Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-501/14-2/PS
z 14 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych działalności Spółki prowadzonej na terytorium Polski– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 30 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych działalności Spółki prowadzonej na terytorium Polski.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem z siedzibą w Liechtensteinie. Spółka jest także rezydentem Liechtensteinu dla celów podatkowych.

H. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży żywności.

W ramach realizacji planów rozwoju swojej działalności gospodarczej, Spółka nawiązała współpracę ze spółką z siedzibą w Polsce, która w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi magazyn na terytorium Polski (dalej: „Usługodawca”).

W ramach umowy pomiędzy Spółką a Usługodawcą, Usługodawca zobowiązuje się świadczyć na rzecz Spółki usługę logistyczno-magazynową, w ramach której Usługodawca zobowiązuje się w szczególności do przyjęcia towarów Spółki na przechowanie na terenie magazynu, przechowania ich, a także przygotowania do dalszego transportu. Wszelkie czynności dotyczące towarów Spółki znajdujących się na terenie magazynu będą dokonywane przez pracowników Usługodawcy. Pracownicy Usługodawcy, w ramach świadczonej przez Usługodawcę usługi, będą także odpowiedzialni za organizację transportu towarów Spółki. Pracownicy Spółki nie będą natomiast działać na terytorium RP, w szczególności nie będą obecni w wynajmowanym od Usługodawcy magazynie. Na podstawie umowy, Spółka będzie zobowiązana uiszczać na rzecz Usługodawcy opłaty za najem powierzchni oraz za obsługę towarów zapewnioną przez pracowników Usługodawcy.

Usługodawca, ani jego pracownicy, nie będą mieli pełnomocnictwa do zawierania jakichkolwiek umów w imieniu Spółki. Spółka nie będzie również Posiadała na terytorium Polski placu budowy, budowy ani instalacji.

Towary sprzedawane przez Spółkę na terytorium Polski są transportowane z zagranicy do wynajmowanego magazynu, a następnie są sprzedawane przez Spółkę przede wszystkim na rzecz innej Spółki z grupy H. działającej na terytorium Polski. Sprzedaż ta odbywa się w ramach konstrukcji komisu, w której Spółka występuje jako komitent a druga spółka z grupy H. (kontrahent H.) jako komisant. Komisant posiada siedzibę na terytorium Niemiec.

Należy przy tym zaznaczyć, że czynności związane ze sprzedażą towarów przez Spółkę na terytorium Polski, takie jak zbieranie zamówień, negocjowanie i podpisywanie umów odbywają się i będą odbywać się w siedzibie Spółki w Liechtensteinie. Podobnie wszystkie czynności zarządcze związane z działalnością gospodarczą Spółki, w zakresie w jakim mogłyby one odnosić się do terytorium Polski, podejmowane są w siedzibie zarządu Spółki w Liechtensteinie. Tam też odbywają się spotkania zarządu i podejmowane są wszystkie strategiczne decyzje co do dalszego rozwoju działalności Spółki w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle okoliczności przedstawionych w opisie stanu faktycznego, w szczególności związanych z zawarciem i wykonywaniem umowy zawartej z Usługodawcą, dochody osiągane przez Spółkę ze sprzedaży towarów na terytorium Polski. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym CIT w Polsce ?

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle okoliczności przedstawionych w opisie stanu faktycznego, w szczególności związanych z zawarciem i wykonywaniem umowy zawartej z Usługodawcą, dochody osiągane przez Spółkę ze sprzedaży towarów na terytorium Polski. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym CIT w Polsce.

Uzasadnienie

Regulacja przepisu aut. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) przewiduje, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium RP siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium RP.

Ze względu na fakt, że Spółka jest podatnikiem, który nie ma na terytorium RP siedziby ani zarządu, to właśnie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT ma istotne znaczenie dla ustalenia, czy Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP. Przepis ten wprowadza zasadę, zgodnie z którą, W przypadku nierezydentów opodatkowaniu podatkiem CIT podlegają jedynie dochody osiągane na terytorium RP.

Z uwagi na to, że ustawa o CIT nie wskazuje, jakie dochody należy uznać za osiągane na terytorium RP, istotne wskazówki dotyczące wykład iii pojęcia dochodów osiąganych na terytorium RP zawiera Pismo Ministra Finansów z dnia 24 lipca 2001 r. znak: PB4/AK-82 14-l045-277/01. W piśmie tym wyjaśniono przede wszystkim, że o źródle przychodów położonym W Polsce można „mówić wtedy, gdy takie źródło dochodów trwale związane jest z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy źródłem dochodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, można zatem wnioskować, że w przypadku Wnioskodawcy, źródło dochodów byłoby położone na terytorium RP jedynie w przypadku obiektywnego zmaterializowania się na tym terytorium aktywności gospodarczej, rozumianej jako faktyczne wykonywanie określonych czynności gospodarczych.

