2015.03.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-571/14/LG
z 2 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 21 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnego przekazania towarów za eksport oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia przekazanych towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnego przekazania towarów za eksport oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia przekazanych towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A B Sp. z o.o. (dalej również jako: Spółka lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą m. in. w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz akcesoriów marki „A” (dalej: Produkty).

W związku z rozwojem dystrybucji, a także poszukiwaniem nowych kanałów i rynków sprzedaży Produktów, Spółka rozpoczęła działanie w ramach modelu franczyzy. Przedmiotem umów zawieranych z podmiotami trzecimi (dalej: Franczyzobiorcy) jest m.in. odpłatne udzielenie przez Spółkę zgody na promocję, oferowanie, dystrybuowanie oraz sprzedaż Produktów w Sklepach w zakresie szczegółowo określonym w każdej umowie franczyzowej (dalej: Usługi). Ponadto, umowy te regulują zasady sprzedaży przez Spółkę Produktów na rzecz Franczyzobiorców.

Zgodnie z zawieranymi umowami, w przypadku otwierania pierwszego Sklepu na danym obszarze (np. wskazane w danej umowie terytorium kraju trzeciego lub terytoria kilku krajów trzecich), Spółka zobowiązana jest do nieodpłatnego dostarczenia projektu oraz wyposażenia tego sklepu, tak aby spełniał on wymagania zdefiniowane przez Spółkę, opisane szczegółowo w treści umowy franczyzowej.

W związku z powyższym, Spółka ponosi wydatki na nabycie na terytorium kraju towarów (m.in. meble, banery oraz pozostałe elementy wyposażenia) niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze. Wydatki te są dokumentowane fakturami wystawianymi przez kontrahentów Spółki. Nabywane towary są następnie transportowane na terytorium kraju trzeciego i nieodpłatnie przekazywane na rzecz Franczyzobiorcy prowadzącego dany sklep.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przypadku posiadania przez Spółkę stosownych dokumentów, o których mowa w art. 41 ustawy VAT, potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, nieodpłatne przekazanie towarów na rzecz Franczyzobiorcy z kraju trzeciego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku w wysokości 0%?
Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego Sklepu na danym obszarze?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1

W ocenie Spółki, w przypadku posiadania przez nią stosownych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, nieodpłatne przekazanie towarów na rzecz Franczyzobiorcy z kraju trzeciego podlega opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 0%.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, jedną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest eksport towarów.

W myśl art. 2 pkt 9 tej ustawy, przez eksport towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dostawą towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Co istotne, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, aby daną czynność uznać za eksport towarów, spełnione muszą być łącznie następujące przesłanki:

przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel,
w konsekwencji tej czynności, nastąpić musi wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni).

Tym samym, jeżeli Spółka dokona nieodpłatnego przekazania towarów na rzecz Franczyzobiorcy z kraju trzeciego i będzie w posiadaniu stosownych dokumentów, o których mowa w art. 41 ustawy VAT, potwierdzających wywóz tych towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej, wówczas nieodpłatne przekazanie tych towarów będzie podlegać opodatkowaniu według stawki VAT w wysokości 0%.

Analogiczne stanowisko wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-434/12 3/JS), który potwierdził, że również w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów, w przypadku spełnienia przesłanek o których mowa w art. 2 pkt 8 oraz art. 41 ustawy VAT, czynność taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku w wysokości 0%.

Ad. 2

W ocenie Spółki, niewątpliwie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego Sklepu na danym obszarze, gdyż nabywane towary są ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje, co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Regulacje ustawy VAT nie precyzują charakteru związku nabywanych towarów i usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Nie określają, czy mają one być w ścisłym i bezpośrednim związku, czy też wystarczy, aby związek pomiędzy wykonywaniem czynności opodatkowanych oraz nabywanymi towarami i usługami był pośredni. Należy jednak zwrócić uwagę, że w ramach zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, związek ten jest bezpośredni. Biorąc pod uwagę fakt, iż nabywane towary są przedmiotem eksportu (pod warunkiem posiadania przez Spółkę stosownych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej), czyli czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, Spółka jest w pełni uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, a szczegółowe zasady w tym zakresie wynikają z treści art. 86 i nast. ustawy VAT.

Taki wniosek płynie też z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 grudnia 2010 r. (sygn. ILPP2/443-1482/10-14/MN), który potwierdził, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów, w przypadku gdy wydatki nabycie będą miały związek z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Istotny jest więc przede wszystkim istnienie związku pomiędzy nabywanym towarem, a działalnością podlegającą opodatkowaniu. Jak stwierdził organ podatkowy w ww. interpretacji, „prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje Spółce zarówno w odniesieniu do towarów, których nieodpłatne przekazanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, jak i w odniesieniu do towarów i usług, których nieodpłatne przekazanie nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 3 oraz art. 8 ust. 2 ustawy".

W opisanym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym, nabywane towary będą przedmiotem eksportu podlegającego opodatkowaniu według stawki VAT 0% (przy spełnieniu przesłanek o których mowa w art. 2 pkt 8 oraz art. 41 ustawy VAT). Nawet jednak w przypadku gdyby Spółka nie była w posiadaniu dokumentów potwierdzających eksport towarów (na skutek nieprzewidzianych okoliczności), ich nieodpłatne przekazanie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki VAT, tak jak w przypadku transakcji krajowej. Tym samym, również w takich okolicznościach, prawo do odliczenia podatku naliczonego będzie Spółce niewątpliwie przysługiwać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku VAT oraz dyrektywy VAT możliwe jest odliczenie podatku od nabywanych towarów i usług, które są związane z prowadzoną przez podatnika opodatkowaną działalnością gospodarczą.

Podkreślić należy również, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz akcesoriów marki „A”. Wnioskodawca rozpoczął działanie w ramach modelu franczyzy. Przedmiotem umów zawieranych z podmiotami z krajów spoza Unii Europejskiej jest m.in. odpłatne udzielenie przez Wnioskodawcę zgody na promocję, oferowanie, dystrybuowanie oraz sprzedaż produktów w zakresie szczegółowo określonym w każdej umowie franczyzowej. Ponadto, umowy te regulują zasady sprzedaży przez Spółkę Produktów na rzecz Franczyzobiorców. Zgodnie z zawieranymi umowami, w przypadku otwierania pierwszego sklepu na danym obszarze (np. wskazane w danej umowie terytorium kraju trzeciego lub terytoria kilku krajów trzecich), Wnioskodawca zobowiązany jest do nieodpłatnego dostarczenia projektu oraz wyposażenia tego sklepu, tak aby spełniał on wymagania zdefiniowane przez Spółkę, opisane szczegółowo w treści umowy franczyzowej. Wnioskodawca ponosi wydatki na nabycie na terytorium kraju towarów (m.in. meble, banery oraz pozostałe elementy wyposażenia) niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze. Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT. Nabywane towary są następnie transportowane na terytorium kraju trzeciego i nieodpłatnie przekazywane na rzecz franczyzobiorcy prowadzącego dany sklep.

W tym miejscu należy wskazać, że przez franczyzę należy rozumieć system sprzedaży towarów, usług lub technologii, który jest oparty na ścisłej i ciągłej współpracy pomiędzy prawnie i finansowo odrębnymi i niezależnymi przedsiębiorstwami: franczyzodawcą i jego indywidualnymi franczyzobiorcami. Franczyza zakłada też przepływ know-how od franczyzodawcy do franczyzobiorcy przez cały czas obowiązywania umowy franczyzowej. Istotą jest udzielenie praw (i przyjęcie obowiązków) poprzez zawarcie umowy franczyzy. Istota systemu polega na tym, że franczyzodawca nadaje swoim poszczególnym franczyzobiorcom prawo oraz nakłada na nich obowiązek prowadzenia działalności zgodnie z jego koncepcją. W ramach umowy sporządzonej na piśmie oraz w zamian za bezpośrednie lub pośrednie świadczenia finansowe uprawnienie to upoważnia indywidualnego franczyzobiorcę do korzystania z nazwy handlowej franczyzodawcy, jego znaku towarowego lub usługowego, metod prowadzenia działalności gospodarczej, wiedzy technicznej, systemów postępowania i innych praw własności intelektualnej lub przemysłowej, a także do korzystania ze stałej pomocy handlowej i technicznej franczyzodawcy. Ponadto wśród obowiązku franczyzobiorcy jest także konieczność ponoszenia opłat na rzecz franczyzodawcy.

Zgodnie z powyższym stwierdzić należy, że pomiędzy Wnioskodawcą a franczyzobiorcą istnieje określony stosunek prawny w oparciu o który nabywca dokonuje zakupu Produktów. Również zakup towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze, przekazywanych nieodpłatnie nabywcy, stanowi element pewnej całości mający swoje odzwierciedlenie w umowie franczyzowej na podstawie której Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów firmowanych własną marką, a także udziela zgody na promocję, dystrybuowanie oraz sprzedaż Produktów Wnioskodawcy w sklepach franczyzobiorcy. Natomiast celem przekazania towarów w celu urządzenia pierwszego sklepu jest spełnienie określonych wymagań wizerunkowych (w tym także reklamowych) odnoszących się do sprzedawanych przez franczyzobiorcę Produktów firmowanych marką Wnioskodawcy, które niewątpliwie mają wpływ na pozytywne postrzeganie Produktów Wnioskodawcy jak i promowanie działalności Wnioskodawcy, co zarazem przekłada się na wielkość sprzedaży Produktów, na rzecz franczyzobiorców oraz osiągnięcie przez Wnioskodawcę określonych przychodów z tej działalności. Tym samym, zdaniem Organu zakup towarów stanowiących pierwsze wyposażenie sklepu na danym obszarze niewątpliwe ma związek z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Wnioskodawcę w ramach przedstawionej umowy franczyzowej.

Zatem skoro wydatki na nabycie ww. towarów, które będą związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w zakresie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów przeznaczonych do urządzenia sklepu, należało uznać za prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do kwestii opodatkowania stawką 0% wywozu do kraju trzeciego towarów, które zostaną nieodpłatnie przekazane kontrahentowi Wnioskodawcy, należy powołać treść art. 2 pkt 8 ustawy, który stanowi, ze przez eksport towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Z uwagi na powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ww. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Ponieważ w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przekazaniem towarów bez wynagrodzenia na rzecz franczyzobiorcy i jednocześnie z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy będzie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, to przekazanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Końcowo, odnosząc się do kwestii opodatkowania stawką 0% wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej należy wskazać, ze jeżeli Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów, które zostały wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy będzie mógł zastosować stawkę 0%. Zatem spełnienie wymogów określonych w art. 41 ustawy będzie uprawniało Wnioskodawcę do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznające wywóz towarów za eksport towarów, który może być opodatkowany stawką 0% przy spełnieniu warunków zawartych w art. 41 ustawy jest prawidłowe.

Reasumując: oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy zostaje ono uznane za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin