2014.08.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-730/14-2/MP
z 19 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania wypłaconej Spółce jednorazowej Zachęty Finansowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania wypłaconej Spółce jednorazowej Zachęty Finansowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. („Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prywatnej opieki medycznej. Na podstawie umowy najmu z dnia 1 lipca 2005 r. Spółka wynajęła od spółki I. sp. z o.o. („Wynajmujący"), prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie wynajmu różnym najemcom powierzchni komercyjnych w budynkach biurowych, powierzchnię biurową, magazynową oraz miejsca parkingowe w budynku biurowym zwanym „J.", zlokalizowanym w X, na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. W celu przedłużenia okresu obowiązywania umowy najmu z dnia 1 lipca 2005 r., który miał się zakończyć w dniu 21 lipca 2015 roku, w dniu 18 marca 2014 r. Spółka i Wynajmujący podpisali nową umowę najmu („Nowa Umowa Najmu"). Nowa Umowa Najmu ma charakter długoterminowy - została zawarta na czas oznaczony do dnia 1 lutego 2023 r. Nowa Umowa Najmu zastąpiła umowę najmu z dnia 1 lipca 2005 r. i obejmuje te same powierzchnie, które obejmowała umowa najmu z dnia 1 lipca 2005 r.

W związku z wyrażeniem przez Spółkę zgody na przedłużenie okresu najmu ustalonego w umowie najmu z dnia 1 lipca 2005 r. poprzez zawarcie Nowej Umowy Najmu, Wynajmujący zobowiązał się zapłacić Spółce jednorazowe wynagrodzenie. Wynagrodzenie jest płatne za wyrażenie przez Spółkę zgody na zawarcie Nowej Umowy Najmu i stanowi ono zachętę finansową dla Spółki, w ustalonej przez Strony w drodze negocjacji wysokości („Zachęta finansowa"). Zachęta finansowa miała skłonić Spółkę do zawarcia Nowej Umowy Najmu i tym samym umożliwić Wynajmującemu osiąganie przychodów z tytułu prowadzonej działalności związanej z wynajmem Spółce powierzchni. Zachęta Finansowa nie jest powiązana z innymi rozliczeniami Stron. W szczególności, Zachęta Finansowa nie jest przez Strony traktowana jako rabat. Kwestię rabatu udzielonego Spółce przez Wynajmującego, pomniejszającego czynsz za wynajem, regulują odrębne postanowienia Nowej Umowy Najmu.

Zgodnie z Nową Umową Najmu, Zachęta Finansowa jest płatna przez Wynajmującego na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę nie wcześniej niż po podpisaniu Nowej Umowy Najmu, w terminie 21 (dwudziestu jeden) dni od dnia otrzymania faktury VAT przez Wynajmującego. Zachęta Finansowa powiększona jest o podatek VAT obliczony według stawki 23%. Zarówno Spółka, jak i Najemca są czynnymi podatnikami podatku VAT.

Zachęta Finansowa zapłacona przez Wynajmującego na rzecz Spółki ma charakter bezzwrotny, z zastrzeżeniem sytuacji, w której doszłoby do wcześniejszego rozwiązania Nowej Umowy Najmu z powodu naruszenia przez Spółkę istotnych postanowień Nowej Umowy Najmu wskazanych w Nowej Umowie Najmu. W takim przypadku Spółka będzie zobowiązana zwrócić Wynajmującemu proporcjonalnie taką część Zachęty Finansowej zapłaconej przez Wynajmującego, jaka przypadać będzie na okres od dnia wcześniejszego rozwiązania Nowej Umowy Najmu do końca przewidzianego w tej umowie okresu najmu, w stosunku do całego przewidzianego w tej umowie okresu najmu.

Spółka jednocześnie informuje, iż zgodnie z posiadaną wiedzą, Wynajmujący również wystąpił do tutejszego organu z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w odniesieniu do opisanego wyżej stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie :

Czy w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego Spółka prawidłowo przyjęła, że wypłacona Spółce jednorazowa Zachęta finansowa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%, w związku z czym, powinna ona zostać udokumentowana wystawioną przez Spółkę na rzecz Wynajmującego fakturą VAT, w której Spółka powinna wykazać podatek VAT należny?

Zdaniem Wnioskodawcy :

W ocenie Spółki, jednorazowa Zachęta Finansowa wypłacana przez Wynajmującego na rzecz Spółki podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23% i powinna zostać udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Spółkę na rzecz Wynajmującego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („Ustawa o VAT"), opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się w szczególności przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju rozumie się w szczególności każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów.

Art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 tej ustawy i ma on na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi odpłatnej dostawy towarów. Realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania podatkiem VAT.

Pojęcie „świadczenia", o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jest zasadniczo zgodne z cywilistycznym jego rozumieniem. Zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, świadczenie może polegać na działaniu (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu) albo zaniechaniu (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Może ono również składać się z zachowań, które przybierają postać zarówno działania, jak i zaniechania. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Na gruncie Ustawy o VAT, biorąc pod uwagę reguły konstrukcyjne systemu tego podatku, usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Otrzymane wynagrodzenie za świadczenie wzajemne jest zapłatą. Zapłata ta stanowi kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczenia, która to kwota pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT stanowi podstawę opodatkowania.