Zdaniem Spółki, w świetle okoliczności przedstawionych w sianie faktycznym, nie dochodzi jednak w jej przypadku do obiektywnego zmaterializowania na terytorium RP takiej aktywności gospodarczej, rozumianej jako faktyczne wykonywanie czynności gospodarczych. Jak wskazano w opisie okoliczności stanu faktycznego, wszelkie czynności związane z decyzjami dotyczącymi sprzedaży towarów oraz zawieranie umów w tym zakresie, ma i będzie miało miejsce w Liechtensteinie, a obsługa towarów Spółki na terytorium RP będzie zapewniona przez Usługodawcę. W szczególności, me można zatem stwierdzić, że obecność gospodarcza Spółki na terytorium RP przyjmuje formę zagranicznego zakładu.

Definicję zagranicznego zakładu dla celów opodatkowania CIT wprowadza art. 4a pkt 11 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie, oznacza to:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności odział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
   
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
   
3. osobę, która w linieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, stanowi inaczej.

Jak wynika z powyższego pojęcie zagranicznego zakładu może być modyfikowane przez postanowienia zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Postanowienia tych umów, w zakresie jakim dotyczą definicji zakładu, wzorowane są na art. 5 Modelowej Konwencji OECD.

Oznacza to, że definicja zagranicznego zakładu zawarta w art. 4a ust. 11 będzie miała zastosowanie jedynie wtedy, gdy nie ma możliwości zastosowania zawartej przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, która zawierałaby definicję zakładu. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przedstawionym stanie faktycznym. Z uwagi na to, że Spółka jest rezydentem podatkowym Liechtensteinu, a Polska nie zawarła jak dotychczas z Liechtensteinem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to w celu ustalenia czy Spółka będzie posiadała na terytorium Polski zagraniczny zakład, należy zastosować definicję z art. 4a ust. 11 ustawy o CIT. ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę treść art. 4a ust. 11 ustawy o CIT, aby można było mówić o istnieniu zagranicznego zakładu na terytorium Polski, musiałby zostać zidentyfikowany określony substrat materialny lub osobowy Spółki na terytorium Polski, tj. obecność o stałym i gospodarczym charakterze.

Z uwagi jednak na to, że pracownicy Spółki nie będą prowadzić żadnych działań na terytorium Polski a Spółka nie będzie posiadała w Polsce oddziału, przedstawicielstwa, biura, fabryki, warsztatu ani miejsca wydobywania bogactw naturalnych, w ocenie Spółki nie można zidentyfikować w jej przypadku susbstratu materialnego lub osobowego. W szczególności, korzystanie z usług Usługodawcy, nie może świadczyć o stałej aktywności gospodarczej Spółki na terytorium Polski, czy o wykonywaniu na terytorium Polski działalności Spółki „w całości czy częściowo”. Przyjęcie odmiennego stanowiska mogłoby prowadzić do absurdalnych wniosków, że każdy nierezydent korzystający z usług polskich podatników, byłby zobowiązany do rozpoznania z tego tytułu obowiązku podatkowego na terytorium Polski. Stanowisko takie znajduje także potwierdzenie w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2013 r. (znak: IPPB5/423-1106/12-4/PS).

Należy przy tym zaznaczyć, że ani Usługodawca, ani jego pracownicy nie będą posiadali pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Spółki, stąd nie można także uznać, że Spółka będzie posiadała zagraniczny zakład na podstawie art. 4a pkt 11 lit. b) ustawy o CIT. Ponadto, Spółka nie będzie w związku z umową zawartą z Usługodawcą posiadała na terytorium Polski placu budowy, montażu ani instalacji, a zatem nie będzie posiadała zagranicznego zakładu również na podstawie art. 4a pkt 11 lit. c) ustawy o CIT.

Podsumowując, zawarcie przedstawionej w opisie stanu faktycznego umowy z Usługodawcą oraz jej wykonywanie, jak również sprzedaż towarów przez Spółkę na terytorium Polski nie będą skutkowały posiadaniem przez Spółkę na terytorium Polski zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT.

Skoro zatem Spółka nie posiada na terytorium RP zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT, a czynności związane ze sprzedażą towarów przez Spółkę, takie jak zbieranie zamówień, negocjowanie i podpisywanie umów będą odbywały się w siedzibie Spółki w Liechtensteinie, to Spółka nie posiada źródła przychodów na terytorium Polski. W związku z powyższym, należy uznać, że w świetle okoliczności przedstawionych w opisie stanu faktycznego, w szczególności związanych z zawarciem i wykonywaniem umowy z Usługodawcą, dochody osiągane przez Spółkę ze sprzedaży towarów magazynowanych w nieruchomości Usługodawcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym CIT na terytorium RP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –– tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.