Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-643/14-4/JSz
z 8 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usługi polegającej na przyjmowaniu depozytów od klientów, wpłacie ich na konto depozytowe banku oraz dokonywanie z niego wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług przez zagranicznych partnerów biznesowych –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usługi polegającej na przyjmowaniu depozytów od klientów, wpłacie ich na konto depozytowe banku oraz dokonywanie z niego wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług przez zagranicznych partnerów biznesowych oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych i podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest kancelarią prawną świadczącą usługi sądowej i pozasądowej pomocy prawnej dla przedsiębiorstw. Wnioskodawca oferuje usługi prawne w zakresie zakładania spółek za granicą z wykorzystaniem podwykonawców - zagranicznych kancelarii prawnych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje wykorzystanie kont depozytowych w różnych walutach - USD, BGP oraz EUR do przyjmowania od klientów należności depozytowych. Na takim koncie znajdowałyby się środki pieniężne powierzone Wnioskodawcy przez jego klientów. Spowoduje to, że zapłata kosztów związanych z określoną usługą prawną świadczoną na rzecz klienta np. założenie spółki za granicą, będzie mogła zostać zrealizowana za klienta bezpośrednio z konta depozytowego. Wnioskodawca nie będzie rozporządzał oddanymi na przechowywanie pieniędzmi, lecz zobowiąże się je przechowywać w sposób określony w umowie tzn. zgodnie z wolą klienta będą one ulokowanie na rachunku bankowym, w celu pokrycia kosztów związanych z obsługą prawną wykonywaną przez partnera zagranicznego.

Wyżej wskazane przyjmowanie depozytów, wpłata ich na konto oraz dokonywanie wypłat środków pieniężnych zagranicznym partnerom biznesowym będzie usługą ściśle związaną ze świadczeniem usług prawnych przez Wnioskodawcę. Zgodnie z przepisami, na podstawie umowy o świadczenie usług prawnych, będzie wystawiana przez Wnioskodawcę faktura bądź paragon na klienta za dokonanie usługi prawnej. Kwota depozytu będzie wykazana umową depozytową oraz fakturą VAT lub rachunkami wystawionymi na beneficjentów rzeczywistych - udziałowców zakładanych spółek zagranicznych. Należy podkreślić, że ze środków pobranych od klienta przez Wnioskodawcę w depozyt, będzie wypłacane wynagrodzenie oraz koszty podwykonawcy - zagranicznej kancelarii prawnej.

Zdarzyć się może, że zapłata za usługę nastąpi na rzecz spółki - zagranicznej kancelarii prawnej, która ma swoją siedzibę w kraju, który nie jest stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Polską i ujęty jest w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. poz. 493 z dnia 23 kwietnia 2013 r.) lub rozporządzenia w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. poz. 494 z dnia 23 kwietnia 2013 r.). Spółki - zagraniczne kancelarie prawne będą dokonywały wszelkich usług prawnych poza granicami Polski, jak również podejmowane przez nie inwestycje będą realizowane poza terytorium RP. Ponadto, nie mają one żadnych zakładów bądź przedstawicielstw na terytorium RP. W rezultacie, w żadnym aspekcie gospodarczym nie świadczą one fizycznie swoich usług na terenie Polski. Są one jedynie podwykonawcami Wnioskodawcy, wykorzystywanymi przy świadczeniu usługi prawnej poza granicami RP.

W piśmie z dnia 18 listopada 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca w zamian za czynność przyjmowania środków pieniężnych od klientów w depozyt, wpłaty ich na konto depozytowe oraz dokonywanie wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług nie otrzymuje żadnego odrębnego wynagrodzenia. Zatem, Wnioskodawca otrzymuje tylko wynagrodzenie za świadczenie usług prawnych, które pozostaje w nierozerwalnym związku z przyjmowaniem środków pieniężnych w depozyt. Wnioskodawca nie otrzymuje odrębnego wynagrodzenia od wynagrodzenia za świadczenie usług prawnych. W związku z przyjmowaniem środków pieniężnych od klientów w depozyt, wpłatą ich na konto depozytowe banku oraz dokonywaniem wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług przez podwykonawców, Wnioskodawca będzie działał w imieniu i na rzecz klientów. Przyjęte od klientów środki pieniężne w depozyt będą ujmowane przejściowo przez Wnioskodawcę w prowadzonej ewidencji na potrzeby podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność polegająca na przyjmowaniu środków pieniężnych od klientów w depozyt, wpłacie ich na konto depozytowe banku oraz dokonywanie z niego wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług przez podwykonawców - zagraniczne kancelarie prawne, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana czynność nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Podstawą dla takiego twierdzenia jest treść art. 8 ust. 1 VAT, który stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (w rozumieniu ustawy). Chodzi zatem wyłącznie o odpłatne świadczenie usług. Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym samo pobranie depozytu od klienta i przekazanie go na pokrycie kosztów zagranicznego partnera biznesowego nie jest obciążone żadną opłatą. Odpłatność dotyczy tylko kompleksowej usługi prawnej jaka jest świadczona przez Wnioskodawcę, a nie jej części odnoszącej się do pobrania i wypłaty środków pieniężnych z konta depozytowego, będącej zarazem integralną częścią świadczonej usługi prawnej. Proces pobrania i wypłaty środków z konta depozytowego ma charakter subsydiarny wobec całej usługi prawnej, gdyż służy tylko celowi pokrycia kosztów partnera zagranicznego.

Także prawo europejskie w art. 79 lit. c Dyrektywy 2006/112/WE przewiduje, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c, i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Potwierdza to tylko stanowisko Wnioskodawcy, co do tego, że czynność polegająca na przyjęciu środków pieniężnych w depozyt nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, gdyż przeznaczona jest tylko na pokrycie wydatków związanych ze świadczoną usługą.

Odzwierciedleniem tego artykułu Dyrektywy jest art. 29a ust. 7 pkt 3 polskiej ustawy o VAT, który stanowi, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Świadczy to o tym, że powołane powyżej postanowienie ustawy o VAT uprawnia Wnioskodawcę do nieodliczania podatku VAT od czynności pobrania środków pieniężnych od klienta w depozyt, gdyż jedynym przeznaczaniem tych środków pieniężnych jest pokrycie w imieniu i na rzecz klienta wydatków związanych ze świadczoną usługą. W żadnym wypadku nie nastąpi zaspokojenie Wnioskodawcy ze środków przyjętych w depozyt.

Jak orzekł NSA w wyroku z dnia 1 października 2012 r. (I FSK 1895/11, LEX nr 1228034) „podstawowym warunkiem zastosowania omawianego wyłączenia jest więc działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy”. Wcześniej Wnioskodawca wskazał, że koszty będą ponoszone nie tylko w imieniu klienta, ale także na jego rzecz. To on zatem będzie bezpośrednim beneficjentem ponoszonych opłat czy też dokonywanych wydatków.

Ponadto, jak stanowi art. 19a ust. 2 ustawy o VAT w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. Powoduje to, że z wykonaniem usługi (częściowej), zgodnie z komentowanymi przepisami, mamy do czynienia wówczas, gdy strony czynności określiły zapłatę dla wykonanej części usługi.

W tym stanie faktycznym, przyjęcie i wypłata środków pieniężnych z konta depozytowego nie będą odbywały się za zapłatą na rzecz Wnioskodawcy. Nie sposób więc uznać, że będzie to usługa częściowa podlegająca odrębnemu opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przepisy ustawy dają możliwość wyłączenia z podstawy opodatkowania kwot stanowiących zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Jeśli podatnik działa we własnym imieniu, lecz na rachunek klienta, to ww. przepis nie znajdzie zastosowania. W takiej sytuacji wystąpi dostawa towaru lub świadczenie usług, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, wówczas przyjmuje się, że podatnik ten sam nabył i wyświadczył te usługi.

Kolejnymi warunkami, wyłączenia kwot z podstawy opodatkowania, jest ujęcie ich przejściowo w prowadzonej ewidencji dla potrzeb rozliczenia podatku VAT, jak również posiadanie dowodów dokumentujących ich poniesienie.

W konsekwencji spełnienie przez podatnika ww. warunków będzie skutkować możliwością bezpośredniego rozliczenia z kontrahentem poniesionych w imieniu i na jego rzecz wydatków, a tym samym podatnik nie będzie zobowiązany ujmować w podstawie opodatkowania przedmiotowych wydatków w transakcji dotyczącej dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz tego kontrahenta.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest kancelarią prawną świadczącą usługi sądowej i pozasądowej pomocy prawnej dla przedsiębiorstw. Wnioskodawca oferuje usługi prawne w zakresie zakładania spółek za granicą z wykorzystaniem podwykonawców - zagranicznych kancelarii prawnych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje wykorzystanie kont depozytowych w różnych walutach - USD, BGP oraz EUR do przyjmowania od klientów należności depozytowych. Na takim koncie znajdowałyby się środki pieniężne powierzone Wnioskodawcy przez jego klientów. Spowoduje to, że zapłata kosztów związanych z określoną usługą prawną świadczoną na rzecz klienta np. założenie spółki za granicą, będzie mogła zostać zrealizowana za klienta bezpośrednio z konta depozytowego. Wnioskodawca nie będzie rozporządzał oddanymi na przechowywanie pieniędzmi, lecz zobowiąże się je przechowywać w sposób określony w umowie tzn. zgodnie z wolą klienta będą one ulokowanie na rachunku bankowym, w celu pokrycia kosztów związanych z obsługą prawną wykonywaną przez partnera zagranicznego. Wyżej wskazane przyjmowanie depozytów, wpłata ich na konto oraz dokonywanie wypłat środków pieniężnych zagranicznym partnerom biznesowym będzie usługą ściśle związaną ze świadczeniem usług prawnych przez Wnioskodawcę. Zgodnie z przepisami, na podstawie umowy o świadczenie usług prawnych, będzie wystawiana przez Wnioskodawcę faktura bądź paragon na klienta za dokonanie usługi prawnej. Kwota depozytu będzie wykazana umową depozytową oraz fakturą VAT lub rachunkami wystawionymi na beneficjentów rzeczywistych - udziałowców zakładanych spółek zagranicznych. Należy podkreślić, że ze środków pobranych od klienta przez Wnioskodawcę w depozyt, będzie wypłacane wynagrodzenie oraz koszty podwykonawcy - zagranicznej kancelarii prawnej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w zamian za czynność przyjmowania środków pieniężnych od klientów w depozyt, wpłaty ich na konto depozytowe oraz dokonywanie wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług nie otrzymuje żadnego odrębnego wynagrodzenia. Zatem, Wnioskodawca otrzymuje tylko wynagrodzenie za świadczenie usług prawnych, które pozostaje w nierozerwalnym związku z przyjmowaniem środków pieniężnych w depozyt. W związku z przyjmowaniem środków pieniężnych od klientów w depozyt, wpłatą ich na konto depozytowe banku oraz dokonywaniem wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług przez podwykonawców, Wnioskodawca będzie działał w imieniu i na rzecz klientów. Przyjęte od klientów środki pieniężne w depozyt będą ujmowane przejściowo przez Wnioskodawcę w prowadzonej ewidencji na potrzeby podatku VAT.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy należy zauważyć, że – jak wskazał Wnioskodawca – przyjmowanie depozytów, wpłata ich na konto oraz dokonywanie wypłat środków pieniężnych zagranicznym partnerom biznesowym będzie usługą ściśle związaną ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług prawnych. Przy czym jak wynika z okoliczności sprawy w związku z ww. czynnościami Wnioskodawca nie otrzymuje odrębnego wynagrodzenia od wynagrodzenia za świadczenie usług prawnych. Zatem należy stwierdzić, że czynność polegająca na przyjmowaniu środków pieniężnych od klientów w depozyt, wpłacie ich na konto depozytowe banku oraz dokonywanie z niego wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług przez podwykonawców nie podlega odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że w sytuacji gdy – jak wskazał Wnioskodawca – w związku z przyjmowaniem środków pieniężnych od klientów w depozyt, wpłatą ich na konto depozytowe banku oraz dokonywaniem wypłaty na pokrycie kosztów świadczenia usług przez podwykonawców, Wnioskodawca będzie działał w imieniu i na rzecz klientów oraz przyjęte od klientów środki pieniężne w depozyt będą ujmowane przejściowo przez Wnioskodawcę w prowadzonej ewidencji na potrzeby podatku VAT, to stosownie do treści art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, podstawa opodatkowania z tytułu świadczenia usług prawnych nie obejmuje ww. środków pieniężnych przyjętych od klientów w depozyt, pod warunkiem, że Wnioskodawca będzie posiadał dowody dokumentujące poniesienie tych wydatków.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo należy wskazać, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od czynności cywilnoprawnych i podatku dochodowego od osób prawnych, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.