Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-870/14/MZM
z 17 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 września 2014 r. (data otrzymania 1 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia wspólnikom Wnioskodawcy będącym rezydentami Włoch odsetek od pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia wspólnikom Wnioskodawcy będącym rezydentami Włoch odsetek od pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący spółką z o.o. (dalej: Spółka) otrzymał pożyczkę od swoich udziałowców. Są to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, będące rezydentami włoskimi. Zgodnie z umową pożyczki zawartą pomiędzy Spółką a każdym ze wspólników, na koniec każdego kwartału, Spółka ma obowiązek zapłacić odsetki od tej pożyczki. Spółka będzie dysponowała certyfikatami rezydencji podatkowej wspólników, którzy udzielili pożyczki.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – Spółka ma obowiązek pobrać zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wypłacanych odsetek od pożyczek w wysokości 19%. Jednakże posiadając certyfikat rezydencji znajdzie zastosowanie umowa zawarta pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 – odsetki mogą być opodatkowane w tym umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli ich odbiorca jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto odsetek. Wnioskodawca zaznaczył, że art. 11 ust. 3 przewiduje jednocześnie pewne zwolnienia. Art. 11 ust. 3a zwalnia od opodatkowania odsetki, które są wypłacane jakiejkolwiek innej jednostce, w związku z pożyczkami zaciągniętymi w następstwie umowy zawartej pomiędzy umawiającymi się państwami. Pomiędzy Wnioskodawcą a jego udziałowcami zostały zawarte umowy pożyczki wraz z harmonogramami płatności odsetek.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy od uzyskanych dochodów z tytułu odsetek od pożyczki zawartej pomiędzy Wnioskodawcą (spółką z o.o.) a wspólnikami Wnioskodawcy (osobami fizycznymi, rezydentami Republiki Włoskiej) należy pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta umowa pożyczki z udziałowcami Wnioskodawcy, będącymi rezydentami włoskimi oraz dostarczenie przez nich certyfikatów rezydencji podatkowych, spełnia warunki zwolnienia z opodatkowania odsetek na podstawie art. 11 ust. 3 pkt c). Zapis ten stanowi, że odsetki powstające w Umawiającym się Państwie będą zwolnione od opodatkowania w tym Państwie, jeżeli odsetki są wypłacane jakiejkolwiek innej jednostce (włączając instytucję finansową) w związku z pożyczkami zaciągniętymi w następstwie umowy zawartej pomiędzy umawiającymi się Państwami. Ponadto ust. 4 doprecyzowuje określenie odsetki, które oznaczają: „(...) dochód od pożyczek rządowych, obligacji lub skryptów dłużnych, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestniczenia w zyskach, oraz wszelkiego rodzaju roszczeń, jak również innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek”.

Zdaniem Wnioskodawcy, rezydent włoski będący udziałowcem i pożyczkodawcą Wnioskodawcy jest jednostką na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym wypłacone na jego rzecz odsetki mogą podlegać zwolnieniu z 10% podatku, o którym mowa w art. 11 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy – przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej będące rezydentami włoskimi oraz wspólnikami Spółki z o.o. z siedzibą w Polsce udzieliły tej Spółce – Wnioskodawcy pożyczki. Spółka ma obowiązek spłaty udzielonej pożyczki wraz z odsetkami. Spółka będzie dysponowała certyfikatem rezydencji podatkowej wspólników, którzy pożyczki udzielili.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadające w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy), przychodów m.in. z tytułu odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1 – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jednocześnie w myśl art. 29 ust. 2 cyt. ustawy – przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Sposób opodatkowania odsetek reguluje również art. 30a ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiąc, że – od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a:

1. z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej;
2. z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych;
3. z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.
   
   

W świetle art. 30a ust. 2 ww. ustawy – przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z porównania art. 29 i art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że art. 30a ust. 1 pkt 1 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 29 w zakresie opodatkowania odsetek, ponieważ, o ile w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się ogólnym pojęciem „odsetki”, o tyle w art. 30a ww. ustawy przewidział szczególny sposób opodatkowania niektórych rodzajów tychże odsetek m.in. odsetek od pożyczek.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy – w myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatek dochodowy od uzyskanych przychodów z odsetek od pożyczek pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 19% uzyskanego przychodu zarówno w sytuacji kiedy podatnikiem jest osoba posiadająca nieograniczony jak i ograniczony obowiązek podatkowy.

Obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego spoczywa na płatniku zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 4 ww. ustawy. W myśl tego przepisu – płatnicy, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy – płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Na podstawie natomiast art. 42 ust. 1a ustawy – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Ponadto stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy – do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik jest zobowiązany przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

W przypadku powstania obowiązku płatnika pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty odsetek od pożyczki udzielonej przez zagranicznych udziałowców istotnym jest uzyskanie przez płatnika od tych osób certyfikatu rezydencji podatkowej potwierdzającej miejsce zamieszkania podatnika na dzień dokonania wypłaty.

W interesie podatnika jest więc, by dostarczyć wymagany prawem dokument – certyfikat. Pobranie podatku w stawce wynikającej z umowy bądź też odstąpienie od poboru zryczałtowanego podatku możliwe jest bowiem tylko pod warunkiem udokumentowania płatnikowi dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika (odbiorcy płatności) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi zastosowanie postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa, potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika.

Oznacza to, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby certyfikatem rezydencji obejmującym dzień dokonania wypłaty.

Udokumentowanie rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego uzyskującego przychody wymienione w art. 29 ust. 1, art. 30a ust. 1 oraz art. 30b ust. 1 cyt. ustawy, może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową podmiotu za okres, w którym została dokonana płatność (por. wyrok WSA w Warszawie z 27 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 94/09, opubl. LEX nr 532653; wyrok WSA w Warszawie z 23 października 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1448/06, niepubl.).

W rozpatrywanej sprawie zagraniczni udziałowcy będący osobami fizycznymi udzielili Wnioskodawcy pożyczki. Wnioskodawca jako Spółka z o.o. będzie dysponował certyfikatami rezydencji podatkowej wspólników, którzy pożyczki udzielili.

W tym miejscu należy wskazać, że zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz.U. 1989, Nr 62, poz. 374).

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. Umowy – odsetki, które powstają w umawiającym się Państwie (tu: Polsce) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Włoszech), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (tu: Włoszech).

Jednakże w myśl art. 11 ust. 2 Umowy – odsetki takie mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie (tu: Polsce), w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli ich odbiorca jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek.

Stosownie do art. 11 ust. 3 ww. Umowy – bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki powstające w Umawiającym się Państwie (tu: Polsce) będą zwolnione od opodatkowania w tym Państwie, jeżeli:

a.wypłacającym odsetki jest Rząd tego Umawiającego się Państwa lub jego władza lokalna,

b.odsetki są wypłacane Rządowi drugiego Umawiającego się Państwa lub jego władzy lokalnej bądź jakiejkolwiek jednostce (włączając instytucję finansową), będącej w całości własnością tego drugiego Umawiającego się Państwa lub jego władzy lokalnej,

lub

c.odsetki są wypłacane jakiejkolwiek innej jednostce (włączając instytucję finansową) w związku z pożyczkami zaciągniętymi w następstwie umowy zawartej pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie Umawiającym się Państwem, w którym powstają odsetki jest Polska, natomiast Włochy są drugim Umawiającym się Państwem. Przy czym pod pojęciem „odsetek” – zgodnie z art. 11 ust. 4 Umowy – należy rozumieć dochód od pożyczek rządowych, obligacji lub skryptów dłużnych, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestniczenia w zyskach, oraz wszelkiego rodzaju roszczeń, jak również innego rodzaju dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek.

Na początek wyjaśnić należy, że myli się Wnioskodawca sądząc, że zastosowanie w przedstawionej przez niego sprawie znajdzie art. 11 ust. 3 lit. c) Umowy.

Analizując opisany w niniejszej sprawie stan faktyczny należy stwierdzić, że żaden z wymienionych w przywołanym przepisie art. 11 ust. 3 Umowy przypadków nie dotyczy odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę włoskim rezydentom.

Z treści przepisu art. 11 ust. 3 lit. c) Umowy, na który powołuje się Wnioskodawca nie wynika, że zwolnieniu podlegają odsetki od pożyczek pomiędzy osobami prywatnymi mającymi miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiających się Państwach. Z przepisu jasno wynika, że dotyczy on wyłącznie tych pożyczek, które wynikają z umów zawartych pomiędzy Umawiającymi się Państwami. Innymi słowy zakresem zwolnienia z art. 11 ust. 3 Umowy objęte będą tylko odsetki stanowiące następstwo umów pożyczek zawartych na szczeblu międzynarodowym a więc pomiędzy poszczególnymi państwami a nie pomiędzy osobami prywatnymi pochodzącymi z tych konkretnych państw. Zatem aby zastosować art. 11 ust. 3 lit. c) Umowy to Polska i Włochy musiałyby zawrzeć między sobą umowę, na podstawie której udzielonoby pożyczek i dopiero odsetki należne od tych pożyczek byłyby płatne włoskim udziałowcom spółki z o.o. Taka sytuacja jak wiadomo nie miała zaś miejsca.

