Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-712/14-2/KS
z 3 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 29 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Działalność Spółki obejmuje dystrybucję na polskim rynku produktów marki B., z zakresu trzech głównych segmentów działalności: (i) środków ochrony zdrowia, (ii) środków ochrony roślin, (iii) materiałów specjalnych. W ramach obszaru środków ochrony roślin Wnioskodawca organizuje spotkania o charakterze reklamowo - sprzedażowym, takie jak warsztaty lub szkolenia, które skierowane są zarówno do obecnych jak i potencjalnych odbiorców towarów handlowych Spółki (osób prowadzących działalność rolną).

Zasadniczym celem organizowanych spotkań jest zwiększenie sprzedaży towarów Spółki wśród obecnych jak i potencjalnych nabywców jej produktów, poprzez przekazywanie wiedzy dotyczycącej dystrybuowanych produktów, w tym m.in.:

• przekazywanie informacji związanych z oferowanymi produktami;
  
• informowanie o nowym asortymencie oraz możliwościach jego zastosowania;
  
• uzyskiwanie informacji o ewentualnym występowaniu niepożądanych działań w wyniku użycia towarów dystrybuowanych przez Spółkę;
  
• wymianę informacji na temat zakupionych przez kontrahentów produktów.
  
  

Prelegentami podczas spotkań są osoby z działu sprzedaży Wnioskodawcy. Przedmiotowe spotkania są zazwyczaj organizowane w wynajętych salach zlokalizowanych w miejscowościach umożliwiających ich efektywne przeprowadzenie, w tym udział jak największej ilości osób z grupy docelowej, do której skierowane jest spotkanie, np. remiza, ośrodek kultury, lokalna sala gastronomiczna. Podczas spotkań, uczestnikom mogą być przekazywane różnego rodzaju materiały reklamowo-informacyjne, tj. ulotki, foldery reklamowe.

Biorąc pod uwagę, że (i) spotkania trwają wiele godzin, często mają charakter całodniowych, jak również (ii) uwzględniając czas dojazdu uczestników, podczas spotkania zapewniany jest drobny poczęstunek, m.in. w postaci napojów (tj. kawa, herbata, woda, soki), ciastek, kanapek, jednocześnie, z tego samego względu zdarza się, że na czas trwania spotkań uczestnikom i prelegentom zapewniany jest posiłek (obiad, lunch), np. w formie cateringu lub gastronomii w lokalach, gdzie organizowane jest spotkanie. Zapewnienie drobnego poczęstunku, jak również posiłków w formie cateringu/gastronomii ma na celu efektywne przeprowadzenie szkolenia - brak konieczności zapewnienia posiłków we własnym zakresie niewątpliwie skraca czas całości spotkania i pozwala skupić się na informacjach przekazywanych w jego trakcie.

Mając na uwadze zaprezentowany schemat organizowania spotkań, Spółka może w związku z ich organizacją ponosić następujące koszty:

• wydatki na materiały informacyjne, np. ulotki foldery reklamowe;
  
• wydatki na wynajęcie sali, w której organizowane jest spotkanie;
  
• wydatki na zapewnienie poczęstunku w postaci napojów (tj. kawa, herbata, woda, soki), ciastek, kanapek;
  
• wydatki na zapewnienie posiłków w formie cateringu, gastronomii.
  
  

W zależności od miejsca organizacji szkolenia mogą być ponoszone różne z kategorii tych wydatków, np. w przypadku, gdy szkolenie organizowane jest w gminnym ośrodku kultury Spółka płaci za wynajem lokalu oraz catering; w przypadku, gdy szkolenie organizowane jest w lokalu gastronomicznym Spółka płaci wyłącznie za usługi gastronomiczne. Wybierając miejsce organizacji szkolenia Spółka kieruje się względami organizacyjnymi, tj. wybiera lokal, gdzie można zaprosić odpowiednią liczbę osób z grupy docelowej nabywców produktów Spółki oraz względami finansowymi, tj. zapewnienie adekwatnej dla celów szkolenia atrakcyjnej cenowo oferty.

Fakt odbycia się spotkania jest w każdym przypadku należycie udokumentowany, np. poprzez plan spotkania, podpisaną listę obecności, materiały wykorzystywane podczas szkolenia (prezentacja dotycząca produktów Spółki) oraz dodatkowo może zawierać ogłoszenia lub zaproszenia przesyłane uczestnikom, ulotki, foldery, czy też relację fotograficzną. Wiąże się to z chęcią należytego udokumentowania podejmowanych działań, m.in. dla celów rozliczenia przez zespół odpowiedzialny za organizację spotkań przeznaczanych na ten cel budżetów, jednocześnie wydatki Spółki w tym zakresie są udokumentowane otrzymanymi fakturami/rachunkami. Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż organizowane spotkania, jak również wszelkie działania w ich zakresie i związane z nimi wydatki mają charakter standardowych i typowych działań prowadzonych w obszarze działalności Spółki, jakim jest obszar ochrony roślin. W szczególności, fakt zapewniania poczęstunku i posiłków podczas spotkań jest elementem przyjętej w tym zakresie dobrej praktyki i obyczajów – akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których utrudnione byłoby ich prowadzenie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy skonkludować, iż poprzez organizowane spotkania, Wnioskodawca ma na celu osiągnięcie wzrostu wolumenu sprzedaży towarów handlowych, m.in. przez zwiększenie wiadomości/świadomości na temat posiadanego asortymentu towarów, ich zastosowania, możliwości, skuteczności, jak również poprzez uzyskanie od uczestników informacji o praktycznych aspektach użytkowania towarów handlowych Wnioskodawcy. Tym samym, organizowane spotkania, są ukierunkowane na osiąganie zysku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki Wnioskodawcy ponoszone na organizację opisanych w przedstawionym stanie faktycznym spotkań, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na organizację opisanych w przestawionym stanie faktycznym spotkań, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 86 z późniejszymi zmianami, dalej jako: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Tym samym, cechą kosztu podatkowego jest jego związek z przychodami, ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jeżeli wydatek nie jest poniesiony w celu uzyskania przychodów, wystarczy, że poniesiono go w celu zabezpieczenia lub utrzymania źródła przychodów (tak m.in. P. Małecki, M, Mazurkiewicz, Komentarz do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lex nr 120844). W rezultacie, przez wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów należy rozumieć taki wydatek, który nawet potencjalnie może spowodować osiągnięcie przychodów lub zmierza do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tj. poniesienie danego wydatku powinno mieć na celu osiągnięcie przychodów lub też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tych przychodów. Tym niemniej, związek pomiędzy poniesieniem wydatku, a celem jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów może mieć zarówno bezpośredni, jak i pośredni charakter, co wynika w szczególności z klasyfikacji kosztów jako kosztów podatkowych bezpośrednio oraz pośrednio związanych z przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4 i 4d ustawy CIT. Analiza przepisów ustawy o CIT wskazuje, że w celu uznania danych wydatków za koszty podatkowe powinny one łącznie spełniać poniższe warunki.

1. Muszą zostać poniesione przez podatnika (z jego zasobów majątkowych).
   
2. Muszą zostać poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.
   
3. Muszą pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.
   
4. Muszą mieć definitywny (rzeczywisty i bezzwrotny) charakter.
   
5. Powinny zostać w odpowiedni sposob udokumentowane.
   
6. Nie mogą znajdować się, w grupie wydatków, których na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dokonując oceny wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, że wszystkie powyższe przestanki zostały spełnione, w szczególności zaznaczyć należy, że:

1. Wszystkie wydatki ponoszone są definitywnie przez Wnioskodawcę (z jego zasobów majątkowych).
   
2. Ponoszone wydatki, mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie/zabezpieczenie ich źródła, gdyż jak zostało wskazane w przedstawionym stanie faktycznym mają na celu osiągnięcie wzrostu sprzedaży towarów handlowych, m.in. przez zwiększenie wiadomości/ świadomości na temat posiadanego asortymentu towarów, ich zastosowania, możliwości, skuteczność, jak również poprzez uzyskanie od uczestników informacji o praktycznych aspektach użytkowania towarów handlowych Wnioskodawcy.
   
