2014.08.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-417/14-5/IG
z 14 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniu 1 lipca 2014 r. oraz w dniu 17 lipca 2014r. (data wpływu) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 lipca 2014 r. do uzupełnienia wniosku skutecznie doręczone w dniu 11 lipca 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w sytuacji likwidacji Oddziału w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w sytuacji likwidacji Oddziału w Polsce, uzupełniony w dniu 1 lipca 2014 r. oraz w dniu 17 lipca 2014r. (data wpływu) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 lipca 2014 r. do uzupełnienia wniosku skutecznie doręczone w dniu 11 lipca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Grupa X. jest międzynarodową grupą kapitałową zajmującą się produkcją oraz sprzedażą wyrobów alkoholowych (piwo i inne napoje alkoholowe) oraz wyrobów bezalkoholowych w skali globalnej.

Dotychczas zasadniczy przedmiot działalności Grupy X. na terenie Polski, a więc produkcja oraz sprzedaż wyrobów alkoholowych oraz wyrobów bezalkoholowych był wykonywany za pośrednictwem dwóch spółek:

(1) X. S.A. - spółki zajmującej się produkcją wyrobów piwnych na zlecenie (ang. tooling) X. Polska Sp. z o.o. oraz

(2) X. Sp. z o.o. - spółki komercyjnej, zajmującej się sprzedażą wyrobów gotowych do klientów finalnych.

Konieczność odpowiedniego zareagowania na fundamentalne zmiany uwarunkowań rynkowych, w szczególności w zakresie konsolidacji podmiotów zajmujących się działalnością w zakresie produkcji oraz sprzedaży wyrobów zaliczanych do tzw. branży FMCG (ang. fast-moving consumer goods), w tym wyrobów piwnych, a także w zakresie bardziej intensywnej konkurencji pomiędzy podmiotami, doprowadziła do zainicjowania przez Grupę X. projektu „B.”. Jest to projekt standaryzacji modelu biznesowego, którego celem jest optymalizacja możliwości produkcyjnych, poprawa jakości obsługi klientów oraz efektywności działania i wykorzystania posiadanych aktywów. Na podstawie uwarunkowań biznesowych osiągnięcie tego celu będzie możliwe poprzez stworzenie zintegrowanego łańcucha dostaw w Europie oraz wprowadzenie nowych sposobów pracy wspieranych przez wystandaryzowane procesy biznesowe i wspólną platformę IT. Główną spółką w modelu - podmiotem odpowiedzialnym za działania w zakresie organizowania i zarządzania łańcuchem dostaw w regionie zachodnioeuropejskim (zgodnie z modelem biznesowym Grupy X., Polska klasyfikowana jest jako kraj należący do regionu zachodnioeuropejskiego), czyli procesami zaopatrzenia i produkcji będzie C. AG (dalej: C. lub Wnioskodawca) z siedzibą w Szwajcarii, będąca rezydentem podatkowym w Szwajcarii.

Zgodnie z założeniami modelu operacyjnego B. w każdym z krajów, w tym w Polsce, działalność lokalna będzie prowadzona przy wykorzystaniu dwóch podmiotów, tj.

(1) lokalnej spółki realizującej m.in. usługi produkcji na zlecenie C. (dalej: L.) oraz

(2) lokalnej spółki komercyjnej (dalej: Z.), która będzie odpowiedzialna za sprzedaż wyrobów gotowych do klientów finalnych, które uprzednio nabędzie od C.

Obecna spółka X. Polska S.A. zmieni nazwę na X. S.A. oraz będzie pełniła funkcje przypisane w modelu spółkom typu L., a obecna spółka X. Sp. z o.o, będzie pełniła funkcje spółki typu Z.

W docelowym modelu spółka L. w Polsce będzie zajmować się świadczeniem:

(i) usług produkcji na zlecenie (ang. tolling) na materiale powierzonym z wykorzystaniem własnych maszyn i zasobów ludzkich,

(ii) usług prowadzenia gospodarki magazynowej,

(iii) usług transportowych obejmujących transport wyrobów gotowych między magazynami (w tym zakresie L. będzie korzystała z podwykonawców),

(iv) usług transportu wyrobów gotowych z magazynów do klientów finalnych (w tym zakresie L. również może korzystać z podwykonawców),

(v) lokalnych usług wsparcia zaopatrzenia.

Usługi te będą świadczone przez L. na rzecz C. i L. będzie wynagradzana za nie na poziomie rynkowym.

Spółka Z. w Polsce skoncentruje się na działaniach marketingowych i sprzedażowych na rynku lokalnym. Zgodnie z docelowym modelem biznesowym, wyroby gotowe sprzedawane do Z. mogą być produkowane zarówno w Polsce przez L. (znacząca większość), jak też mogą być produkowane przez należące do Grupy X. podmioty L. niemające siedziby w Polsce. Należy także wskazać, że wyroby gotowe produkowane w Polsce przez L. mogą być sprzedawane także do innych krajów (poprzez C.).

Z. będzie jedynym klientem C. w Polsce i wyłącznie Z. - w ramach swojej działalności gospodarczej - będzie realizowała sprzedaż wyrobów gotowych do klientów finalnych we własnym imieniu i na własną rzecz. C. będzie dostawcą wyrobów gotowych do Z., przy czym zgodnie z celem modelu operacyjnego B., jakim jest optymalizacja efektywności działania i wykorzystania posiadanych aktywów, dostawy realizowane będą zgodnie z zasadą dostawy na czas (ang. just in time), określanej też mianem chwilowego tytułu prawnego (ang. flash title). C. będzie także nabywała od L. usługi tollingowe, usługi gospodarki magazynowej oraz usługi transportowe (pomiędzy magazynami oraz z magazynów do klientów Z.) oraz lokalne usługi wsparcia zaopatrzenia. C. będzie podejmować wszelkie niezbędne działania bezpośrednio ze swojej siedziby w Szwajcarii, bądź też na zlecenie C. będą podejmowane one przez L. lub centrum usług księgowych Grupy X. w P. (Polska) - A. Zarówno L., jaki i A. nie będą uprawnione do negocjowania kontraktów, ani składania w imieniu C. oświadczeń woli wiążących dla C.

W celu świadczenia powyższych usług przez C., C. zatrudni dodatkowych pracowników w Szwajcarii. Planowane jest, że C. zatrudni około 180 pracowników. C. jest zarejestrowana w Polsce na potrzeby VAT. W konsekwencji, zgodnie z wymogami prawnymi w tym zakresie, C. posiada w Polsce przedstawiciela podatkowego dla celów VAT (funkcję tę pełni A.).

W związku z faktem, że obrót wyrobami alkoholowymi jest działalnością regulowaną na rynku polskim i podlega unormowaniom ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2013, poz, 267) (dalej: Ustawa alkoholowa), Z. zwróciła się do Marszałka Województwa o potwierdzenie, czy może dokonać od C. zakupu piwa lub innych napojów alkoholowych (o zawartości alkoholu do 4,5%), które zostały wyprodukowane w Polsce przez L. na zlecenie C., jeżeli C. nie posiada zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem w Polsce (dalej: ATL) zdefiniowanego w art. 9 wyżej wskazanej Ustawy alkoholowej.

Decyzją Marszałka Województwa, Z. nie będzie mogła dokonać na terytorium kraju zakupu napojów alkoholowych od przedsiębiorcy nieposiadającego ATL (tj. od C.), Ponieważ C. nie posiada siedziby na terytorium Polski, w ocenie właściwych organów nie może otrzymać zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem we własnym imieniu. Rozwiązaniem umożliwiającym C. sprzedaż hurtową alkoholu do Z. jest rejestracja oddziału C. z siedzibą w Polsce - X. AG (spółka akcyjna) oddział w Polsce (dalej: Oddział). Taki Oddział będzie ubiegał się o udzielenie ATL.

Z. jest w trakcie postępowania odwoławczego z Urzędem Marszałkowskim w zakresie uznania, czy C. jest obowiązana do posiadania zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem na rynku polskim. Na dzień dzisiejszy C., nie czekając na zakończenie procesu odwoławczego, zarejestruje Oddział w celu opłacenia zezwolenia i wywiązania się z warunków formalnych wskazanych w decyzji Marszałka Województwa. Jednakże w przypadku wygrania sporu z Marszałkiem Województwa, C. najprawdopodobniej zlikwiduje Oddział, gdyż celem jego powołania jest wyłącznie spełnienie formalnych przesłanek umożliwiających otrzymanie zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem w Polsce.

Utworzenie Oddziału przez C. nie generuje wartości dodanej do działalności prowadzonej przez C., lecz stanowi jedynie wypełnienie obowiązków administracyjno-prawnych wymaganych przez polskie prawo. Należy także podkreślić, że powyższa sytuacja powoduje konieczność poniesienia dodatkowych kosztów przez Grupę X. i jest dodatkowym obciążeniem administracyjnym utrudniającym prowadzenie działalności w Polsce.

Zgodnie z KRS Oddziału, zakres jego działalności będzie obejmował, co do zasady:

Sprzedaż hurtową napojów alkoholowych (46.34.A),

Sprzedaż hurtową napojów bezalkoholowych (46.34.B),

Sprzedaż hurtową niewyspecjalizowaną (46.90.Z),

Transport drogowy wyrobów gotowych (49.41.Z).

Z perspektywy ekonomicznej, Oddział C. nie będzie pełnił żadnych dodatkowych funkcji w ramach łańcucha dostaw Grupy X. Nie będzie miał także dodatkowej działalności na rynku polskim. W celu realizacji sprzedaży pomiędzy C. a Z., z ekonomicznego punktu widzenia C. nie potrzebuje, aby na polskim rynku został powołany oddział, który będzie wykonywał jakiekolwiek funkcje związane z tą sprzedażą. Wynika to z faktu, że wszelkie funkcje związane ze sprzedażą z C. do Z. mogą i będą ekonomicznie wykonywane bezpośrednio ze Szwajcarii lub też będą realizowane przez L. lub A. na zlecenie C. Zarówno L., jaki i A. nie będą uprawnione do negocjowania kontraktów, ani składania oświadczeń woli wiążących dla C.. W szczególności nie istnieje potrzeba zatrudniania personelu, posiadania systemów informatycznych w Polsce. Takie rozwiązanie nie byłoby optymalne z ekonomicznego punktu widzenia i kreowałoby dla C. dodatkowe koszty administracyjne. Dodatkowo, takie rozwiązanie wpłynęłoby w ocenie X. na pogorszenie pozycji konkurencyjnej Grupy X. zarówno w relacji z klientami, jak i konkurentami, gdyż proces produkcyjno - dystrybucyjny stałby się bardziej kosztochłonny. C. pragnie podkreślić, że w krajach, w których model operacyjny B. został już wdrożony, tj. Szwecji, Norwegii, a także Wielkiej Brytanii nie było konieczności utworzenia Oddziału.

