Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-996/14/AP
z 10 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kalkulacji wysokości dostępnego limitu pomocy publicznej w oparciu o koszty tworzenia nowych miejsc pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kalkulacji wysokości dostępnego limitu pomocy publicznej w oparciu o koszty tworzenia nowych miejsc pracy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”, „Strefa”) już blisko 15 lat - pierwsze zezwolenie strefowe wydane zostało na rzecz jej poprzednika prawnego w 2000 r.

Spółka posiada obecnie ważne Zezwolenie nr …/2013 (dalej: „Zezwolenie”) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej rozumianej jako działalność produkcyjna handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy.

W Zezwoleniu zostały określone następujące warunki prowadzenia działalności:

1. poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 500.000 zł w terminie do 30 czerwca 2015 r.,
2. zwiększenie dotychczasowego zatrudnienia na terenie strefy kształtującego się na poziomie 1001 pracowników poprzez zatrudnienie co najmniej:
1. 60 nowych pracowników do dnia 31 grudnia 2013 r.,
   
2. 70 nowych pracowników do dnia 31 grudnia 2014 r.,
   
3. 20 nowych pracowników do dnia 31 grudnia 2015 r.
   i utrzymanie każdego nowo utworzonego miejsca pracy w okresie co najmniej 5 lat od dnia utworzenia,
3. zakończenie inwestycji w terminie do dnia 30 czerwca 2015 r.,
4. w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia SSE (niżej zdefiniowanego), do obliczenia maksymalnej wysokości dwuletnich kosztów pracy przyjmuje się koszty pracy 225 nowo zatrudnionych pracowników.
   
   

Zgodnie z celami przyznawania pomocy publicznej, wydanie na rzecz Spółki Zezwolenia przyczyniło się do rozwoju regionu, w którym działa Spółka - realizacja projektu inwestycyjnego, który był podstawą do uzyskania przez nią Zezwolenia pozwoliła na utrzymanie istniejących miejsc pracy jak również na utworzenie więcej niż 150 nowych miejsc pracy. Liczba nowo zatrudnionych pracowników w związku z realizacją inwestycji, zgodnie z definicją z § 3 ust. 6 Rozporządzenia Strefowego (niżej zdefiniowanego), przekracza 225 pracowników. Szczególnego podkreślenia wymaga fakt, że część z 1001 pracowników zatrudnionych przed uzyskaniem Zezwolenia, wykonuje obecnie zarówno pracę pozostającą w związku z projektem, który stanowił podstawę do uzyskania poprzednio uzyskanego zezwolenia, jak i projektem w związku z którym Spółka uzyskała Zezwolenie.

Spółka korzysta ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r., Nr 232, poz. 1548 ze zm., dalej: „Rozporządzenie SSE”, „Rozporządzenie Strefowe”).

Spółka kalkuluje wielkość dostępnego limitu zwolnienia poprzez uwzględnianie co miesiąc kosztów pracy dla określonej liczby pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty, pracownicy zatrudnieni przez Spółkę na terenie SSE w całym okresie jej funkcjonowania na terenie SSE; z uwzględnieniem intensywności pomocy oraz obowiązku dyskontowania kosztów kwalifikowanych na dzień uzyskania Zezwolenia).

