INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2011r. (data wpływu 19 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2012r. (data złożenia w tut. Biurze 18 stycznia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku VAT w związku z zamiarem sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2011r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 stycznia 2012r. (data złożenia w tut. Biurze 18 stycznia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem emerytem, prowadzi gospodarstwo rolne na nieruchomości, której jest właścicielem. Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość na rzecz spółki akcyjnej, która planuje działalność inwestycyjną. Sprzedaż ma mieć charakter czynności jednorazowej. Wnioskodawca w związku z zamiarem zakończenia prowadzenia gospodarstwa rolnego zamierza zbyć nieruchomość na rzecz wskazanego wyżej podmiotu.

Okoliczności w przedmiotowej sprawie nie wskazują w żaden sposób na działanie z zamiarem wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazuje, że w posiadanie przedmiotowej nieruchomości wszedł na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego przez brata w dniu 3 lipca 1980r.

Wnioskodawca nabył tę nieruchomość w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego do nadal.

Nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać składa się z jednej działki oznaczonej jednym numerem geodezyjnym.

Działka, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać, w momencie sprzedaży będzie działką niezabudowaną (rolną). Działka należąca do Wnioskodawcy jest przez niego wykorzystywana od momentu wejścia w posiadanie do chwili sprzedaży w działalności rolniczej nie opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym od wejścia w posiadanie gospodarstwa rolnego. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy.

Zgodnie z obecnym planem zagospodarowania przedmiotowa działka przeznaczona jest pod budowę drogi dojazdowej i ciągów pieszych oraz działalność usługowo-handlową, tereny parkingów, infrastruktury technicznej i upraw polowych. Na moment sprzedaży powyższe przeznaczenie działki nie ulegnie zmianie w planie zagospodarowania przestrzennego.

Gmina na wniosek potencjalnego nabywcy i Wnioskodawcy przystąpiła do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z podpisaniem umowy przedwstępnej sprzedaży gmina przystąpiła do opracowania zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, którego uwarunkowania odpowiadałyby potrzebom potencjalnego nowego nabywcy, na wniosek nabywcy.

W stosunku do przedmiotowych działek Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podjąć jakiekolwiek czynności w celu uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp. W celu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmuje działania marketingowe, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawca posiada inne nieruchomości lecz nie zamierzam sprzedać posiadanych nieruchomości. Z chwilą przejścia na emeryturę (w marcu 2012) przekazuje z żoną gospodarstwo rolne następcy.

Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości (oprócz wymienionych we wniosku), tj. w 2001r., bez podatku VAT oraz w 2002r. działka dla Gminy oraz wykupiono teren zajęty pod sieć wodociągową.

W 2006 roku, sprzedaż jednej działki o pow. 1.33.16 ha powstałej z wydzielenia czterech części z większej działki dla nowego nabywcy, który deklarował chęć zakupu wszystkich lecz wykupił jedną.

W związku z wcześniejszą sprzedażą nieruchomości zapłacono podatek VAT oraz złożono deklarację VAT-7 w dniu 19 grudnia 2006r. Zgłoszenie rejestracyjne VAT-R dokonano dnia 8 listopada 2006r., na wyraźne polecenie Urzędu Skarbowego, który stał na stanowisku, że podział działki sugeruje chęć dalszej sprzedaży.

Wnioskodawca nie wie na co zostaną przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zamiarem sprzedaży nieruchomości na rzecz spółki akcyjnej Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego (VAT-R) w zakresie podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do rejestracji jako płatnik podatku od towarów i usług.

Sprzedaż nieruchomości ma charakter czynność jednorazowej.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że czynność polegająca na sprzedaży jaką zamierza dokonać Wnioskodawca nie będzie czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U z 2010r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które – mimo że czynność wykonały jednorazowo – działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej lub innej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy o VAT:

• przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych;
• przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
• przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
• przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.
  
  

Biorąc pod uwagę wcześniej przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych.

Właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Rolnik ryczałtowy sprzedający działki gruntowe nie zbywa majątku osobistego, ale składnik gospodarstwa rolnego, rozumianego jako grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem, prowadzi gospodarstwo rolne na nieruchomości, której jest właścicielem. W posiadanie przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wszedł na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego przez brata w dniu 3 lipca 1980r. Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym od wejścia w posiadanie gospodarstwa rolnego.

W związku z zamiarem zakończenia prowadzenia gospodarstwa rolnego (z chwilą przejścia na emeryturę w marcu 2012r. przekaże gospodarstwo rolne następcy), Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość na rzecz spółki akcyjnej, która planuje działalność inwestycyjną. Nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać składa się z jednej działki oznaczonej jednym numerem geodezyjnym i w momencie sprzedaży będzie działką niezabudowaną (rolną). Wnioskodawca nabył tę nieruchomość w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego do nadal. Działka należąca do Wnioskodawcy jest przez niego wykorzystywana od momentu wejścia w posiadanie do chwili sprzedaży w działalności rolniczej nieopodatkowanej podatkiem VAT. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy.