Zgodnie z unormowaniami art. 9 Ustawy alkoholowej, o zezwolenie może ubiegać się podmiot, spełniający poniżej wskazane warunki:

sprzedaż napojów alkoholowych, wymienionych w zezwoleniu, wyłącznie przedsiębiorcom posiadającym zezwolenie na obrót hurtowy tymi napojami lub zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych,
zaopatrywanie się w napoje alkoholowe, wymienione w zezwoleniu, u producentów oraz u przedsiębiorców posiadających zezwolenie na obrót hurtowy tymi napojami,
posiadanie tytułu prawnego do korzystania ze stacjonarnego magazynu dostosowanego do przechowywania napojów alkoholowych,
niezaleganie przez przedsiębiorcę z realizacją ciążących na nim zobowiązań podatkowych oraz wynikających z ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych.

Ponadto, już po uzyskaniu zezwolenia, podmiot taki zobowiązany będzie do:

(i) przekazywania organowi zezwalającemu informacji o wielkości sprzedaży napojów alkoholowych, w terminie do dnia 31 stycznia za rok poprzedni,

(ii) wykonywania działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem tylko przez przedsiębiorcę w nim oznaczonego i wyłącznie w miejscach wymienionych w zezwoleniu,

(iii) zgłaszanie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki lub właściwemu marszałkowi województwa zmian stanu faktycznego i prawnego przedsiębiorcy, w stosunku do danych zawartych w zezwoleniu, w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany,

(iv) prowadzenia obrotu hurtowego tylko napojami alkoholowymi oznaczonymi znakami akcyzy, o ile wymóg oznaczania tymi znakami wynika z innych przepisów oraz

(v) przestrzegania innych warunków określonych przepisami prawa.

Rejestracja Oddziału wynika zatem z potrzeby prawno-administracyjnej płynącej z konieczności uzyskania zezwolenia ATL. Poniżej C. odnosi się bardziej szczegółowo do specyfiki realizacji niektórych z powyższych wymogów w przedmiotowym przypadku w zakresie punktów (i), (ii) oraz (v), które są relewantne dla wniosku.

Ad i) - Spełnienie wymogu przekazywania organowi zezwalającemu informacji o wielkości sprzedaży napojów alkoholowych, w terminie do dnia 31 stycznia za rok poprzedni

Ze względów formalnych, w celu uzyskania zezwolenia konieczne będzie wykazywanie m.in. obrotu Oddziału. W związku z tym nastąpi wewnętrzne przesunięcie wyrobów gotowych w ramach C. do Oddziału C. w Polsce. Jak wskazano powyżej, Oddziałowi będzie przysługiwać wyłącznie chwilowe i ograniczone prawo do dysponowania wyrobami gotowymi, które będzie zbieżne z momentem sprzedaży wyrobów gotowych przez Oddział do Z.

Fizyczna dostawa wyrobów gotowych do klienta finalnego (tj. do klienta Z.) będzie realizowana z magazynów, do których tytuł prawny (najem lub prawo dostępu) będzie przysługiwał C. i będzie alokowany do Oddziału, przy czym prawo do dysponowania wyrobami gotowymi będzie przechodziło:

z C. na Oddział - w ramach przesunięcia wewnętrznego wyrobów gotowych w ramach jednego przedsiębiorstwa na podstawie wewnętrznego dokumentu księgowego. Z prawnego punktu widzenia nie dojdzie do przeniesienia prawa własności pomiędzy C., a Oddziałem, gdyż w sensie prawnym C. i Oddział to jeden podmiot. Warto podkreślić, że prawo do dysponowania wyrobami gotowymi przez Oddział ma ograniczony charakter, gdyż Oddział może sprzedać wyrób gotowy do swojego jedynego klienta jakim jest Z. Zatem Oddział nie może sprzedać wyrobów gotowych innym podmiotom. Przesunięcie wewnętrzne nie będzie dokumentowane fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

z Oddziału do Z. - w ramach transakcji sprzedaży - opisane powyżej przesunięcie wewnętrzne wyrobów gotowych nastąpi na chwilę przed sprzedażą wyrobów gotowych przez Oddział do Z., zatem Oddziałowi będzie przysługiwać wyłącznie chwilowe i ograniczone prawo do dysponowania wyrobami gotowymi. Transakcja sprzedaży pomiędzy Oddziałem a Z. będzie dokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

z Z. do klientów finalnych w ramach transakcji sprzedaży - nabycie od Oddziału wyrobów gotowych nastąpi na chwilę przed sprzedażą przez Z. do klienta finalnego, zatem Z. będzie przysługiwać wyłącznie chwilowa własność wyrobów gotowych (mg.flash tille/just in time). Transakcja sprzedaży pomiędzy Z. a klientem finalnym będzie dokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

System flash title/just in time ma na celu zoptymalizowanie zarządzania zapasami.

Zgodnie z założeniami dotyczącymi funkcjonowania zcentralizowanego łańcucha dostaw, C. dostarczy do Z. wyrób gotowy zgodnie z zasadą Just In Time (ang. dokładnie na czas), czyli w praktyce - wtedy kiedy ten produkt ma być przez Z. dostarczony do klienta finalnego. Od strony systemu IT powyższa koncepcja jest rejestrowana poprzez tzw. flash title. Oznacza to, że moment wewnętrznego przesunięcia wyrobów gotowych z C. do Oddziału oraz sprzedaży z Oddziału do Z. będzie zbiegał się z momentem sprzedaży wyrobów gotowych przez Z. na rzecz klienta finalnego. Zatem Oddział będzie dysponentem wyrobów gotowych przez ułamek sekundy, zanim własność wyrobów gotowych przejdzie na odbiorcę - Z., a następnie na klienta finalnego.

Zgodnie z tym modelem, Oddziałowi będzie przysługiwało wyłącznie chwilowe i ograniczone prawo do dysponowania wyrobami gotowymi, jednakże towary będą w danym momencie pozostawać poza fizyczną kontrolą Oddziału (będą transportowane na zlecenie C.). Ze względów formalnych, Oddział będzie uwidoczniony na fakturze przekazywanej Z. (fizycznie czynność wystawiania faktur zostanie wykonana przez centrum usług księgowych Grupy X. w P. - A.). Dodatkowo, ponieważ usługi transportu wyrobów gotowych z magazynu do klientów finalnych oraz rozliczenie z tytułu opakowań zwrotnych są nierozerwalnie związane z podstawową transakcją - sprzedażą wyrobów gotowych, może istnieć konieczność, aby obrót VAT z tego tytułu był formalnie wykazywany przez Oddział. Z tego względu Oddział C. w Polsce będzie wystawiał fakturę na Z. z tytułu transportu wyrobów gotowych z magazynu do klientów finalnych oraz z tytułu obrotu opakowaniami zwrotnymi (fizycznie czynność wystawiania faktur zostanie wykonana przez centrum usług księgowych Grupy X. w P. - A.). Należy jednak podkreślić, że:

usługi transportu wyrobów gotowych z magazynu do klientów finalnych świadczone będą fizycznie przez L. oraz podmioty działające na jej zlecenie, a rola Oddziału będzie ograniczona do uwidocznienia Oddziału na refakturze przekazywanej do Z. za usługi transportu nabyte od L. (fizycznie jak wskazano wyżej faktura zostanie wystawiona przez A.),

właścicielem opakowań zwrotnych będzie C., a Oddział C. (na podstawie danych przekazywanych przez C.) będzie dokonywać wyłącznie formalnego rozliczenia z tytułu braku zwrotu opakowań zwrotnych w terminie w formie wystawienia odpowiedniej faktury na Z. (o ile takie rozliczenie będzie dokonywane przez Oddział).

Z perspektywy ekonomicznej, sprzedaży wyrobów gotowych do Z. będzie dokonywała C., tj. C. będzie odpowiedzialna za negocjacje warunków umownych z Z. oraz zawarcie umowy sprzedaży. W celu wypełnienia warunków ATL, w umowie zawarte zostaną postanowienia wskazujące, że z formalnego punktu widzenia Z. będzie nabywała wyroby gotowe od podmiotu posiadającego ATL - Oddziału C. w Polsce. Z. będzie jedynym odbiorcą wyrobów gotowych od C. w Polsce.

Ad ii) - Spełnienie wymogu wykonywania działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem tylko przez przedsiębiorcę w nim oznaczonego i wyłącznie w miejscach wymienionych w zezwoleniu

Ze względów formalnych, tj. w celu spełnienia wymogów koniecznych do uzyskania ATL, Oddział C. będzie obowiązany do posiadania tytułu prawnego (najem lub prawo dostępu) do magazynów, w których będą magazynowane wyroby gotowe. W związku z tym Oddział zawrze umowę najmu/dostępu do magazynów L. (własnych lub najmowanych). Przedmiotowe magazyny nie będą fizycznie wykorzystywane przez Oddział C., gdyż jak wskazano wyżej Oddziałowi przysługiwać będzie wyłącznie chwilowe prawo do dysponowania sprzedawanymi wyrobami gotowymi w związku z tym, że dostawy będą realizowane zgodnie z zasadą Just In Time (ang. dokładnie na czas), czyli w praktyce - wtedy kiedy ten produkt ma być przez Z. dostarczony do klienta finalnego.

Ad v) - Spełnienie wymogów wynikających z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej

C. wyznaczy osobę uprawnioną w Oddziale do jego reprezentacji, zgodnie z wymogami prawnymi. Osobą tą będzie pracownik centrum księgowego (A.) Grupy X. w Polsce. Reprezentant nie będzie pracownikiem Oddziału. Oddział C. w Polsce nie będzie zatrudniał żadnych pracowników. Osoba ta nie będzie zaangażowana w negocjowanie i podpisywanie kontraktów sprzedażowych w Polsce, tj. nie będzie mieć dalszych uprawnień do reprezentowania C., negocjacji warunków kupna i sprzedaży wyrobów gotowych do Z., ani do zawierania umów kupna i sprzedaży w imieniu C. z Z.

Pełnomocnictwo udzielone reprezentantowi będzie formalnie upoważniało reprezentanta do reprezentowania Oddziału w ramach działań podejmowanych w zakresie sprzedaży wyrobów gotowych do Z., a także do podjęcia niezbędnych działań w zakresie uzyskania zezwolenia na obrót hurtowy alkoholem, przy czym pełnomocnictwo to nie będzie go co do zasady upoważniało do zawierania umów w imieniu C., ani składania innych wiążących oświadczeń woli w imieniu C., poza wyraźnie wskazanymi (np. zawarcie umowy najmu biura, umowy najmu magazynu). Reprezentant Oddziału będzie zatem jedynie prowadzić działania określone wymogami prawnymi, niezbędne do formalnego funkcjonowania oddziału. Siedzibą Oddziału będzie siedziba A. w P. Oddział C. będzie posiadał umowę najmu na część powierzchni A. Biuro, co do zasady nie będzie fizycznie wykorzystywane przez C. lub Oddział C., tj. nie będzie w nim fizycznie prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza przez C. (Oddział). W przypadku, gdy uwzględnione zostanie odwołanie w sprawie ATL, przedmiotowa umowa zostanie rozwiązana, a Oddział zostanie najprawdopodobniej zlikwidowany.

Uproszczony schemat głównych funkcji pełnionych przez poszczególne podmioty w modelu docelowym, tj. C., Oddział C., Z., L. oraz A. wygląda następująco.

Produkcja wyrobów gotowych na materiale powierzonym (świadczenie usług toolingowych na zlecenie C.

Świadczenie usług transportu wyrobów gotowych między magazynami oraz do klientów finalnych na zlecenie C. (z wykorzystaniem podwykonawców)

Magazynowanie materiałów do produkcji (w tym surowców) oraz wyrobów gotowych (na zlecenie C.)

Usługi wsparcia zaopatrzenia

Planowanie produkcji (określenie strategii łańcucha dostaw)

Rozwój standardów produkcyjnych

Zakup usług tollingowych, logistycznych, lokalnych usług wsparcia zaopatrzenia od L.

Zakup oraz dostarczenie materiałów do produkcji

Organizacja procesu transportu wyrobów gotowych między magazynami oraz do klientów Z. (zakup usług od L.)

Organizacja procesu magazynowania wyrobów gotowych (zakup usług od L.)

Ponadto, C. wraz z Z. są odpowiedzialne za rozwój nowych produktów

Optymalizacja produkcji i logistyki

Zapasy

ODDZIAŁ

Posiadanie ATL

Formalny obrót towarami

Tytuł prawny do magazynów (najem lub prawo dostępu)

Wystawianie faktur w imieniu i na rzecz i Oddziału

Pełnomocnik/ reprezentant Oddziału

Obsługa księgowa Z., L. i C.

Rozwój strategii sprzedaży i budowania marek

Prowadzenie działań marketingowych

Zarządzanie relacjami z klientami

Sprzedaż wyrobów gotowych do klientów finalnych (hurtowni i sieci sprzedaży detalicznej)

Ponadto, Z. wraz z C. są odpowiedzialne za rozwój nowych produktów

Posiadanie ATL (Z. musi także posiadać ATL w celu sprzedaży wyrobów gotowych na rzecz klientów finalnych)

Lokalne znaki towarowe

Oprócz tytułu prawnego do magazynów (najem lub prawo dostępu) oraz umowy najmu biura Oddziału, C. nie będzie posiadało w Polsce tytułu prawnego do innych nieruchomości. C. będzie posiadać również w Polsce materiały powierzone L. do produkcji wyrobów alkoholowych, np. butelki, kegi czy składniki do niezbędne do wytwarzania zamówionych przez C. produktów oraz produkty finalne. Nie będzie natomiast posiadać w Polsce żadnych zasobów technicznych, które byłyby niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, tj. nieruchomości i urządzeń administracyjnych, punktów obsługi sprzedaży, maszyn i urządzeń produkcyjnych, ani żadnej innej infrastruktury.

Wnioskodawca pragnie także wskazać, że transakcja sprzedaży wyrobów gotowych do Z. jest przedmiotem postępowania w sprawie zawarcia Uprzedniego Porozumienia Cenowego z polskim Ministrem Finansów zainicjowanego przez Z.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest określenie konsekwencji podatkowych na gruncie VAT wyłącznie w stanie faktycznym, w którym Oddział zostanie już zlikwidowany i aktywność C. na terytorium Polski ograniczy się do aktywności realizowanych obecnie bezpośrednio przez C. C. pragnie również wskazać, że złożyła odrębny wniosek odnoszący się do określenia konsekwencji podatkowych na gruncie VAT w stanie faktycznym, gdzie Oddział będzie istniał.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym C. będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 i 53 Rozporządzenia wykonawczego, które uczestniczy w transakcjach usługowych pomiędzy C. a L. w sytuacji gdy Oddział zostanie już zlikwidowany?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym C. nie będzie posiadało w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 i 53 Rozporządzenia wykonawczego, które uczestniczy w transakcjach usługowych pomiędzy C. a L. w sytuacji gdy Oddział zostanie już zlikwidowany.

Wnioskodawca dąży do potwierdzenia, czy jego działalność w planowanym modelu, przedstawionym w stanie faktycznym, może powodować powstanie jego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce zgodnie z przepisami VAT, które uczestniczy w transakcjach pomiędzy C. a L., w sytuacji gdy Oddział zostanie już zlikwidowany.

W opinii Wnioskodawcy, prowadzenie działalności przez C., nie będzie prowadziło do powstania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, które uczestniczyłoby w transakcjach usługowych pomiędzy C. a L.

Udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy prowadzona działalność skutkuje powstaniem stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej czy też nie, ma istotne znaczenie, gdyż na gruncie polskiej ustawy o VAT, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej może determinować miejsce opodatkowania usług podatkiem VAT zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Dlatego też, z perspektywy Wnioskodawcy istotne jest ustalenie, czy z tytułu nabytych usług C. będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w Polsce w związku z powiązaniem nabywanych usług ze stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej, czy też powinna rozliczyć VAT według właściwych zasad (np. opodatkować w miejscu siedziby, tj. w Szwajcarii).

W krajowych regulacjach brak jest definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pojęcie to zostało uregulowane w bezpośrednio obowiązującym w Polsce Rozporządzeniu wykonawczym.

I tak, art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady UE 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L z 2011 r. Nr 77 z późn. zm), zwanego rozporządzeniem wykonawczym, wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej to takie miejsce, które nie będąc miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika, charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić podatnikowi odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Co więcej, w art. 11 Rozporządzenia wykonawczego w ustępie 3 zaznaczono, źe posiadanie numeru identyfikacyjnego VAT nadanego w danym kraju samo w sobie nie jest wystarczające by uznać istnienie stałego miejsca prowadzania działalności gospodarczej podatnika w tym kraju.

Natomiast, zgodnie z art. 53 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Dyrektywy VAT stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Na podstawie wyżej przedstawionej regulacji, wskazać można, że posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności w innym państwie niż państwo siedziby podatnika zachodzi wyłącznie, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

(i) miejsce działalności (inne niż miejsce siedziby) charakteryzuje się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego,

(ii) posiada ono odpowiednie wyposażenie techniczne (infrastruktura),

(iii) działalność prowadzona w tym miejscu nosi znamiona stałości oraz jest samodzielna w takim stopniu, że możliwe jest w jej ramach podejmowanie decyzji dotyczących dostaw/świadczeń realizowanych z tego miejsca / dla potrzeb tego miejsca.

Powyżej zaprezentowane przesłanki zostały wypracowane w orzecznictwie TSUE na długo przed wprowadzeniem ich do Rozporządzenia wykonawczego, które to orzecznictwo daje wskazówki co do tego, w jaki sposób powinny być poszczególne przesłanki interpretowane (np. C-168/84, Gunter Berkholz, C-231/94, Faaborg-Gelting Linien; C-190/95, ARO Lease BV) Dlatego też poniżej Wnioskodawca przedstawia analizę dotyczącą stałego miejsca działalności gospodarczej w opisanym stanie faktycznym, z uwzględnieniem dorobku TSUE, jak również wypracowanego na bazie orzecznictwa TSUE dorobku polskich organów podatkowych.

Przed dokonaniem analizy poszczególnych przesłanek stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na bardzo istotny aspekt wypływający z orzecznictwa TSUE. A mianowicie, na konieczność dokonywania oceny skutków na gruncie VAT z uwzględnieniem realiów gospodarczych (stanowiących podstawowe kryterium stosowania wspólnego systemu VAT - na co zwracał uwagę TSUE m.in. w wyroku w sprawie Planzer, C-73/06). Mając na uwadze wspomnianą zasadę, przy dokonywaniu analizy wspomnianych przesłanek pod kątem oceny czy mamy do czynienia ze stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej czy też nie, należy brać pod uwagę także specyfikę realizowanej przez Wnioskodawcę działalności.

Obecne realia rynkowe i zaostrzająca się konkurencja na rynku międzynarodowym wymagają bowiem od podmiotów prowadzących działalność międzynarodową w branży FMCG, rozdzielenia poszczególnych funkcji pomiędzy wyspecjalizowane w tym celu spółki (tj. spółki zarządzające procesem, spółki dystrybucyjne czy też spółki produkcyjne). Jak Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, działanie takie ma na celu zwiększenie możliwości produkcyjnych, poprawę jakości obsługi klientów oraz efektywności działania i wykorzystania posiadanych aktywów. Dlatego też, Wnioskodawca, jako jeden z liderów na rynku produktów browarniczych, musi podejmować niezbędne kroki, aby zachować konkurencyjność na wymagającym rynku. Jednym z takich kroków jest właśnie restrukturyzacja dokonywana w ramach projektu B., która jest typową strukturą stosowaną przez podmioty z branży FMCG.

Aby zatem ocenić, czy w przedstawionym stanie faktycznym C. będzie posiadać w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, należy rozważyć, czy z perspektywy funkcji przypisanych C. w ramach planowanego projektu B., aktywność C. w Polsce, w sytuacji gdy uprzednio utworzony Oddział zostanie w przyszłości zlikwidowany, może stanowić stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

(i) Odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego

Jak wskazano powyżej, aby podmiot posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT, musi on dysponować odpowiednimi zasobami ludzkimi, które pozwolą na wykonywanie działalności gospodarczej w danej branży.

W przedstawionym stanie faktycznym C. nie zostanie dysponentem żadnego zaplecza osobowego w Polsce. Warto wskazać, że zarówno w trakcie istnienia Oddziału, jak i po jego likwidacji, Wnioskodawca nie będzie zatrudniał żadnych pracowników, nie będzie stroną umów o pracę ani innych umów, dzięki którym mógłby on bezpośrednio określać zakres obowiązków osób, kierować ich pracami oraz je kontrolować. W sytuacji, gdy uprzednio utworzony Oddział zostanie zlikwidowany, Wnioskodawca nie będzie także posiadał w Polsce osób upoważnionych do reprezentacji (czy to Wnioskodawcy, czy Oddziału Wnioskodawcy).

Jak wskazano w stanie faktycznym, C. będzie odbiorcą usług produkcji, usług prowadzenia gospodarki magazynowej, usług transportowych, i lokalnych usług wsparcia zaopatrzenia świadczonych przez L. Na potrzeby świadczenia tych usług L. posiada własne zasoby ludzkie, które służą do realizacji własnych zadań, rozdzielonych w ramach projektu B. Część zadań L. realizuje także przy wykorzystaniu podwykonawców.

Zatem w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem nie zostaje spełniona przesłanka dysponowania odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego, w konsekwencji, nie można mówić o posiadaniu przez C. stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Jednakże w celu pełnego wyjaśnienia swojej argumentacji, Wnioskodawca przedstawi poniżej również analizę w odniesieniu do pozostałych kryteriów statuujących owe miejsce.

(ii) Odpowiednie wyposażenie techniczne (infrastruktura)

Jedynie wówczas można dopuszczać, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jeżeli obok zaplecza personalnego, dysponuje on także wyposażeniem technicznym, którego charakter i rozmiar pozwoli wykonywać działalność gospodarczą w danej branży.

W stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem C. nie będzie miała możliwości korzystania w Polsce z żadnego zaplecza technicznego (infrastrukturalnego). C. będzie posiadać bezpośrednio jedynie prawo do magazynu na terytorium Polski, które będzie prawem zobowiązaniowym, nie zaś prawem rzeczowym w rozumieniu prawa cywilnego (w szczególności nie będzie to prawo własności magazynu) oraz prawo własności do surowców, półproduktów i materiałów niezbędnych do wytworzenia produktów C. oraz opakowań zwrotnych, a także prawo własności do wytworzonych produktów końcowych.

C. nie będzie natomiast posiadać w Polsce żadnych zasobów technicznych, które byłyby niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, tj. nieruchomości i urządzeń administracyjnych, punktów obsługi sprzedaży, maszyn i urządzeń produkcyjnych, ani żadnej innej infrastruktury.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w orzecznictwie TSUE zostało rozstrzygnięte, że nabycie środków do realizacji działalności przez przedsiębiorców nie prowadzi do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W wyroku w sprawie C-73/06 Planzer Luxembourg Sarl TSUE wskazał, że ,,Stałym przedsiębiorstwem (wcześniej stosowana nazwa do określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - nie jest trwałe urządzenie używane przez danego przedsiębiorcę do działalności o charakterze przygotowawczym i pomocniczym, takiej jak rekrutacja pracowników lub zakup środków technicznych koniecznych do wykonywania działalności”. Prowadzi to zatem do wniosku, że tym bardziej w charakterze zasobów rzeczowych potencjalnego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej C. nie mogą być traktowane nabyte przez C. surowce, półprodukty i materiały, typu butelki, kegi, etc. Towary te mają jedynie pomagać w realizacji działalności, przypisanej w ramach podziału funkcjonalnego dokonanego zgodnie z projektem B., wykonywanej samodzielnie przez L. Same w sobie nie tworzą natomiast składników, na podstawie których C. może realizować własne zadania.

Podobnie jak w przypadku zasobów ludzkich, zasoby rzeczowe mają pozwalać na wykorzystanie nabytych usług do prowadzenia działalności gospodarczej oraz mają umożliwić świadczenie usług i dostawę towarów przez to stałe miejsce działalności gospodarczej. Warto w tym miejscu przypomnieć, że celem działalności C. jest m.in. planowanie produkcji, rozwój standardów produkcyjnych, zlecanie usług tollingowych od L., zakup oraz dostarczenie materiałów do produkcji, organizacja transportu wyrobów gotowych między magazynami oraz do klientów Z.

Patrząc na ogół zasobów rzeczowych C. w Polsce (m.in. własność składników wykorzystywanych do produkcji wyrobów C. oraz opakowań zwrotnych, a także prawo własności do wytworzonych produktów końcowych) nie można uznać, że są to zasoby rzeczowe pozwalające realizować cele, jakie zostały nałożone na C. w ramach podziału zadań według nowego projektu B.. Dlatego też należy uznać, że C. nie będzie posiadało w Polsce w opisanym powyżej zakresie odpowiednich zasobów rzeczowych koniecznych do uznania, że posiada ono w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nie będzie on posiadał odpowiedniego zaplecza technicznego w Polsce, aby można było przypisać mu posiadanie w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT.

