2014.12.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-467/14-2/DS
z 12 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2014 r. (data wpływu 25 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do nowo nabytych środków trwałych oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,
obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do amortyzowanych już środków trwałych oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,
określenia dopuszczalnej granicy obniżenia poziomu stawek amortyzacyjnych (pytanie nr 3) – jest prawidłowe,
związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych (pytanie nr 4) – jest prawidłowe,
obniżenia stawek amortyzacyjnych tylko dla wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 5) – jest prawidłowe,
dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich podwyższenia oraz momentu tego obniżenia bądź podwyższenia (pytanie nr 6) – jest prawidłowe,
określenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą lub likwidacją środków trwałych, co do których stosowane były obniżone stawki amortyzacyjne (pytanie nr 7) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do nowo nabytych środków trwałych oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 1),
obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do amortyzowanych już środków trwałych oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 2),
określenia dopuszczalnej granicy obniżenia poziomu stawek amortyzacyjnych (pytanie nr 3),
związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych (pytanie nr 4),
obniżenia stawek amortyzacyjnych tylko dla wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 5),
dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich podwyższenia oraz momentu tego obniżenia bądź podwyższenia (pytanie nr 6),
określenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą lub likwidacją środków trwałych, co do których stosowane były obniżone stawki amortyzacyjne (pytanie nr 7).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest polskim rezydentem dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: PDOP), tj. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych m.in. metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr l do ustawy o PDOP.

Spółka planuje w stosunku do wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową obniżyć przyjęte stawki amortyzacyjne. W przyszłości Spółka zamierza również podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne wybranych środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej wysokości stawek wynikających z Wykazu (stawki mogą być niższe lub równe).

Spółka również rozważa dalsze obniżenie stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

Ponadto do nowo nabywanych środków trwałych Spółka planuje stosować obniżone stawki amortyzacyjne od momentu wprowadzenia ich do ewidencji (przy czym nie wszystkie środki trwałe mogą być fabrycznie nowe). W przyszłości Spółka zamierza podwyższyć stawki amortyzacyjne od ww. wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, w stosunku do których od momentu wprowadzenia ich do ewidencji stosowała obniżone stawki amortyzacyjne, jak również rozważa dalsze obniżenie stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych.

Co więcej, Spółka rozważa w przyszłości sprzedaż lub likwidację niektórych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, co do których stosowane będą obniżone stawki amortyzacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka będzie mogła stosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od samego początku, czyli od miesiąca wprowadzenia ich do ewidencji?
Czy Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego?
Jaka w przypadku Spółki jest dopuszczalna granica obniżenia poziomu stawek amortyzacyjnych?
Czy wymagane jest istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych?
Czy Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne tylko dla wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego?
Czy Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dowolnego dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych?
Czy w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumy odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi) także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, wartość ta będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka będzie mogła stosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od samego początku, czyli od miesiąca wprowadzenia ich do ewidencji.

Zgodnie z art. 16i ust. l ustawy o PDOP odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Natomiast na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powyższy przepis wskazuje, iż zmiana stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. W odniesieniu do środków trwałych dopiero co wprowadzanych do ewidencji zmiana stawek amortyzacyjnych (tj. ich obniżenie do wartości niższych niż określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji. W praktyce oznacza to, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych dla wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, brak jest podstaw do przyjęcia odmiennego stanowiska niż zaprezentowane przez Spółkę.

Spółka pragnie wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1725/13/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy w pełnym zakresie uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „w odniesieniu do środków trwałych dopiero co wprowadzanych do ewidencji, zmiana stawki amortyzacyjnej (tj. jej obniżenie do wartości niższej niż określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji”;
interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511a/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której to organ podatkowy potwierdził, iż „zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy (PDOP – przyp. Wnioskodawcy) podatnik ma prawo (…) obniżyć stawkę amortyzacyjną dla nowych środków trwałych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji”;
interpretacji indywidulanej sygn. IPPB3/423-24/13-2/MS1 wydanej dnia 22 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy uznał w pełnym zakresie prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym „zmiana stawek amortyzacyjnych może zatem nastąpić (…) w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych do ewidencji po raz pierwszy (wówczas ma to miejsce począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji)”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Spółka uważa, że będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Drugie zdanie przywołanego artykułu stanowi, że podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w ewidencji od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje dodatkowych ograniczeń w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych stosowanych dla potrzeb amortyzacji środków trwałych znajdujących się w ewidencji. W konsekwencji, zdaniem Spółki, stanowisko jej należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowo Spółka pragnie wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w :

interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511b/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, iż „zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy (PDOP – przyp. Wnioskodawcy) podatnik ma prawo (…) obniżyć stawkę amortyzacyjną (…) dla środków trwałych już wprowadzonych do ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”;
interpretacji indywidualnej nr ILPB4/423-33/13-2/ŁM wydanej dnia 25 kwietnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w którym organ podatkowy wskazał, iż „powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki (tekst jedn.: jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej) począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”;
interpretacji indywidualnej sygn. ILPB4/423-358/12-3/DS wydanej dnia 23 stycznia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ podatkowy wskazał, że „obniżenie stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Spółki ustawa o PDOP nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka będzie mogła obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0%.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki przepis ten wyraża generalną zasady zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie PDOP minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Spółka pragnie wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

interpretacji indywidualnej sygn. IPPB3/423-94/14-2/MS1 wydanej dnia 11 kwietnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ w całości uznał za prawidłowy pogląd wnioskodawcy, zgodnie z którym „Spółka może obniżać stosowane obecnie stawki amortyzacyjne równe stawkom z Wykazu lub niższe od stawek z Wykazu do dowolnej wysokości (w tym do 0%)”;
interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1718/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym „W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, w tym do 0%”;
interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511c/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy wyraźnie stwierdził, iż „wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. (…) zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo (…) obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, tj. również do wskazanej w stanowisku stawki w wysokości 0%”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

W ocenie Spółki nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o PDOP).

Art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP stanowiący podstawę prawną dla obniżenia stawek amortyzacyjnych nie wskazuje na konieczność występowania związku pomiędzy określaną przez podatnika obniżoną stawką amortyzacyjną a okresem ekonomicznej użyteczności środka trwałego, dla którego stawka amortyzacyjna jest obniżana. Również inne przepisy ustawy o PDOP nie formułują obowiązku uwzględniania okresu ekonomicznej użyteczności środka trwałego przy określaniu przez podatnika stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, stawki amortyzacyjne mogą być kształtowane według uznania podatnika, jednak na poziomie nie wyższym niż wynikałoby to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

Spółka chciałaby jednocześnie wskazać, że zaprezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511d/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, że „zmiana stawki amortyzacji dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika, zatem nie pozostaje w związku z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych”;
interpretacji indywidualnej sygn. IPPB5/423-1236/12-2/RS wydanej dnia 19 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy stwierdził, że Spółka może „niezależnie od obowiązujących w Spółce zasad rachunkowości, obniżać do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

Spółka stoi na stanowisku, że będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne tylko dla wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego.

W opinii Spółki art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje, iż w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych musi ono zostać zastosowane do wszystkich środków trwałych zaklasyfikowanych do określonej grupy czy rodzaju. Użycie przez ustawodawcę sformułowania „dla poszczególnych środków trwałych” wskazuje na możliwość indywidualnego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla każdego indywidualnie wybranego przez Spółkę środka trwałego. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, możliwe jest obniżanie stawek amortyzacyjnych indywidualnie dla poszczególnych środków trwałych. W praktyce oznacza to, iż środki trwałe zaklasyfikowane do tej samej grupy/rodzaju mogą być amortyzowane według różnych stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

Spółka pragnie wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-51le/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, iż „obniżenie stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze (…) przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo (…) obniżyć stawkę amortyzacyjną od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) jedynie w odniesieniu do wybranych pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych”;
interpretacji indywidualnej sygn. IPPB3/423-24/13-2/MS1 wydanej dnia 22 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym „Spółka może według własnego uznania – z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 UDOP – obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, dla poszczególnych wybranych lub wszystkich środków trwałych (tekst jedn.: zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji”;
interpretacji indywidualnej sygn. IPPB5/423-1236/12-2/RS wydanej dnia 19 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy stwierdził, że Spółka może „obniżać do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wszystkich lub poszczególnych (wybranych) środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych) dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6.

Zdaniem Spółki będzie ona mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dowolnego dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, zdaniem Spółki, podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącymi górną ich granicy a wartością ustaloną na najniższym poziome, tj. w praktyce równą zero. Jednocześnie cytowany powyżej przepis nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększenia lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże w żadnym przypadku wartość nowej zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Spółka pragnie przy tym wskazać, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, określonego jako pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. W praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie, pod warunkiem że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego. W konsekwencji Spółka będzie mogła dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego.

