2014.11.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-967/14-4/JL
z 13 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.) - uzupełnionym w dniu 30 października 2014 r. pismem z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 października 2014 r. (doręczone 28 października 2014 r.) - o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z używaniem samochodów typu van oraz opodatkowania użycia tych samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z używaniem samochodów typu van oraz opodatkowania użycia tych samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza.

Wniosek uzupełniony został w dniu 30 października 2014 r. pismem z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 23 października 2014 r. (doręczone 28 października 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Głównym przedmiotem działalności Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest świadczenie usług sprzedaży za pomocą automatów vendingowych. W prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochody będące jej własnością lub przedmiotem umów leasingu zawartych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. Spółka używa samochodów przede wszystkim do zaopatrywania automatów w artykuły handlowe. Wśród samochodów wykorzystywanych przez Spółkę znajdują się samochody spełniające wymogi określone w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 j.t. z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”), tj. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który jest oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju wielozadaniowy, van, dalej jako „Samochody”.

W odniesieniu do tych Samochodów Spółka posiada zaświadczenia VAT-1 wydane przez okręgowe stacje kontroli pojazdów przed dniem 1 kwietnia 2014 r. Spełnienie wymogów określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT potwierdzone jest również poprzez adnotacje w dowodach rejestracyjnych pojazdów.

Przedmiotowe Samochody są zasadniczo wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże na warunkach i w zakresie określonym przez Spółkę możliwe jest również używanie tych Samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w tym do celów prywatnych pracowników Spółki.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że zgodnie z „Procedurą użytkowania samochodów służbowych w Sp. z o.o.” samochody służbowe mogą być używane do celów innych niż służbowe jednak wyłącznie w ramach ustalonego limitu kilometrów, który wynosi 110 km miesięcznie i dotyczy jazd prywatnych. Udostępnienie samochodów pracownikom w ramach powyższego limitu ma charakter nieodpłatny. Spółka nie przewiduje możliwości nieodpłatnego użytkowania samochodów służbowych od celów prywatnych poza ustalonym limitem. Po przekroczeniu limitu pracownik zobowiązany jest do pokrycia kosztów wyliczanych według ustalonej stawki za kilometr i ilości przejechanych kilometrów ponad limit.

Jednocześnie Spółka informuje, że w pytaniu 3 wniosku o interpretację chodzi o sytuacje faktyczne, w których następuje nieodpłatne udostępnienie samochodów pracownikom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w stosunku do Samochodów używanych przez Spółkę również do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza przysługuje Spółce prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu dokumentujących związane z Samochodami wydatki w rozumieniu art. 86a ust. 1 ustawy o VAT takie jak: raty leasingowe, koszty nabycia części składowych, remonty, nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem Samochodów, w tym również paliwa do tych Samochodów?
Czy, aby skorzystać z prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu związanych z Samochodami, Spółka ma obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT?
Czy, w przypadku użycia Samochodów do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, w tym do celów prywatnych pracowników, Spółka jest obowiązana do naliczenia podatku VAT należnego zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT?
Czy, aby skorzystać z prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu związanych z Samochodami, Spółka obowiązana jest do złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach (VAT-26), o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Od powyższej ogólnej zasady ustawodawca przewiduje wyjątek. Od 1 kwietnia 2014 r. na podstawie znowelizowanego art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Za wydatki związane z pojazdami samochodowymi uważa się, w myśl art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, powyższe ograniczenie dotyczące kwoty podatku naliczonego nie ma jednak zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Z przytoczonego przepisu wynika, że ograniczenie w kwocie podatku podlegającego odliczeniu nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane wyłączenie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT ustawodawca definiuje sytuacje, w których uznaje się, że samochody są wykorzystywane w ten sposób. Zgodnie z tym przepisem pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W świetle powyższego przepisu na gruncie ustawy o VAT wyróżnić można dwie kategorie pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej. Po pierwsze są to pojazdy, których sposób wykorzystywania przez podatnika, dodatkowo potwierdzony określoną dokumentacją, wyklucza możliwość ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością. Po drugie są to pojazdy, których cechy konstrukcyjne powodują, że nie występuje ryzyko użytku prywatnego samochodu lub jest ono pomijalne.

Zgodnie z art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, a więc do pojazdów, których konstrukcja wyłącza możliwość użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością lub czyni takie użycie nieistotnym, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno - montażowych,
6. żuraw samochodowy
- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Spółka użytkuje samochody, inne niż samochody osobowe, posiadające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju wielozadaniowy, van. W świetle art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy o VAT są to pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Ustawodawca posługując się sformułowaniem „użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne” wskazuje, że takie użycie pojazdów samochodowych jest możliwe, ale jednocześnie, z uwagi na określone cechy konstrukcyjne tych pojazdów, uznaje takie użycie za nieistotne, pomijalne. Oznacza to, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, które spełniają wymogi określone w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, nie ma zastosowania ograniczenie w zakresie kwoty podatku podlegającego odliczeniu, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, nawet pomimo użycia tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Użycie takie, jako nieistotne, nie powoduje bowiem zmiany w zakresie klasyfikacji tych samochodów jako wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, na co wypływ mają wyłączenie cechy konstrukcyjne pojazdu.

Ponadto, zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Spółka jest w posiadaniu zaświadczeń VAT-1 wydanych przez okręgową stację kontroli pojazdów. Spełnienie wymogów określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT potwierdzone jest również poprzez adnotację w dowodach rejestracyjnych Samochodów użytkowanych przez Spółkę. Zaświadczenia VAT-1 zostały wydane przed wejściem w życie art. 86a ustawy o VAT w nowym brzmieniu, tj. przed dniem 1 kwietnia 2014 r. Zaświadczenia te zachowują jednak zdaniem Spółki ważność z uwagi na treść przepisu art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), który stanowi, że zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W dotychczasowym brzmieniu art. 86a ust. 2 pkt 1, tj. brzmieniu przed nowelizacją ustawy o VAT z dnia 1 kwietnia 2014 r., mowa jest o pojazdach samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van. Dotyczy to również samochodów użytkowanych przez Spółkę. W konsekwencji zaświadczenia VAT-1 uzyskane przez Spółkę przed dniem wejścia w życie nowelizacji ustawy o VAT zachowują ważność na potrzeby potwierdzenia, że samochody użytkowane przez Spółkę spełniają wymagania określone w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze, że Spółka wykorzystuje na potrzeby działalności Samochody, tj, pojazdy samochodowe spełniające wymagania określone w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o VAT i posiada wskazaną w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT dokumentację potwierdzającą spełnienie tych wymogów, Spółka stoi na stanowisku, że jest ona uprawniona do odliczania 100% kwoty podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z wymienionymi pojazdami samochodowymi, niezależnie od ewentualnego nieistotnego użycia tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Ad. 2.

Spółka stoi na stanowisku, że nie ma ona obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w odniesieniu do użytkowanych przez siebie Samochodów, które spełniają wymogi określone w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o VAT.

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest wymagana jedynie w odniesieniu do samochodów, które są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej z uwagi na faktyczny sposób ich użytkowania. Jednocześnie przepisy nie wprowadzają obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w odniesieniu do samochodów uznanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej z uwagi na cechy konstrukcyjne.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 i art. 8 ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

W świetle powyższych regulacji obowiązek naliczania VAT z tytułu użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza nie dotyczy podatników, do których ma zastosowanie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, a więc przepis wprowadzający ograniczenie w zakresie kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Zdaniem Spółki powyższe ograniczenie nie ma do niej zastosowania z uwagi na art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy o VAT. Tym samym Spółka jest obowiązana do naliczenia podatku VAT należnego z tytułu użycia użytkowanych przez nią Samochodów (zarówno użytkowanych na podstawie umowy leasingu, jak i stanowiących środek trwały) do celów innych niż działalność gospodarcza zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad. 4.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach (VAT-26) w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami. Ponadto w świetle art. 86a ust. 13 ustawy o VAT w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Zdaniem Spółki nie ma ona obowiązku złożenia informacji VAT-26 z uwagi na to, że nie jest obowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w stosunku do Samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ nadmienia przy tym w odniesieniu do pytania nr 3, że ograniczenie, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania do Spółki z uwagi na art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy.

Ponadto w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, wykorzystywanych do napędu wskazanych pojazdów, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zatem przepis ust. 1 ww. ustawy nie dotyczy pojazdów wymienionych przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin