Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-568/14-2/ISZ
z 26 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku potwierdzenia ważności numeru identyfikacyjnego kontrahenta w systemie VIES - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku potwierdzenia ważności numeru identyfikacyjnego kontrahenta w systemie VIES.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zbigniew G. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe (dalej: Podatnik) w zakresie m.in. produkcji złączy i śrub. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, podatnik zawiera umowy sprzedaży towarów do kontrahentów unijnych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). W celu potwierdzenia zidentyfikowania swoich kontrahentów na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, podatnik dokonuje potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej na stronie internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies - system wymiany informacji VIES. Ministerstwo Finansów oraz Naczelnik Urzędu Skarbowego na swoich stronach internetowych odsyłają zainteresowanych do wyżej wymienionej strony internetowej celem weryfikacji numeru VAT podmiotów gospodarczych z Unii Europejskiej. Podatnik po złożeniu zapytania w formie elektronicznej polegającym na wpisaniu numeru VAT kontrahenta z państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz nazwy jego Państwa Członkowskiego otrzymuje informację [Potwierdzenie numeru VAT (VIES)], że:

1. Tak, numer VAT aktywny lub Nie, numer VAT nieaktywny;
2. Skrót nazwy państwa członkowskiego;
3. Numer VAT, którego dotyczyło zapytanie;
4. Nazwę kontrahenta;
5. Adres kontrahenta;
6. Datę zapytania;
7. Identyfikator zapytania.
   
   

W sytuacji potwierdzenia, że numer VAT kontrahenta podatnika jest aktywny, a dane identyfikacyjne kontrahenta są zgodne z danymi z potwierdzenia numeru VAT (VIES) ze strony internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies złożonymi przez podatnika, podatnik wtedy traktuje taką dostawę towarów do kontrahenta jako WDT i stosuje stawkę 0%, po spełnieniu oczywiście pozostałych ustawowo określonych warunków, od spełnienia których uzależnione jest prawo do zastosowania stawki 0%.

Podatnik na moment otrzymania potwierdzenia numeru VAT (VIES) ze strony internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies, że kontrahent jest czynnym podatnikiem podatku VAT w danym kraju dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nie posiada wiedzy, iż informacja ta nie odpowiada stanowi faktycznemu.

W dniu 20 stycznia 2014 r. podatnik dokonał WDT do kontrahenta z Irlandii. W dniu 30 stycznia 2014 r. podatnik otrzymał potwierdzenie numeru VAT (VIES) dla ww. kontrahenta - Tak, numer VAT aktywny oraz potwierdzenie wszystkich pozostałych danych.

W dniu 8 maja 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w trybie art. 274 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz, 749 z późn. zm.) wezwał podatnika do złożenia wyjaśnień, iż uzyskał informację, że kontrahent w Irlandii zakończył aktywność dnia 1 stycznia 2014 r.

Niniejsze postępowanie jest postępowaniem wyjaśniającym, tym samym nie jest przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych powyżej okoliczności faktycznych, podatnik ma prawo do zastosowania stawki 0% do dokonywanych przez podatnika transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (po spełnieniu pozostałych wymaganych prawem przesłanek) nawet wówczas, gdy w wyniku dokonania późniejszego zaktualizowania danych w europejskim systemie VIES (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) okaże się, że w rzeczywistości na moment zastosowania przez podatnika stawki 0% dany unijny kontrahent nie posiadał już ważnego numeru identyfikacyjnego VAT UE dla transakcji wewnątrzwspólnotowych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania potwierdzenia numeru VAT (VIES) ze strony internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies, że kontrahent posiada numer VAT UE aktywny, podatnik ma prawo do zastosowania stawki 0% do dokonywanej przez niego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, nawet w sytuacji gdy później okaże się, że informacja uzyskana ze strony internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies nie była zgodna ze stanem faktycznym, gdyż w rzeczywistości kontrahent nie posiadał w momencie uzyskiwania potwierdzenia numeru VAT (VIES) ze strony internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/ taxation_customs/vies aktywnego numeru VAT UE.

UZASADNIENIE (pochodzi z interpretacji podatkowej IPPP3/443-601/12-5/KT).

Przepis art. 42 ust. 1 pkt 1 w zw. z przepisem art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT traktuje bezpośrednio o jednym z dwóch warunków uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a w konsekwencji do zastosowania do takiej transakcji stawki VAT w wysokości 0%. Wspomniane przepisy stanowią tzw. przesłankę podmiotową zastosowania stawki 0% w transakcji będącej wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, „wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów”.

