Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-197/15/MG
z 9 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 26 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej działki.

Wniosek został uzupełniony pismem z 26 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 maja 2015 r. nr IBPP1/4512-197/15/MG, IBPBI/1/4511-281/15/BK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej w postaci działki rolnej (klasa R IIIa), którą to otrzymał wraz z żoną w drodze darowizny od rodziców żony w 1990 roku w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Jej kształt i rozmiary uniemożliwiają mu samodzielne zrealizowanie na niej obiektów budowlanych w postaci budynków mieszkalnych jednorodzinnych.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca nawiązał współpracę ze swoim sąsiadem, którego działka również nie nadaje się do samodzielnego zabudowania jej ww. obiektami. Działając jednak w porozumieniu są w stanie zrealizować bez trudu tego rodzaju obiekty na obszarze, który rozciągać się będzie na obie nieruchomości.

Świadomi tego faktu wystąpili oni wspólnie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi, wewnętrznym układem drogowym oraz budowę zjazdu z działki drogowej. Decyzja ta, obejmująca obie działki (Wnioskodawcy oraz wspomnianego sąsiada) została w spodziewanym przez nich kształcie wydana dnia 16 września 2014 roku. W jej myśl zabudowa taka jest dla wskazanych nieruchomości dopuszczalna. Z racji na zróżnicowanie w długości obydwu działek decyzja o warunkach zabudowy nie obejmuje w całości nieruchomości wspomnianego sąsiada, a jedynie jej część odpowiadającą długości działki Wnioskodawcy.

Obecnie Wnioskodawca wraz z sąsiadem starają się osiągnąć porozumienie z przedstawicielem dewelopera realizującego w sąsiedztwie podobną zabudowę do tej określonej w otrzymanej przez nich decyzji o warunkach zabudowy - ma ono na celu zawarcie umów, które pozwoliłyby w przyszłości na korzystniejsze ulokowanie obiektów liniowych w postaci m.in. sieci wodociągowej, gazociągowej oraz drogi wewnętrznej (jej usytuowanie jest bowiem możliwe w granicy działki Wnioskodawcy i tej, której obecnie posiadaczem jest deweloper - dzięki czemu możliwym byłoby oszczędzenie powierzchni jaką droga wew. miałaby zająć).

Ponadto dodatkową korzyścią mogłoby być wykonanie znacznej części inwestycji ze środków własnych wspomnianego dewelopera.

Jednocześnie Wnioskodawca wraz z sąsiadem, którego działka objęta jest wspomnianą na wstępie decyzją o warunkach zabudowy zawarł umowę pośrednictwa z agencją nieruchomości, która ma pomóc w znalezieniu osoby chętnej do łącznego zakupu obu działek objętych tą decyzją (Wnioskodawcy i jego sąsiada).

Działka nadal wchodzi w skład gospodarstwa rolnego.

Przedmiotowa nieruchomość nie została jeszcze sprzedana.

Ponadto Wnioskodawca dokonał w październiku 2013 roku podziału innej działki, którą otrzymał od swoich rodziców w drodze darowizny na prowadzenie gospodarstwa rolnego w 1989 roku. Powstałe na wskutek wspomnianego podziału działki zbył w grudniu 2013 i styczniu 2015 roku. Działki te według miejscowego planu zagospodarowania przeznaczone były na działalność usługowo-komercyjną.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1.Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej. Została ona zlikwidowana 20 czerwca 2012 r.

2.Wnioskodawca nie jest VAT-owcem.

3.Wnioskodawca działkę nabył z przeznaczeniem na powiększenie gospodarstwa rolnego i tak była wykorzystywana.

4.Na pytanie zadane w wezwaniu „Jeśli udział nieruchomości o której mowa we wniosku został nabyty na prywatne cele Wnioskodawcy, to jakie jego potrzeby osobiste ww. nieruchomość miała zaspokajać oraz czy w taki sposób została wykorzystana, jeśli nie to dlaczego?”, Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca działkę nabył z przeznaczeniem na powiększenie gospodarstwa rolnego i tak była wykorzystywana.

5.Sprzedaż działki uzasadniona jest chęcią pozyskania pieniędzy w celu wsparcia budowy domu przez syna Wnioskodawcy na innej nieruchomości.

6.Na pytanie zadane w wezwaniu „Na jaki cel, zamierza Pan przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży działek?”, Wnioskodawca podał, że sprzedaż działki uzasadniona jest chęcią pozyskania pieniędzy w celu wsparcia budowy domu przez syna Wnioskodawcy na innej nieruchomości.