Z uwagi na fakt, że liczba nowo zatrudnionych pracowników na terenie SSE przyrastała stopniowo, Spółka dopiero po pewnym okresie osiągnęła maksymalną liczbę nowo zatrudnionych wskazaną w treści Zezwolenia (225). W miesiącach przed osiągnięciem niniejszej wartości, Spółka za koszt kwalifikowany uznaje koszty pracy właściwe dla miejsc pracy na terenie SSE, w wysokości odpowiednio niższej. Począwszy od pierwszego miesiąca po upływie okresu 24 miesięcy względem pierwszego miesiąca ponoszenia kosztów kwalifikowanych (w formie kosztów pracy), maksymalna liczba miejsc pracy uwzględnianych dla celów kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego (225) jest pomniejszana w każdym kolejnym miesiącu o liczbę miejsc pracy uwzględnioną w kalkulacji 24 miesiące wcześniej. W konsekwencji, zachowany jest wymóg, że łączna liczba miejsc pracy uwzględnionych dla celów kalkulacji dostępnego dla Spółki limitu zwolnienia podatkowego odpowiadać będzie dwuletnim kosztom pracy właściwym dla liczby nowo zatrudnionych pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskazana przez Spółkę metodologia kalkulacji wysokości dostępnego limitu zwolnienia podatkowego jest prawidłowa, a w szczególności czy prawidłowe jest podejście, zgodnie z którym Spółka nie jest zobowiązana do uwzględniania każdorazowo tych samych pracowników dla celów obliczenia dwuletnich kosztów pracy, mających bezpośredni wpływ na limit dostępnego dla Spółki zezwolenia?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”), w przypadku Spółki zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „PDOP”) podlegają dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia.

Jednocześnie, ze względu na korzystanie przez Spółkę z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego, Spółka zobowiązana jest do kalkulacji przysługującego jej maksymalnego limitu pomocy publicznej. Tym samym, poprawność kalkulacji dostępnego limitu zwolnienia podatkowego wywiera bezpośredni wpływ na zobowiązania podatkowe Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia SSE, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP stanowi pomoc regionalną z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy.

Z kolei stosownie do § 3 ust. 3 Rozporządzenia Strefowego utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 12 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.

W przypadku przedsiębiorców korzystających z pomocy publicznej w oparciu o koszty tworzenia nowych miejsc pracy, wielkość wskazanej puli/limitu zwolnienia ustalana jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru oraz dwuletnich kosztów pracy (z uwzględnieniem obowiązku dyskontowania).

W konsekwencji, Spółka zobligowana jest do szczegółowego ustalenia:

1.liczby miejsc pracy na terenie SSE, która może zostać uwzględniona dla celów kalkulacji limitu dostępnego zwolnienia podatkowego (liczba nowo zatrudnionych pracowników w rozumieniu § 3 ust. 6 Rozporządzenia Strefowego; jednak nie więcej niż 225 pracowników; jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – w przypadku Spółki jest to właśnie 225 nowych miejsc pracy).

Zgodnie z definicją zawartą, w § 3 ust. 6 Rozporządzenia Strefowego przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie 3 lat od zakończenia inwestycji, a każde miejsce pracy jest utrzymane przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres co najmniej 3 lat, licząc od dnia ich utworzenia. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na etaty w pełnym wymiarze czasu pracy.

Tym samym, liczba pracowników, która może zostać uwzględniona dla celów kalkulacji limitu zwolnienia odpowiada liczbie pracowników:

i. zatrudnionych przez Spółkę w związku z realizacją projektu będącego podstawą do wydania zezwolenia;

ii. zatrudnionych po dniu uzyskana zezwolenia jednak nie później niż w okresie 3 lat od zakończenia inwestycji;

iii. co do których zachowany jest wymagany termin utrzymania miejsc pracy (w przypadku Spółki - 5 lat);

2.a następnie - dwuletnich kosztów pracy właściwych dla pracowników zatrudnianych przez Spółkę na terenie SSE (w liczbie nie wyższej niż obliczona zgodnie z pkt 1 powyżej).

Co istotne dla Spółki, w jej ocenie dokonując kalkulacji wskazanego limitu, należy uwzględnić fakt, iż:

• zatrudnienie w przypadku nowej inwestycji narasta stopniowo, co powoduje, że dla każdego z miejsc pracy okres upływu dwóch lat naliczania kosztów upływa w innych miesiącach;
• co do zasady obecna sytuacja gospodarcza jak i specyfika działania firmy informatycznej, wymusza częste zmiany struktury zatrudnienia (zmiana stanowisk, reorganizacja zespołów), a skład osobowy firmy również nie jest stały (rotacja pracowników).
  
  

Stosownie do § 5 ust. 2 Rozporządzenia o SSE, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. Powyższe oznacza, że przedsiębiorca, chcąc korzystać z pomocy publicznej w oparciu o koszty pracy, zobligowany jest do utrzymania liczby nowo utworzonych miejsc pracy przez okres 5 lat (lub 3 lat w przypadku małych i średnich przedsiębiorców).