Z postanowień przywołanej Umowy wynika, że odsetki od pożyczki wypłacone przez spółkę z siedzibą w Polsce wspólnikom zamieszkałym we Włoszech będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, ale oprócz tego mogą być opodatkowane także we Włoszech. Przy czym pojęcia „mogą być opodatkowane” użytego w art. 11 ust. 1 Umowy nie należy rozumieć w ten sposób, że podatnik może sobie wybrać państwo, w którym opodatkuje odsetki od udzielonej pożyczki. Pojęcie to oznacza, że odsetki od pożyczki będą opodatkowane również i w drugim państwie, jeśli prawo wewnętrzne tego państwa przewiduje opodatkowanie odsetek od pożyczki. Oba państwa na mocy art. 11 Umowy mają więc prawo do podatku od odsetek. Kwestia eliminowania podwójnego opodatkowania będzie możliwa dzięki zastosowaniu właściwej metody unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 23 ust. 3 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania. Metodę tę będą stosować już obywatele Włoch przy rozliczaniu się z własnym państwem.

Zatem jeżeli wspólnicy Spółki mający miejsce zamieszkania we Włoszech dostarczą płatnikowi czyli Wnioskodawcy certyfikaty rezydencji stwierdzające, że na dzień wypłaty odsetek od udzielonej pożyczki są rezydentami podatkowymi we Włoszech – Spółka z o.o. jako płatnik będzie upoważniona do pobrania i obliczenia podatku dochodowego z tego tytułu w wysokości 10%. Oznacza to, że Wnioskodawca jako płatnik będzie zobowiązany do pobrania 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych odsetek od pożyczki.

Podatek ten Wnioskodawca winien przekazać na rachunek urzędu skarbowego według swojej siedziby do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został pobrany podatek (art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Do końca stycznia następnego roku Wnioskodawca jako płatnik jest również zobowiązany przesłać PIT-8AR do urzędu skarbowego według siedziby płatnika (art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Do końca lutego następnego roku Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek przesłać nierezydentowi oraz urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych IFT-1R (art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto, na pisemny wniosek nierezydenta, w związku z zamiarem opuszczenia przez niego Polski, płatnik ma obowiązek w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku sporządzić IFT-1 i przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (art. 42 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Niezależnie od tego, do końca lutego płatnik sporządza dodatkowo IFT-1R (art. 42 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy).

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 11 ust. 3 lit. c) ww. Umowy międzynarodowej, gdyż jak już wcześniej wspomniano – zwolnienie to dotyczy wyłącznie odsetek od pożyczek wypłaconych jednostkom konsekwentnie do umów zawartych pomiędzy Państwami.

Wypłacenie przez Wnioskodawcę osobom fizycznym – wspólnikom Spółki, mającym miejsce zamieszkania we Włoszech, odsetek od pożyczki i nie pobranie od nich podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji gdy postanowienia Umowy nie przewidują zwolnień w tym zakresie, byłoby niezgodne z prawem. Wnioskodawca jako płatnik w sytuacji zastosowania korzystniejszej stawki wynikającej z Umowy z tytułu odsetek od pożyczki wypłaconych wspólnikom mającym miejsce zamieszkania we Włoszech będzie zobowiązany do obliczenia i poboru 10% podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Przy czym zastosowanie stawki podatku wynikającej z Umowy będzie możliwe wyłącznie pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania osób, na rzecz których wypłacane są odsetki – zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji, tj. certyfikatem rezydencji. W przeciwnym wypadku na Wnioskodawcy jako płatniku ciążył będzie obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanej na rzecz wspólników – osób fizycznych wypłaty, w wysokości określonej w art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (19%).

We Włoszech wspólnicy polskiej Spółki z o.o. unikną podwójnego opodatkowania stosując metodę wynikającą z treści art. 23 ust. 3 Umowy.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.