naliczony do odliczenia w wysokości 60%.

Spółka wykazała powyższe zdarzenie jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania.

Czy Spółka wprowadzając do ewidencji środków trwałych prawidłowo ustaliła wartość początkową przyjętego do użytkowania samochodu przyjmując do wyceny:

• rachunek zakupu samochodu z dnia 29 stycznia 2014 r. wystawiony w CHF (wyceniony na wg średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu tj. 28 stycznia 2014 r.),
  
• opłacone na terenie Niemiec cło i VAT od importu poniesione w EURO (wycenione wg średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu - tj. 28 stycznia 2014 r.) - czynności związane z odprawą celną wykonywał pracownik Spółki bez udziału przedstawiciela podatkowego,
  
• rachunek za wynajem lawety,
  
• rachunek za tłumaczenie dokumentów,
  
• VAT niestanowiący podatku naliczonego,
  
• faktury za części zamienne do samochodu,
  
• faktury za naprawę pojazdu,
  
• opłata akcyzy,
  
• opłata recyklingowa do NFOŚ,
  
• opłaty za przegląd techniczny i rejestrację pojazdu.

Czy wszystkie ww. poniesione wydatki zwiększają wartość początkową środka trwałego –samochodu osobowego i będą stanowiły podstawę odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów, co ma wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania i prawidłowość ustalenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 22g ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w drodze kupna uważa się cenę ich nabycia. Definicja ceny nabycia uregulowana jest w art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pełne unormowanie wynikające ze wskazanej podstawy prawnej stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższych przepisów uważa Pan, że wszystkie poniesione koszty, w tym także opłaty cła i podatku VAT w Niemczech zwiększają wartość początkową zakupionego samochodu osobowego, a tym samym odpisy amortyzacyjne od poniesionych opłat będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  
• musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od towarów i usług nie jest uznawany za koszt uzyskania przychodów.

Stosownie jednak do treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ww. ustawy jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W przypadku poniesienia kosztu w walucie obcej koszty przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 22g ust. 5 powołanej ustawy, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Różnice kursowe naliczane są w chwili ich realizacji, tj. w dniu zapłaty zobowiązania w walucie obcej, gdy kurs waluty z tego dnia jest różny od kursu z dnia zarachowania kosztu.

Dokonując analizy art. 22g ust. 3 ustawy przy ustaleniu wartości początkowej samochodu należy uwzględnić:

• cenę należną zbywcy,
  
• koszty transportu samochodu,
  
• koszty załadunku i wyładunku,
  
• koszty ubezpieczenia w drodze,
  
• koszty opłat notarialnych, skarbowych i innych,
  
• odsetki i prowizje,
  
• cło i podatek akcyzowy od importu samochodu,
  
• podatek od towarów i usług,
  
• inne koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania samochodu do używania,
  
• różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego.

Punktem wyjścia do ustalenia wartości początkowej samochodu nabytego w drodze kupna jest cena należna zbywcy. Jest to cena wynikająca z dokumentu potwierdzającego transakcję kupna-sprzedaży, czyli w Pana przypadku rachunek zakupu. W celu ustalenia wartości początkowej samochodu cenę tę należy podwyższyć o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z cytowanego wyżej art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki transportu.

Zatem wszystkie wydatki poniesione w związku z przystosowaniem środka trwałego do stanu umożliwiającego wykorzystanie go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej są składnikami wartości początkowej i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, lecz zwiększają wartość początkową tego środka trwałego stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.

Przepisy podatkowe nie określają pojęcia „kompletne i zdatne do użytku”. Natomiast z przepisu art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.), który reguluje m.in. zasady rejestracji pojazdów i dopuszczania ich do ruchu wynika, że dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Samochód jest dopuszczony do ruchu, jeżeli spełnia warunki techniczne oraz jest zarejestrowany i zaopatrzony w zalegalizowane tablice rejestracyjne, a w przypadku pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, w nalepkę kontrolną.

Poniesienie powyższych wydatków jest niezbędne do zarejestrowania samochodu sprowadzonego z zagranicy. Nie można uznać za samochód kompletny i zdatny do używania, który nie jest zarejestrowany i nie jest dopuszczony do ruchu. Zatem opłaty ponoszone przy rejestracji samochodu dotyczące dowodu rejestracyjnego, tablic rejestracyjnych, karty pojazdu, nalepki kontrolnej i innych kosztów zwiększają jego wartość początkową, od której będą naliczane odpisy amortyzacyjne.

W treści wniosku wskazał Pan, iż spółka, której jest Pan wspólnikiem zakupiła od Firmy w Szwajcarii dla celów prowadzonej działalności gospodarczej używany samochód osobowy. Sprzedawca w Szwajcarii oprócz należności za samochód wynikającej z rachunku zakupu nie pobrał żadnych opłat. W dniu 29 stycznia 2014 r, pracownik Spółki uiścił gotówką należność za samochód, otrzymał rachunek zakupu, odebrał pojazd i Spółka stała się jego właścicielem. Nabyty samochód został przetransportowany na lawecie do Niemiec, gdzie została dokonana odprawa celna. W związku z odprawa celną w Niemczech w dniu 29 stycznia 2014 r. zapłacono cło w wysokości 10%, oraz niemiecki VAT od importu w wysokości 19%.

Po odprawie celnej auto zostało przetransportowane do Polski, gdzie w dniu 7 lutego 2014r. w Urzędzie Celnym opłacono akcyzę. Spółka opłaciła koszty związane z wynajmem lawety (fakturę wystawioną przez polskiego przedsiębiorcę) oraz faktury za części zamienne i konieczne naprawy. Następnie w dniu 14 lutego 2014 r. zarejestrowano pojazd w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż wydatki o których mowa we wniosku są związane z przystosowaniem środka trwałego do użytkowania. Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, mając na uwadze art. 22g ust. 3 ww. ustawy, w przedstawionej sytuacji wartość początkową przedmiotowego środka trwałego będzie stanowiła cena nabycia powiększona o wartość wszystkich nakładów, które miały miejsce przed przekazaniem do używania nabytego samochodu osobowego, bowiem poniesione koszty są bezpośrednio związane z przystosowaniem środka trwałego do stanu zdatnego do używania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.