INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2012r. (data wpływu 6 lutego 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2012r. (data wpływu 7 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych świadczenia nieodpłatnych usług na rzecz pracowników oddelegowanych z firmy włoskiej oraz kontrahentów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz pracowników oddelegowanych z Włoch oraz kontrahentów.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2012r. (data wpływu 7 maja 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-149/12/AL z dnia 26 kwietnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka jest powiązana kapitałowo i osobowo z spółką włoską (tzw. spółka matka). W ramach współpracy spółka włoska wykonuje czynności na rzecz Spółki polskiej i w związku z tym oddelegowuje czasowo swoich pracowników do pracy w Spółce. Wnioskodawca nie zawiera odrębnych umów z pracownikami z Włoch, ponieważ swoje zadania wykonują na zlecenie swojego pracodawcy. Na mocy porozumienia stron polska Spółka świadczy na rzecz włoskich pracowników nieodpłatne usługi w postaci:

• usług gastronomicznych – Spółka zapewnia wyżywienie (jeden posiłek) w swojej siedzibie; – gotowy posiłek dostarcza zewnętrzna firma gastronomiczna i wystawia na te usługi fakturę na Spółkę;
• usługi hotelowe – Spółka zapewnia zakwaterowanie podczas ich pobytu w Polsce w hotelach (nie będących własnością Spółki); Faktura VAT jest wystawiona na Spółkę;
• najmu mieszkania (lokalu mieszkalnego) na czas pobytu w Polsce. Mieszkanie jest wynajmowane przez Spółkę od osoby prywatnej nieprowadzącej działalności gospodarczej która nie wystawia faktury VAT. Czynsz najmu jest płacony miesięcznie;
• usługi taxi – Spółka gwarantuje transport pomiędzy lotniskiem-hotelem-siedzibą Spółki przy czym transport jest wykonywany przez firmę zewnętrzną, która wystawia fakturę na Spółkę.
  
  

Spółka włoska nie zwraca wnioskodawcy kosztów poniesionych na zapewnienie potrzeb osobistych pracowników włoskich w związku z ich pobytem w Polsce.

Nadto Wnioskodawca swoim kontrahentom, również z zagranicy, zapewnia bezpłatnie posiłek w siedzibie Spółki, transport taksówką oraz nocleg w hotelu.

Jak do tej pory Wnioskodawca nie dokonywał odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych za zakupione na rzecz oddelegowanych pracowników włoskich usług. Metodą w stu wykazuje podatek należny i wystawia fakturę wewnętrzną traktując wymienione usługi jako nieodpłatne świadczenie na cele osobiste podatnika.

W dniu 7 maja 2012r. wpłynęło uzupełnienie z dnia 4 maja 2012r., w którym Wnioskodawca podał, że przedmiotem jego działalności jest produkcja części i akcesoriów do pojazdów silnikowych i ich silników, sprzedaż części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, magazynowanie i przechowywanie towarów.

Wobec braku jakichkolwiek umów, delegacji służbowych, pomiędzy spółką powiązaną „X”, a „Y” Sp. z o.o. (umowa taka została zawarta dopiero w marcu 2012), bądź włoskimi pracownikami a „Y” Polska Sp. z o.o. wszelkie wydatki na usługi gastronomiczne, hotelowe, najmu mieszkania Wnioskodawca traktował jako na cele osobiste tychże pracowników i wobec tego była wystawiana faktura wewnętrzna i naliczany podatek należny od towarów i usług.

Usługi świadczone na rzecz włoskich pracowników nie są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (spółka zajmuje się działalnością wyszczególnioną w pkt 1), lecz ich nabycie było niezbędne do prowadzenia działalności Wnioskodawcy, ponieważ osoby te świadczyły na rzecz Wnioskodawcy usługi, które miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z brakiem jakichkolwiek umów, delegacji służbowych, pomiędzy spółką powiązaną „X” , a „Y” Sp. z o.o. (umowa taka została zawarta dopiero w marcu 2012), bądź włoskimi pracownikami a „Y” Sp. z o.o. Wnioskodawca ponosił powyższe koszty w celu zapewnienie ciągłości usług świadczonych przez spółkę włoską (tzw. spółkę matkę) na rzecz Wnioskodawcy.

Zakup wymienionych usług dokonywany był w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną – produkcją części i akcesoriów do pojazdów silnikowych i ich silników, sprzedażą części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, magazynowaniem i przechowywaniem towarów.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem bezpłatnego zapewnienia posiłku kontrahentom w siedzibie Spółki... Jaki jest rodzaj tego posiłku... Czy Wnioskodawca nabywa towar (jeżeli tak to jaki) czy też usługę (jeżeli tak to jaką)...” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „Bezpłatny posiłek – Spółka nie pobiera odpłatności od kontrahentów za serwowany obiad. Rodzaj posiłku w siedzibie Spółki – obiad. Spółka nabywa usługi cateringowe i gastronomiczne od firm zewnętrznych, które to usługi w postaci obiadu są serwowane i konsumowane w siedzibie Spółki.

Zakup usług na rzecz kontrahentów dokumentowany jest fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Usługi taxi są dokumentowane rachunkami uproszczonymi na rzecz „Y” Sp. z o.o. Usługi najmu nie są dokumentowane fakturami VAT, ani rachunkami uproszczonymi.

Ponoszone na rzecz kontrahentów usługi takie jak zapewnienie hotelu, usługi gastronomiczne nie były być może niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy ani związane bezpośrednio z prowadzoną przez niego działalnością. Ponoszone jednak były w celu doprowadzenia do sprzedaży produktów i towarów Wnioskodawcy. Również tutaj Wnioskodawca nie posiada umów, że to ”Y” Sp. z o .o. winna zapewnić pełne wyżywienie, nocleg, przejazdy Itp. dla kontrahentów. Wobec czego Wnioskodawca traktował to jako usługi przeznaczone na cele osobiste kontrahentów i wystawiał fakturę wewnętrzną.

Zakup wymienionych we wniosku usług jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną – w szczególności ze sprzedażą i produkcją części i akcesoriów do pojazdów samochodowych.

Transport taksówką i nocleg w hotelu odbywają się na terenie Polski.

W przypadku zakupu usług na rzecz kontrahentów udokumentowanych fakturami VAT, tj. usługi: gastronomiczne, cateringowe, hotelowe, Spółka nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego. Usługi taxi są dokumentowane rachunkami uproszczonymi. Usługi najmu nie są dokumentowane fakturami VAT, ani rachunkami uproszczonymi.

Nieodpłatne przekazanie usług (towarów) kontrahentom dokumentowane poprzez wystawienie faktury wewnętrznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie odliczając podatku naliczonego z faktur VAT za usługi a jedynie wykazuje podatek należny i wystawia fakturę wewnętrzną...
2. Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo wykazując podatek należny za najem mieszkania prywatnego (lokal mieszkalny) i wystawiając fakturę wewnętrzną...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Usługi świadczone na rzecz oddelegowanych pracowników oraz kontrahentów stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.
   Zgodnie z powołanym przepisem za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
   • użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
   • nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zmiana ustawy jaka miała miejsce w 2011r. rozszerzyła definicję „nieodpłatnego świadczenia” i obecnie wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług dla celów innych niż działalność gospodarcza stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu. Wydatkowane przez Spółkę środki nie stanowią wydatków związanych z prowadzoną działalnością.

W związku z przyjęciem, że usługi stanowią nieodpłatne usługi na cele podatnika to zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 5b ustawy o VAT Wnioskodawca nie jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego. Dokumentacja usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT następuje poprzez wystawienie faktury wewnętrznej (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT).

Postępowanie Wnioskodawcy jest więc prawidłowe.

2. Usługi świadczone na rzecz oddelegowanych pracowników włoskich, kontrahentów, w postaci usług wynajmu lokalu mieszkalnego stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt b) ustawy o VAT (definicja w pkt 1). Fakt, że Wynajmujący nie jest podatnikiem VAT i nie wystawia faktury nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej. Wnioskodawca winien więc wystawić fakturę wewnętrzną na zakup takiej usługi zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT oraz wskazać podatek należny (metodą w stu). Zasady wystawiania faktur wewnętrznych są w zasadzie identyczne jak w przypadku standardowych faktur VAT oraz zostały określone w rozporządzeniu o fakturach. Zasad wystawiania faktur wewnętrznych dotyczy § 23 rozporządzenia o fakturach stanowiący o odpowiednim stosowaniu § 5,9-14,16,17 i 21 rozporządzenia (a więc większości przepisów regulujących zasady wystawiania faktur) w przypadku faktur wewnętrznych. Przepis ten stanowi jednak, że w przypadku:
   • czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT (a więc przy nieodpłatnym przekazaniu towarów i nieodpłatnym świadczeniu usług), gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy ani kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności,
   • dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.
     
