Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-175/14-4/GG
z 29 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu części wydatków poniesionych na budowę przyłącza ciśnieniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 6 sierpnia 2014 r., (doręczonym w dniu 8 sierpnia 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na wezwanie dnia 18 sierpnia 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku nadane za pośrednictwem poczty z zachowaniem terminu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podstawową działalnością Spółki jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę oraz odbiór i oczyszczanie ścieków. Przedsiębiorstwo w B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca planuje podpisanie porozumienia z Polskim Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe w sprawie wspólnej realizacji zadania związanego z budową przyłącza ciśnieniowego kanalizacji sanitarnej do budynku administracyjno-biurowego. Spółka będzie „uczestnikiem wiodącym” zadania, natomiast Nadleśnictwo „współuczestnikiem”.

Porozumienie określa zasady finansowania inwestycji. Strony porozumienia postanawiają, że przyłącze zostanie wybudowane przez „uczestnika wiodącego” w oparciu o projekt wykonany przez „współuczestnika”. Materiały oraz usługi niezbędne do wykonania zadania zakupi Spółka. Ponieważ wybudowane przyłącze służyć będzie działalności opodatkowanej, to Spółka odliczy podatek VAT naliczony w pełnej wysokości.

Nadleśnictwo zobowiązuje się do:

1. wykonania na własny koszt zasilania przepompowni ścieków w energię elektryczną,
2. partycypacji w kosztach wykonania robót poprzez przekazanie środków pieniężnych w wysokości określonej w porozumieniu na rachunek bankowy „uczestnika wiodącego”.
   
   

Pozostałe nakłady niezbędne do prawidłowego wykonania całości robót określonych porozumieniem zobowiązuje się pokryć „uczestnik wiodący”. Środki finansowe, o których mowa w pkt 2, zostaną przekazane przez „współuczestnika” po wybudowaniu przyłącza, podpisaniu protokołu odbioru wykonanego przyłącza i wystawieniu noty obciążeniowej. Środki trwałe wytworzone w trakcie realizacji wspólnej inwestycji stanowić będą własność „uczestnika wiodącego”, tj. Wnioskodawcy. Po oddaniu środka trwałego do użytkowania koszty eksploatacji, koszty remontów i konserwacji będzie ponosić Spółka jako jego właściciel.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Budynek administracyjno-biurowy, do którego będzie wybudowane przyłącze ciśnieniowe kanalizacji sanitarnej jest własnością Skarbu Państwa w Zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo B .
2. Po wybudowaniu i przyjęciu do użytkowania przyłącza, które służyć będzie tylko temu obiektowi, Spółka będzie miała obowiązek przyjmować do oczyszczania ścieki z budynku biurowo-administracyjnego będącego w zarządzie Nadleśnictwa. Poprawi to znacząco warunki sanitarne tego obiektu oraz dostosuje je do wymaganych standardów dotyczących ochrony środowiska. Usługa odbioru i oczyszczenia ścieków odbywać się będzie za odpłatnością. Nadleśnictwo za usługę płacić będzie Spółce, zgodnie z obowiązującą w Gminie B taryfą. Koszty związane z eksploatacją przyłącza ponosić będzie Spółka.
3. Faktury dokumentujące ponoszone wydatki w związku z budową przyłącza, tj. m.in. zakup materiałów, zakup usług obcych wystawiane będą na Wnioskodawcę. Spółka w całości odliczy VAT naliczony.
4. Budynek administracyjno-biurowy, z którym związane jest przyłącze ciśnieniowe kanalizacji sanitarnej jest własnością Skarbu Państwa w Zarządzie Państwowego Gospodrstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo B .
5. Przyłącze będzie stanowiło odrębny środek trwały o nazwie „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” – przyłącze ciśnieniowe kanalizacji sanitarnej” pod numerem KŚT- 2.
6. Po wybudowaniu i oddaniu do użytkowania przyłącze będzie wprowadzone do ewidencji środków trwałych Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji. Wartość odpisu amortyzacyjnego będzie należało rozdzielić na dwie części:
   1. w odniesieniu do części zwróconej na rachunek bankowy przez Nadleśnictwo – ta część nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów,
   2. pozostała część, tj. sfinansowana przez Wnioskodawcę oraz koszt zasilenia przepompowni w energię elektryczną stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.
7. Środki otrzymane od Nadleśnictwa B nie będą zaliczone do przychodów Spółki.
8. Koszt zasilenia przepompowni ścieków (część składowa przyłącza ciśnieniowego), zwiększy udział Nadleśnictwa w kosztach budowy przyłącza. Wartość tej usługi zostanie doliczona do wartości początkowej przyłącza, Spółka opodatkuje tę wartość jako nieodpłatne świadczenie a odpisy amortyzacyjne od tej wartości stanowić będą dla Spółki koszt uzyskania przychodu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po uzupełnieniu):