Stanowisko Spółki znalazło swoje odzwierciedlenie m. in. w:

interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1726/13/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ w pełnym zakresie potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym „stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym (…) zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego”;
interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-261a/13/MK wydanej dnia 10 września 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy wskazał, iż „przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, zmiana stawki amortyzacyjnej powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego”;
interpretacji indywidualnej sygn. IPTPB3/423-56/13-2/PM wydanej dnia 12 kwietnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zgodnie z którą „Spółka – stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie uprawniona do dokonania dowolnego podwyższenia obniżonych wcześniej stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych, przy założeniu że podwyższenie zostanie dokonane do poziomu nieprzekraczającego poziomu stawek przewidzianych w Wykazie. Podwyższenie to powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 7.

Zdaniem Spółki w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych, będzie miała ona prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszonym o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi). Spółka będzie miała to prawo także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, podatkowa wartość netto będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów.

Zgodnie z art. 15 ust. l ustawa o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. l pkt l ustawy o PDOP, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Powyższe oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych zalicza się wydatki na ich nabycie lub wytworzenie (zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami), pomniejszone o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16h ust. l pkt 1.

Powyższe ma również zastosowanie do możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy likwidacja nie jest związana z utratą przez te środki przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

Jednocześnie Spółka zaznacza, iż zarówno w przypadku sprzedaży, jak i likwidacji wartość nieumorzona dla celów podatkowych może różnić się od wartości nieumorzonej dla celów rachunkowych. W konsekwencji, w przypadku likwidacji lub sprzedaży wybranych środków trwałych, wartość rozpoznana przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodów, zgodnie z zasadami przedstawionymi powyżej, może różnić się od kwoty kosztów wykazanych z tego tytułu dla potrzeb rachunkowych. Zdaniem Spółki różnica ta wynika z odrębności przepisów podatkowych i rachunkowych w analizowanym zakresie i nie będzie wpływać na prawo Spółki do rozpoznania wysokości kosztów uzyskania przychodów.

Spółka pragnie podkreślić, że w rozważanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie miała prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu wartości początkowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne wg przyjętych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Stanowisko Spółki znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w:

interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511g/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy wskazał, iż „treść tego przepisu (art. 9 ust. l ustawy o PDOP – przyp. Wnioskodawcy) przesądza o bezpośrednim podporządkowaniu ewidencji księgowej (rachunkowej) potrzebom podatkowym. (…) Spółka winna mieć na uwadze, pierwszeństwo zasad zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach wykonawczych tej ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania (…) należy stwierdzić, że w sytuacji sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodów będzie wartość jego nabycia bądź wytworzenia, przy czym w przypadku, gdy środek trwały podlega amortyzacji, koszty te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, są pomniejszane o dokonane odpisy amortyzacyjne – bez znaczenia pozostaje fakt różnicy między wartością dla potrzeb podatkowych i rachunkowych (bilansowych) wynikająca z zastosowania zmienionych podatkowych stawek amortyzacyjnych. Natomiast w sytuacji likwidacji środka trwałego, spowodowanej zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności Spółki, koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. l w wysokości niezamortyzowanej wartości środka trwałego (strata), także w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt różnicy między wartością dla potrzeb podatkowych i rachunkowych (bilansowych) wynikająca z zastosowania zmienionych podatkowych stawek amortyzacyjnych”;
interpretacji indywidualnej sygn. IPPB5/423-1236/12-2/RS wydanej 19 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy stwierdził, że „wskazać należy, iż zasady ustalania przychodów i kosztów podatkowych wynikają wyłącznie z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Należy zauważyć, iż przepisy rachunkowe nie są podatkotwórcze, nie mogą zmieniać zasad zawartych w ustawach podatkowych (…) Zatem, stosując inne metody dla ustalenia wysokości dochodu i wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów, a w konsekwencji prawidłowego określenia wartości podatku dochodowego dla osób prawnych (np. zawartych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. rachunkowości), Spółka winna mieć na uwadze pierwszeństwo zasad zwartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach wykonawczychch do tej ustawy”;
interpretacji indywidualnej sygn. ILPB3/423-92/08-3/HS wydanej 18 kwietnia 2008 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ stwierdził wprost, że „przepisy dotyczące rachunkowości (ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) regulują materię związaną z księgowością i w związku z tym nie mogą być bezpośrednio stosowane w sprawach podatkowych. Przepisy ustawy o rachunkowości nie są przepisami «podatkowotwórczymi». Przepisy te nie mogą modyfikować obowiązków podatkowych, gdyż ich funkcja polega na rejestrowaniu zdarzeń gospodarczych i odpowiadających im operacji finansowych”.

Odpowiedź na pytanie nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do nowo nabytych środków trwałych oraz momentu tego obniżenia jest prawidłowe.