Analiza wskazanych uprzednio przepisów prowadzi do konkluzji, że ustawodawca, nie stworzył normy prawnej zobowiązującej przedsiębiorcę do zatrudniania przez okres 5 lat konkretnych pracowników (np. Jana Nowaka) czy też utrzymania przez okres 5 lat konkretnych, nowo utworzonych miejsc pracy. W szczególności, zasadne jest twierdzenie, że przedsiębiorca chcąc skorzystać z pomocy publicznej w oparciu o koszty zatrudnienia zobligowany jest do utworzenia określonej liczby nowych miejsc pracy - przepisy szczegółowo wskazują, które miejsca pracy spełniają ten warunek oraz do utrzymania przyrostu netto miejsc pracy, który w skrócie liczony jest jako średnioroczne zatrudnienie z dnia uzyskania zezwolenia plus liczba nowych miejsc pracy. Sytuacja gospodarcza i uwarunkowania branży informatycznej, w której Spółka prowadzi działalność, powodują, że niemożliwym jest utrzymać ten sam stan osobowy i te same stanowiska pracy przez cały okres kalkulowania limitu dostępnego zwolnienia.

W związku z powyższym, Spółka zobligowana jest do utrzymania łącznej (w całym zakładzie na terenie Strefy niezależnie od działu) liczby miejsc pracy związanych z nową inwestycją przez okres 5 lat (przyrost netto). Nie ma natomiast obowiązku zatrudniania konkretnego pracownika (np Jana Nowaka) czy też utrzymywania konkretnych stanowisk pracy przez okres 5 lat. W szczególności, Spółka może tworzyć zupełnie nowe stanowiska pracy przy jednoczesnym likwidowaniu innych, utrzymując jednak równocześnie średnioroczny wskazany w Zezwoleniu poziom zatrudnienia. Dopuszczalna jest również rotacja zatrudnienia u przedsiębiorcy strefowego. Reasumując, z perspektywy wypełnienia warunku utworzenia, a następnie utrzymania określonej liczby nowych miejsc pracy, jak również z perspektywy metodologii kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego istotna pozostaje liczba pracowników a nie konkretne osoby czy też konkretne stanowiska.

Zezwolenie strefowe posiadane przez Spółkę wskazuje jednocześnie maksymalną liczbę miejsc pracy, która może zostać uwzględniona dla celów obliczania dostępnego limitu zwolnienia podatkowego (225) - wartość minimalną w niniejszym zakresie stanowi z kolei minimalna ilość miejsc pracy koniecznych do utworzenia na terenie SSE (150). Liczba pracowników zatrudnionych na terenie SSE, która może zostać uwzględniona przez Spółkę dla celów obliczenia dostępnego limitu zwolnienia podatkowego (w ramach wskazanych powyżej „widełek” 150-225), zależna jest od liczby osób nowo zatrudnionych przez Spółkę.

Zgodnie z definicją zawartą w § 3 ust. 6 Rozporządzenia Strefowego przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie 3 lat od zakończenia inwestycji, a każde miejsce pracy jest utrzymane przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres co najmniej 3 lat, licząc od dnia ich utworzenia. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na etaty w pełnym wymiarze czasu pracy.

Tym samym wskazana powyżej definicja „nowo zatrudnionych” wskazuje jaka liczba pracowników może zostać wzięta pod uwagę dla celów ustalenia dostępnego limitu zwolnienia podatkowego. Jak zostało wskazane uprzednio (przy analizie definicji „nowych miejsc pracy”) przepisy dotyczące pomocy publicznej, nie odnoszą się do konkretnych pracowników (konkretny Jan Kowalski), ale wyłącznie do pojęcia liczby pracowników.