7.Działka w chwili sprzedaży będzie niezabudowana.

8.Działka nie będzie dzielona przed sprzedażą, zatem będzie zbywana jako całość.

9.Z racji wąskiego kształtu działki samodzielna jej sprzedaż byłaby praktycznie niemożliwa i mniej opłacalna. Wspólna decyzja o warunkach zabudowy podnosiła jej atrakcyjność dla potencjalnego nabywcy.

10.Na pytanie zadane w wezwaniu „Z wniosku wynika, że zamiarem Wnioskodawcy było samodzielne wybudowanie na działce której jest współwłaścicielem, obiektów budowlanych w postaci budynków mieszkalnych jednorodzinnych, jednak kształt i rozmiar tej działki uniemożliwiał zrealizowanie tej inwestycji, w związku z tym Wnioskodawca nawiązał współpracę ze swoim sąsiadem. Należy zatem wyjaśnić:

1. W jakim celu Wnioskodawca zamierzał wybudować na działce której jest współwłaścicielem budynki mieszkalne, jednorodzinne?
2. Jaki jest cel wspólnej inwestycji Wnioskodawcy i jego sąsiada, polegającej na budowie 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi wewnętrznym układem drogowym oraz budowie zjazdu z działki drogowej?
3. Dlaczego Wnioskodawca (wraz z sąsiadem) wystąpił o decyzję o warunkach zabudowy właśnie dla 6 budynków, z czego ta liczba wynika?
4. Jakim celom Wnioskodawcy miały/mają służyć przedmiotowe budynki (należy odnieść się do każdego z 6 budynków)?”, Wnioskodawca podał, że:

 Wnioskodawca nie miał zamiaru samodzielnej budowy budynków, od początku był nastawiony na sprzedaż działki.

 Jak wyżej.

 Z racji na sąsiedztwo deweloperów i budowy niewielkich osiedli domków jednorodzinnych taka forma zabudowy wydawała się jak najbardziej optymalna ze względu na zainteresowanie nabywców działki.

 Budynki, które ewentualnie zbuduje nabywca, będą zapewne służyły celom mieszkaniowym.

11.Na pytanie tut. organu „Czy w stosunku do nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca podejmował takie działania jak (oprócz ww. decyzji o warunkach zabudowy): wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru mającego być przedmiotem sprzedaży, działania zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakiekolwiek inne działania, jeśli tak to kiedy i w jakim celu?”, Wnioskodawca wskazał, że jedynym działaniem było złożenie w dniu 3 kwietnia 2014 roku przez żonę Wnioskodawcy uwagi do projektu zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, który przewidywał dla terenu, na którym znajduje się działka, której dotyczy wniosek o interpretację, ustanowienie terenów zielonych. Podnosiła ona w piśmie, aby możliwe było nadal ich przekształcenie na działki budowlane.

12. Na pytanie „Czy Wnioskodawca poczynił jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia działki, jeśli tak to jakie i kiedy (np. wyposażenie w przyłącze wodno-kanalizacyjne i elektryczne, wydzielenie, budowa drogi, podział lub scalenie działek)?”, Wnioskodawca podał, że jako Wnioskodawca osobiście nie czyni żadnych starań ws. zwiększenia atrakcyjności działki. Jednakże została już zawarta w formie aktu notarialnego umowa przedwstępna sprzedaży, na podstawie której nabywca posiada pełnomocnictwo do starania się o podłączenie mediów oraz budowę zjazdu z drogi etc.

13. Na pytanie zadane w wezwaniu „Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z sąsiadem starają się osiągnąć porozumienie z przedstawicielem dewelopera realizującego w sąsiedztwie podobną zabudowę do tej określonej w otrzymanej przez nich decyzji o warunkach zabudowy i ma ono na celu zawarcie umów, które pozwoliłyby w przyszłości na korzystniejsze ulokowanie obiektów liniowych w postaci m.in. sieci wodociągowej, gazociągowej oraz drogi wewnętrznej. Ponadto dodatkową korzyścią mogłoby być wykonanie znacznej części inwestycji ze środków własnych tego dewelopera.