3. Ponoszone wydatki bez wątpienia są związane z jednym z trzech głównych obszarów działalności gospodarczej Spółki, jakim jest obszar środków ochrony roślin.
   
4. W każdym wypadku poniesione koszty Wnioskodawcy mają charakter rzeczywisty i bezzwrotny.
   
5. Każdy poniesiony przez Spółkę wydatek jest należycie dokumentowany. Dokumentacja oprócz dokumentów zakupu (faktury, rachunki), obejmuje również dodatkowy materiał dowodowy, który obejmuje m.in. plan spotkania, podpisaną listę obecności, materiały wykorzystywane podczas szkolenia (prezentacja dotycząca produktów Spółki) oraz dodatkowo może zawierać ogłoszenia lub zaproszenia przesyłane uczestnikom, ulotki, foldery, czy też relację fotograficzną.
   
6. Jednocześnie, wydatki opisane w przedstawionym stanie faktycznym nie stanowią, określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, nie stanowią one określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT kosztów reprezentacji. W dalszej części niniejszego wniosku przedstawiono argumenty przemawiające za brakiem możliwości kwalifikacji opisanych w stanie faktycznym wydatków, jako kosztów reprezentacji.

Zgodnie z powyższym, nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności takie wydatki o charakterze reprezentacyjnym, które zostały poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o CIT nie definiuje terminu reprezentacja, ani też nie odsyła w tym zakresie do innych przepisów prawa. W internetowym wydaniu słownika języka polskiego (http://sjp.pwn.pl) pojęcie „reprezentacji” jest definiowanie m.in. przez użycie następujących określeń:

• grupę osób występującą w czyimś imieniu,
  
• reprezentowanie kogoś lub czegoś,
  
• okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.
  
  

Pojęcie „reprezentacji” było również wielokrotnie definiowane w wydawanych dotychczas interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. IPPB5/423-1097/11-2/JC, zgodnie z którą:

„Reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.”

W przedmiocie tego co należy rozumieć pod pojęciem „reprezentacji” wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny, m.in. w wyroku z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. II FSK 2438/10, w którym zostało wskazane, iż:

„(...) „reprezentację” należy postrzegać jako wszelkie działania związane z tworzeniem wizerunku przedsiębiorcy, utrzymywaniem dobrych relacji z kontrahentami, które wprawdzie nie są konieczne dla osiągania przychodu lub zabezpieczenia jego źródła, albo sprzyjają temu celowi, są z nim w sposób pośredni powiązane. Przede wszystkim zaś jest to właśnie dążenie do stworzenia skierowanego na zewnątrz działalności - chciałby wykreować na użytek kontrahentów (klientów).”

„Ukierunkowanie na stworzenie korzystnego wizerunku, przekładającego się na zwiększenie lub zabezpieczenie przychodów, a nie ekskluzywność czy okazałość, należy zatem uznać za cechę, która kwalifikuje dany wydatek jako wydatek na reprezentację. Budowanie wizerunku nie musi wobec tego być realizowane wyłącznie poprzez działania nadzwyczajne, wykraczające poza przyjęte standardy, w związku z czym wystawność i okazałość są cechami reprezentacji, ale nie są to jedyne cechy kwalifikujące określony wydatek do kosztów reprezentacji. Oznacza to, że ich wystąpienie nie jest konieczne, aby tak właśnie konkretny wydatek zakwalifikować.”

Powyższy pogląd znalazł również potwierdzenie w wyroku wydanym w składzie 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. II FSK 702/11, w którym wskazano:

„Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.”

Zgodnie z powyższym, reprezentacją jest działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika, ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenie korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie podatnik ponosi, aby wykreować swój pozytywny wizerunek, uwypuklić swoją zasobność i profesjonalizm. Jednocześnie, podkreślenia wymaga fakt, że ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie. Jednocześnie w cytowanym wyroku wydanym w składzie 7 sędziów NSA (sygn. II FSK 702/11) wskazano, że analizując czy dany wydatek stanowi wydatek reprezentacyjny należy mieć na względzie zmieniające się zwyczaje oraz realia gospodarcze:

„Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy kierować się w tym zakresie (brak definicji ustawowej oraz wnioski płynące z analizy zmiany poglądów na tle poszczególnych przypadków) posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu.”

