Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1086/14/AK
z 21 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej

• w zakresie określenia źródła przychodów – jest nieprawidłowe,

• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z umową o przyznanie jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej z dnia 15 lipca 2014 r. w ramach projektu „P." współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego przez Urząd Pracy dnia 25 lipca 2014 r. Wnioskodawca otrzymał dotację o wartości 20.000 zł brutto, która wpłynęła na jego osobiste konto. W zaświadczeniu o pomocy de minimis określono, iż pomoc ta przyznana została na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 poz. 674 z późn. zm.) oraz rozporządzenia MP i PS z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r. poz. 457 z późn. zm.). Pomoc udzielana zgodnie z zawartą umową stanowi pomoc de minimis z Rozporządzenia Komisji UE nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.

Działalność sklasyfikowaną pod symbolem PKD 45.20.Z, 45.40.Z, 96.01.Z (autodetailing, pranie i czyszczenie dywanów i tapicerek) Wnioskodawca rozpoczął dnia 4 sierpnia 2014 r., a zakupy dokonane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy zostały udokumentowane fakturami VAT. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny, rozliczający się na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, prowadzi KPiR.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymana z urzędu pracy dotacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej na rozpoczęcie działalności gospodarczej, nieprzeznaczona na nabycie środków trwałych, stanowi przychód zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 tej ustawy?
   
2. Czy poniesione wydatki sfinansowane z ww. dotacji stanowią koszty uzyskania przychodów nawet jeśli dane zakupy zostały sfinansowane dotacją?
   
3. Czy zakupione materiały, wyposażenie oraz pozostałe koszty zostały prawidłowo zakwalifikowane i wprowadzone w KPiR?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako bezrobotny otrzymał dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej, uzyskał z tego tytułu przychód podatkowy (pieniądze z dotacji wpłynęły na Jego konto przed rozpoczęciem działalności gospodarczej). Nie jest to przychód z działalności gospodarczej, ale przychód z innych źródeł.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj.: Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia). Dotację tę Wnioskodawca otrzymał, jak wskazano w zaświadczeniu de minimis właśnie na podstawie tego artykułu. W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 tej ustawy, przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

W związku z powyższym przychodu z tytułu otrzymania dofinansowania Wnioskodawca nie ujął w podatkowej KPiR, ani w zeznaniu rocznym. Wydatki związane z otrzymaną dotacją stanowią koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Ograniczenie w tym zakresie dotyczy tylko wydatków na zakup środków trwałych i WNiP.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, materiałów oraz pozostałe drobne wydatki sfinansowane ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 - nie ma tu wymienionego art. 21 ust. 1 pkt 121.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie, pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, prowadzą ewidencję wyposażenia. Zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Na mocy art. 24a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm) podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, obowiązani do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, winni dokonywać w nich zapisów zgodnie z odrębnymi przepisami. W takim przypadku ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037).

Na podstawie unormowań zawartych w § 27 – § 29 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów podatnik jest obowiązany na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego sporządzić spis z natury towarów handlowych i dokonać jego wpisu do księgi. Wzór podatkowej księgi przychodów i rozchodów został określony w załączniku nr 1 do w/w rozporządzenia. Zgodnie z pkt 22 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi ustalić wartość osiągniętego przychodu jak również wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów. Ich ustalenie winno nastąpić w sposób następujący:

• do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego;

• kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 14 oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki (koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych kolumnach księgi przychodów i rozchodów ( np. w gastronomii koszty zakupu materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla pracowników zostały wpisane w kolumnie 10).

W związku z powyższym zakupy poczynione ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy udokumentowane fakturami VAT zostały zakwalifikowane przez Wnioskodawcę następująco:

1. Urządzenie piorące za cenę 2.076,42 zł, maszynę polerską za cenę 1.873,18 zł, zestaw komputerowy (laptop, mysz, torba) za cenę 2.032,52 – jako wyposażenie i zaksięgowano do kosztów uzyskania przychodów w m-cu przyjęcia (sierpień 2014 r) oraz wpisano do ewidencji wyposażenia. zał.1.
   
2. Ozonator (812,20 zł), odkurzacz na sucho (218,70 zł), sprężarkę (975,61 zł), myjkę ciśnieniową (515,45 zł), lampę halogenową (186,18 zł), polerkę kątową (679,60 zł) oraz program X (243,0 zł) – jako pozostałe koszty ze względu na niską wartość, zaksięgowano bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w m-cu przyjęcia (sierpień 2014 r.) zał. 2.
   
3. Narzędzia i akcesoria (zestaw kluczy, podnośnik, opryskiwacz, wiadra, pudełka, pędzle, talerze do szlif, wg zał. 3) – jako pozostałe koszty zaksięgowano bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w m-cu przyjęcia (sierpień 2014 r.).
   
4. Materiały, które będą zużyte do wykonywanych usług tj. środki do czyszczenia wykładzin, dywanów i tapicerek, do usuwania plam z gum, smoły, smarów itp., środki do mycia samochodów, felg i szyb wg zał. 4 – jako materiały i wykazano je w remanencie początkowym, który zostanie uwzględniony przy obliczaniu KUP na koniec roku obrotowego.
   
5. Usługę zaprojektowania strony internetowej w kwocie 813,01 zł – jako pozostałe koszty ze względu na niską wartość, zaksięgowano bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w m-cu odebrania usługi (wrzesień 2014 r.) w zał. 2.
   
6. Zestaw akcesoriów do mycia samochodów w kwocie 1.048,65 zł – jako pozostałe wydatki i zaksięgowano bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w m-cu zakupu (wrzesień 2014 r.) zał. 6.
   
7. Zestaw kosmetyków samochodowych w kwocie 2.729,14 – jako materiały, zaksięgowano bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w m-cu zakupu (wrzesień 2014 r.) zał. 5.

Zakupy, które zostały zaksięgowane w podatkowej KPiR w pozostałe koszty (narzędzia, akcesoria, wyposażenie) będą używane w firmie powyżej roku (zgodnie z umową o przyznanie środków z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej prowadzonej co najmniej 12 m-cy). Ze względu na niską wartość środków trwałych (środki niskocenne) tj. poniżej 3.500 zł. zakwalifikowano je do wyposażenia, pomimo okresu użytkowania dłuższego niż rok, gdyż do ewidencji wprowadza się jedynie te składniki majątku, które spełniają kryteria uznania ich za środki trwałe, określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z definicją zawartą w § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2009 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037) wyposażenie to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę przed rozpoczęciem działalności gospodarczej środki z Urzędu Pracy przeznaczone na zakup wyposażenia, narzędzi i materiałów – korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane środki nie podlegają więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Reasumując w przypadku Wnioskodawcy wydatki na zakup składników majątku – nie zaliczonych do środków trwałych, a więc stanowiących wyposażenie, narzędzia, akcesoria pomocnicze oraz materiały, poniesione ze środków z Urzędu Pracy – można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej określenia źródła przychodów, w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. – przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymania dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.).

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 tej ustawy, przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca, jako osoba bezrobotna otrzymał w ramach projektu „Praca naszym celem" współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego przez Urząd Pracy, jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej. Z otrzymanych w ramach pomocy środków Wnioskodawca zakupił materiały i wyposażenie nie zaliczane do środków trwałych.

W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż skoro – jak podano we wniosku – dofinansowanie zostało przyznane Wnioskodawcy na podstawie ww. art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, i zostało przeznaczone na cele inne niż inwestycyjne (inne niż zakup lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych), to otrzymane środki stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem być uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu o ile spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• jest właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy, mimo, iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122,129,136 i 137 ustawy.

Z wniosku wynika, iż za otrzymane z Urzędu Pracy środki Wnioskodawca nabył materiały i składniki majątku nie zaliczane do środków trwałych.

Zgodnie z § 3 pkt 7 i 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) pod pojęciem:

• wyposażenie – rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych;

• środki trwałe – rozumieć należy środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że skoro środki otrzymane na podjęcie działalności gospodarczej zostały przeznaczone na zakup towarów handlowych i wyposażenia nie stanowiącego środków trwałych, to wydatki poniesione na ich nabycie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania, niezależnie od tego, że na ich zakup Wnioskodawca otrzymał dotację korzystającą ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121.

Zatem, wydatki poniesione na zakup ww. towarów i wyposażenia wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (o ile w istocie nabyte składniki majątku nie spełniają kryteriów uznania ich za środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca powinien przy tym mieć na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ). Zawarte w załączniku nr 1 do tego rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i koszty.

Odnosząc się do pytania dotyczącego sposobu ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kwoty otrzymanej dotacji, stwierdzić należy, że przychody i koszty, których wysokość nie ma wpływu na podstawę opodatkowania i wysokość należnego podatku, a więc w części objętej zwolnieniem przedmiotowym, nie mogą być w księdze ujmowane.

Jednakże, zgodnie z powołanymi wyżej objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w celu odzwierciedlenia zdarzeń gospodarczych, ewentualnym miejscem, gdzie można ewidencjonować otrzymane dotacje jest kolumna 16, przeznaczona do wpisywania uwag co do treści zapisów w kolumnach 2-15. W kolumnie tej mogą być wykazywane przychody faktycznie przez podatnika otrzymane i faktycznie poniesione koszty, które nie są brane pod uwagę przy obliczaniu przychodów podlegających opodatkowaniu.

Końcowo zastrzec należy, że prawidłowość i rzetelność prowadzonych ksiąg nie może być oceniana w interpretacji, gdyż zgodnie z przepisem art. 193 ustawy – Ordynacja podatkowa, rzetelność i wadliwość ksiąg podlega ocenie organu podatkowego w toku odrębnego postępowania. Niniejsza interpretacja zawiera jedynie ocenę stanowiska Wnioskodawcy w kwestii ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kwoty otrzymanej dotacji i sfinansowanych nią kosztów, a nie prawidłowości ewidencjonowania pozostałych przychodów i kosztów w poszczególnych kolumnach tej księgi.

Reasumując, należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę przed rozpoczęciem działalności gospodarczej środki z Urzędu Pracy przeznaczone na zakup wyposażenia, narzędzi i materiałów – korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane środki nie podlegają więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na zakup składników majątku – nie zaliczonych do środków trwałych (wyposażenie, narzędzia, akcesoria pomocnicze) poniesione ze środków z Urzędu Pracy – można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast materiały zakupione przed rozpoczęciem działalności ująć w remanencie początkowym. Dotacja przeznaczona na wydatki niestanowiące środków trwałych – stanowić będzie dla Wnioskodawcy, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej – wolny od podatku dochodowego, przy czym otrzymane środki nie podlegają zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Nieprawidłowo zatem wskazał Wnioskodawca, że dotacja na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowi przychód z innych źródeł. W pozostałej części stanowisko Wnioskodawcy należy zaś uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.