1. Czy Spółka postąpi prawidłowo wystawiając notę obciążeniową na kwotę partycypacji w kosztach budowy przyłącza ciśnieniowego, czy też powinna obciążyć Nadleśnictwo poprzez wystawienie faktury?
2. Czy w związku z otrzymaniem od Nadleśnictwa kwoty związanej z budową przyłącza Spółka nie będzie uprawniona do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych w części odpowiadającej otrzymanej kwocie do kosztów uzyskania przychodów, a jednocześnie kwota ta nie będą stanowić po stronie Spółki przychodu podatkowego?
3. Czy w związku z wykonaniem przez Nadleśnictwo na własny koszt zasilania przepompowni ścieków w energię elektryczną wartość tego świadczenia stanowić będzie dla Spółki podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych a tym samym odpisy amortyzacyjne od tej wartości stanowić będą koszt uzyskania przychodu?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych na pytanie nr 2 wniosku, natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jednocześnie w myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym lub zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W świetle przytoczonej regulacji, zdaniem Wnioskodawcy, odpis amortyzacyjny w odniesieniu do części zwróconej przez Nadleśnictwo nie powinien być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów.

Wartość odpisu amortyzacyjnego powinna być podzielona na dwie części:

• część zwrócona przez Nadleśnictwo – ta część odpisu nie będzie stanowiła kosztu podatkowego,
  

• pozostała część – podlegająca zaliczeniu do kosztów podatkowych.
  
  

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zalicza się do przychodów zwróconych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, skoro na mocy przytoczonego wyżej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy Spółka nie jest uprawniona do zaliczenia zwróconych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, to kwota otrzymanego zwrotu nie powinna stanowić przychodu podatkowego po stronie Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego.

Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ustawy). I tak, stosownie do tego przepisu, do przychodów nie zalicza się:

• zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6);
  

• zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a).
  
  

Odnosząc się szczegółowo do drugiego z powołanych przepisów, należy wskazać, że „zwrot” w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś. Zwrotowi może zatem podlegać wyłącznie wydatek, który został wcześniej poniesiony.

Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 6a omawianej ustawy określenie „inne wydatki” koresponduje natomiast z poprzedzającym go punktem 6 art. 12 ust. 4, dotyczącym zwrotu określonego rodzaju wydatków. Przez inne wydatki należy zatem rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przez brak zaliczenia podatku do kosztów uzyskania przychodów należy przy tym rozumieć decyzję ustawodawcy w przedmiocie możliwości zaliczenia danego rodzaju wydatków do kategorii kosztów podatkowych, a nie decyzję podatnika o faktycznym ujęciu albo braku ujęcia danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów w jego rozliczeniach podatkowych. Innymi słowy omawiane „niezaliczenie do kosztów uzyskania przychodów” stanowi wynikającą z norm prawnych, cechę charakteryzującą wydatki, których zwrot mieści się w zakresie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6 i 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, posługując się zasadami wnioskowania a contrario, z treści art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (mając ponadto na względzie art. 12 ust. 1) można wyprowadzić zasadę, że zwrócone wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychody podatnika.

Rozważając, jakie koszty nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, należy w pierwszej kolejności odnieść się do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tego unormowania, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
  

• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika – wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu. Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia kategorię kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważnych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in. – w art. 16 ust. 1 pkt 1 – wydatki na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Powołany przepis wyklucza możliwość uznania wydatków na wytworzenie środka trwałego za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, przesuwając moment potrącalności tego rodzaju kosztów do odpłatnego zbycia tych składników majątku. Wprowadzając to unormowanie, ustawodawca miał na względzie, ze wydatki na wytworzenie ww. trwałych składników majątku służących podmiotowi dla celów prowadzonej działalności nie są związane z przychodami uzyskiwanymi w okresie wytworzenia tego składnika majątku.

Jednocześnie, mając na względzie, że ww. składniki majątku są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej w dłuższym okresie czasu, ustawodawca przewidział możliwość sukcesywnego rozpoznawania kosztów związanych z ich zużywaniem. I tak, stosowanie do art. 15 ust. 6 omawianej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów, jeżeli:

1. są dokonywane zgodnie z zasadami określonymi w art. 16a – 16m ustawy;
2. nie ma podstaw do wyłączenia ich z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ustawy.
   
   

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a – 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze tej ustawy, składniki majątku, o których mowa w ww. przepisach, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Wprowadzenie takiego składnika majątku do ewidencji wymaga ustalenia jego wartości początkowej. Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały unormowane w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Definicję kosztu wytworzenia zawiera art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na jego mocy, do kosztów wytworzenia środka trwałego, wpływających na jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zalicza się wartość, w cenie nabycia, zużytych do jego wytworzenia: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego, należy zatem badać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

Na mocy art. 16h ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje podpisanie porozumienia z Polskim Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe w sprawie wspólnej realizacji zadania związanego z budową przyłącza ciśnieniowego kanalizacji sanitarnej do budynku administracyjno-biurowego. Spółka będzie „uczestnikiem wiodącym” zadania, natomiast Nadleśnictwo „współuczestnikiem”. Przyłącze zostanie wybudowane przez „uczestnika wiodącego” w oparciu o projekt wykonany przez „współuczestnika”. Materiały oraz usługi niezbędne do wykonania zadania zakupi Spółka. Ponieważ wybudowane przyłącze służyć będzie działalności opodatkowanej, to Spółka odliczy podatek VAT naliczony w pełnej wysokości. Nadleśnictwo zobowiązuje się do wykonania na własny koszt zasilania przepompowni ścieków w energię elektryczną, partycypacji w kosztach wykonania robót poprzez przekazanie środków pieniężnych w wysokości określonej w porozumieniu na rachunek bankowy „uczestnika wiodącego”. Pozostałe nakłady niezbędne do prawidłowego wykonania całości robót określonych porozumieniem zobowiązuje się pokryć „uczestnik wiodący”. Środki finansowe zostaną przekazane przez „współuczestnika” po wybudowaniu przyłącza, podpisaniu protokołu odbioru wykonanego przyłącza i wystawieniu noty obciążeniowej. Środki trwałe wytworzone w trakcie realizacji wspólnej inwestycji stanowić będą własność „uczestnika wiodącego”, tj. Wnioskodawcy. Po oddaniu środka trwałego do użytkowania koszty eksploatacji, koszty remontów i konserwacji będzie ponosić Spółka jako jego właściciel.

W związku z powyższym, należy uznać, że Wnioskodawca wytworzył środek trwały podlegający amortyzacji. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wytworzenie tego środka trwałego – na mocy art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – nie stanowią kosztów uzyskania przychodów do momentu odpłatnego zbycia tego środka trwałego. Jednocześnie, wydatki te są jednak elementem kosztu wytworzenia środka trwałego, stanowiącego wartość początkową wytworzonego przez Wnioskodawcę środka trwałego (art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 4).

Okoliczność uzyskania przez Wnioskodawcę – po odbiorze zrealizowanych przez niego robót – zwrotu 50% kosztów wykonania i montażu ww. przyłącza ciśnieniowego, nie ma wpływu na ustalenie wartości początkowej środka trwałego.

Niemniej jednak, ponieważ otrzymana przez Spółkę kwota współfinansowania stanowi de facto formę zwrotu Spółce wydatków na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego, ma ona wpływ na ujmowanie w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego. W opisanym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - odpisy z tytułu zużycia przedmiotowego środka trwałego dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części wartości środka trwałego, która odpowiada poniesionym wydatkom na jego wytworzenie zwróconym Spółce przez Nadleśnictwo, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, wartość odpisu amortyzacyjnego od wytworzonego środka trwałego należy „rozdzielać” na dwie części:

• część odpowiadającą wydatkom poniesionym na wytworzenie środka zwróconym przez „współuczestnika”, które nie będzie uważana za koszt uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 pkt 48);
  

• pozostałą część, stanowiącą koszt uzyskania przychodów (art. 15 ust. 6 ustawy).
  
  

Rozważając skutki podatkowe otrzymania przedmiotowego współfinansowania od Nadleśnictwa po stronie przychodów Wnioskodawcy, należy natomiast stwierdzić, że sytuacja ta mieści się w zakresie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca otrzymał bowiem zwrot poniesionych wydatków dotyczących wytworzenia środka trwałego, niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1. Wobec powyższego, kwota otrzymana od Nadleśnictwa nie stanowi przychodu Wnioskodawcy.

Zatem, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym:

• częściowy zwrot przez Nadleśnictwo wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na budowę przyłącza ciśnieniowego będzie skutkował wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wytworzonego składnika majątku trwałego, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
  

• faktyczne otrzymanie od Nadleśnictwa zwrotu wydatków poniesionych na budowę przyłącza ciśnieniowego, nie będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy, na mocy art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy.
  
  

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.