Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1393/14/JS
z 12 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 14 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanego we wniosku wynagrodzenia wypłacanego na rzecz komplementariusza – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanego we wniosku wynagrodzenia wypłacanego na rzecz komplementariusza.

We wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce W przyszłości zostanie wspólnikiem w spółce komandytowej, powstałej na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych (dalej: „Spółka Komandytowa”). Wnioskodawczyni będzie komandytariuszem w Spółce Komandytowej i będzie jej przysługiwał określony w umowie spółki udział w zysku Spółki Komandytowej. Komplementariuszem w Spółce Komandytowej będzie osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej: „Komplementariusz”). Komplementariuszowi będzie przysługiwał określony w umowie spółki udział w zysku Spółki Komandytowej.

Ponadto, zgodnie z umową Spółki Komandytowej, Komplementariuszowi należne będzie wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki, które pozwoli Komplementariuszowi na pokrycie kosztów ogólnego zarządu i wydatków związanych z dokonywaniem czynności na rzecz Spółki Komandytowej. Wysokość wynagrodzenia Komplementariusza zostanie określona w uchwale wspólników. Spółka Komandytowa będzie wypłacać na rzecz Komplementariusza ustaloną miesięczną kwotę wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki wypłacane przez Spółkę Komandytową na rzecz Komplementariusza w ramach przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu (zgodnie z przysługującym jej udziałem zysku Spółki Komandytowej)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki wypłacane przez Spółkę Komandytową na rzecz Komplementariusza, będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu (zgodnie z przysługującym jej udziałem w zysku Spółki Komandytowej).

Zgodnie z art. 4 § 1 Kodeksu spółek handlowych, przez spółkę osobową należy rozumieć spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. Spółką komandytową jest spółka osobowa, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz) a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 KSH). Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art 117 KSH). Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki. Art. 103 KSH stanowi, że w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej, dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 KSH, zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie z art. 43 (winno być art. 46) KSH, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże przepis ten ma charakter dyspozytywny (zgodnie z art. 37 § 1 KSH przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej). W związku z tym, w umowie spółki można zastrzec, że świadczenie pracy lub usług przez wspólnika na rzecz spółki odbywa się za wynagrodzeniem.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku, umowa Spółki Komandytowej będzie przewidywała, że Komplementariuszowi należne będzie wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Komplementariusz zawrze ze Spółką Komandytową odrębną umowę cywilnoprawną, w której uregulowany będzie między innymi zakres świadczonych przez niego czynności w ramach prowadzenia spraw spółki oraz wysokość wynagrodzenia za te usługi.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z tym, aby dany koszt mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, konieczne do spełnienia są łącznie następujące przesłanki:

• koszt został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, oraz
• koszt nie został wymieniony w kategorii kosztów, o których mowa w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawodawca wskazał, że dopuszcza możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu wszelkich kosztów, pod warunkiem ich związku z prowadzoną działalnością w taki sposób, aby powodowały one osiągnięcie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie wypłacane na rzecz Komplementariusza ma na celu osiągnięcie przychodów, ponieważ Komplementariusz będzie prowadził sprawy Spółki Komandytowej, a zatem będzie podejmował wszelkie działania niezbędne do prowadzenia przez Spółkę Komandytową operacyjnej działalności gospodarczej. Wydatek w postaci wynagrodzenia dla Komplementariusza wypłacanego za prowadzenie spraw spółki będzie racjonalnie uzasadniony, a zobowiązanie do jego wypłacenia wynikać będzie z umowy Spółki Komandytowej.

Podsumowując, wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki wypłacane przez Spółkę Komandytową na rzecz Komplementariusza będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu (zgodnie z przysługującym jej udziałem w zysku Spółki Komandytowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm. – dalej „Ksh”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 Ksh).

Co do zasady, w stosunkach wobec osób trzecich spółkę komandytową reprezentuje komplementariusz, tj. wspólnik odpowiadający za zobowiązania spółki bez ograniczeń (art. 117 Ksh). W sprawach nieuregulowanych w Dziale III Ksh do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 Ksh).

Zgodnie z art. 46 Ksh, mającym zastosowanie do spółki komandytowej, w związku z art. 103 Ksh, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże z uwagi na art. 37 Ksh, umowa spółki może stanowić inaczej i wówczas mają zastosowanie postanowienia zawarte w umowie. Tym samym przepisy Ksh dopuszczają możliwość wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, jeśli zostanie to uregulowane w umowie spółki.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl art. 8 ust. 1a ww. ustawy, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Stosownie do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Stosownie do z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

Z brzmienia tego przepisu wynika, że z kosztów uzyskania przychodu działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki niebędącej osobą prawną (zatem także spółki komandytowej) wyłączona została wartość pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci oraz małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Nie została wyłączona natomiast wartość własnej pracy innego niż podatnik wspólnika spółki niebędącej osobą prawną.

Zauważyć jednak należy, że w przypadku wspólników spółek niebędących osobami prawnymi, pod pojęciem „własnej pracy”, o którym mowa w tym przepisie, należy rozumieć takie czynności wykonywane na rzecz spółki, które są skutkiem dodatkowych działań tego wspólnika, wykraczających ponad czynności związane z reprezentacją i prowadzeniem spraw spółki, a więc z działań przekraczających zakres niezbędnych czynności podejmowanych do prawidłowego funkcjonowania spółki i osiągnięcia celu, do którego została utworzona (do wykonywania których wspólnik zobowiązany jest przepisami Kodeksu spółek handlowych), za które przysługuje mu odrębne od udziału w zysku spółki wynagrodzenie, wynikające z innego niż status wspólnika stosunku prawnego, łączącego go ze spółką.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni będzie w przyszłości komandytariuszem w Spółce Komandytowej i będzie jej przysługiwał określony w umowie spółki udział w zysku Spółki Komandytowej. Komplementariuszem w Spółce Komandytowej będzie osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Komplementariuszowi będzie przysługiwał określony w umowie spółki udział w zysku Spółki Komandytowej. Zgodnie z umową Spółki Komandytowej, Komplementariuszowi należne będzie wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki, które pozwoli Komplementariuszowi na pokrycie kosztów ogólnego zarządu i wydatków związanych z dokonywaniem czynności na rzecz Spółki Komandytowej. Wysokość wynagrodzenia Komplementariusza zostanie określona w uchwale wspólników. Spółka Komandytowa będzie wypłacać na rzecz Komplementariusza ustaloną miesięczną kwotę wynagrodzenia.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wynagrodzenie komplementariusza z tytułu wykonywania czynności związanych z prowadzeniem spraw spółki, będzie dla Wnioskodawczyni, będącej komandytariuszem Spółki Komandytowej stanowiło koszt uzyskania przychodów, w proporcji do jej udziału w zysku tej spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.