Dodatkowo w wyroku NSA z dnia 4 kwietnia 2012 r. sygn. II FSK 1789/10, wskazano, iż analizując charakter wydatku należy mieć również na względzie całokształt prowadzonej przez podatnika działalności, tj.

„Przechodząc od tych ogólnych rozważań na grunt niniejszej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla, iż wobec braku legalnej definicji „reprezentacji” kwalifikacja do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z szeroko pojętymi działaniami promocyjnymi winna odbywać się na podstawie całokształtu okoliczności oraz charakteru prowadzonej przez podatnika działalności. Ocena ta jak słusznie zauważył sąd I instancji uzależniona jest od szeregu czynników zewnętrznych takich jak miejsce i czas wydatku, obroty i dochody firmy, branża w jakiej firma działa, wreszcie popyt i podaż produktów, a więc dane rynkowe, charakterystyczne dla tej branży.”

Jednocześnie w orzecznictwie NSA (w szczególności cytowany wyrok wydany w składzie 7 sędziów NSA, sygn. II FSK 702/11) odrzucono możliwość definiowania terminu reprezentacja jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, wskazując, że:

„(...) Wyjaśnić należało, że kryteria wyprowadzone z przepisów o przedstawicielstwie nie mogły w ocenie składu orzekającego zostać uznane za przydatne do wskazania kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, że wydatkami na reprezentację są poniesione koszty na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Termin ten związany jest zatem z pewnymi czynnościami faktycznymi (np. spotkanie z kontrahentem w restauracji i zjedzenie wspólnie posiłku), a nie reprezentacją w sensie prawnym. Jest oczywistym, że również w takiej sytuacji podatnik reprezentuje swoją firmę, jednak należy to odnieść raczej do potocznego znaczenia tego pojęcia, a nie przedstawicielstwa w sensie prawnym.”

W przedmiotowym wyroku NSA nie zgodził się również aby o kwalifikacji danych wydatków jako kosztów reprezentacji decydowały takie cechy, jak okazałość, wytworność, wystawność. Zgodnie, bowiem z cytowanym orzeczeniem:

„Naczelny Sąd Administracyjny w składzie poszerzonym na tle przedstawionego poglądu będącego wynikiem uwzględnienia wykładni językowej zgadza się co do tego, że każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Natomiast podobnie jak to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie takimi decydującymi kwalifikatorami nie mogły być ani miejsce świadczenia usług gastronomicznych, ani też przypisana im cecha bliżej nie określonej „wystawnośći”, „przepychu” czy też „okazałości”.”

Zdaniem NSA brak możliwości stosowania powyższych kryteriów wynika ze zbyt dużej nieostrości, rodzącej ryzyko uzależnienia zakresu zjawisk objętych terminem reprezentacji od indywidualnej, relatywnej oceny osoby dokonującej rozgraniczenia wydatków reprezentacyjnych.

Mając na uwadze powyższe, dokonania analiza charakteru wydatków ponoszonych w przedstawionym stanie faktycznym wskazuje, że celem wydatków nie jest stworzenie pozytywnego wizerunku Spółki, stworzenie dobrego obrazu jej firmy, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami etc. Zasadniczym celem organizowanych przez Spółkę spotkań jest zwiększenie wiadomości/świadomości na temat posiadanego asortymentu towarów, ich zastosowania, możliwości, skuteczność, jak również uzyskanie od uczestników informacji o praktycznych aspektach użytkowania towarów handlowych Wnioskodawcy. Realizacja powyższych założeń ma na celu zwiększenie sprzedaży towarów handlowych Spółki.

Odnosząc się do stanowiska prezentowanego jednolicie przez Naczelny Sąd Administracyjny, zgodnie z którym przy ocenie charakteru danego wydatku należy brać pod uwagę m.in. całokształt działalności podatnika (obroty, branżę, popyt, podaż), Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż przedstawione w stanie faktycznym spotkania stanowią standardowe i typowe działania prowadzone w obszarze działalności Spółki. Jednocześnie fakt zapewniania poczęstunku i posiłków podczas spotkań jest elementem przyjętej w tym zakresie dobrej praktyki i obyczajów - akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których utrudnione byłoby prowadzenie aktywności w tym zakresie. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki nie mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji. Stanowisko te znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji ogólnej ministra finansów z dnia 25 listopada 2013 r., sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której wskazano:

„Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych etc. tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią, dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.”

Reasumując, ponoszone w przedstawionym stanie faktycznym wydatki nie mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Tym samym, uwzględniając fakt, iż spełniają one pozostałe warunki uznania za koszty podatkowe, powinny być traktowane jako koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę w przedmiotowym wniosku jest również aktualnie prezentowane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, w tym m.in.:

• interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 stycznia 2014 r., sygn. IPTPB3/423-461/13-2/PM:
  
  

„w związku z powyższym, należy stwierdzić, że wydatki, tj. koszty pobytu (noclegu), koszty wyżywienia, poczęstunku w postaci: kawy, herbaty, ciastek, jak również wyżywienie dostarczane przez firmę cateringową (catering), podawany podczas szkoleń dla przedsiębiorców i pracowników spółki, spożywany w siedzibie spółki, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te ponoszone są bowiem w związku z przeprowadzanymi przez Wnioskodawcę szkoleniami produktowymi, których celem ma być podniesienie efektywności sprzedaży towarów produkowanych przez spółkę oraz zapoznanie przedsiębiorców-właścicieli sklepów i hurtowni budowlanych oraz osób kierujących działami budowlanymi w marketach budowlanych ze sposobami i warunkami prawidłowego montażu okien i wyłazów kominiarskich produkowanych przez spółkę. Celem tych szkoleń nie jest zatem wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy wnioskodawcy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Poniesione wydatki na zakup ww. artykułów spożywczych i usług cateringowych spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ww. ustawy; są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.”

• interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2014 r., sygn. ILPB3/423-501/13-2/JG:
  
  

„Z opisu zakresu merytorycznego organizowanych przez spółkę spotkań wynika jasno, że ich przebieg nie zakłada budowania wizerunku spółki, lecz koncentruje na przedmiocie podstawowej działalności spółki, jakim jest sprzedaż produktów. Wydatki związane z poczęstunkiem dla ich uczestników nie są ich wyłącznym bądź dominującym celem. Mają one charakter akcesoryjny i są podawane wyłącznie w celu zaspokojenia naturalnych, podstawowych potrzeb fizjologicznych uczestników tych spotkań. Są to posiłki zwyczajowo przyjęte w realiach życia gospodarczego, pozwala to uczestnikom skupić się na merytorycznej - właściwej stronie tych spotkań, która dotyczy działań wspomagających sprzedaż produktów przez spółkę, dla których te spotkania są organizowane. Dlatego należy uznać je za koszt uzyskania przychodów. Nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności, realizowanej w ramach tych spotkań, nakierowanych na podstawową działalność spółki, jaką jest sprzedaż produktów, rodzi skutek w postaci osiągnięcia bądź zwiększenia przychodu. Organizowanie przez spółkę omawianych spotkań (w tym zapewnienie wyżywienia ich uczestnikom) nie jest więc działaniem związanym z przedstawicielstwem spółki, lecz działaniem o charakterze reklamowym, dotyczącym jej produktów, ukierunkowanym na maksymalizację wielkości sprzedaży tych produktów. Wynika to z faktu, iż czynności dokonywane przez współpracowników oraz pracowników spółki w trakcie konferencji, spotkań/warsztatów tematycznych czy też spotkań biznesowych nie mają charakteru występowania przez te osoby w imieniu spółki. Wobec przedstawionego stanu faktycznego, oczywistym jest, że pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym napoczęstunku a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy. Jednocześnie wydatki ponoszone na koszt zapraszającego, to nic innego jak wydatki mieszczące się w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tych to względów nie można zaliczyć ich do wydatków, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.”

„W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.