Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1012/14/ASz
z 19 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lipca 2014 r. (data wpływu do Biura − 15 grudnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 26 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów osiąganych z działalności scenicznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie kosztów uzyskania przychodów osiąganych z działalności scenicznej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 16 lutego 2015 r. znak: IBPB II/1/415-1009/14/ASz, IBPB II/1/415-1010/14/ASz, IBPB II/1/415-1011/14/ASz oraz IBPB II/1/415-1012/14/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 26 lutego 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawca uzyskuje dochody zarówno w kraju jak i za granicą. W kraju Wnioskodawca osiąga dochody ze stosunku pracy, z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (otrzymuje honoraria za udział w występach scenicznych).

Wnioskodawca wskazał, że do osiąganych przychodów ze stosunku pracy oraz z praw autorskich mają zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychody osiągnięte za granicą Wnioskodawca również kwalifikuje jako przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są to również honoraria za udział w występach scenicznych.

W 2013 r. Wnioskodawca osiągnął przychody z pracy wykonywanej w Niemczech oraz we Włoszech. Przychody te zostały opodatkowane w krajach, gdzie zostały osiągnięte, zgodnie z zawartymi umowami między Polską a tymi krajami.

Przychody uzyskane za granicą Wnioskodawca rozliczył w zeznaniu podatkowym za 2013 r. z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją. Zapłacony podatek w Niemczech oraz we Włoszech nie został uwzględniony w złożonym zeznaniu podatkowym.

Ponadto w 2013 r. Wnioskodawca zawarł umowę z firmą austriacką, mającą siedzibę w Austrii, przedmiotem której był jego udział w występach scenicznych. Występy miały miejsce w Polsce, za które otrzymał od firmy austriackiej honorarium w euro na jego konto bankowe (wypłata honorarium nastąpiła w 2013 r.). Dochody otrzymane z firmy austriackiej nie zostały opodatkowane w Austrii.

Wnioskodawca nadmienił, że nie posiada placówki poza miejscem stałego zamieszkania, wobec powyższego osiągnięty dochód został opodatkowany w Polsce. Wnioskodawca nie odprowadził w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od tego dochodu.

Otrzymane honorarium od firmy austriackiej Wnioskodawca opodatkował dopiero w zeznaniu podatkowym za 2013 r. Dochód ten rozliczył jako dochód krajowy nie uwzględniając go w załączniku PIT/ZG.

Z uwagi na wykorzystanie w zeznaniu podatkowym za 2013 r. limitu zryczałtowanych 50% kosztów uzyskania przychodów w wysokości 42.764,00 zł dla przychodów osiągniętych w kraju, Wnioskodawca nie zastosował zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów dla przychodów osiągniętych za granicą (po przekroczeniu ww. limitu nie zastosował również 20% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów zarówno dla przychodów krajowych jak i zagranicznych). Przychody zagraniczne zostały pomniejszone o zapłaconą prowizję dla impresario.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że przychody uzyskane przez Wnioskodawcę w Niemczech są przychodami z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej na podstawie zawartego kontraktu. W czasie pobytu Wnioskodawcy w Niemczech pobyt ten był całkowicie opłacany z funduszy publicznych Niemiec (hotel, koszty podróży).

Przychody uzyskane przez Wnioskodawcę we Włoszech są przychodami z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej na podstawie zawartego kontraktu, które nie zostały uzyskane w ramach programu wymiany kulturalnej uzgodnionej pomiędzy Polską i Włochami.

Wnioskodawca uzyskał dochody w Niemczech i Włoszech na podstawie kontraktów, czyli bezpośrednio przez podmiot organizujący programy, w ramach których Wnioskodawca występował.

Z organizatorem programu umowę zawierał Wnioskodawca.

Dochody osiągnięte z tytułu działalności scenicznej Wnioskodawcy w każdym przypadku przypadają na rzecz Wnioskodawcy.

W przypadku działalności scenicznej w Niemczech i Włoszech kontrakty podpisywane były bezpośrednio z Wnioskodawcą. Natomiast kontakt i organizacja występów Wnioskodawcy były wykonywane przez impresario, który pobiera za organizację kontraktów 10-12,5% od ogólnej gaży (kwota brutto).