Należy zatem wyjaśnić:

1. Kiedy i na czyj wniosek zostanie zrealizowana ww. inwestycja? Czy wykonanie obiektów liniowych w postaci m.in. sieci wodociągowej, gazociągowej oraz drogi wewnętrznej będzie inwestycją wspólną Wnioskodawcy i dewelopera realizującego na w sąsiedztwie podobną inwestycję.
2. Jakie działania w związku z realizacją ww. inwestycji zostaną podjęte przez Wnioskodawcę?
3. Czy ww. inwestycja zostanie zrealizowana w oparciu o decyzję o pozwoleniu na budowę, jeśli tak to kto wystąpi o jej wydanie (kto będzie inwestorem?)?”, Wnioskodawca wskazał, że na chwilę obecną deweloper wycofał się z sąsiedniej działki, zatem nie będą realizowane żadne wspólne przedsięwzięcia. Jednakże Wnioskodawca nie ma wiedzy jakie starania obecnie czyni nabywca, który posiada pełnomocnictwa do starania się o przyłączenie mediów, budowę zjazdu z drogi etc.
   

14.Na pytanie „Czy a jeśli tak to w jakim zakresie Wnioskodawca będzie partycypował w kosztach tej budowy?”, Wnioskodawca podał, że nie będzie partycypował w kosztach budowy.

15.Na pytanie „Czy w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi wewnętrznym układem drogowym oraz budowie zjazdu z działki drogowej została/zostanie wydana przez właściwy organ decyzją o pozwoleniu na budowę?”, Wnioskodawca podał, że nie została wydana decyzja o pozwolenie na budowę. Będzie się o nią już starał w naszym przyszły nabywca nieruchomości, z którym Wnioskodawca zawarł już umowę przedwstępną, w której otrzymanie pozwolenia na budowę jest warunkiem podpisania umowy przyrzeczonej.

16.Na pytanie zadane w wezwaniu „Jeśli w związku z realizacją ww. inwestycji została/zostanie wydana decyzja o pozwoleniu na budowę to należy wskazać kiedy i na czyj wniosek została/zostanie wydana (kto jest/będzie inwestorem tego przedsięwzięcia)?”, Wnioskodawca wskazał, że jak wspomniał powyżej obecnie o pozwolenie na budowę stara się w imieniu Wnioskodawcy nabywca, który podpisał z Wnioskodawcą umowę przedwstępną sprzedaży zawierającą warunek otrzymania pozwolenia na budowę, której otrzymanie będzie skutkowało podpisaniem umowy przyrzeczonej. Wszelkie koszty związane z ubieganiem się o pozwolenie na budowę oraz następnie samej inwestycji w razie jej uzyskania poniesie nabywca.

17.W odpowiedzi na pytanie „Czy a jeśli tak to kiedy została/zostanie rozpoczęta przez Wnioskodawcę inwestycja polegająca na budowie 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi wewnętrznym układem drogowym oraz budowie zjazdu z działki drogowej?”, Wnioskodawca podał, że wszelkie inwestycje na działce ponosić będzie jej nabywca.

18.Na pytanie „Jeśli inwestycja polegająca na budowie 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi wewnętrznym układem drogowym oraz budowie zjazdu z działki drogowej zostanie przez Wnioskodawcę rozpoczęta, to należy wskazać:

1. Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie poszczególnych obiektów (należy podać odrębnie dla każdego budynku/budowli)?
2. Czy obiekty budowlane, których dotyczy inwestycja są obiektami budowlanymi zaliczonymi do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12 i 12a – 12c ustawy o VAT? Jaka będzie powierzchnia użytkowa tych obiektów – należy podać odrębnie do każdego budynku)?
3. Jeśli na dzień sprzedaży, ww. inwestycja będzie w trakcie realizacji (tj. budynki/budowle nie zostaną oddane do użytkowania), to należy wskazać czy z dokumentów dotyczących sprzedaży będzie wynikało, że przedmiotem sprzedaży jest/są budynek/budynki mieszkalne i że jego/ich budowa (dokończenie) będzie kontynuowana przez nabywcę zgodnie z przeznaczeniem wynikającym z projektów, który następnie uzyska pozwolenie na użytkowanie (proszę podać odrębnie dla każdego budynku/budowli)?”, Wnioskodawca podał, że wszelkie inwestycje na działce ponosić będzie jej nabywca.
   

19.W odpowiedzi na pytanie „Jakie działania marketingowe Wnioskodawca podjął i zamierza podjąć w celu sprzedaży działki?”, Wnioskodawca podał, że jedynym działaniem marketingowym było podpisanie umowy z agencją nieruchomości.

20.Udzielając odpowiedzi na pytanie „Czy oprócz umowy pośrednictwa z agencją nieruchomości Wnioskodawca zamierza w jeszcze inny sposób pozyskać klientów na przedmiotową nieruchomość, jeśli tak to w jaki?”, Wnioskodawca wskazał, że inne działania nie były podejmowane.

