Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/424/SEW/2012/PK-1545
z 3 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2011 r. Nr IBPBI/1/415-1113/10/SK wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak też poza jej siedzibą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 21 stycznia 2011 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze jak i wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji. Interpretacja wydana została na wniosek Pani z dnia 25 października 2010 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług finansowo-ubezpieczeniowych. Współpracuje na zasadzie umowy agencyjnej z firmą SA w T.. Organizuje spotkania biznesowe z kontrahentami i potencjalnymi klientami, podczas których prezentuję ofertę handlową. Spotkania te odbywają się albo w siedzibie Oddziału SA w T., albo poza tą siedzibą i zarazem poza miejscem zarejestrowania jednoosobowej działalności gospodarczej (czyli poza miejscem zameldowania i zamieszkania Wnioskodawczyni). Jeżeli spotkania odbywają się w siedzibie Oddziału, to Wnioskodawczyni serwuje kontrahentom i potencjalnym klientom drobny poczęstunek, np. ciastka, kawę, herbatę itp. lub korzysta z usług cateringowych. Firma SA nie zapewnia takiego poczęstunku, ani usług cateringowych w swoim Oddziale. Ugoszczenie i poczęstunek zależą od indywidualnej decyzji Wnioskodawczyni. Koszty pokrywane są z własnych pieniędzy (jako osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą). Częściej do spotkań biznesowych dochodzi w restauracjach i innych lokalach gastronomicznych, zarówno na terenie T. jak i w znacznej odległości od tego miasta. Podczas tego rodzaju spotkań Wnioskodawczyni ponosi koszty typu: kawa, herbata itp., a czasami - jeśli wymaga tego długość lub czas spotkania - także lunch. Kiedy spotkanie odbywa się w lokalu gastronomicznym gościom oferowane są zwykłe dania restauracyjne. Wnioskodawczyni nie organizuje (w związku z tym nie ponosi kosztów) imprez towarzyskich z udziałem kontrahentów lub potencjalnych klientów, ani wystawnych przyjęć dla nich.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy wydatki związane z organizacją wspomnianych powyżej spotkań mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki związane ze wszystkimi spotkaniami biznesowymi - niezależnie od miejsca, w którym się odbywają - powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie noszą cech wytworności, okazałości, przepychu itp. Koszty nabycia przez Wnioskodawczynię produktów spożywczych przeznaczonych do poczęstowania kontrahentów na spotkaniach w siedzibie Oddziału SA w T. lub koszty cateringu, co do zasady mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Według Wnioskodawczyni wydatki na usługi gastronomiczne związaną ze spotkaniem z kontrahentem lub potencjalnym klientem w restauracji, nie mają charakteru reprezentacyjnego, o ile spotkanie dotyczy tematyki z zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. W warunkach gospodarki rynkowej tego typu spotkania są czymś standardowym. Wnioskodawczyni nie podziela też poglądu, wedle którego poczęstunek oferowany (na jej koszt) w lokalu gastronomicznym byłby traktowany inaczej niż taki sam poczęstunek (na jej koszt) podany w siedzibie Oddziału w T.. Wnioskodawczyni sądzi, że takie rozróżnienie prowadziłoby do błędnego wniosku, iż każde spotkanie z kontrahentem w lokalu gastronomicznym ma charakter reprezentacyjny (co wyłączałoby poniesiony wydatek z kosztów podatkowych). Potrącenie kosztu podatkowego jest niedopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy wydatki miałyby służyć do demonstrowania wytworności, czy przepychu wobec kontrahentów lub potencjalnych klientów. Wydatków, które służą prezentowaniu wytworności i przepychu wobec klientów Wnioskodawczyni nie ponosi.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 21 stycznia 2011 r. Nr IBPBI/1/415-1113/10/SK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup usług cateringowych lub poczęstunku podawanego podczas spotkań z kontrahentami i potencjalnymi klientami organizowanych w siedzibie firmy, której agentem jest Wnioskodawczyni. Natomiast stanowisko Wnioskodawczyni, w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku w restauracjach i innych lokalach gastronomicznych, organ upoważniony uznał za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki na zorganizowanie spotkań poza siedzibą firmy będą wydatkami na reprezentację i jako takie nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy. Zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Problematyka kosztów podatkowych w kwestii dotyczącej, czy w każdym przypadku wydatki przedsiębiorcy na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych i okazjonalnych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, podlegające wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której zauważono m.in., (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki ( np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt FSK 392/11, wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt. II FSK 702/11, wydany w składzie siedmiu sędziów.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny m.in. wskazał, że (...) wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodu, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu zatem oznacza to, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy (...). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednocześnie, że (...) wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy kwalifikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów (...).

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że o ile poniesione koszty nie służą reprezentacji, to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, uznać należy za prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.).Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.