A contrario należy wnioskować, że z przepisów ustawy o VAT, dokonanie przez podatnika dostawy na rzecz nabywcy nieposiadającego właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wspólnotowych lub niepodanie tego numeru oraz swojego numeru na fakturze stwierdzającej dostawę towarów, sprawia, że taka dostawa nie może podlegać opodatkowaniu według 0% stawki VAT.

Przepisy Ustawy o VAT nie wskazują wprost, jak należy rozumieć pojęcie „właściwy" oraz „ważny” odnośnie numeru identyfikacyjnego nabywcy w przypadku dokonywania przez podatnika wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przepisy Ustawy o VAT nie określają ponadto zamkniętego katalogu wiążących sposobów lub mechanizmów, na podstawie których możliwe jest stwierdzenie, że numer identyfikacyjny nabywcy jest właściwy i ważny.

Polski ustawodawca w przepisach art. 97 ust. 17 do ust. 19 włącznie ustawy o VAT posługuje się pojęciem „zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych”.

Na podstawie delegacji ustawowej z przepisu art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, wydane zostało Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie potwierdzania zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 58, poz. 559, z późn. zm.; dalej „Rozporządzenie”), które w przepisie § 1 również posługuje się określeniem „zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych”.

Wykładnia celowościowa pojęcia „zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych” wskazuje na to, iż pojęcie to należy rozumieć jako potwierdzenie, że dany podmiot transakcji wewnątrzwspólnotowej (nabywca) posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla celów VAT. W konsekwencji, przepis art. 97 ust. 17 ustawy o VAT przewiduje możliwość wiążącego potwierdzenia posiadania przez nabywcę transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ważnego i właściwego numeru identyfikacyjnego.

Treść przepisu § 1 pkt 2 Rozporządzenia odwołuje się wprost do mechanizmu dokonywania z innymi państwami członkowskimi wymiany informacji o podatku od towarów i usług oraz o podatku od wartości dodanej, w tym w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wspomniany mechanizm uregulowany został na szczeblu wspólnotowym w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r., w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dziennik Urzędowy L 264, 15/10/2003 P. 0001-0011; dalej „Rozporządzenie UE”),

Zgodnie z przepisem art. 22 Rozporządzenia UE, każde państwo członkowskie UE prowadzi elektroniczną bazę danych, w której przechowuje i przetwarza informacje zbierane zgodnie z przepisami art. 22 ust. 6 lit b) w wersji nadanej art. 28h dyrektywy 77/388/EWG, które to bazy danych składają się na system elektronicznego środek transmisji informacji pod nazwą VIES. Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 22 ust. 2 Rozporządzenia UE, państwa członkowskie UE zapewniają uaktualnianie baz danych, ich kompletność i dokładność.

Przepis art. 23 Rozporządzenia UE określa, iż organ właściwego państwa członkowskiego UE otrzymuje automatycznie i bezzwłocznie (czyli w czasie rzeczywistym) od innego państwa członkowskiego UE informacje dotyczące m.in. kwestii właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego VAT w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z treści przepisu art. 22 oraz przepisu art. 23 Rozporządzenia UE można wyciągnąć kilka fundamentalnych wniosków. Po pierwsze, w wyłącznej gestii państw członkowskich UE leży prowadzenie elektronicznej bazy danych. Po drugie, wyłącznie dane państwo członkowskie dysponuje pełną i najszerszą wiedzą w zakresie danych podmiotów znajdujących się w prowadzonych przez te państwa bazach danych. Po trzecie, dane przekazywane są w czasie rzeczywistym, tj. uwzględniany jest aktualny, bieżący stan informacji. Po czwarte, dane znajdujące się (lub przekazywane) w elektronicznych bazach danych mają walor kompletności (zupełności), aktualności i dokładności. Po piąte, dane uzyskiwane przez dany organ państwa członkowskiego UE od innego państwa członkowskiego UE odbywa się wyłącznie przy użyciu wspomnianych elektronicznych baz danych, które składają się na system VIES.

