Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-295/15/MS
z 10 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 11 marca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 17 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1),
• ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości,
• ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków.
  
  

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, w dniu 25 października 1999 r. zawarł umowę, na podstawie której nabył od Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej (dalej jako: „Sprzedawca”) wszelkie prawa roszczeń do nakładów poniesionych na wzniesienie budynku (dalej jako: „Budynek”) wraz z uprawnieniami wynikającymi z samoistnego i wyłącznego posiadania. Umowa wskazywała, że prawa do roszczeń dotyczą nakładów na terenie o nieuregulowanym stanie prawnym. Równocześnie, zgodnie z powyższą umową, przedstawiciele Sprzedawcy zobowiązali się do kontynuowania postępowania mającego na celu uwłaszczenie przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie z umową, w przypadku pozytywnego zakończenia postępowania w tym zakresie, przez wydanie stosownej decyzji uwłaszczeniowej, strony umowy sprzedaży zobowiązały się zawrzeć umowę sprzedaży, której przedmiotem byłoby prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz budynek jako przedmiot odrębnej własności. W takim przypadku, Wnioskodawca oraz Sprzedawca miały uznać cenę za budynek jako całkowicie zapłaconą na podstawie umowy o sprzedaży praw i roszczeń do nakładów a do zapłaty pozostawałaby jedynie cena za prawo użytkowania wieczystego gruntu, która miała odpowiadać wartości tegoż prawa wyliczonej przez właściwy organ administracji. Na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę ze Sprzedawcą w 1999 r. przeniesiono więc nie tylko prawa roszczeń do nakładów poniesionych na wzniesienie Budynku wraz z uprawnieniami wynikającymi z samoistnego i wyłącznego posiadania, ale także stanowiła ona przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości na której Budynek się znajdował. Postanowieniem Sądu Najwyższego z 12 października 2005 r. działki na których posadowiony jest Budynek znalazły się we władaniu Sprzedawcy. Wtedy też Wnioskodawca podjął negocjacje ze Sprzedawcą w wyniku których ustalono istotne elementy umowy sprzedaży tych działek, w szczególności ich cenę. Pomimo zakończenia negocjacji dotyczących zamierzonego zakupu nieruchomości nie doszło jednak do zawarcia umowy sprzedaży. Ostatecznie, w dniu 17 sierpnia 2006 r. Sprzedawca zbył nieruchomość na rzecz X Spółka z o.o. Spółki Komandytowa (dalej jako: „Właściciel nieruchomości”).

Wnioskodawca, posiadał i korzystał z nieruchomości bez tytułu prawnego, nie płacąc jakiegokolwiek wynagrodzenia z tytułu jej posiadania. Właściciel nieruchomości 21 marca 2007 r. wniósł do sądu pozew o wydanie powyższej nieruchomości. W wyniku niekorzystnego z punktu widzenia Wnioskodawcy rozstrzygnięcia sprawy, 19 lutego 2009 r. w wyniku postępowania egzekucyjnego doprowadzono do odjęcia posiadania powyższej nieruchomości Wnioskodawcy. Ponadto, Właściciel nieruchomości wniósł przeciwko Wnioskodawcy pozew, którego przedmiotem było świadczenie z tytułu bezumownego korzystania przez Wnioskodawcę z nieruchomości przez Wnioskodawcę, odsetek oraz zwrotu kosztów procesu.

W dniu 5 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok, w którym zasądził od Wnioskodawcy kwotę należną z tytułu bezumownego korzystania przez Wnioskodawcę z nieruchomości. Jak wskazano w powyższym orzeczeniu nie budzi zatem wątpliwości, że z tytułu korzystania przez pozwaną bez tytułu prawnego z nieruchomości (...) przysługuje stronie powodowej roszczenie pieniężne w kwocie odpowiadającej wysokości czynszu, jaki otrzymałby właściciel, gdyby je wynajął. W powyższym orzeczeniu sąd zasądził również od Wnioskodawcy odsetki ustawowe od kwot należnych z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości oraz zasądził od Wnioskodawcy na rzecz Właściciela nieruchomości kwotę tytułem kosztów postępowania.

Wnioskodawca od powyższego wyroku złożył apelację. W dniu 26 lutego 2015 r. Wnioskodawca oraz Właściciel nieruchomości zawarli ugodę sądową, na mocy której określono kwotę należną Właścicielowi nieruchomości tytułem bezumownego korzystania przez Wnioskodawcę z nieruchomości oraz kwotę odsetek, wskazując równocześnie, że koszty postępowania za wszystkie instancje strony wzajemnie znoszą. W ugodzie, obok ustaleń dotyczących wartości kwot należnych Właścicielowi nieruchomości do Wnioskodawcy, ustalono również harmonogram ich spłaty.

W czasie posiadania przez Wnioskodawcę nieruchomości była ona wykorzystywana do celów prowadzenia działalności gospodarczej - była przedmiotem najmu, z tytułu którego Wnioskodawca otrzymywał przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Obecnie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości i zasad rozpoznania w kosztach podatkowych wydatków na:

1. zapłatę wynagrodzenia należnego Właścicielowi nieruchomości w związku z bezumownym korzystaniem z nieruchomości przez Wnioskodawcę,
2. zapłatę odsetek ustawowych od kwoty wynagrodzenia należnemu Właścicielowi nieruchomości.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

• Czy wydatki, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości będą stanowić po stronie Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)
• Kiedy wystąpi prawo do rozpoznania kosztu podatkowego, o którym mowa w pytaniu numer 1? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, jakie zostaną przez niego poniesione tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości wypłacone na podstawie ugody sądowej będą stanowić, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „PDOP”), koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Jak wynika z powyższego, dla rozpoznania kosztu podatkowego muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. wydatek nie został wymieniony w katalogu kosztów, którym odmawia się przymiotu „kosztu uzyskania przychodu” z uwagi na uwzględnienie w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, analizowany wydatek mieści się w zakresie definicji kosztu wskazanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Poniesienie wydatku z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości jest nie tylko związane w sposób ogólny z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, ale również w sposób pośredni jest związana z uzyskanymi przez Wnioskodawcę przychodami. Z uwagi bowiem na fakt, że Wnioskodawca korzystał z nieruchomości, której wynagrodzenie dotyczy, miał możliwość osiągania przychodu z jej wynajmu.

Analizując charakter wydatku ponoszonego w związku z bezumownym korzystaniem z nieruchomości istotne jest, że bezumowne korzystanie z nieruchomości nie oznacza wyrządzenia jej właścicielowi szkody tylko dlatego, że u jego podstaw nie leży ważny stosunek prawny, a właściciel nie mógł z nieruchomości tej korzystać. Wynagrodzenie to stanowi zapłatę za korzystanie z nieruchomości, którą posiadacz musiałby uiścić, gdyby jego posiadanie oparte było na istniejącej podstawie prawnej. Jest ono należne bez względu na uszczerbek majątkowy jaki poniósł lub mógłby ponieść właściciel pozbawiony możliwości korzystania z rzeczy. Należne właścicielowi nieruchomości świadczenie nie jest zatem formą odszkodowania (za działanie niezgodne z prawem lub za zachowanie Wnioskodawcy skutkującym szkodami na nieruchomości), ale formą wynagrodzenia za korzystanie z cudzej rzeczy.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, analizowana kategoria wydatków nie została wymieniona w katalogu przewidzianym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Ustawodawca jednoznacznie wskazał w tym przepisie w punktach 16, 17, 19, 22, które z odszkodowań, kosztów postępowań (lub świadczeń o podobnym charakterze) nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. W konsekwencji inne świadczenia o takim charakterze, jeżeli są uiszczane w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a przede wszystkim służą osiągnięciu przychodu lub zabezpieczeniu istniejącego źródła przychodów powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Jeśli zatem powyższy wydatek zostanie poniesiony przez Wnioskodawcę (zostanie pokryty z zasobów Wnioskodawcy), jest definitywny (wartość wydatku nie została podatnikowi zwrócona) oraz zostanie właściwie udokumentowany może, zdaniem Wnioskodawcy, zostać uznany za koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, to jest zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów należy rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania, koszty podatkowe można podzielić na:

1. bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o PDOP),
2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o PDOP).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie opisane w stanie faktycznym wniosku należy zakwalifikować do kosztów podatkowych, których związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni, a po spełnieniu przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ustawy, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP. W myśl tego przepisu, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt wynagrodzenia z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości ma pośredni związek z uzyskiwanymi przez spółkę przychodami. W związku z tym koszty w tym zakresie powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej noty obciążeniowej lub innego dowodu księgowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast badać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem, aby określony wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, wydatek ten:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę, na mocy której nabył od Sprzedawcy wszelkie prawa roszczeń do nakładów poniesionych na wzniesienie Budynku wraz z uprawnieniami wynikającymi z samoistnego i wyłącznego posiadania. Umowa wskazywała, że prawa do roszczeń dotyczą nakładów na terenie o nieuregulowanym stanie prawnym. Równocześnie, zgodnie z powyższą umową, przedstawiciele Sprzedawcy zobowiązali się do kontynuowania postępowania mającego na celu uwłaszczenie przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie z umową, w przypadku pozytywnego zakończenia postępowania w tym zakresie, strony umowy sprzedaży zobowiązały się zawrzeć umowę sprzedaży, której przedmiotem byłoby prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz budynek jako przedmiot odrębnej własności. Umowa zawarta przez Wnioskodawcę ze Sprzedawcą stanowiła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości, na której Budynek się znajdował. Postanowieniem Sądu Najwyższego działki na których posadowiony jest Budynek znalazły się we władaniu Sprzedawcy. Pomimo negocjacji dotyczących zamierzonego zakupu nieruchomości nie doszło jednak do zawarcia umowy sprzedaży. Ostatecznie Sprzedawca zbył nieruchomość na rzecz Spółki Komandytowej. Wnioskodawca korzystał z nieruchomości bez tytułu prawnego, nie płacąc wynagrodzenia z tytułu jej posiadania. Właściciel nieruchomości wniósł do sądu pozew o wydanie powyższej nieruchomości. W wyniku niekorzystnego dla Wnioskodawcy rozstrzygnięcia sprawy, w wyniku postępowania egzekucyjnego doprowadzono do odjęcia posiadania powyższej nieruchomości Wnioskodawcy. Ponadto, Właściciel nieruchomości wniósł przeciwko Wnioskodawcy pozew, którego przedmiotem było świadczenie z tytułu bezumownego korzystania przez Wnioskodawcę z nieruchomości. Sąd Okręgowy wydał wyrok, w którym zasądził od Wnioskodawcy kwotę należną z tytułu bezumownego korzystania przez Wnioskodawcę z nieruchomości. Wnioskodawca od powyższego wyroku złożył apelację. Ostatecznie Wnioskodawca oraz Właściciel nieruchomości zawarli ugodę sądową, na mocy której określono kwotę należną Właścicielowi nieruchomości tytułem bezumownego korzystania przez Wnioskodawcę z nieruchomości. W czasie posiadania przez Wnioskodawcę nieruchomości była ona wykorzystywana do celów prowadzenia działalności gospodarczej - była przedmiotem najmu, z tytułu którego Wnioskodawca otrzymywał przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości i zasad rozpoznania w kosztach podatkowych wydatków na zapłatę wynagrodzenia należnego Właścicielowi nieruchomości w związku z bezumownym korzystaniem z nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Mając powyższe na względzie zauważyć należy, że wydatki z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości nie zostały wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie oznacza to jednakże automatycznie, że wydatki z tego tytułu stanowią koszty podatkowe. Niezbędnym jest bowiem w tej mierze dokonanie oceny, czy wydatki z tego tytułu spełniają ogólne przesłanki zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych, określone w cyt. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W tym też kontekście zauważyć należy, że nieruchomości, w związku z posiadaniem których Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z tych nieruchomości, wykorzystywane były na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Z opisu stanu faktycznego wynika, że były one przedmiotem najmu, z tytułu którego Wnioskodawca uzyskiwał przychody. Niewątpliwie zatem wydatki poniesione na zapłatę ww. wynagrodzenia, mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i są związane z wykorzystywaniem ww. nieruchomości na potrzeby tej działalności. Co istotne, konieczność poniesienia tych wydatków wynika z prawomocnego wyroku sądu powszechnego. W świetle powyższego zasadnym jest przyjęcie, że wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d - 4e ww. ustawy).
  
  

Wynagrodzenie opisane w stanie faktycznym za bezumowne korzystanie z nieruchomości, należy zakwalifikować do kosztów podatkowych, których związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni. W tym miejscu wskazać należy, że moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Dla celów podatkowych, momentem poniesienia kosztów pośrednich będzie moment ujęcia wydatków w księgach rachunkowych jako kosztu (na kontach kosztowych) na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wydatki, które Wnioskodawca poniósł tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości będą stanowiły koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na to, że wydatki te nie są bezpośrednio związane z określonymi przychodami, należy je zaliczyć do pośrednich kosztów uzyskania przychodów, potrącalnych w momencie poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości,
• ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków

-jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 3 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.