     

Faktury wewnętrzne można wystawić w jednym egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku.

W fakturze wewnętrznej należy więc wskazać m.in.:

• cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
• wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
• stawki podatku;
• sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
• kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
  
  

Wnioskodawca prawidłowo więc rozpoznaje odpłatne świadczenie usług i wystawia fakturę wewnętrzną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2014r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl natomiast art. 86 ust. 8 pkt 2 ww. ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7 (przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek).

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 88. ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Natomiast art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. a i b ustawy o VAT stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, których nabycie:

1. zostało udokumentowane fakturami otrzymanymi przed dniem utraty zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 lub 9 albo przed dniem rezygnacji z tego zwolnienia, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 113 ust. 5 i 7,
2. nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi.
   
   

Ponadto w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podatnika, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podatnika obrotów. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego wynika, że za czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług uważa się nieodpłatne świadczenie, niebędące dostawą, na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Powyższe świadczenie podlega opodatkowaniu, o ile zostało wykonane na osobiste – a nie związane z prowadzoną działalnością – cele wymienionych w przepisie osób. Badając, czy świadczenie ma charakter osobisty, czy związany z działalnością opodatkowaną, należy przede wszystkim odnosić się do statusu osoby otrzymującej to świadczenie i jej funkcji w schemacie działalności opodatkowanej.

Ponadto opodatkowaniu podlega wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług na cele inne niż działalność gospodarcza.

Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z działalnością gospodarczą, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Jak stanowi § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Natomiast zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Natomiast § 24 ust. 1 cyt. rozporządzenia stanowi, iż przepisy § 5, 9-14, 16, 17, 21 i 22 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.
   
   

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 24 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji części i akcesoriów do pojazdów silnikowych i ich silników, sprzedaż części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, magazynowanie o przechowywanie towarów.

Spółka jest powiązana kapitałowo i osobowo z spółką włoską (tzw. spółka matka). W ramach współpracy spółka włoska wykonuje czynności na rzecz Spółki polskiej i w związku z tym oddelegowuje czasowo swoich pracowników do pracy w Spółce. Wnioskodawca nie zawiera odrębnych umów z pracownikami z Włoch, ponieważ swoje zadania wykonują na zlecenie swojego pracodawcy. Na mocy porozumienia stron polska Spółka świadczy na rzecz włoskich pracowników nieodpłatne usługi w postaci:

• usług gastronomicznych – Spółka zapewnie wyżywienie (jeden posiłek) w swojej siedzibie; – gotowy posiłek dostarcza zewnętrzna firma gastronomiczna I wystawia na te usługi fakturę na Spółkę;
• usługi hotelowe – Spółka zapewnia zakwaterowanie podczas ich pobytu w Polsce w hotelach (nie będących własnością Spółki); Faktura VAT jest wystawiona na Spółkę;
• najmu mieszkania (lokalu mieszkalnego) na czas pobytu w Polsce. Mieszkanie jest wynajmowane przez Spółkę od osoby prywatnej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która nie wystawia faktury VAT. Czynsz najmu jest płacony miesięcznie;
• usługi taxi – Spółka gwarantuje transport pomiędzy lotnlskiem-hotelem-siedzibą Spółki przy czym transport jest wykonywany przez firmę zewnętrzną, która wystawia fakturę na Spółkę.

Spółka włoska nie zwraca wnioskodawcy kosztów poniesionych na zapewnienie potrzeb osobistych pracowników włoskich w związku z ich pobytem w Polsce.

Wnioskodawca wskazał, iż usługi świadczone na rzecz włoskich pracowników, były związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, jednakże nie są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, lecz ich nabycie było niezbędne do prowadzenia działalności Wnioskodawcy, ponieważ osoby te świadczyły na rzecz Wnioskodawcy usługi, które miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z brakiem jakichkolwiek umów, delegacji służbowych, pomiędzy Spółką powiązaną ”X”, a „Y” Sp. z o.o. (umowa taka została zawarta dopiero w marcu 2012), bądź włoskimi pracownikami a „Y” Sp. z o.o. Wnioskodawca ponosił powyższe koszty w celu zapewnienia ciągłości usług świadczonych przez spółkę włoską (tzw. spółkę matkę) na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, iż w związku z brakiem powyższych umów, delegacji pomiędzy nim a Spółką powiązaną lub pracownikami włoskimi wszelkie wydatki na usługi gastronomiczne, hotelowe, najmu mieszkania Wnioskodawca traktował jako na cele osobiste tychże pracowników i wobec tego była wystawiana faktura wewnętrzna i naliczany podatek należny od towarów i usług.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego świadczenia usług gastronomicznych, hotelowych, taxi (transportowych), najmu mieszkania na rzecz pracowników oddelegowanych do pracy u Wnioskodawcy przez Spółkę włoską.

Dokonując analizy przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem tut. organu nie można jednoznacznie i definitywnie stwierdzić, że w każdym przypadku świadczone przez Wnioskodawcę usługi na rzecz tych oddelegowanych pracowników będą świadczeniami na ich cele osobiste podlegającymi opodatkowaniu.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że celem wprowadzenia zasady opodatkowania nieodpłatnych usług na cele niezwiązanie z prowadzoną działalnością było zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje towary czy usługi do celów niezwiązanych z prowadzonym przedsiębiorstwem (np. na cele osobiste swoje, swoich pracowników czy innych osób) i ostatecznego konsumenta, który jest zmuszony dokonać zakupu tego rodzaju usług czy towarów i ponieść koszt podatku VAT.

Usługi wskazane przez Wnioskodawcę, świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników oddelegowanych do Wnioskodawcy z firmy włoskiej, należą do świadczeń, które co do zasady obejmują rzeczywiście prywatną sferę osoby, która jest ich odbiorcą. Dojazd do miejsca pracy, wybór rodzaju posiłku i miejsca jego konsumpcji, miejsca odpoczynku, miejsca noclegu należy co do zasady do indywidualnych, osobistych potrzeb i działań osób je wykonujących. Z tego też względu co do zasady zapewnienie przez Wnioskodawcę transportu, posiłku czy noclegu jest świadczeniem na cele osobiste tych pracowników.

Jednakże, mając na uwadze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przykładowo orzeczenia w sprawach C-258/95 i C-371/07), należy wskazać, że w szczególnych przypadkach od tej reguły mogą zaistnieć wyjątki. Chodzi mianowicie o takie przypadki, w których osobista korzyść jaką odnosi osoba otrzymująca nieodpłatne świadczenie ma znaczenie drugorzędne, uboczne w stosunku do korzyści jakie odnosi podmiot gospodarczy w wyniku przekazania takich świadczeń.

W świetle powyższego na podatniku ciąży każdorazowo, w przypadku każdego nieodpłatnego świadczenia, obowiązek dokonania oceny charakteru i okoliczności tego świadczenia w oparciu o ww. kryteria.

Jeżeli zatem oddelegowani do pracy u Wnioskodawcy pracownicy spółki włoskiej przyjechali w celu świadczenia konkretnych usług na rzecz Wnioskodawcy i zapewnienie im świadczeń w postaci posiłków (tj. usług gastronomicznych), mieszkania (usług hotelowych lub najmu mieszkania) oraz usług transportowych (taxi) służy zapewnieniu ciągłości usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy, a zapewnienie tej ciągłości ma na tyle istotny wpływ na działalność Wnioskodawcy (np. pracownicy ci wdrażają u Wnioskodawcy nową linię technologiczną i Wnioskodawcy zależy, aby zostało to jak najszybciej ukończone i żeby pracownicy pracując np. cały dzień zjedli „na miejscu” w firmie, a nie szukali restauracji czy stołówek we własnym zakresie), że zorganizowanie przez Wnioskodawcę obiadu, noclegu czy przejazdu ma dla Wnioskodawcy znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści osobistych tych osób, to świadczenie ww. usług należy uznać za związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Przekazywane w takich okolicznościach świadczenia nie powinny jednak nosić znamion jakiegoś przepychu, okazałości czy wykwintności lecz powinny mieścić się w granicach zwyczajowo przyjętych.

W powyższej sytuacji nieodpłatne przekazanie tych usług pracownikom oddelegowanym do pracy u Wnioskodawcy należało będzie uznać za nieodpłatne świadczenie usług nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym nie wystąpi konieczność dokumentowania tego nieodpłatnego świadczenia usług gastronomicznych, hotelowych, najmu mieszkania czy transportowych (taxi) na rzecz pracowników firmy włoskiej fakturą wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, jeśli nabywane usługi zostaną nieodpłatnie przekazane na rzecz wskazanych wyżej osób w związku z realizacją celów przedsiębiorstwa i jednocześnie cele te będą realizowane poprzez sprzedaż wyłącznie opodatkowaną, to należy uznać, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu zakupu usług na podstawie ogólnego przepisu tj. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże w związku z istnieniem dalszych uregulowań zawartych w art. 88 ustawy o VAT wyłączone zostaje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem usług noclegowych i gastronomicznych. Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku wyłącznie a faktur VAT dokumentujących zakup usług transportowych.

Natomiast w przypadku, gdy oddelegowani do pracy u Wnioskodawcy pracownicy spółki włoskiej przyjechali w celu świadczenia konkretnych usług na rzecz Wnioskodawcy jednakże korzyść z zapewnienia im noclegów, wyżywienia czy transportu jest dla działalności Wnioskodawcy żadna lub niewielka, innymi słowy korzyści osobiste tych pracowników mają znaczenie pierwszorzędne, a interesom przedsiębiorstwa służy to w sposób niewielki, to świadczenia ww. usług nie można uznać za związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wówczas nieodpłatne przekazanie tych usług pracownikom oddelegowanym do pracy u Wnioskodawcy należałoby uznać za odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług, na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym wystąpi konieczność dokumentowania tego nieodpłatnego świadczenia usług gastronomicznych, hotelowych, najmu mieszkania czy transportowych (taxi) na rzecz pracowników firmy włoskiej fakturą wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, z zastosowaniem właściwych stawek podatkowych.

Dodać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT usługi w zakresie wynajmowania i wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe są zwolnione od podatku.

Jednocześnie tut. organ pragnie Wnioskodawcy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT fakturą wewnętrzną dokumentuje się czynności wykonane na podstawie art. 8 ust. 2, a nie ich zakup jak wskazał Wnioskodawca.

Jednocześnie Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług transportowych, które wprawdzie nie służą działalności gospodarczej Wnioskodawcę, ale generują podatek należny w postaci opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie będzie miał natomiast prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia usług gastronomicznych czy noclegowych (hotelowych) zgodnie z wyłączeniem zawartym w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT.

Wnioskodawca sformułował stanowisko, iż nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego na mocy art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że świadczone przez niego usługi stanowią nieodpłatne usługi na cale pracownika.

Należy jednak wskazać, iż przepis ten stanowi o braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego w stosunku do nabywanych przez podatnika np. usług, jeżeli to nabycie nastąpiło w wyniku nieodpłatnego świadczenia usługi. Co oznacza, że to Wnioskodawca musiałby być nabywcą usługi, którą to usługę inny podmiot świadczyłby na jego rzecz nieodpłatnie.

Zatem w niniejszej sprawie powyższy przepis art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o VAT nie ma zastosowania.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca również swoim kontrahentom, w tym z zagranicy, zapewnia bezpłatnie posiłek w siedzibie Spółki, transport taksówką oraz nocleg w hotelu. W tym celu Wnioskodawca nabywa usługi cateringowe i gastronomiczne od firm zewnętrznych, które to usługi w postaci obiadu są serwowane i konsumowane w siedzibie Spółki. Nabycie ww. usług jest dokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę z wyjątkiem usług taxi, które są dokumentowane rachunkami uproszczonymi na rzecz Wnioskodawcy.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego świadczenia usług gastronomicznych/cateringowych, hotelowych, taxi (transportowych) na rzecz kontrahentów zarówno z kraju jak i z zagranicy.