W konsekwencji, podatnik nie może zostać zobligowany do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień wysyłki towaru nie posiadał informacji pozwalających jemu na inną ocenę zasadności stosowania stawki zerowej.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 kwietnia 2009 roku, sygn. akt I FSK 1515/07 w wyroku z tej samej daty o sygn. akt I FSK 1519/07, podtrzymując je w wyroku z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. akt. I FSK 1556/09. W ostatnim z przywołanych wyroków wskazano, że prawo do zastosowania stawki 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów przysługuje dostawcy, który był w dobrej wierze i przedstawił dowody wskazujące prima facie na przysługiwanie mu prawa do zwolnienia od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a także przedsięwziął wszelkie racjonalne środki, jakie pozostawały w jego mocy, aby nie uczestniczyć w oszustwie podatkowym. Biorąc pod uwagę powyższe NSA stwierdza, iż kwestia istnienia bądź nie istnienia dobrej wiary po stronie dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma znaczenie dla zastosowania stawki podatku VAT wskazanej w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, o ile podatnik przedstawił dowody wskazujące prima facie na przysługiwanie mu prawa do zastosowania zastosowania stawki 0%.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 roku (sygn. III SA/Wa 1578/09) stwierdził ponadto: „Podkreślono też, że baza VIES stworzona została właśnie w celu umożliwienia organom podatkowym i podatnikom weryfikacji ich kontrahentów na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zamieszczane w niej informacje pochodzą od właściwych organów podatkowych państw członkowskich. Brak jest podstaw, aby kwestionować poprawność tych danych”.

W pkt 3 preambuły do Rozporządzenia UE znajduje się sformułowanie „środki harmonizujące podatek podjęte w celu zakończenia tworzenia rynku wewnętrznego powinny zatem obejmować ustanowienie wspólnego systemu wymiany informacji między Państwami Członkowskimi, za pomocą którego organy administracyjne Państw Członkowskich pomagałyby sobie wzajemnie oraz współpracowały z Komisją w celu zapewnienia właściwego stosowania podatku VAT od dostaw towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz przywozu towarów”.

Owocem takiej współpracy z Komisją Europejską jest uruchomienie przez nią powszechnego dostępu do zasobów systemu VIES (dostępnego pod adresem strony internetowej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies/).

Uruchomiony przez Komisję Europejską zasób obejmuje dostęp w czasie rzeczywistym do tego samego systemu VIES, na podstawie którego Biuro Wymiany Informacji uzyskuje informacje dot. identyfikacji podmiotów transakcji wewnątrzwspólnotowych od innych państw członkowskich UE. W konsekwencji, dane znajdujące się w systemie VIES, do którego Komisja Europejska uruchomiła bezpośredni i powszechny dostęp oraz informacje z niego uzyskiwane posiadają ten sam walor kompletności, dokładności i aktualności, co informacje uzyskiwane z tego samego systemu przez Biuro Wymiany Informacji. Informacje te również uzyskiwane są w czasie rzeczywistym.

Stanowisko podatnika potwierdza orzecznictwo polskich sądów administracyjnych (WSA w Warszawie w cytowanych już wyrokach o sygn. III SA/Wa 1578/09 i III SA/Wa 1443/11 oraz NSA w cytowanym wyroku o sygn. I FSK 1121/10). Z punktu widzenia podmiotu dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej nie ma bowiem merytorycznej różnicy pomiędzy weryfikacją ważności oraz właściwości numeru kontrahenta za pośrednictwem Biura Wymiany Informacji a za pośrednictwem oficjalnie udostępnionej strony internetowej systemu VIES. Inny wniosek prowadziłby bowiem do założenia, że dane udostępniane na stronie internetowej systemu VIES nie są zgodne z danymi rzeczywistymi, do których dostęp ma Biuro Wymiany Informacji.

Mając na uwadze powyższe, Podatnik stoi na stanowisku, że nie może zostać zobligowany do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski w okolicznościach wskazanych w pytaniu niniejszego wniosku.

Niniejsze stanowisko Podatnika potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 marca 2013 r. IPPP3/443-1270/12-2/LK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl przepisu art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wedle stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, co do zasady, wedle stawki 0%, powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Zatem, aby dana czynność została uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, konieczne jest, aby po jednej stronie transakcji występował polski podatnik, po drugiej zaś stronie - podatnik podatku od wartości dodanej z innego państwa członkowskiego. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (czyli jej zwolnienie od podatku z prawem do odliczenia) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

W celu realizacji przedstawionych wyżej zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Z kolei w świetle art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Pierwszy z warunków uprawniających podatnika do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, określonych w powołanym wyżej art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Artykuł 42 ust. 1 pkt 1 ustawy nie wskazuje, w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, że nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Bazę tych numerów zawiera system VIES.

System VIES jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Od 1 stycznia 2004 r. podstawą prawną funkcjonowania tego systemu było Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz. Urz. UE L Nr 264, str. 1 ze zm.).

Na mocy art. 3 ust. 2 ww. Rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2011 r.), każde państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe upoważnione do współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi.

Z dniem 1 stycznia 2012 r. powyższy przepis został zastąpiony przez art. 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 268, str. 1).

Zgodnie z art. 31 ww. rozporządzenia, właściwe organy każdego z państw członkowskich zapewniają osobom uczestniczącym w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług (...) możliwość uzyskania do celów takich transakcji potwierdzenia drogą elektroniczną ważności numeru identyfikacyjnego VAT każdej określonej osoby wraz z odpowiadającą mu nazwą (nazwiskiem) i adresem. Przekazywane dane muszą odpowiadać danym, o których mowa w art. 17.

W Polsce powołano z dniem 1 stycznia 2004 r. Biuro Wymiany Informacji o VAT Ministerstwa Finansów wraz z Ośrodkiem Zamiejscowym. Jednocześnie należy zauważyć, że z dniem 1 grudnia 2008 r. przepisem § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT (Dz. U. Nr 211, poz. 1330), wyznaczono Izbę Skarbową w Poznaniu, jako jednostkę organizacyjną, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 7 ustawy.

Rozporządzenie to zostało zastąpione z dniem 1 stycznia 2014 r. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 listopada 2013 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej do celów dokonywania potwierdzenia zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju oraz informowania o braku takiego potwierdzenia (Dz. U. z 2013 r., poz. 1299). Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia,  wyznacza się Izbę Skarbową w Poznaniu jako jednostkę organizacyjną do celów dokonywania potwierdzenia zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju oraz informowania o braku takiego potwierdzenia.

Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego lub wyznaczona przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych jednostka organizacyjna (biuro wymiany informacji - VIES), na wniosek zainteresowanego, potwierdza zidentyfikowanie określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju albo informuje o braku takiego potwierdzenia. Zainteresowanym może być podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna, która nie jest takim podatnikiem, mający interes prawny w uzyskaniu potwierdzenia. Wniosek, o którym mowa w ust. 17, składa się na piśmie, faksem lub telefonicznie albo pocztą elektroniczną.

Ponadto, Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zawiera umowy sprzedaży towarów do kontrahentów unijnych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). W celu potwierdzenia zidentyfikowania swoich kontrahentów na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, potwierdza on numery identyfikacyjne VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej na stronie internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies - system wymiany informacji VIES. W sytuacji potwierdzenia, że numer VAT kontrahenta jest aktywny, a dane identyfikacyjne kontrahenta są zgodne z danymi z potwierdzenia numeru VAT (VIES) ze strony internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies złożonymi przez Wnioskodawcę, traktuje on taką dostawę towarów do kontrahenta jako WDT i stosuje stawkę 0%, po spełnieniu pozostałych ustawowo określonych warunków, od których uzależnione jest prawo do zastosowania stawki 0%. Wnioskodawca na moment otrzymania potwierdzenia numeru VAT (VIES) ze strony internetowej Komisji Europejskiej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies, że kontrahent jest czynnym podatnikiem podatku VAT w danym kraju dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nie posiada wiedzy, że informacja ta nie odpowiada stanowi faktycznemu. W dniu 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawca dokonał WDT do kontrahenta z Irlandii. W dniu 30 stycznia 2014 r. otrzymał potwierdzenie numeru VAT (VIES) dla ww. kontrahenta - Tak, numer VAT aktywny oraz potwierdzenie wszystkich pozostałych danych. W dniu 8 maja 2014 r. otrzymał informację, że kontrahent w Irlandii zakończył aktywność dnia 1 stycznia 2014 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy ma on prawo do zastosowania stawki 0% do dokonywanych transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (po spełnieniu pozostałych wymaganych prawem przesłanek) nawet wówczas, gdy w wyniku dokonania późniejszego zaktualizowania danych w europejskim systemie VIES (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) okaże się, że w rzeczywistości na moment zastosowania stawki 0% dany unijny kontrahent nie posiadał już ważnego numeru identyfikacyjnego VAT UE dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W tym miejscu należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada różne środki, aby sprawdzić, czy kontrahent posiada ważny i prawidłowy nr VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z zapytaniem, czy kontrahent jest zarejestrowany w swoim kraju jako podatnik VAT-UE i czy posługuje się ważnym i prawidłowym numerem VAT, jak wskazano wyżej, Wnioskodawca może:

1. zwrócić się do Biura Wymiany Informacji o VAT,
2. zwrócić się do naczelnika urzędu skarbowego lub
3. samodzielnie dokonać takiej weryfikacji, korzystając z powołanego wyżej adresu strony internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies).
   