21.Z kolei na pytanie zadane w wezwaniu „W jaki konkretnie sposób działka (i ewentualne usytuowane na niej obiekty budowlane), należące do Wnioskodawcy były i będą przez niego wykorzystywane od chwili nabycia do momentu planowanej sprzedaży (proszę podać odrębnie dla działki i budynków/budowli)?, Wnioskodawca wskazał, że działka jak już wspomniał Wnioskodawca była używana jako część gospodarstwa rolnego oraz nie była i do chwili sprzedaży nie będzie zabudowana.

22.Nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

23.Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

24.Działka była jedynie wykorzystywana do prowadzenia gospodarstwa rolnego jako pole uprawne (warzywa).

25.Działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

26.W momencie sprzedaży na działce nie będzie budynków.

27.Działka obecnie nie jest wykorzystywana jako grunt orny. Zgodnie z prawem jest przez Wnioskodawcę koszona.

28.Prócz sprzedawanej nieruchomości Wnioskodawca posiada jeszcze działkę o powierzchni 1ha 18 a otrzymaną w 1989 r. aktem darowizny od rodziców, która będzie przeznaczona dla dzieci. Dodatkowo 15 maja 2015 roku Wnioskodawca zakupił działkę w G. gm. Z. o powierzchni 24 a na potrzeby budowy domu przez syna Wnioskodawcy.

29.W grudniu 2013 oraz styczniu 2015 Wnioskodawca sprzedał po jednej geodezyjnie wyodrębnionej działce. Od sprzedaży wspomnianych nieruchomości nie odprowadzał podatku VAT, ani się do niego nie rejestrował, ponieważ takie informacje uzyskał od notariusza, że sprzedaż działek jako osoba prywatna, a nie w ramach działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Także miejscowy Urząd Skarbowy nie miał co do tego wątpliwości. Teraz zdecydował się na wystąpienie z wnioskiem o interpretację ponieważ dla działki była wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz inne działania, które uatrakcyjniają sprzedawaną działkę, przez co podjął informację, że lepiej wystąpić o interpretację, żeby być pewnym co do kwestii podatkowych sprzedawanej nieruchomości.

30.Sprzedaż działek była uzasadniona pozyskaniem funduszy na budowę domów dla córki i syna.

31.Wnioskodawca nie sprzedawał innych działek niż te opisane we wniosku.

32.Około 20 lat temu Wnioskodawca czynił starania o przekształcenie gruntów z rolnych na budowlane. Ostatecznie grunty zostały zakwalifikowane na usługowo-komercyjne w związku z wejściem w życie planu zagospodarowania przestrzennego w 2006 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży nieruchomości będzie potraktowana jako wykonywanie działalności gospodarczej z ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) i tym samym opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie obowiązujących przepisów nie można potraktować dostawy jego nieruchomości jako działalności gospodarczej (w szczególności na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług), czego konsekwencją miałby być obowiązek doliczenia podatku VAT przy ewentualnej sprzedaży.

Zgodnie z ustawą o podatku VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, (...) również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (czyli stałą). Należy przy tym stwierdzić, iż nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych, jako mieszczącą się w zakresie wykonywania prawa własności.

Podobne sprawy były już przedmiotem rozstrzygnięć sądów administracyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt. I SA/Wr 1254/05 oraz I SA/Wr 171/07) wywodząc z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej) stwierdził, iż działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Zatem nie jest działalnością gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż, nawet kilkukrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Dodatkowo areał posiadanych gruntów jest w tych przypadkach określony, a przewidywalne transakcje sprzedaży dotyczyć mają wyłącznie tego gruntu zatem nie sposób przyjąć, że czynność sprzedaży gruntu odbywa się w sposób stały i profesjonalny, ponieważ liczba transakcji jest ograniczona posiadaną wielkością nieruchomości i nic nie wskazuje na to, że wnioskodawca ma zamiar nabywać i sprzedawać kolejne nieruchomości.