W konsekwencji, faktyczna liczba miejsc pracy utworzonych na terenie SSE (pomiędzy 150 a 225 miejsc pracy), która może zostać uwzględniona dla celów obliczenia limitu dostępnego zwolnienia podatkowego zależna jest od liczby nowo zatrudnionych pracowników na terenie SSE, zgodnie z definicją wskazaną w § 3 ust. 6 Rozporządzenia Strefowego. W poszczególnych miesiącach kalkulowania limitu, w ramach liczby miejsc pracy możliwej do uwzględnienia dokonywany jest wybór miejsc pracy, które zostaną uwzględnione w danym miesiącu dla celów kalkulacji limitu dostępnego zwolnienia podatkowego - spośród wszystkich pracowników Spółki zatrudnionych na terenie SSE, niezależnie od okresu ich zatrudnienia (konieczność dokonania takiego „samoograniczenia” ma na celu zapewnienie, że w jakimkolwiek miesiącu koszty pracy mające wpływ na kalkulację limitu zwolnienia nie przekraczają wartości właściwej dla 225 nowych pracowników).

Reasumując, w ocenie Spółki przepisy nie zawierają precyzyjnych regulacji co do selekcji pracowników, których koszty pracy mają wpływ na kalkulację limitu dostępnego zwolnienia. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 7 listopada 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1295/10/AK potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym „Przepisy Rozporządzenia oraz postanowienia Zezwolenia służą jedynie obliczeniu maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych i maksymalnej wielkości limitu zwolnienia podatkowego, nie precyzując jednak, jakich pracowników przedsiębiorca ma brać pod uwagę ani jak szybko przedsiębiorca korzystający z pomocy publicznej ma tę pomoc wykorzystać (nie licząc oczywiście terminu końcowego wynikającego z Zezwolenia) i czy wykorzystanie to ogranicza się jedynie do takiej liczby nowo zatrudnionych pracowników, która określona jest w Zezwoleniu (w przypadku Wnioskodawcy to 3 pracowników)”.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Spółka uważa, że uprawniona jest do kalkulacji wielkości pomocy publicznej mnożąc maksymalną intensywność pomocy oraz koszt pracy pracowników (i) świadczących pracę na terenie SSE w związku z inwestycją będącą podstawą do wydania Zezwolenia i (ii) zatrudnionych w trakcie całego okresu funkcjonowania Spółki na terenie SSE (tj. od 2000 r). Jednocześnie w każdym z miesięcy liczba pracowników określona zostaje wg metodologii opisanej powyżej i nie może przekraczać maksymalnej dopuszczalnej liczby nowo zatrudnionych pracowników stosownie do postanowień Zezwolenia (225).

Kalkulacja przeprowadzana jest zaś z uwzględnieniem obowiązku dyskontowania kosztów kwalifikowanych na dzień uzyskania Zezwolenia.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Spółki, przedstawiona poniżej metodologia pozwala na kalkulację limitu dostępnego zwolnienia w sposób przejrzysty jak również w pełni zgodny z właściwymi przepisami.

W konsekwencji, limit pomocy liczony byłby o następujące zmienne:

tabela – załącznik PDF – strona „7”

Równocześnie z uwagi jednak na okoliczność, że: (i) wielkość zatrudnienia przyrasta stopniowo oraz (ii) możliwa jest rotacja pracowników, koszty kwalifikowane rozpoznawane są przez okres dłuższy niż dwa lata, w trakcie którego to okresu jednak łączna ich wartość odpowiada dwuletnim kosztom pracy.

W konsekwencji, dla zapewnienia, że Spółka nie dokona kalkulacji limitu zwolnienia w wysokości wyższej niż wskazana powyżej, po upływie okresu dwóch lat od rozpoczęcia ponoszenia kosztów pracy (zatrudniania pracowników), Spółka stopniowo zmniejsza liczbę miejsc pracy, których koszty powiększają limit o liczbę nowych miejsc pracy utworzonych dokładnie dwa lata wcześniej.

Mechanizm działania metody netto obrazuje poniższy, hipotetyczny przykład:

-Styczeń 2011 r. - pierwszy koszt kwalifikowany (rozpoczęcie zatrudniania pracowników i tym samym ponoszenia kosztów pracy) - zatrudnienie X nowo zatrudnionych pracowników.