   

Informacje tam zawarte pozwalają wykluczyć, że odbiorcą towarów jest kontrahent niezarejestrowany na potrzeby VAT-UE (niemający unijnego numeru NIP), a podjęcie takiej weryfikacji służy ustaleniu, że został spełniony pierwszy z warunków określonych w cyt. art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem należy przyjąć, że wystarczającym i wiarygodnym sposobem potwierdzenia, że nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy jest posiadanie przez podatnika wydruku ze strony internetowej wskazanej powyżej, potwierdzającego aktualność numeru, lub posiadanie potwierdzenia aktualności tego numeru otrzymane z Biura Wymiany Informacji o podatku VAT lub od właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Obowiązujące w Polsce przepisy nie wskazują innego poza wyżej opisanym systemem sposobu weryfikacji – sprawdzenia faktu zarejestrowania kontrahenta dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Należy jednak zaznaczyć, że to na dostawcy ciąży obowiązek posiadania niezbędnych dokumentów w celu udowodnienia spełnienia wymagań uprawniających go do zastosowania 0% stawki podatku.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje kwestii obowiązku posiadania przez podatnika potwierdzenia z systemu VIES faktu, że nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Ważność numeru VAT-UE kontrahenta może zatem zostać zweryfikowana przy zastosowaniu ww. systemu jak również na podstawie innych dokumentów świadczących o zarejestrowaniu nabywcy do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Natomiast zgodnie z ww. przepisami, numer ten powinien być aktualny w momencie dokonywania dostawy.

Zatem, informacja z systemu VIES potwierdzająca aktywność numeru VAT-UE unijnego kontrahenta może być wystarczającym dowodem uznania go za podatnika zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 września 2012 r. w sprawie Mecsek-Gabona Kft przeciwko Nemzeti Ado-es Vamhivatel Del-dunantuli Regionalis Ado Föigazgatósága o sygn. C-273/11, w którym Trybunał wypowiedział się w analogicznej sprawie, odpowiadając m.in. na pytanie, „czy można kwestionować zwolnienie dostawy towarów z podatku VAT jedynie z tego powodu, że organy innego państwa członkowskiego wykreśliły z mocą wsteczną, ze skutkiem na dzień wcześniejszy niż dostawa towarów, wspólnotowy numer identyfikacyjny kupującego?”. TSUE stwierdził, że „z pewnością przyznanie takiego numeru stanowi dowód statusu podatkowego podatnika dla celów stosowania podatku VAT oraz ułatwia kontrolę skarbową czynności wewnątrzwspólnotowych. Niemniej jednak jest to wymóg formalny, który w żadnym wypadku nie może podważać zwolnienia z podatku VAT, jeżeli materialne przesłanki zaistnienia dostawy wewnątrzwspólnotowej zostały spełnione”. Ponadto TSUE wskazał: „z uwagi na to, że obowiązek sprawdzania, czy dany podmiot jest podatnikiem, spoczywa na właściwym organie krajowym, zanim ten ostatni nada podatnikowi numer identyfikacyjny VAT, ewentualna nieprawidłowość takiego rejestru nie powinna prowadzić do pozbawienia podmiotu gospodarczego, który oparł się na danych ujętych w tymże rejestrze, prawa do odliczenia, z którego podmiot ów miałby możność skorzystać”. Oraz: „byłoby sprzeczne z zasadą proporcjonalności, by sprzedawca był zobowiązany do uiszczenia podatku VAT tylko dlatego, że wykreślono z mocą wsteczną numer identyfikacyjny kupującego”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta unijnego, który według informacji dostępnych w momencie dokonywania tej dostawy i potwierdzonych za pośrednictwem systemu VIES, posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tego kontrahenta, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i Wnioskodawca spełnia pozostałe warunki określone w ustawie od których uzależnione jest prawo do zastosowania stawki 0%, o których mowa w przepisie art. 42 ust. 1 ustawy.

Zatem, w świetle przedstawionych powyżej okoliczności faktycznych, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki 0% do transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (po spełnieniu pozostałych wymaganych prawem przesłanek) nawet wówczas, gdy w wyniku dokonania późniejszego zaktualizowania danych w europejskim systemie VIES (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) okaże się, że w rzeczywistości na moment zastosowania przez podatnika stawki 0% dany unijny kontrahent nie posiadał już ważnego numeru identyfikacyjnego VAT UE dla transakcji wewnątrz wspólnotowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.