Sprawę rozstrzygał także Naczelny Sąd Administracyjny, który w kilku orzeczeniach (sygn. akt I FPS 3/07 oraz I FSK 475/07) podzielił pogląd WSA we Wrocławiu. Podniósł on między innymi, że nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywanej działalności - czyli w handlowych, nie zaś w innych. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach sprzedaży, lecz pożytkowania w celach osobistych i zbycie nawet kilkunastu działek nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zamiar częstotliwego wykonywania musi być ujawniony w momencie nabywania towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

Mając zatem na uwadze okoliczności w jakich nastąpiło nabycie nieruchomości oraz przez wzgląd na prowadzenie na niej gospodarstwa rolnego nie można mówić o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej polegającej na odpłatnej dostawie działek i tym samym uznaniu go z tego tytułu za czynnego podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 K.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału w prawie własności nieruchomości gruntowych (działek), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem niezabudowanej działki, którą otrzymał wraz z żoną w drodze darowizny od rodziców żony w 1990 r., i zamierza sprzedać udział w ww. działce.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z kolei z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej w postaci działki rolnej, którą to otrzymał wraz z małżonką w drodze darowizny w 1990 roku w celu powiększenia gospodarstwa rolnego i tak była wykorzystywana. Jej kształt i rozmiary uniemożliwiają Wnioskodawcy samodzielne zrealizowanie na niej obiektów budowlanych w postaci budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca nawiązał współpracę ze swoim sąsiadem, którego działka również nie nadaje się do samodzielnego zabudowania jej ww. obiektami. Działając w porozumieniu są w stanie zrealizować tego rodzaju obiekty na obszarze, który rozciągać się będzie na obie nieruchomości. Wnioskodawca wraz z sąsiadem wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi wewnętrznym układem drogowym oraz budowę zjazdu z działki drogowej. Decyzja ta, obejmująca obie działki (Wnioskodawcy i sąsiada) w spodziewanym przez nich kształcie wydana została 16 września 2014 r.

Wnioskodawca wraz z sąsiadem starali się osiągnąć porozumienie z przedstawicielem dewelopera realizującego w sąsiedztwie podobną zabudowę do tej określonej w otrzymanej przez nich decyzji o warunkach zabudowy - ma ono na celu zawarcie umów, które pozwoliłyby w przyszłości na korzystniejsze ulokowanie obiektów liniowych w postaci m.in. sieci wodociągowej, gazociągowej oraz drogi wewnętrznej (jej usytuowanie jest bowiem możliwe w granicy działki Wnioskodawcy i tej, której obecnie posiadaczem jest deweloper - dzięki czemu możliwym byłoby oszczędzenie powierzchni jaką droga wew. miałaby zająć).

Ponadto dodatkową korzyścią mogłoby być wykonanie znacznej części inwestycji ze środków własnych wspomnianego dewelopera.

Na chwilę obecną deweloper wycofał się z sąsiedniej działki, zatem nie będą realizowane żadne wspólne przedsięwzięcia.

Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej, została ona zlikwidowana 20 czerwca 2012 r. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT.

Działka w chwili sprzedaży będzie niezabudowana. Działka nie będzie dzielona przed sprzedażą, zatem będzie zbywana jako całość. Wspólna decyzja o warunkach zabudowy podnosiła jej atrakcyjność dla potencjalnego nabywcy. Wnioskodawca nie miał zamiaru samodzielnej budowy budynków, od początku był nastawiony na sprzedaż działki. 3 kwietnia 2014 r. małżonka Wnioskodawcy złożyła uwagę do projektu zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, który przewidywał dla terenu, na którym znajduje się działka, ustanowienie terenów zielonych. Małżonka Wnioskodawcy podnosiła, aby możliwe było nadal ich przekształcenie na działki budowlane.

Obecnie Wnioskodawca nie czyni żadnych starań w sprawie zwiększenia atrakcyjności działki. Jednakże została już zawarta w formie aktu notarialnego umowa przedwstępna sprzedaży, na podstawie której nabywca posiada pełnomocnictwo do starania się o podłączenie mediów oraz budowę zjazdu z drogi. Nie została wydana decyzja o pozwolenie na budowę, będzie się o nią starał w imieniu Wnioskodawcy nabywca, który już podpisał z Wnioskodawcą umowę przedwstępną sprzedaży zawierającą warunek otrzymania pozwolenia na budowę, której otrzymanie będzie skutkowało podpisaniem umowy przyrzeczonej. Wszelkie inwestycje na działce ponosić będzie jej nabywca.