Umowa na występy sceniczne Wnioskodawcy jest zawierana w imieniu Wnioskodawcy (Włochy, Niemcy) i na jego rzecz i tym samym należności wynikające z jej postanowień są należnościami dla Wnioskodawcy.

Koszty poniesione tytułem prowizji dla impresario dotyczącą dochodów uzyskanych w Austrii, we Włoszech i w Niemczech.

Przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z Austrii są przychodami z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej. Wnioskodawca uzyskał przychody od firmy austriackiej na podstawie umowy współpracy.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski, która dotyczy występów scenicznych, tylko nie dotyczy opisanych we wniosku.

Do przychodów z działalności gospodarczej, dotyczących występów scenicznych, Wnioskodawca stosuje koszty uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Prowizja wypłacana przez Wnioskodawcę impresario dotyczy przychodu uzyskanego z kontraktów (Włochy, Niemcy), gdzie są pobierane podatki, zgodnie z prawem tych państw, a z Austrii ta prowizja zostaje pobrana przez impresario i na konto Wnioskodawcy jest wysyłana kwota netto bez opodatkowania w Austrii. Firma austriacka podpisuje bezpośrednio umowę z instytucją państwową w Polsce, wystawiając fakturę na kwotę brutto. Minusując prowizję 10%, wysyła na konto Wnioskodawcy kwotę netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy po przekroczeniu 50% limitu kosztów uzyskania przychodów w wysokości 42.764,00 zł przysługują zryczałtowane koszty uzyskania przychodów w wysokości 20%?
2. Czy po wykorzystaniu limitu kosztów uzyskania przychodów w wysokości 42.764,00 zł dla przychodów krajowych przysługują 50% koszty uzyskania przychodów dla przychodów zagranicznych, czy też limit ten należy uwzględnić zarówno dla przychodów krajowych jak i zagranicznych?
3. Czy zapłacona prowizja dla impresario stanowi koszt uzyskania przychodu?
4. Czy dochody osiągnięte z pracy wykonywanej w Niemczech i Włoszech prawidłowo rozliczono z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją? Czy można przychód z tego tytułu pomniejszyć o zapłacony podatek za granicą, wówczas dochód stanowiłby przychód z kontraktu zagranicznego pomniejszony o zapłacony podatek (oraz prowizję dla impresario)?
5. Czy prawidłowo rozliczono przychód otrzymany z firmy austriackiej za występy, które miały miejsce w Polsce jak przychód krajowy? Czy należało z tego przychodu zapłacić zaliczkę na podatek dochodowy w ciągu roku?
   
   

Wnioskodawca uważa, że po przekroczeniu 50% limitu kosztów uzyskania przychodów w wysokości 42.764,00 zł można uwzględnić 20% zryczałtowane koszty uzyskania przychodów, zarówno dla przychodów krajowych jak i zagranicznych.

Dochody osiągnięte z pracy wykonywanej w Niemczech oraz we Włoszech należy rozliczyć w zeznaniu podatkowym z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją i można wykazać dochód faktycznie osiągnięty, po odliczeniu zapłaconego podatku za granicą oraz prowizji dla impresario.

Otrzymane honorarium od firmy austriackiej za występy wykonywane w Polsce należy wykazać jako dochód krajowy i nie należy odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy w ciągu roku, bowiem tego rodzaju przychody nie zostały wymienione w art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, normującym obowiązek „samodzielnego” wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów osiąganych z działalności scenicznej. W zakresie zasad opodatkowania dochodu uzyskanego w Niemczech wydano interpretację znak: IBPB II/1/415-1009/14/ASz, w zakresie zasad opodatkowania dochodu uzyskanego we Włoszech zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie, znak: IBPB II/1/415-1010/14/ASz, natomiast w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych od podmiotu austriackiego interpretację znak: IBPB II/1/415-1011/14/ASz.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 2 – działalność wykonywana osobiście;
• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza;
• pkt 7 – kapitały pieniężne i prawa majątkowe;
  
  

Na podstawie art. 13 pkt 2 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zatem wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw czy też korzystania z nich, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są m.in. przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 cytowanej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno – muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno – muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Natomiast zakres praw pokrewnych określa rozdział 11 ww. ustawy.

Jak stanowi art. 85 cyt. ustawy każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Artystycznymi wykonaniami są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Na podstawie art. 86 ust. 2 ww. ustawy artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, iż Organ interpretacyjny nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowią prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − co do zasady − kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Natomiast w sytuacji korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 1278) − ustawodawca wymienia trzy przypadki przychodów, do których znajdują zastosowanie 50% koszty uzyskania.

Z przepisu tego wynika mianowicie, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

1. z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego − w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a.
2. z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną − w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a.
3. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 − w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód;

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy − obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r. − w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 12 cyt. ustawy do przychodów, o których mowa w art. 14, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9.

Koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zatem zastosowanie m.in. w przypadku korzystania przez artystów wykonawców z praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami.

Wnioskodawca wskazał, że w kraju osiąga dochody ze stosunku pracy, z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do których stosuje 50% koszty uzyskania przychodu. Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2013 r. uzyskał również dochody z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej w Niemczech, we Włoszech oraz od podmiotu austriackiego.

Wnioskodawca wykorzystał w zeznaniu podatkowym za 2013 r. limit w wysokości 42.764,00 zł dla przychodów osiągniętych w kraju. Zdaniem Wnioskodawcy, po przekroczeniu limitu można uwzględnić 20% zryczałtowane koszty uzyskania przychodów, zarówno dla przychodów krajowych i zagranicznych.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że w przypadku uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do których zastosowanie mają 50% koszty uzyskania przychodów, łączne koszty uzyskania przychodów nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, tj. w 2013 r. kwoty 42.764,00 zł.

Należy przy tym mieć na uwadze, że do przychodów z praw majątkowych nie stosuje się 20% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w przepisie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mają one zastosowanie tylko do przychodów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 cytowanej ustawy.

Zatem po przekroczeniu wskazanego powyżej limitu – w przypadku uzyskiwania przychodów z praw majątkowych − nie można zastosować 20% kosztów uzyskania przychodów, bowiem mają one zastosowanie tylko do przychodów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie do przychodów określonych w art. 18 ustawy o podatku dochodowym.

Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że po przekroczeniu limitu 50% kosztów uzyskania przychodów w wysokości 42.764,00 zł można uwzględnić 20% zryczałtowane koszty uzyskania przychodów.

Należy również zauważyć, że limit 50% kosztów uzyskania przychodów dotyczy przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami. Zatem w tej sytuacji nie ma znaczenia, że Wnioskodawca uzyskuje dochody krajowe i zagraniczne, bowiem wskazany powyżej limit należy uwzględnić zarówno w stosunku do przychodów krajowych jak i zagranicznych, ale tylko do przychodów określonych w art. 18 ww. ustawy. Tym samym jeśli Wnioskodawca wykorzystał w zeznaniu podatkowym za 2013 r. limit 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do przychodów określonych w art. 18 ww. ustawy, to do pozostałych przychodów, z tytułu określonego w tym przepisie, nie może zastosować 20% kosztów przychodów.

Należy na marginesie zauważyć, że zgodnie z art. 22 ust. 12 cyt. ustawy do przychodów, o których mowa w art. 14, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9. Zatem w sytuacji osiągania dochodów, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc przychodów z działalności gospodarczej, nie mają do nich zastosowania koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% ani w wysokości 20%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym po przekroczeniu limitu 50% kosztów uzyskania przychodów w wysokości 42.764,00 zł można uwzględnić 20% zryczałtowane koszty uzyskania przychodów, zarówno dla przychodów krajowych jak i zagranicznych należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconej prowizji dla impresario, należy zauważyć, że zgodnie z art. 22 ust. 10 jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Należy jednakże zauważyć, że do danego rodzaju przychodów stosuje się koszty ustalone według określonych zasad. W przypadku dochodów z działalności scenicznej (artystycznej), uzyskanych poza działalnością gospodarczą, można stosować koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w wysokości kosztów faktycznie poniesionych – zgodnie z art. 22 ust. 10 ww. ustawy. Zatem w sytuacji stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów nie można równocześnie stosować kosztów faktycznie poniesionych. To podatnik decyduje czy do uzyskanych z omawianego źródła przychodów stosować koszty ryczałtowe (50%) czy koszty faktyczne, jeżeli te są wyższe od ryczałtowych. Jednakże ma prawo zastosować tylko jedne z nich.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym może uznać za koszt uzyskania przychodów prowizję dla impresario należało również uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.