Dla limitu pomocy uwzględniane są koszty pracy właściwe dla danej liczby nowo zatrudnionych pracowników (spełniające definicję § 3 ust. 6 Rozporządzenia o SSE) poniesione w styczniu 2011 r. (w liczbie X);

-Styczeń 2012 r. - osiągnięcie, po stopniowym przyroście, maksymalnej liczby pracowników, których koszty pracy mogą stanowić podstawę kalkulacji limitu zwolnienia - Y nowo zatrudnionych pracowników.

Dla limitu pomocy uwzględniamy koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników poniesione w styczniu 2012 r. w liczbie Y.

-W poszczególnych miesiącach począwszy od stycznia 2013 r. do grudnia 2013 r. - podstawę kalkulacji limitu zwolnienia stanowić będą jedynie koszty pracy właściwe dla maksymalnej liczy nowo zatrudnionych pracowników (Y) minus liczba miejsc pracy, uwzględnionych w kalkulacji limitu zwolnienia w okresie od stycznia 2011 r. już przez okres dwóch lat.

Przykładowo, za styczeń 2013 r. dla limitu pomocy Spółka uwzględnia koszty pracy poniesione w styczniu 2013 r. właściwe dla maksymalnej liczy nowo zatrudnionych (Y) minus X (liczba nowo zatrudnionych pracowników zatrudnionych w styczniu 2011 r., a zatem liczba uwzględniana w kalkulacji już przez okres 2 lat).

W konsekwencji, począwszy od stycznia 2013 r. podatnik nie byłby uprawniony do uznania, że następuje dalszy przyrost kwalifikowanych kosztów zwiększających limit zwolnienia (liczba nowo zatrudnionych pracowników zwiększyła się po raz ostatni w styczniu 2012 r. a zatem liczba zatrudnionych w tym miesiącu (nadwyżka nad poprzednim miesiącem) zostałaby uwzględniona po raz ostatni w grudniu 2013 r.).

Tym samym, koszty kwalifikowane poniesione za okres styczeń 2011 r. - grudzień 2013 r. odpowiadają dwuletnim kosztom pracy właściwym dla liczby nowo zatrudnionych pracowników.

Jednocześnie Spółka jest świadoma, że w przypadku wystąpienia miesięcy, kiedy liczba nowo zatrudnionych pracowników w rozumieniu § 3 ust. 6 Rozporządzenia SSE jest większa niż liczba miejsc pracy, co do których zostanie zachowany warunek określony w § 5 ust. 2 Rozporządzenia (utrzymanie nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat), jest ona zobligowana do uwzględnienia kosztów pracy wyłącznie w odniesieniu do liczby nowo zatrudnionych pracowników, co do których zostanie spełniony warunek utrzymania przez okres 5 lat.

Dokonanie powyższego „samoograniczenia” powoduje, że w ramach kalkulacji limitu za którykolwiek miesiąc, Spółka nie uwzględni kosztów pracy w wyższej wartości niż jest to dopuszczalne.

Zastosowanie wskazanej powyżej metodologii pozwala na przejrzystą weryfikację, że liczba nowo zatrudnionych pracowników (których koszty pracy stanowią podstawę do kalkulacji wielkości zwolnienia podatkowego) nie przekracza liczby miejsc pracy, co do których wypełniony zostanie warunek ich utrzymania przez wymagany przepisami okres.

Wskazana przez Spółkę metodologia jest ponadto spójna ze stanowiskiem organów podatkowych - stanowisko takie zostało zaaprobowane m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z 30 stycznia 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-1382/12/PP oraz z 28 grudnia 2009 r., sygn. IBPBI/2/423-1611/09/MO.

Zastosowanie takiej procedury byłoby zgodne z wykładnią wspomnianych przepisów, logiczne oraz umożliwiłoby uniknięcie komplikacji, związanych z rotacją konkretnych pracowników oraz likwidacją poszczególnych stanowisk i tworzeniem na ich miejscu nowych, przed upływem dwuletniego okresu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.