(iii) Stałość prowadzonej działalności oraz jej samodzielność w takim, stopniu, że możliwe jest w jej ramach podejmowanie decyzji dotyczących dostaw realizowanych z tego miejsca / dla potrzeb tego miejsca

Pojęcie stałości można rozumieć jako zamiar permanentnego (a przynajmniej długofalowego) prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium danego państwa. Jednocześnie, stałość w odniesieniu do kryteriów powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, odnosi się również do konieczności utworzenia określonego stopnia zaangażowania środków osobowych i technicznych, by nie było wątpliwości, że nie ma ona charakter przemijającego.

Organy podatkowe, jak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 25 października 2012 r., sygn. IPPP3/443-784/12-4/KC wskazują, że „(...) „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale.

W świetle powyższych wyjaśnień definicji „stałości” można uznać, że opisany w stanie faktycznym ograniczony zakres bezpośredniej aktywności C. w Polsce (tj. m.in. posiadanie prawa do magazynu), będzie miał co do zasady stały charakter. Jednakże stałość ta może być przypisana wyłącznie w tym bardzo ograniczonym zakresie aktywności C., który ani nie jest wystarczający do prowadzenia działalności C. w Polsce zgodnie z jego rolą przypisaną w ramach projektu B., ani nie może zostać uznany za samodzielną działalność C. na terytorium Polski.

W kwestii samodzielności Wnioskodawca pragnie przywołać wyrok w TSUE w sprawie C- 90/95, ARO Lease BV, w której holenderska spółka leasingowa świadczyła usługi leasingowe w Belgii wykorzystując usługi niezależnych pośredników, nie posiadając w tym kraju własnego biura ani innej infrastruktury. W stanie faktycznym wskazano, że do Belgii nie zostały przeniesione uprawnienia decyzyjne spółki holenderskiej, gdyż spółka zagraniczna nie posiadała w innym kraju członkowskim podległego sobie personelu oraz zaplecza technicznego rozwiniętego w takim stopniu i na tyle stale, żeby zawierać umowy i podejmować decyzje, co Trybunał uznał za jedną z kluczowych kwestii, która przesądziła o braku ustanowienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej spółki leasingowej w Belgii.

Jak wskazał TSUE w powyższym wyroku, stałość wiąże się również z niezależnością w tym znaczeniu, że zorganizowane trwale zaplecze personalne i techniczne jest w stanie niezależnie funkcjonować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Istotnym warunkiem powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest zatem to, aby aktywa techniczne i personalne posiadane (z zamiarem stałości) w danym kraju tworzyły strukturę niezależną i samodzielną, w takim stopniu, aby w ramach tej struktury możliwe było podejmowanie decyzji zarządczych w zakresie kwestii, które dotyczą tego stałego miejsca prowadzenia działalności oraz działalności gospodarczej prowadzonej przez to miejsce. Powstała struktura musi być wyposażona zatem w zdolność do samodzielnego realizowania i „konsumowania” świadczeń.

W tym kontekście bezpośrednia działalność C. nie może zostać uznana za samodzielną i niezależną w stosunku do centrali C. Ograniczone zasoby rzeczowe i brak zasobów ludzkich, nie są w stanie realizować jakichkolwiek działań samodzielnie. Nie można bowiem uznać, że posiadanie prawa własności do składników potrzebnych do wytworzenia produktów oraz do opakowań zwrotnych, a także prawo własności do wytworzonych produktów końcowych może stanowić stałe miejsce prowadzenia działalności.

Nie sposób bowiem uznać, że Wnioskodawca, w ramach tych ograniczonych zasobów, które posiada w Polsce, jest zdolny do tego by na/z terytorium Polski wykonywać jakiekolwiek zadania przypisane mu w ramach projektu B. tj. planowanie produkcji, określanie strategii łańcucha dostaw, zlecanie usług tollingowych, rozwój standardów produkcyjnych, zlecanie transportu oraz magazynowania wyrobów gotowych. Tym bardziej, owe zasoby C. w Polsce nie są zdolne do odbioru i wykorzystania usług tollingowych i logistycznych świadczonych przez L. na rzecz C.

Wszystkie czynności powiązane z odbiorem tych usług, czyli de facto wszystkie wymienione powyżej, tj. planowanie produkcji, określanie strategii łańcucha dostaw, zlecanie usług tollingowych, rozwój standardów produkcyjnych, zlecanie transportu oraz magazynowania wyrobów gotowych, są wykonywane przez C. z centrali w Szwajcarii, gdzie C. ma odpowiednie zaplecze techniczne i osobowe zdolne do ich wykonywania. W konsekwencji, w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem nie dojdzie do utworzenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej C. w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, w przypadku gdy Oddział C. zostanie już zlikwidowany, C. nie będzie posiadało w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 i 53 Rozporządzenia wykonawczego, które uczestniczy w transakcjach usługowych pomiędzy C. a L.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin