Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/49/11/TKE/2014/RD28664
z 25 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2010 r. nr ITPP1/443-1007/09/AJ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dla Pani …, na wniosek z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 23 października 2009 r.), uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, zmienia ww. interpretację z urzędu, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2009 roku do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 grudnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, będące odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 grudnia 2009 r., nr ITPP1/443-1007/09-2/AJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na wykonywaniu krajowego transportu drogowego osób od 1-09-1995 r. Powyższą działalność realizuje na podstawie licencji wydanej przez Starostwo Powiatowe. Licencja ta dotyczy tylko i wyłącznie przewozów nieregularnych. W przypadku Wnioskodawcy są to przewozy wykonywane w czasie i na warunkach wzajemnie uzgodnionych pomiędzy Wnioskodawcą i klientami. W szczególności wycieczki zakładowe, turystyczne, przewozy pracownicze, szkolne, itp. Wzajemne uzgodnienia zawarte są w umowie, zleceniu bądź zamówieniu. Nawet jeśli nie są to podmioty prowadzące działalności gospodarczej, podpisywana jest z nimi umowa, w której określone jest kogo, skąd i dokąd należy zawieźć. Po wykonanej usłudze lub przed wystawiana jest faktura „bądź rachunek”.

W przypadku dowozów szkolnych ponadgimnazjalnych, umowy zawierane są z rodzicami, w których określone są zasady dowozu do szkoły i ich rozliczania. Każdy uczeń otrzymuje bilet miesięczny i rachunek, który jest z podatkiem VAT. W myśl udzielonej Wnioskodawcy licencji na przewozy nieregularne wynika, że Wnioskodawcy nie wolno zabierać przypadkowych i bezimiennych klientów. Każdy klient musi być znany Wnioskodawcy. Kierowcy nie wolno nikogo przypadkowego z przystanku zabierać i pobierać od niego opłatę. Wszelkie formalności dokonywane są wyłącznie w siedzibie firmy. Każdy kierowca jest pisemnie poinformowany, na podstawie jakiej podstawy prawnej funkcjonuje przedsiębiorstwo, z której wynika, że nie wolno mu zabierać nikogo przypadkowego i pobierać opłaty. Składa pisemne oświadczenie o zapoznaniu się i przestrzeganiu przepisów. Zlekceważenie tegoż zalecenia wiąże się z cofnięciem licencji przez Starostwo Powiatowe. Dlatego też do powyższych spraw podchodzi się bardzo rygorystycznie.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy prowadząc działalność gospodarczą w zakresie nieregularnego przewozu osób, przewozy nieregularne, Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jak wcześniej każdemu klientowi wystawiana jest faktura, gdyż nie wolno prowadzić bezimiennej sprzedaży usług przewozowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonując działalność gospodarczą na podstawie licencji na podstawie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób - przewozy nieregularne, nie może z klientami nie będącymi podmiotami prowadzącymi działalności gospodarczą rozliczać się tylko i wyłącznie na podstawie wydruku z kasy fiskalnej. Licencja na przewozy nieregularne, obliguje Wnioskodawcę do tego, aby klienci byli znani z imienia i nazwiska, a po wykonanej usłudze otrzymali fakturę VAT. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że nie powinien prowadzić ewidencji obrotu i podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, bo i tak wystawia każdej osobie fakturę VAT.

W dniu 8 stycznia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając na podstawie przepisu § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną nr ITPP1/443-1007/09/AJ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji przywołał następujące przepisy: art. 106 ust. 1, ust. 4, art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), § 3 ust. 1 pkt 3, ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowania kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510), § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego w odniesieniu do powołanych norm prawnych stwierdził, iż w przypadku, gdy kwota obrotu osiągnięta z tytułu usług świadczonych na rzecz osób wymienionych w cytowanym art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przekroczyła w trakcie roku podatkowego 40.000 zł., to Wnioskodawca ma obowiązek prowadzić ewidencję obrotu kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej pomimo dokumentowania świadczonych usług fakturą VAT. Przy czym, do kopii faktury VAT podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 8 stycznia 2010 r. nr ITPP1/443-1007/09/AJ, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm., dalej: ustawa), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji zostały szczegółowo uregulowane w rozporządzeniach wykonawczych wydanych przez Ministra Finansów.

W stanie prawnym do 31 grudnia 2009 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w 2009 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

W myśl § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów, przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia.

W pozycji 6 ww. załącznika pod symbolem ex 60.21.2 wskazano na następujące usługi: przewozy rozkładowe pasażerskie, inne niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę m. st. Warszawy) lub związek komunalny.

W pozycji 7 ww. załącznika wśród czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania wskazano na przewozy rozkładowe pasażerskie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalonej przez gminę (Radę st. Warszawy) lub związek komunalny.

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas obowiązani są dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Szczegółowe regulacje dotyczące wystawiania faktur znajdują się w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Zgodnie z § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż na podstawie udzielonej przez Starostwo Powiatowe licencji, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nieregularnego przewozu osób. Warunki świadczonych usług określone są każdorazowo z klientami na podstawie zawartych umów. Wszelkie formalności związane z rozliczeniem z usługobiorcami, jak wystawianie faktur czy sprzedaż biletów miesięcznych, są załatwiane w siedzibie firmy, zaś kierowcy autobusów nie mają prawa zabierać na trasie przypadkowych osób i pobierać od nich opłat.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powyższy stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w zakresie nieregularnego przewozu osób - na podstawie ww. § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. - ma obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, bez względu na poziom osiągniętego obrotu oraz pomimo dokumentowania świadczonych usług fakturą.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2010 r. nr ITPP1/443-1007/09/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy błędnie wskazał, iż w przypadku, gdy kwota obrotu osiągnięta z tytułu usług świadczonych na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przekroczyła w trakcie roku podatkowego 40.000 zł, to Wnioskodawca ma obowiązek prowadzić ewidencję obrotu kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej pomimo dokumentowania świadczonych usług fakturą VAT. Zgodnie bowiem z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, powyższe zwolnienie - bez względu na wysokość osiąganych obrotów - nie dotyczy świadczenia usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 8 stycznia 2010 r. nr ITPP1/443-1007/09/AJ, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość w zakresie uzasadnienia prawnego zajętego stanowiska.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.