INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1026/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1795/11 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W październiku 2001 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył udział w wysokości 1/2 w nieruchomości o powierzchni ok. 5 ha, pozostałą część nieruchomości nabył inny współwłaściciel.

W dniu kupna nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w ewidencji gruntów określona była w całości jako grunt rolny. Uchwałą Rady Miasta z maja 2003 r. został uchwalony plan miejscowy dla terenu, w skład którego wchodzi nieruchomość Wnioskodawcy, w którym została ona w nim przeznaczona w całości pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne.

W następstwie powyższego Zainteresowany dokonał wydzielenia z nieruchomości dwóch działek budowlanych (o powierzchni ok. 6.000 m² każda), na których pobudowane zostały domy jednorodzinne (jeden zamieszkuje Wnioskodawca wraz z rodziną, a drugi – współwłaściciel z rodziną).

Zainteresowany wskazał, iż posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże przedmiotowej nieruchomości nie wniósł do majątku rolnego (statusu rolnika ryczałtowego nie posiada jego żona ani drugi współwłaściciel). Nabyta w 2001 r. nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej, nie była również udostępniona osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, ani innej umowy uprawniającej do korzystania z niej.

W związku ze zmianą przeznaczenia nieruchomości w obowiązującym od 2003 r. planie miejscowym Wnioskodawca oraz pozostali współwłaściciele gruntu zamierzają wydzielić z niej ok. trzydziestu działek – i poza tymi już wydzielonymi i zabudowanymi – sprzedawać w przyszłości niezabudowane (w tym w 2009 r. ok. czterech działek).

Dodatkowo Zainteresowany wskazał, iż nie prowadzi działalności gospodarczej, a w niniejszej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej oraz nie została ona rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że w opisanej sprawie została już wydana w dniu 16 stycznia 2009 r. interpretacja indywidualna, w związku jednak z orzecznictwem sądów administracyjnych i interpretacjami Izby Skarbowej koniecznym jest uchylenie już wydanej interpretacji i wydanie interpretacji zgodnej z jego stanowiskiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Zainteresowanego wydzielonych z opisanej we wniosku nieruchomości działek budowlanych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 tego przepisu stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. W przekonaniu Zainteresowanego sprzedaż wydzielonych w przyszłości działek budowlanych z nieruchomości stanowiącej jego majątek osobisty nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie będzie on działał w charakterze podatnika – podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej przepisu. Dostawę towarów (działek) można uznać za działalność gospodarczą tylko wtedy, jeśli zakup gruntu dokonywany był w celu dalszej jego odsprzedaży, tymczasem w omawianej sprawie taka okoliczność nie miała miejsca. Kupno nastąpiło dla celów i potrzeb Wnioskodawcy, a nie celem dalszej odsprzedaży. Takie stanowisko jak wyżej w opinii Zainteresowanego zostało wyrażone przez Izbę Skarbową w Poznaniu w piśmie z dnia 7 grudnia 2007 r., nr ILPP1/443-223/07-4/GZ oraz piśmie z dnia 27 października 2008 r., nr ILPP1/443-763/08-4/HW, a także sądy administracyjne (np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 985/08; wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 446/08; wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 maja 2008 r., sygn. akt III S.A./Wa 153/08).

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 24 sierpnia 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-704/09-2/EN, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, że planowana przez Zainteresowanego dostawa gruntów, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka, podlega opodatkowaniu ww. podatkiem. Wskazano ponadto, iż ww. transakcja zbycia nieruchomości przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną nie będzie korzystać również ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji, dostawę przedmiotowych działek należy opodatkować, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku.

Pismem z dnia 8 września 2009 r. Wnioskodawca wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 7 października 2009 r. nr ILPP2/443/W-89/09-2/SJ, w którym w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdzono brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W dniu 10 listopada 2009 r. Wnioskodawca wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego . Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 10 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1026/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 29 marca 2010 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1795/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1026/09 oraz w wyroku NSA z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1795/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy zbywca gruntu budowlanego (przeznaczonego pod zabudowę) w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż w październiku 2001 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył udział w wysokości 1/2 w nieruchomości o powierzchni ok. 5 ha, pozostałą część nieruchomości nabył inny współwłaściciel.

W dniu kupna nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w ewidencji gruntów określona była w całości jako grunt rolny. Uchwałą Rady Miasta z maja 2003 r. został uchwalony plan miejscowy dla terenu, w skład którego wchodzi nieruchomość Wnioskodawcy, w którym została ona w nim przeznaczona w całości pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne.

W następstwie powyższego Zainteresowany dokonał wydzielenia z nieruchomości dwóch działek budowlanych (o powierzchni ok. 6.000 m² każda), na których pobudowane zostały domy jednorodzinne (jeden zamieszkuje Wnioskodawca wraz z rodziną, a drugi – współwłaściciel z rodziną).

Zainteresowany wskazał, iż posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże przedmiotowej nieruchomości nie wniósł do majątku rolnego (statusu rolnika ryczałtowego nie posiada jego żona ani drugi współwłaściciel). Nabyta w 2001 r. nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej, nie była również udostępniona osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, ani innej umowy uprawniającej do korzystania z niej.

W związku ze zmianą przeznaczenia nieruchomości w obowiązującym od 2003 r. planie miejscowym Wnioskodawca oraz pozostali współwłaściciele gruntu zamierzają wydzielić z niej ok. trzydziestu działek – i poza tymi już wydzielonymi i zabudowanymi – sprzedawać w przyszłości niezabudowane (w tym w 2009 r. ok. czterech działek).

Odnosząc się do powyższego, WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 10 lutego 2010 r. wskazał, że w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym brak jest elementów wskazujących na to, że Skarżący zakupując udział we współwłasności nieruchomości działał jako podatnik podatku od towarów i usług. Sąd podkreślił, iż okoliczności faktyczne wniosku pozwalają na odwołanie się do poglądów wyrażonych przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym w składzie 7 sędziów w dniu 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym na kanwie sprawy dotyczącej sprzedaży przez osobę fizyczną działek budowlanych NSA wskazał, w jakich okolicznościach dany podmiot należy uznawać za podatnika podatku od towarów i usług. We wspomnianym wyroku składu 7 sędziów NSA stwierdził w szczególności, że:

1. przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o PTU powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód,
2. ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z powołanego wyroku NSA wynika również, że oceny, czy dana osoba spełnia kryteria pozwalające na ustalenie, że przy dostawie działek budowlanych osoba fizyczna działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) należy dokonać w momencie nabycia tych działek, bądź (tak jak to miało miejsce w rozpatrywanym przypadku) gruntu, z którego działki są następnie wydzielane.

W ocenie Sądu, w świetle tego wyroku oraz innych orzeczeń NSA (np. z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06, z dnia 28 marca 2008 r., sygn. akt I FSK 475/07 oraz z dnia 23 stycznia 2009 r., I FSK 1629/07) dla oceny, czy sprzedaż przez osobę fizyczną działek budowlanych jest opodatkowaną działalnością gospodarczą, w ramach której sprzedawca działa w charakterze podatnika, należy zatem kierować się takimi kryteriami, jak:

• stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku;
• wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec.
  
  

WSA podkreślił, iż w wyroku z dnia 27 października 2009 r., sygn. akt I FSK 475/08 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że opisana we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji działalność Skarżącego nie spełnia kryteriów uznania jej za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o PTU. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem, by podatnik nabył nieruchomość z zamiarem jej odsprzedaży.

Ponadto, zgodnie z uzasadnieniem zawartym w wyroku NSA z dnia 29 lutego 2012 r., skoro z okoliczności wskazanych we wniosku o udzielenie interpretacji nie wynika, aby Skarżący podejmował jakiekolwiek czynności, które mogłyby świadczyć o jego aktywności podobnej do aktywności sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami, to należało przyjąć, że czynności opisane we wniosku o udzielenie interpretacji mieszczą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Wobec powyższego biorąc pod uwagę przytoczone przepisy, opis sprawy oraz ocenę prawną dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny a także Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza się, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie występował w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalność gospodarczej. Tym samym, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. 24 sierpnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.