Wnioskodawca podał jednocześnie, że ponoszone na rzecz kontrahentów usługi nie były być może niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże ponoszone były w celu doprowadzenia do sprzedaży produktów i towarów Wnioskodawcy.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji za związane z działalnością gospodarczą należy uznać takie nieodpłatne usługi, które mają wpływ na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zatem w ocenie tut. organu, jeżeli celem doprowadzenia do sprzedaży towarów i produktów Wnioskodawcy było czy to wcześniejsze prowadzenie przez Wnioskodawcę spotkań, negocjacji handlowych z kontrahentami czy też już samo zawarcie kontraktu i wpływ na to miało np. zwyczajowe poczęstowanie kontrahenta w siedzibie Spółki posiłkiem w postaci nabywanych usług gastronomicznych lub cateringowych, to świadczenie ww. usług na rzecz kontrahentów uznać należy jako nakierowane na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Powyższe dotyczy również świadczonych usług hotelowych czy usług taxi zwłaszcza dla kontrahentów przybyłych z odległych miejscowości, nieznających topografii miasta. Jeśli bowiem zapewnienie tych usług kontrahentowi mogło mieć wpływ na podpisanie pożądanych przez Wnioskodawcę umów sprzedaży produktów, towarów, zapewniając dobry wizerunek firmy i pozytywny odbiór przez kontrahenta, to należy uznać, że działania te posłużyły przyszłej sprzedaży opodatkowanej, tym samym korzyść osiągnięta przez Wnioskodawcę była.

Należy także dodać, że kontrahenci co do zasady należą do takiej grupy podmiotów współpracujących z podatnikami, na rzecz których działania podejmowane są w celu nawiązania z nimi współpracy lub podtrzymania już istniejącej współpracy. Jeśli zatem korzyść płynąca dla Wnioskodawcy z nieodpłatnych świadczeń na rzecz kontrahenta (których celem nadrzędnym było doprowadzenie do zawarcia pożądanych kontraktów handlowych) ma znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści osobistych tego kontrahenta, to świadczenie takie uznać należy za służące celom działalności Wnioskodawcy.

Oczywiście również w tym przypadku przekazywane świadczenia nie powinny nosić znamion przepychu, luksusu, zbytniej okazałości czy wykwintności lecz powinny mieścić się w granicach zwyczajowo przyjętych.

Zatem nieodpłatne świadczenie przez Wnioskodawcę przedmiotowych usług gastronomicznych, cateringowych, hotelowych, transportowych, najmu lokalu mieszkalnego na rzecz kontrahentów nie może być uznane za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, skoro ich świadczenie ma związek z działalnością Wnioskodawcy.

Świadczenie ww. usług nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, tym samym nie wystąpi konieczność dokumentowania tego nieodpłatnego świadczenia ww. usług na rzecz kontrahentów z kraju lub z zagranicy fakturą VAT wewnętrzną z wykazanym podatkiem należnym, tak więc stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy również prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie usług cateringowych, gastronomicznych, hotelowych (pozostałe usługi wg opisu stanu faktycznego nie są dokumentowane fakturami VAT).

Tut. organ stoi na stanowisku, iż w sytuacji związania nabycia usług cateringowych z działalnością Wnioskodawcy, Wnioskodawcy, jako czynnemu podatnikowi podatku VAT będzie przysługiwało – na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie ww. usług cateringowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie usług cateringowych uznać należy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca nie będzie miał jednocześnie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia usług gastronomicznych czy noclegowych (hotelowych) zgodnie z wyłączeniem zawartym w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT.

Zatem również w tym przypadku wskazana przez Wnioskodawcę podstawa braku prawa do odliczenia w postaci art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o VAT nie ma zastosowania, co wyjaśniono już wyżej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy nadmienić, iż przy świadczeniu usług z udziałem podmiotów zagranicznych koniecznym jest wzięcie pod uwagę przepisów dotyczących miejsca gdzie usługi te są świadczone.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28 ust. 2 ustawy o VAT).

W przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu. (art. 28 ust. 2 ustawy o VAT)

W przypadku świadczenia usług na rzecz podatników, gdy usługi te przeznaczone są na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c. (art. 28 ust. 3 ustawy o VAT).

W myśl art. 28c ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28 ust. 2 ustawy o VAT)

W przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu. (art. 28 ust. 3 ustawy o VAT).

Stosownie do postanowień art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Natomiast zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

W myśl art. 28i ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 2.

W przypadku gdy usługi restauracyjne i cateringowe są faktycznie wykonywane na pokładach statków, statków powietrznych lub pociągów podczas części transportu pasażerów wykonanej na terytorium Unii Europejskiej, miejscem świadczenia usług jest miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów (art. 28i ust. 2 ustawy o VAT).

Niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że miejscem świadczenie przedmiotowych nieodpłatnych usług jest terytorium Polski. Kwestia ta nie była bowiem przedmiotem interpretacji, gdyż Wnioskodawca nie sformułował zapytania ani własnego stanowiska w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (np. w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług innych hotelowe np. noclegowe), lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.