Zgodnie z obecnym planem zagospodarowania przestrzennego działka przeznaczona jest pod budowę drogi dojazdowej i ciągów pieszych oraz działalność usługowo-handlową, tereny parkingów, infrastruktury technicznej i upraw polowych. Na moment sprzedaży powyższe przeznaczenie działki nie ulegnie zmianie w planie zagospodarowania przestrzennego.

Gmina na wniosek potencjalnego nabywcy i Wnioskodawcy przystąpiła do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z podpisaniem umowy przedwstępnej sprzedaży, gmina przystąpiła do opracowania zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, którego uwarunkowania odpowiadałyby potrzebom potencjalnego nowego nabywcy, na wniosek nabywcy.

W stosunku do przedmiotowych działek Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podjąć jakiekolwiek czynności w celu uatrakcyjnienia np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp. W celu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmuje działania marketingowe, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, których nie zamierza sprzedać. Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości (oprócz wymienionych we wniosku), tj. w 2001r., (bez podatku VAT) oraz w 2002r. działka dla Gminy oraz teren pod sieć wodociągową, w 2006 roku, sprzedaż jednej działki powstałej z wydzielenia czterech części z większej działki dla nowego nabywcy, który deklarował chęć zakupu wszystkich lecz wykupił jedną.

W związku z wcześniejszą sprzedażą nieruchomości zapłacono podatek VAT oraz złożono deklarację VAT-7 w dniu 19 grudnia 2006r., natomiast zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R dokonano w dniu 8 listopada 2006r.

Wnioskodawca nie ma określonego przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej (…). Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej.

Natomiast w myśl art. 55³ ustawy Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że gospodarstwo rolne spełnia określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Celem przedsiębiorstwa, którym jest gospodarstwo rolne, zawsze jest produkcja rolnicza, bez względu na to w jaki sposób zostaną wykorzystane pożytki z tej działalności.

Wnioskodawca wskazuje, iż powyższą nieruchomość nabył w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, które prowadzi do nadal (z chwilą przejścia na emeryturę w marcu 2012r. przekaże gospodarstwo rolne następcy), a więc nie do majątku osobistego ale w celu wykorzystywania w działalności gospodarczej (rolniczej).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym działalność rolniczą), sprzedaż przedmiotowego gruntu winna być traktowana jako sprzedaż majątku związanego z działalnością gospodarczą. Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go w celu wykorzystania do działalności gospodarczej (rolniczej) oraz wykorzystywał go dla celów prowadzenia tej działalności gospodarczej.

Zauważyć również należy, iż Wnioskodawca wraz z potencjalnym nabywcą podjął czynności zmierzające do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto Wnioskodawca dokonywał już wcześniej sprzedaży nieruchomości, tj. w 2001r., (bez podatku VAT) oraz w 2002r. działka dla Gminy oraz teren pod sieć wodociągową, w 2006r. sprzedaż jednej działki powstałej z wydzielenia czterech części z większej działki dla nowego nabywcy, który deklarował chęć zakupu wszystkich lecz wykupił jedną.

W takiej sytuacji planowana przez Wnioskodawcę dostawa kolejnej działki wskazanej we wniosku, kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wypełni zatem definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i wystąpi – w związku z dostawą przedmiotowego gruntu – w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z dodanym do ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011r. art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są grunty zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Zwolnienie przysługuje zatem wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym i leśnym.

Z wniosku wynika, że zgodnie z obecnym planem zagospodarowania przestrzennego niezabudowana działka mająca być przedmiotem sprzedaży przeznaczona jest pod budowę drogi dojazdowej, ciągów pieszych, działalność usługowo-handlową, tereny parkingów, infrastruktury technicznej, upraw polowych i na moment sprzedaży powyższe przeznaczenie działki nie ulegnie zmianie, zatem działka ta będzie sprzedana jako grunt przeznaczony pod zabudowę.

Taki stan rzeczy w rezultacie pociąga za sobą powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a przedmiotowa dostawa gruntu będzie stanowiła dostawę, o której mowa w cyt. art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, dokonanie dostawy przeznaczonej pod zabudowę działki niezabudowanej, nabytej w celu prowadzenia działalności gospodarczej (rolniczej), która była/jest wykorzystywana dla celów prowadzenia tej działalności, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, podlegać będzie opodatkowaniu wg stawki 23%, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższej transakcji, występować będzie w charakterze podatnika.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż dokonując dostawy przedmiotowej działki Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, gdyż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9 nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

W związku z powyższym Wnioskodawca dokonując planowanej dostawy przedmiotowej działki będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług i dostawa ta będzie opodatkowana 23% stawką podatku VAT. Zatem Wnioskodawca w świetle art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, będzie obowiązany dokonać zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku VAT.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednak na marginesie zauważyć należy, że jeżeli Wnioskodawca jest już zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (tj. nie został od ostatniej rejestracji wykreślony z tego rejestru), to nie będzie zobowiązany do dokonania ponownej rejestracji w zakresie podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.