Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-80/15/AJ
z 9 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku zastosowania unormowania wynikającego z art. 111 ust. 1 ustawy do czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę – jest nieprawidłowe,
• prawa do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania unormowania wynikającego z art. 111 ust. 1 ustawy oraz prawa do korzystania ze zwolnienia z tego obowiązku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada tytuł zawodowy technika masażysty i prowadzi działalność gospodarczą, określoną według PKD jako działalność fizjoterapeutyczna (86.90.A). W ramach przedmiotowej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie masażu. Wnioskodawca jest osobą całkowicie niewidomą. Wykonuje swoją działalność m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W ramach działalności Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Działalność wykonuje u siebie w mieszkaniu, bądź też dojeżdża do klientów, w zależności od preferencji klienta. Dodatkowo wskazać należy, że Wnioskodawca jest podatnikiem, u którego obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł. Wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym nie był obowiązany do ewidencjonowania i nie przestał spełniać warunków do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy na Wnioskodawcy, będącym osobą całkowicie niewidomą spoczywa obowiązek ewidencjonowania sprzedaży usług masażu za pomocą kasy rejestrującej w myśl art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
2. Niezależnie od odpowiedzi na pytanie nr 1), nawet gdyby do Wnioskodawcy znajdował zastosowanie art. 111 ust. 1 ustawy c VAT, to czy Wnioskodawca podlega zwolnieniu z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zgodnie z brzmieniem art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT przez podatnika rozumie się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustawie, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Nie ma wątpliwości, że Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu zacytowanego powyżej przepisu, niemniej jednak, z uwagi na jego niepełnosprawność (całkowitą ślepotę) nie może znajdować do niego zastosowanie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie jest w stanie ewidencjonować sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, gdyż nie ma możliwości zweryfikowania poprawności swoich działań, tj. nie jest w stanie zobaczyć paragonu, a tym samym zbadać, czy został wystawiony na poprawną kwotę.

Jako że ewidencjonowana sprzedaż wpływa na wysokość podatku oraz rzetelność i prawidłowość prowadzonej dokumentacji, Wnioskodawca nie może być narażany na błędy, które skutkują nie tylko dodatkowymi obciążeniami, np. odsetkami, ale także odpowiedzialnością karną. Na marginesie zaznaczyć należy, że przepisy prawa nie zwalniają z takiej odpowiedzialności osób niewidomych, chociażby popełniły błąd nieumyślnie na skutek swojej niepełnosprawności.

Wnioskodawca również wskazał, że w myśl art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym w jakiejkolwiek przyczyny. Jest to jedna z naczelnych zasad naszego systemu prawnego. Zakaz dyskryminacji jest bezwzględny i dotyczy m.in. takich cech osobowości, jak: płeć, wiek, orientacja seksualna, pochodzenie, niepełnosprawność, wyznanie, rasa. Nie ma wątpliwości, że dyskryminacja jest zjawiskiem wysoce negatywnym, gdyż często prowadzi do wykluczenia z życia społecznego, zwłaszcza jeśli mowa jest o dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność.

Norma prawna, w tym art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, z uwagi na zakaz dyskryminacji nie może nakładać na Wnioskodawcę, jako osoby niewidzącej, obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących, skoro z uwagi na obiektywne przesłanki Wnioskodawca nie jest w stanie takiej kasy obsługiwać. Obowiązek określony w przedmiotowym przepisie jest niewykonalny w przypadku osób ociemniałych, zwłaszcza że w powszechnej sprzedaży nie są dostępne kasy rejestrujące dostosowane do tego rodzaju niepełnosprawności.

Reasumując – dyskryminacji nie mogą usprawiedliwiać żadne przepisy i żadne przyczyny. Zatem skoro obowiązek określony w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT nie może być realizowany przez Wnioskodawcę z przyczyn od niego niezależnych, to Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przepis ten jego nie dotyczy, tj. nie jest zobowiązany do rejestrowania sprzedaży usług za pomocą kasy rejestrującej.

Ad. 2)

Niezależnie od powyższego, nawet jeśli obowiązek określony w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT znalazłby zastosowanie do Wnioskodawcy, to Wnioskodawca byłby zwolniony z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym z uwagi na brzmienie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U.2014.1544), zwanego dalej rozporządzeniem). W myśl przywołanego § 3 ust. 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł. Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania (§ 3 ust. 3 rozporządzenia). Jak to było już opisywane w stanie faktycznym, Wnioskodawca w ostatnim roku podatkowym nie przekroczył obrotu 20.000 zł realizowanego na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych oraz nie ziściły się inne przesłanki określone § 3 ust. 3 rozporządzenia.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nawet jeśli byłby zobowiązany do stosowania art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, to i tak podlegałby zwolnieniu obowiązkowi ewidencjonowania sprzedaży przy pomocy kasy rejestrującej na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie braku zastosowania unormowania wynikającego z art. 111 ust. 1 ustawy do wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności,
• prawidłowe w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

W myśl tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Powołany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń.

Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. Przy wydawaniu rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia:

1. wielkość i proporcje sprzedaży zwolnionej od podatku w danej grupie podatników;
2. stosowane przez podatników zasady dokumentowania obrotu;
3. możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących;
4. konieczność zapewnienia realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przy uwzględnieniu korzyści wynikających z ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz faktu zwrotu podatnikom przez budżet państwa części wydatków na zakup tych kas;
5. konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczania podatku, w tym właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego;
6. konieczność zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
7. konieczność przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. w powyższym zakresie obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544).

Stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania (§ 3 ust. 2).

Na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

Z kolei jak wynika z zapisu § 4 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się, bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie towarów i świadczeniu usług w nim wymienionych.

Z wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, sklasyfikowanej według PKD w grupowaniu 86.90.A – Działalność fizjoterapeutyczna, świadczy Pan usługi masażu m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Dotychczas nie był Pan zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Obrót zrealizowany przez Pana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł.

Odnosząc się do powyższego należy przede wszystkim wskazać, że konstrukcja przepisu art. 111 wprost wskazuje, którzy podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a także w jakim zakresie ustawodawca na określony czas może w drodze rozporządzenia zwolnić z obowiązku niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności.

Z powyższej normy prawnej bowiem wprost wynika, że zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników – czyli zgodnie z art. 15 ust. 1 m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy nie można zgodzić się z zawartym we wniosku stwierdzeniem, że przepis art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Pana nie dotyczy, wobec czego nie jest Pan zobowiązany do rejestrowania sprzedaży usług za pomocą kasy rejestrującej.

Niemniej jednak należy zauważyć, że skoro – jak wynika z przedstawionego opisu sprawy – dotychczas nie powstał wobec Pana obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a zrealizowany przez Pana obrót na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy nie przekroczył w ubiegłym roku 20.000 zł – to stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 powołanego wcześniej rozporządzenia, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2016 r. może Pan korzystać ze zwolnienia z przedmiotowego obowiązku do chwili przekroczenia kwoty 20.000 zł obrotu z tytułu dokonywania opisanych świadczeń na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.