Jedynym działaniem marketingowym Wnioskodawcy było podpisanie umowy z agencją nieruchomości. Działka była używana jako część gospodarstwa rolnego jako pole uprawne (warzywa) oraz nie była i do chwili sprzedaży nie będzie zabudowana. Działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Działka obecnie nie jest wykorzystywana jako grunt orny. Zgodnie z prawem jest przez Wnioskodawcę koszona. W grudniu 2013 roku oraz styczniu 2015 roku Wnioskodawca sprzedał po jednej geodezyjnie wyodrębnionej działce. Od sprzedaży wspomnianych nieruchomości Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT ani się do niego nie rejestrował.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki niezabudowanej, dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi, wewnętrznym układem drogowym oraz budowę zjazdu z działki drogowej będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca wprawdzie nabył przedmiotową nieruchomość w formie darowizny, w celu powiększenia gospodarstwa rolnego i nieruchomość była w taki sposób wykorzystywana (uprawa warzyw), jednak decydujące znaczenie dla sprawy mają działania podjęte przez Wnioskodawcę w celu sprzedaży działki. Wnioskodawca nawiązał współpracę w sąsiadem, w efekcie której było możliwe wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi, wewnętrznym układem drogowym oraz budowę zjazdu z działki drogowej.

Decyzja ta, obejmująca działkę Wnioskodawcy oraz sąsiada, została wydana 16 kwietnia 2014 r. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że decyzja dotyczyła zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie aż 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi, wewnętrznym układem drogowym oraz budowę zjazdu z działki drogowej. Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca nie miał zamiaru samodzielnej budowy budynków, od początku był nastawiony na sprzedaż działki.

Ponadto w celu sprzedaży, Wnioskodawca wraz z sąsiadem starali się osiągnąć porozumienie z przedstawicielem developera realizującego w sąsiedztwie podobną zabudowę, do tej określonej w otrzymanej przez nich decyzji o warunkach zabudowy, które miało na celu zawarcie umów, które pozwoliłyby w przyszłości na korzystniejsze ulokowanie obiektów liniowych w postaci m.in. sieci wodociągowej, gazociągowej oraz drogi wewnętrznej (dodatkową korzyścią mogłoby być wykonanie znacznej części inwestycji ze środków własnych wspomnianego developera). Ponieważ developer wycofał się z sąsiedniej działki, zatem nie będą realizowane żadne wspólne przedsięwzięcia.

Wnioskodawca nie wykorzystywał również wymienionej nieruchomości do celów osobistych lecz do celów prowadzenia gospodarstwa rolnego czyli działalności rolniczej. Wnioskodawca podpisał również umowę przedwstępną, w której nabywca nieruchomości posiada pełnomocnictwo do starania się w imieniu Wnioskodawcy o przyłączenie mediów, budowę zjazdu z drogi etc. oraz o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę.

Należy także podkreślić, że Wnioskodawca również w przeszłości dokonywał sprzedaży nieruchomości (w grudniu 2013 r. i styczniu 2015 r.).

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawca podejmując działania polegające na nawiązaniu współpracy z sąsiadem; podniesieniu atrakcyjności działki przeznaczonej do sprzedaży dla potencjalnego nabywcy poprzez uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla 6 budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących z garażami wbudowanymi, wewnętrznym układem drogowym oraz budowę zjazdu z działki drogowej; staraniach o ulokowanie obiektów liniowych m.in. sieci wodociągowej, gazociągowej, drogi wewnętrznej (osiągniecie porozumienia z przedstawicielem dewelopera realizującego w sąsiedztwie podobną zabudowę); upoważnieniu przyszłego nabywcy do uzyskania w imieniu Wnioskodawcy pozwolenia na budowę oraz udzieleniu przyszłemu nabywcy pełnomocnictw do starania się o podłączenie mediów oraz budowę zjazdu z drogi etc., zachowuje się jak profesjonalny podmiot działający na rynku nieruchomości.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Została tym samym wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że działania Wnioskodawcy zmierzające do sprzedaży działki, oceniane pojedynczo nie decydowałyby jeszcze o handlowym charakterze działań Wnioskodawcy, jednak brane pod uwagę łącznie dowodzą, że Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy działki w warunkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że planowana dostawa przedmiotowej działki będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki będzie działał w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, a czynność ta nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż niezabudowanej działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania dostawy niezabudowanej działki o której mowa we wniosku należy zauważyć, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analizując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy ww. niezabudowanej działki, dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy stwierdzić należy, że nieruchomość ta spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a tym samym dostawa tej działki nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż transakcja zbycia niezabudowanej działki o której mowa we wniosku, stanowiącej teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i nie będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Tym samym do powyższej transakcji należy zastosować podstawową stawkę podatku VAT określoną w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zauważyć, że przedmiotem interpretacji nie była kwestia opodatkowania sprzedaży działek w grudniu 2013 r. oraz w styczniu 2015 r., gdyż Wnioskodawca w tym zakresie nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.