W przedstawionym stanie faktycznym, w związku z zawarciem Nowej Umowy Najmu stanowiącej przedłużenie dotychczasowego stosunku najmu, niezależnie od zawarcia tej umowy doszło do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego. W ramach tego innego stosunku Spółka zaakceptowała warunki Wynajmującego co do kontynuowania dotychczasowego stosunku najmu w zamian za wypłaconą jednorazowo kwotę pieniężną, tj. Zachętę Finansową. Należy zwrócić uwagę, że Zachęta Finansowa nie jest przez Wynajmującego wypłacana każdemu oferentowi, ale Spółce, czyli podmiotowi, który przystąpił do negocjacji Nowej Umowy Najmu i który jednocześnie zgodził się ją zawrzeć, a zatem na rzecz którego Wynajmujący z pewnością będzie świadczył usługę najmu. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconej przez Wynajmującego Zachęty Finansowej ze wzajemnym zachowaniem Spółki - przyjęciem zaproponowanych przez Wynajmującego warunków dotyczących zawarcia Nowej Umowy Najmu.

Tak więc otrzymana przez Spółkę od Wynajmującego kwota stanowiąca Zachętę Finansową jest związana z określonym zachowaniem Spółki, a zatem świadczeniem przez nią usługi. Wypłacona kwota jest jedną z form zachęcania kontrahenta do zaakceptowania proponowanych przez Wynajmującego warunków wynikających z przedstawionej długoterminowej Nowej Umowy Najmu, stanowiącej przedłużenie dotychczasowego stosunku najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność Zachęty Finansowej jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Ponadto, brak takiego wzajemnego świadczenia pomiędzy Spółką a Wynajmującym mógłby wiązać się dla obu Stron z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych przykładowo z szukaniem kontrahenta do wynajmu przez Wynajmującego oraz szukaniem powierzchni do prowadzenia działalności przez Spółkę.

Z uwagi na powyższe, w przedstawionych okolicznościach zachowanie Spółki, w świetle art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, według stawki 23%. Powinna więc zostać ona udokumentowana wystawioną przez Spółkę fakturą VAT (art. 106b ustawy o VAT). Zawarta w tej fakturze kwota podatku VAT dla Spółki stanowi podatek VAT należny.

Stanowisko analogiczne do zaprezentowanego przez Spółkę zostało wyrażone m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2012 r. IPPP2/443-1202/11-2/KOM, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 marca 2012 r. IPPP1/443-100/12-2/AW, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 marca 2013 r. IPPP2/443-1305/12-5/RR, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2013 r. IPPP1/443-216/13-4/AS.

Mając na uwadze powyższe argumenty Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Na podstawie umowy najmu Wnioskodawca wynajął od spółki I. sp. z o.o. powierzchnię biurową, magazynową oraz miejsca parkingowe w budynku biurowym zwanym „J.", zlokalizowanym w X., na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W celu przedłużenia okresu obowiązywania umowy najmu, który miał się zakończyć w dniu 21 lipca 2015 roku, w dniu 18 marca 2014 r. Wnioskodawca i Wynajmujący podpisali nową umowę najmu („Nowa Umowa Najmu"). Nowa Umowa Najmu ma charakter długoterminowy - została zawarta na czas oznaczony do dnia 1 lutego 2023 r. i obejmuje te same powierzchnie, które obejmowała poprzednia umowa najmu .

W związku z wyrażeniem przez Wnioskodawcę zgody na przedłużenie okresu najmu poprzez zawarcie Nowej Umowy Najmu, Wynajmujący zobowiązał się zapłacić Wnioskodawcy jednorazowe wynagrodzenie, stanowiące zachętę finansową dla Wnioskodawcy. Zachęta finansowa miała skłonić Wnioskodawcę do zawarcia Nowej Umowy Najmu i tym samym umożliwić Wynajmującemu osiąganie przychodów z tytułu prowadzonej działalności związanej z wynajmem Spółce powierzchni. Zachęta Finansowa nie jest powiązana z innymi rozliczeniami Stron.

Zgodnie z Nową Umową Najmu, Zachęta Finansowa jest płatna przez Wynajmującego na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę nie wcześniej niż po podpisaniu Nowej Umowy Najmu, w terminie 21 (dwudziestu jeden) dni od dnia otrzymania faktury VAT przez Wynajmującego. Zachęta Finansowa powiększona jest o podatek VAT obliczony według stawki 23%. Zarówno Wnioskodawca, jak i Wynajmujący są czynnymi podatnikami podatku VAT.

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że podczas negocjacji umowy najmu niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym najemca jest w stanie zaakceptować warunki Wynajmującego w zamian za wypłaconą kwotę pieniężną. Należy zwrócić uwagę, że kwota „na zachętę” ma skłonić Wnioskodawcę do zawarcia nowej umowy najmu i tym samym umożliwić Wynajmującemu osiąganie przychodów z tytułu prowadzonej działalności związanej z wynajmem najemcy powierzchni. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez Wynajmującego wynagrodzenia za wzajemne zachowanie Wnioskodawcy — przedłużenie umowy najmu i wyrażenie zgody na proponowane przez Wynajmującego warunki wynikające z jej treści. Tak więc, otrzymana przez Wnioskodawcę kwota „zachęty finansowej” jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Wypłacona kwota jest formą zachęcania Wnioskodawcy do zawarcia długoterminowej umowy najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W przestawionych okolicznościach zachowanie Wnioskodawcy w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podstawową tj. 23% stawką podatku VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędacej podatnikiem.

W myśl art. 106i ust. 1 pkt 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Wypłacona Wnioskodawcy jednorazowa zachęta finansowa stanowi wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Wynajmującego. Wnioskodawca zobowiązany będzie do udokumentowania tej czynności fakturą VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Faktura powinna być wystawiona nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano tę usługę.

Zgodnie z przepisem art. 106e ust. 1 ww. ustawy, faktura powinna zawierać m.in. datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin